Morgunblaðið - 21.05.1968, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 21. MAI 19«*,
Margrét Ólafsdóttir (Dísa), Guðrún Ásmundsdóttir (Dóra), Guðm undur Pálsson (Madsen) og Em-
elía Jónasdóttir (Jakobína).
LJÓSPRENTUN
Apéco
SUPER-STAT
Ljósprentum skjöl, bækur, teikningar og
margt fleira, allt að stærðir.ni 22x36 cm,
MEÐAN ÞÉR BÍÐIÐ.
Verð kr. 10.00 per örk.
Skrifstofuvélar hf.
Ottó A. Michelsen,
Hverfisgötu 33 — sími 20560.
LEIKFÉLAG Reykjavíkur brá á
það ráð að frumsýna á fimmtu-
dagskvöldið gamalkunnan farsa,
„Leynimel 13“ eftir Þrídrang
(Emil Thoroddsen, Indriða
Waage og 'Harald Á. Sigurðsson),
aldarfjórðungi eftir að hann kom
fyrst fyrir sjónir Reykvíkinga og
vakti þeim að sögn mikla kátínu.
Án alls tillits til þess, hvort
farsinn er „sígildur“ eða ekki,
held ég að þetta tiltæki hafi ver-
ið misráðið, og ber einkum
tvennt ti'l þess.
Sveinn Jón Jónsson skósmiður,
sá eini rétti, sem Jón Sigur-
björnsson mótaði af sannri snilld.
Jón hefur í vetur skapað hvert
hlutverkið öðru eftirminnilegra,
og í túlkuninni á hinum slóttuga
skósmið naut frjó skopgáfa hans
sín til fullnustu.
Guðmundur Pálsson fór með
hlutverk Madsens klæðskera-
meistara og leysti það vand-
virknislega af hendi, var með
köflum æði skoplegur, en skorti
neistann sem tendrað gæti heil-
steypta og hugtæka skopgerv-
ingu hins nýríka athafnamanns.
Emelíu Jónasdóttur áuðnaðist
ekki að gæða Jakobínu tengda-
mömmu því ægivaldi sem
tengdasyninum eða öðrum stæði
stuggur af. Hún var bara góðlát-
leg gömul kona, röddin máttlítil
og látbragðið algerlega tilþrifa-
laust. f>ar brast einn af megin-
ásum farsans, og án Jóns Sigur-
björnssonar hefði sýningin að
líkindum farið útum þúfur.
Leikendur í minni hlutverkum
gerðu hinsvegar ýmislegt
skemmtilega, Guðrún Ásmunds-
dóttir í gervi fordekraðrar og
geðlausrar eiginkonu, Sigríður
Hagalín í gervi ævintýrakvendis-
ins Möggu miðils, Pétur Einars-
son í gervi sauðarlegs og viðutan
heimilislæknis, Jón Aðils í gervi
Hekkenfeldts stóreignamanns
(prentsmiðjudanska hans var
forkostuleg), Sigurður Karlsson
í gervi Þorgríms þjóðskálds og
Auróra Halldórsdóttir í gervi
Guddu sambýliskonu Sveins
Jóns. Samleikur þeirra hjóna-
leysanna var víða smellinn.
Margrét Ólafsdóttir var snagg-
araleg í gervi Dísu þernu og
Borgar Garðarsson hvatskeytleg-
ur í hlutverki Márusar heildsala.
Er þá ógetið Kjartans Ragnars-
sonar sem lék lögregluþjón og
Kristins Daníelssonar, lítils
snáða sem lék óknyttastrákinn
Gonna. Öll eru þessi hlutverk
svo lítilvæg, að þau ráða ekki úr-
Slitum um farnað sýningarinnar.
Hún féll fyrst og fremst á texta
farsans, sem var hvergi nærri
boðlegur.
Leitt er að Bjarni Steingríms-
son skyldi ekki fá veigameira og
heilsteyptara verk að spreyta sig
á, því að hann býr greinilega yfir
hæfileikum sem vel mættu nýt-
ast við verðugra verkefni.
Leikmyndin í „Leynimel 13“
er eftir ungan leikmyndateikn-
ara, Jón Þórisson, sem stundað
hefur nám hjá Steinþóri Sigurðs-
syni undanfarin þrjú ár, og er
hún frumraun hans hjá Leik-
félagi Reykjavíkur. Mér virtist
hún mjög við hæfi farsans, lita-
gleði og spjátrungsháttur ný-
ríkra íslendinga ljóslifandi á
sviðinu.
Sýningunni var vel tekið og
hlátur satt að segja meiri en mér
fannst efnið gefa tilefni til.
