Morgunblaðið - 30.07.1967, Blaðsíða 28
28
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 30. JÚLI 1967
Alan Williams:
PLÁTSKEGGUR
hélt áfram: — Og í gær bað
Pol þig að útvega sér upplýsing-
ar um fólk, sem þú hittir í starfi
þínu. Var ekki svo?
— Nei, sagði Neil, — allt og
sumt, sem hann bað mig um, var
að hringja í sig klukkan tvö í
dag. Hann sagðist ef til vill geta
sagt mér eitthvað handa blað-
inu mínu.
— Og hvað vildi hann fá í
staðinn?
— Ekkert. Þetta var bara eins
og hver annar greiði.
St. Leger hafði tekið upp tann
pastaskálpinn sinn og var far-
inn að sjúga hann, hugsi. — Hr.
Pod er talsvert ólikindatól, sagði
hann loksins. — Ég hitti hann
í Barcelona 1936. Þá var hann
forustumaður í flokki stjórnleys
ingja, og lét mikið á sér bera.
Meðal annarra afreksverka hans
var rán á einum hershöfðingja
Francos. Svo í síðasta stríði varð
hann einn helzti tvöfaldur njósn
ari fyrir Bandamenn — vann
fyrir Vichy-stjórnina og njósn-
aði fyrir frjálsa Frakka. Og hér
er hann kominn til að hjálpa til
að ráða niðurlögum Leynihers-
ins. Og það, að hann kemur hér
á einkabáti, með þekktan brezk
an blaðamann með sér, lítur ekki
út í mínum augum sem nein til-
viljun. Og þar er Leyniherinn á
sama máli.
Neil lauk úr glasinu sínu og
starði þungbúinn á borðið. —
Hvað leggur þú þá til, að ég
geri?
— Farir úr landi — áður en
þú kemur sjálfum þér og lík-
lega öllum blaðamannahópnum
— í alvarleg vandræði.
5. kafli
Neil lá í rúminu sínu og
reykti. Nú var klukkan 12.40.
Hann átti eftir klukkustund og
tuttugu mínútur áður en hann
hringdi í Pol og ofurseldi þann-
ig sjálfan sig að fullu.
Allan morguninn hafði hann
verið í vafa um, hvernig hann
skyldi fara að. Enn sem komið
var, hafði honum ekki verið bein
línis ógnað — allt, sem hann
hafði verið beðinn um, var að
hringja í síma og svo skýra frá
þessu símtali á eftir. Það var
hugsanlegt, að St. Leger hefði
skjátlazt. Neil vissi það af
reynslunni, að blaðamenn eru
fyrst og fremst tilfinningamenn,
sem hafa gaman af að gera
meira úr hættunum en vert er,
og fella oft ábyrgðalausa dóma.
St. Leger og Hudson höfðu ef
til vill dvalið of lengi hérna í
borginni. Það sem hent hafði
vesalings Arabana á götunni, var
svo annað mál, — eins og Pol
hafði sagt, áreitti Leyniherinn
ekki þekkta blaðamenn frá út-
löndum. En ef hinsvegar Pol og
Le Hir ætluðu sér að nota Ne:l
sem hvert annað peð í refskák
sinni, þá væri honum betra að
láta í litla pokann og koma sér
burt úr lapdinu, eins og St. Leg-
er og Hudson voru að ráðleggja
honum.
Seinna um morguninn hafði
hann farið í skrifstofu Agence
France Presse og skoðað frétt-
irnar, sem komu úr sjálfritar-
anum. Það var verið að flytja
marga herflokka flugleiðis frá
Frakklandi næsta sólarhringinn.
Það þýddi sama sem að flugveil
irnir yrðu lokaðir fyrir allri
borgaralegri umferð, að minnsta
Syndaselir
og aðrir
froskmenn
Nýkomið frá VOIT og
NEMROD
Froskmannabúningar
Köfunarkútar
Köfunarlungu
Köfunarfitar
Köfunargleraugu
Köfunarbyssur
Köfunarhnífar
Loftpípur
Björgunarbelti o.fl.
