Morgunblaðið - 22.09.1967, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 22. SEPT. 1M7
Klara Alexandersd
Minningar og kveðjuorð
AÐ kveldi þess 14. sepbember
barst mér andlátsfregn frú
Klöru, hún andaðist þetta fevöld
á Landsspítalamim.
Klara horfin af sjónarsviðinu.
— Hún sem var sínum og mér
®vo mikið, — hún hatfði þjáðst
atf sjúkdómi, en við vonuð.um og
báðum, og nú segjum við:
Drottinn g-atf, — Drottinn tóik. —
Drottinn ritar í lífsins bók.
Örlög mín — og örlög þin. —
ÖUum náðarsólin síkín.
Hjiá þér er náðin Drottinn helg-
ur andi,
hjá þér er náðin fyrár hjarta í
sorgarstandi.
t
Móðir okkar, tengdamóðir
og amma
Berit Sigurðsson,
andaðist að heimiiLi sínu
Þinghólsbraut 23, 20. þ. m.
Böm, tengdaböra og
barnabörn.
Hjá þér er náðin, þá heimyrkrdð
er svar.t.
Já, — hjá þér er niáðin — og allt
er engilbjar.t.
Frú Klairia var fædd í Reykja-
vík 31. des. 1022. Hún var dóttir
hjónanna Sólveigar ÓlaÆsdóttair
og Alexanders D. Jóíhannessonar
verzlunarmanns. Þau hjónin
eignuðust 9 börn, s.vo stór var
systkmaihópurinn og reyndist
Klara vera sú er þau höfðu mest
með sér í ráðuim. Þessi róe er af
meiðnum fallin. En það vaxa
aðrar rósir, því Klara giftist 4.
október 1947 eftirlifandi maka
sínum, Brynjólfi J. Brynjóifssyni
forstjóra „Café Höll“ og eignuð-
ust þau 3 dætur. Þær heita Sig-
ríður Margrét, Ragnheiður og
Sólveig, sem alLar eru á lifi.
Hjónaband þeirra Klör.u og
Brynjólfis hefur því staðið 20
dögum skemur en 20 ár. — í
þessi 20 ár betfi ég verið hús/vin-
ur þeirra hjóna, séð og fundið
gætfuna og gleðina blómstra og
vaxa fró degi til dags, verið við
þegar heit voru unnin og þegar
dæturnar voru faldar Guði á
hönd í skírn og fermingu. Verið
aðnjótandi mannkærleika þeirra
hjóna og dætra á öllum tímum,
og óg veit að þeigar ég segi:
Mitt er að þakka, —•
þakka þegin spoi\
mitt er að þafcfca —
þakka þrótt og vor.
Mitt er að þakfca, —
þótt fölni blómið bjarta, —
bjiartasta, — í mínu hjarta.
Herra! — Nú er það í þínum
urtagarði,
þangað fcomið áður en mig varði.
Rósin eina, — lifs míns ilmur, —.
kraftur. —
Kristur Drottinn —.
sameinar allt atftur.
Þá mæli éig fyrir huiga og
hjarta eiginmanns og dætra og
ég bæti við:
ins: „— — Þar sem að góðir
fara, þar eru Guðs vegir“ — og
ég veit að sáðlkorn gjörða henn-
ar og orða lifa meðal ættingja
og vina. — Lifa í buga og hjört-
um dætranna.
Klara, góða vinkona. — Kallið
kom — og á miðjum starfsialdri
hérvisbardaga varstu flutt yfir.
til hins óþekkta — og þó þekkta
— því Jesús segir: „Hver sem
trúir á mig mun lifa þótt hann
deyi.“ — Þannig vitum við því,
að nú ertu komin G.uðs í geim.
Éig þaktoa og kveð þiig, því:
Drottiinn gaf. — Drottinn tók
Já! — Drottinn ritar í láifsins bók,
Örlög mín. — Örlög þín. —
Alila leiðir hann heim til sán,
þar náðarsóilin skín.
Ég bið:
„Drottinin blessi þig og va-rð-
veiti þig. Drottinn láti sána
ásjónu lýsa yfir þig og sé þér
og þínum öllum náðugur. í
Jesú natfni. — Amen.—
Mjeistarinn sagðd: „Friður sé
með yður, minn frið getf ég yð-
ur.“
Þetta er mín hérvistar kveðja.
Kristján Dýrfjörð.
FYRSTU hjúskaparár sín bjuggu
foreldrar mínir að Laugavegi 18.