Sigurður A. Magnússon.
Leiklistarsmekkur höfuðstað-
arbúa hefur batnað til muna,
þannig að þeir gera nú miklu
hærri kröfur en fyrir tveimur
eða þremur áratugum. Þetta er
sagt íslenzkum leikhúsmönnum
til verðugs hróss: þeir hafa haft
erindi sem erfiði í þeirri viðleitni
að höfða til almennings með
fullgildri túlkun á góðum leik-
húsverkum, hvort sem um er að
ræða gaman eða alvöru. „Leyni-
melur 13“ er tæplega í flokki
þeirra verka sem verðskulda
Guðmundur Pálsson (Madsen), Auróra Halldórsdóttir (Gudda) og Jón Sigurbjörnsson (Sveinn
Jón Jónsson).
Leikfélag Reykjavíkur
LEYNIMELUR13
Eftir Þrídrang
Leikstjóri: Bjarni Steingrímsson
Leikmynd: Jón Þórisson
endurnýjun lífdaganna — nema
ef vera kynni í hugsanlegu sögu-
legu yfirliti yfir þróun íslenzkra
grínleikja.
í annan stað er þannig að sýn-
ingunni staðið, að hún missir í
stórum dráttum marks. Grund-
vallarhugmynd þessa gamla
Íbiíð í Laugarneshverfi óskast
Viðskiptafræðingur óskar að taka á leigu 3ja—4ra
herb. íbúð.
Uppl. í síma 19565 á daginn og 38291 á kvöldin.
Reykjavíkurfarsa er sótt í hin
ræmdu húsleigulög stríðsáranna;
kringum þá hugmynd snýst grín-
ið. Hugsanlegt hefði verið að
sýna „Leynimel 13“ í sinni upp-
haflegu mynd, þ.e.a.s. láta hann
gerast í stríðinu og spegla þær
sérkennilegu aðstæður sem þá
ríktu. Þetta hefði að vísu verið
allmiklum erfiðleikum bundið,
þareð tilefni margra brandaranna
heyrir til sögunni og vekur allt
önnur viðbrögð nú en þá, a.m.k.
Inaðarhúsnæði
Til leigu er 270 ferm. iðnaðarhúsnæði á götuhæð,
frá 15. ágúst n.k. mikil og góð lofthæð. Innifalið er:
skrifstofa, kaffistofa, snyrtiherbergi, floresent-ljós
í lofti. Sérhitaveita og rafmagn. Innkeyrsla fyrir
bíla, malbikað plan. Góð bílastæði.
Tilboð merkt: „8693“ sendist Mbl. fyrir 1. júní.-
FÉLAGSLÍF
Handknattleiksdeild Vals
Meistarafl., 1. o<g 2. flokkur
kvenna, Æfing og rabbfund-
ur þriðjudaginn 21. maí kl.
20.00. Áríðandí að þær, sem
ætla að vera með í sumar,
mæti. Nýir félagar velkomnir.
hjá stórum hluta leikhúsgesta.
Hin leiðin, sem Leikfélag
Reykjavíkur hefur valið, að
halda grundvallarhugmyndinni
óbreyttri, en færa leikinn til nú-
tímans og skjóta inní hans alls-
kyns athugasemdum um sam-
tímahluti, er að mínu viti illa
fær, því hún ruglar einungis
áhorfandann í ríminu og dregur
allan merg úr gríninu. Þriðja
leiðin hefði kannski verið álit-
legri, nefnilega að endursemja
leikinn fullkomlega og tímafæra
hann, en láta sérkenni persón-
anna halda sér, og skal engu um
það spáð, hvern árangur slík
vinnubrögð hefðu borið. Hitt fór
ekki milli mála, að leikhúsgestir
hlógu yfirleitt mest að þeim
bröndurum sem skírskotuðu til
nútímans, t.d. Hallgrímskirkju.
í þeirri mynd, sem „Leynimel-
ur 13“ fékk að þessu sinni, datt
hann í sundur, varð hvorki fugl
né fiskur, þó vitanlega væru
sumar persónurnar eftir sem áð-
ur bráðskemmtilegar. Ég veit
ekki hve mikla ábyrgð leikstjór-
inn, Bjarni Steingrímsson, ber á
hinni nýju gerð farsans, en hann
hefur unnið aí alúð og víða tals-
verðri hugkvæmni að sviðsetn-
ingunni. Hún var fjörleg og mörg
leikbrögð hnyttin; það vantaði
bara sjálfan grundvöllinn.
Persónur í „Leynimel 13“ eru
fjórtán talsins og harla sundur-
leitar að gerð og leikrænu mikil-
vægi. Skemmtilegastur allra var