Póstsendum
Laugavegi 13.
kosti þangað til annað kvöld. Og
aðrar undankomuleiðir — hafn-
ir, járnbrautarstöðvar og þjóð-
vegir — voru þegar lokaðar. j
Ákvörðunin hafði verið tekin I
fyrir hans hönd: Hann varð að ■
vera kyrr.
Hann var í slæmu skapi. Hann \
hafði ekki þessa déskotans hörku
og kæruleysi Toms Mallory ti!
að bera, sem undir svipuðum
kringumstæðum hefði bara
drukkið sig fullan og haft vel upp
úr öllum brögðunum og hætt-
unni. í Grikklandi hafði Neil
hugsað, sér sjálfan sig sem æv-
intýramann, mann framkvæmd-
anna, en nú, er í harðbakka sló,
fann hann, að hann var ekkert
hrifinn af því. Hann hafði drukk
ið talsvert af Pernod niðri, en
það hafði bara gert hann enn j
niðurdregnari, og auk þess
óákveðnari og órólegan. Hann
hugsaði með þrá til Caroline og i
atlota hennar í rúminu.
Á hádegi pantaði hann sím-
tal við Caroline, með kvaðningu
24
í London. Ef ekki væri mikið að
gera á símanum gegn um París,
kynni hann að ná í hana áður en
einhver í skrifstofunni færi með
hana út í hádegisverð í Prunier
eða Simpsons í Strand.
Til þess að sleppa við að hugsa
um hana, fór hann að hugsa út
litmyndagrein fyrir næsta sunnu
dagsblað. Eindaginn á henni var
annað kvöld. Hann vissi, að hann !
gat ekki sagt berum orðum frá
móti þeirra Le Hir, án þess að
eiga á hættu að verða vísað úr
landi, og jafnvel að skrifstofu
Arrid
roll-on og spray
svitakremið lofar
yður engu ...
engu nema
frískleika allan daginn
. . . og það er þess virði.
Eltra
Sérfræðingur frá verk-
smiðjunum sér um viðhald
tækjanna — allir varahlut-
ir fyrirliggjandi.
Afburða mynd - tón-
gœði,sem ekki eiga
sinn lika.
Verð frá kr. 22.715 -
28.985.
Afborgunarskilmál-
ar: fjórðungur verðs
við móttöku, afgang
ur á 10 mánuðum.
Klapparstíg 26, sími 19800.
blaðsins í París yrði lokað, og að
fara að skrifa um Pol (sem var
einskonar franskur James Bond)
mundi kosta ákúrur frá Leyni-
hernum. Hann yrði að láta sér
nægja að fullnaegja hálfri millj
ón sunnudagsblaðalesénda í ,
Bretlandi með matseðli, sem j
hefði inni að halda fagrar kon-
ur, upplýst veitingahús, sprengj-
ur og menn, sem voru sparkaðir
í hel um hábjartan dag. Eins
k nar Nizza í martröð.
Síminn við rúmið hringdi.
Það var ekki Caroline heldu"
Anne-Marie: — Hr. Ingleby! Er
ekki allt i lagi? Svo heyrðust
mi'kil óp og hlátrasköll lengrfe
burtu. Hún virtist vera í upp-
námi og alsver. ker.nd. — Hafið .
p : feng ð hádegisvérð? Við er
uni að boi ða : vei tngahúsi, se.n
heiiir L: Beiry og er þarna rétt
hjá yður á horninu á Rue de
Lib : té. K >mið þér til okkar.
Það eru hérna kunningjar mín-
sem langar að kynnast yður.
ATir afreksásetningar morg-
. n-ins voru þotnir út í veður
>g vind - - nú var stúlkan ek.kert
ai’i rí en ssemmtik aftur á borð
við Caroline, sem var að
■kernm a sér í vei:ingahúsi. Neil
sagði: — Ég -r að bíða eftir sím
i 'i við London.
Hún va ð eitthvað vonsvikin.
— Getið þér ekk: tekið það
seinna?
Hann leií á úrið -itt. Klukkan
næ.- .um eitt, og þá fæ i
LITAVAL!
yöar
málning
ÚTI&INNI
Hdipct
h
í