Þá bjugu þair einnig hjónin Alex-
ander Jóhannesson og Sólveig
Ólatfsdóttir. Klara hét dóttir
þeirra, fædd 30. desember 1922,
og sáðar var mér sagt, að hún
hiefði stundum litið eftir mér á
kvöldin en fengið tilsögn í hann-
yrðurn hjá móðuir minni.
Árin liðu og 1947 giftist Klara
Alexandersdóttir Brynjólfi J.
Brynjólfssyni, veitingamanni í
Reykjavík. Bjó hún manni sin-
um gott heimili, en er ég kynntist
henni í annað sinn 1958 bjuggu
þau á SeltjarnarnesL Þau eign-
uðust þrjár dætur, Sigríði Mar-
grétL nú við nám í Bretlandi,
Ragnheiði, við nám í Danmörku,
og Sólveigu, í föðurgarði.
KlaTa og Brynjólfur festu síð-
ar kaup á húsi Páls stýrimanna-
skólastjóra Halldórssonar við
Sólvallagötu. Bættu þau húsið og
færðu allt til nútímahátta, og
hiygg ég ekki ofsagt, að jafn-
fegra heimili muni vandfundið,
er bæði fór saman smekkvísi,
myndarskapur og kátína hús-
móður, rausn húsbónda og fágætt
uppeldi góðra daetra. Eðliskost-
ir Klöru áttu sinn þátt í mótun
þessa fjölskyldulifs og ótal vinir
minnast hennar nú, ekki aðeins
þess vegna, heldur og fyrir
trygglyndi hennar og umhyggju-
semi.
f þungbærum veikindum hélt
Klara gleði sinni og vildi jafn-
an hvers manns vanda leysa. En
mest hugsaði hún um uppeldi
dætra sinna og var þá ánægð, er
hún vissi skólavist þeirra borgið
í veitur.
Hún andaðist að kvöldi fimmtu
dagsins 14. september 1967.
Benedlkt Blöndal.
Kristinn Magnús
Halldórsson - Minning
t
Eiginmaður minn og faðir
okkar
Jón Kristmundsson
Laugaveg 70B,
andiaðist að heimili sánu 20.
þ. m.
Fyrár hönd aðstandenda.
Rannveig Ásgeirsdóttír,
Skúli Jónsson,
Hallur P. H .Jónsson.
t
Eiginkona mín
Katrín Söebech
andaðist að heimili sín-u
Snorna>bnaiUít 81 aðtfaramótt
21. &ept. sl.
T. J. Júliníusson.
t
Útför eiginmanns mins
Kjartans Guðmundssonar,
Skeiðarvogi 67,
fer fram frá Fossvogskirkju
23. þ. m. kl. 10.30.
Fyrár mina 'hönd og annarra
vandamanna.
Þórhildur Sigurðardóttir.
t
Þorsteinn Erlendsson,
Árbakka, Landssveit,
verður jarðsettux frá Skarðs-
kirkju laugardaginn 23. sept.
n.k. kl. 2 e.h.
Aðstandendur.
t
Útför eiginmanns míns,
Kjartans Guðmundssonar,
Skeiðarvogi 67,
fer fram frá FossvogisJdrkju
23. þ. m. kL 10.30.
Fyrir mína hönd og annarra
wandamanna.
t
Þabka auðisýnda samúð,
vináttu og hjálp við andlát og
útför móður minnar,
Helgu Jónsdóttur
frá Svínavatni.
Skúli Helgason
og aðrir vandamenn.
t
Þökkum auðsýnda samúð
og viniáttu við jarðarför,
Páls Sigurðssonar
frá Keldudal.
Guðrún Ragnarsdóttir,
börn, tengdaböra, fóstur-
dætur og barnabörn.
t
Þökfcum hjartanlega ó-
gleymanlegan vinarhug og
hluttefcningu okkur auðsýnda,
vegna fráfalls og útfarar son-
ar okkar, bróður, dóttursonar
og sonansonar
Guðjóns Geirssonar.
Málfríður Guðmundsdóttir,
Geir Herbertsson,
Geir Geirsson,
Guðbjörg og Guðrún
Geirsdætur,
Bjaraveig Guðjónsdóttir,
Guðmundur Þorláksson,
Ólafía G. Árnadóttir.
Maki, — móðir. — Minning þín
skal lifa
lifa, á meðain tunguna má biáa.
Mamma — mamma. —
Við þökkum allt þitt Uf. —
í hjanta þínu var skjöldur vor
og hlíf.
Já, þannig var Klara, skjöld-
ur og hlíf, ekki einungis sinium,
heldur og öllum þeim sem í lif-
inu voru í andbyr, hún lifði etft-
ir kenningunni: „Það sem þér
gerið ein.um af mínum minnstu
bræðrum það gerið þér mér.“ —
Á henni sönnuðuist orð skáids-
t
Hjartkær dóttir mín og
siystir ofckar,
Jónída Axelsdóttir,
verður jarðsumgin frá Akiur-
eynarkirkju la,ugardag.inn 23.
september kl. 1.30 e. h. Fyrir
mína hönd og amnarra vanda-
manna.
Jónína Jónsdóttir.
t
Þökkum innilega auðsýnda
samúð og vinarhuig við frá-
fall og jarðarför
Rannveigar Árnadóttur,
ísafirði.
Fyrir hönd vandamanna.
Sverrir Hestnes.
t
Hjantans þakkir til allra
sem aiuðsýndu samúð við and-
lát og jarðarfor
Steindórs Eiríkssonar,
Ási, Hrunamannahreppi.
Einnig þökkum við öllum
þeim, er heiðruðu minningu
hans með blóma- og minn-
ingaigjöfum.
Guðrún Stefánsdóttir,
böm, tengdaböm,
barnaböra og barna-
barnabarn.
MAGNÚS, eða Maggi Hall, eins
og margir nefndu hann, var
fæddur hér í Reykjavík. 26. okt.
1905. Hann var sonur hjónanna
Gíslínu Péturdóttur og Halldórs
Þorsteinssonar trésmiðs. — Þau
hjón bjuggu lengst af á Hverfis
götu 67, og þar ólst Magnús upp,
í hópi 7 systkina og átti þar
jafnan heimili síðar. — Þegar
möguleikar leyfðu, stundaði
hann alla algenga vinnu, en þó
mest á vegum Reykjavíkurborg-
ar og þá lengst af, sem bílstjóri.
Hinn 17. maí 1929, giftist hann
eftirlifandi konu sinni, Kristínu
Sigurðardóttur frá Götuhúsum á
Stokkseyri og eignuðust þau
fjórar dætur.
Þetta er hinn ytri rammi um-
líf Magnúsar. — Fábrotinn og
einfaldur. — En lífssaga hans,
innan þessa ramma, er stórbrot-
inn. f hæsta máta áfallasöm og
að öðrum þræði hrífandi.
Hann var aðeins barn, þegar
sjúkdómar herjuðu hann fyrst.
Þá þegar, byrjar hann að missa
af sjálfu lífinu. Hann mássir af
leik með félögunum. — Hann
missir af eðlilegum barnalær-
dómi. — Hann missir af bernsku
sinni og æsku. — Segja má, að
læknar, sjúkrahús og meðul,
hafi verið hans förunautar, upp
frá því.
En til þess að gera langa
raunasögu stutta, s'kal þess að-
eins getið, að hann stendur í
blóma llfs síns, þegar svo er veg-
ið að honum, að hann er fjötrað-
t
Alúðarþakkir færum við
öllum þeim, nær og fjær, er
sýndu okkur samúð, hjálp og
vimarthug, sérstakar þakkir
sendum við lögreglunni,
Slysavarnatfélaginiu og stoát-
unum í Reykjavík, við and-
lát og úttför mannsins míns,
somar oíkfcar og bróðiur
Tómasar Guðbergs
Hjaltasonar,
lögregluþjóms.
Guðný María Finnsdóttir,
Valný Tómasdóttir,
Hjalti Gunnlaugsson,
Nína Hjaltadóttir,
Pálmi Arason,
Þorsteinn Hjaltason,
Elín Einarsdóttir.
ur í, — líkamlega- og orkulaus-
an áhorfanda að eigin tilveru,
með lífvana vonir brostnar
þrár.
Þrjá strengi tel ég hljóma
fegurst og skærast í lífshörpu
Magraúsar.
Hinn fyrsti og þeirra skærast-
ur, var hinn takmarkalausi
viljastyrkur hans og sálarþrek.
Æðrulaust barst hann sinn þyrm-
Þafckiir til allna sem sýndu
mér vinsemd á 80 ára aifmæl-
in'u.
Einar Björnsson,
Litlalandi.
Innilegar þafckir til allria
sem á einn eða annan hátt
sýndu mér hlýhug á sjötugs-
atfmæli mínu. Sérstaklega
þakkia ég börnium og tengda-
börnum mínum fyrir góða
gjöf, veglegt ag ánægjulegt
samsæti á Hótel Sögu ásamt
gistidvöl þar fyrir okkur
hjónin.
Óskandi yfckur öilum gætfu
og isannrar lífshaimimgj u.
Aðalsteinn Baldvinsson.
Þórhildur Sigurðardóttir.