Morgunblaðið - 21.09.1968, Síða 8

‘ 8
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 21. SEPT. 1966.
itlil
...
HH
— Siðkvöld á æfingu hjá Leikfélagi Reykjavíkur
nm yfirboðurum, í einu Afríku
ríki eyffir karlmaðurinn aleigu
sinni og jafnvel meira til í
brúffkaupíð og í öffru Afríku-
ríki kaupir karlmaðurínn konu
íyrir peninga effa húsdýr, í vel-
ferðarríki gætir stundum um of
skynsemis og gróðasjónarmiðs í
stofnun hjúskapar og þannig
mætti halda áfram að telja, en
þar sem ástin fær aff njóta þess
sem hún á skilið, sem afl í ein-
staklingnum, þar er mannlífiff
fegurst og hamingjusamast.
„Maður og kona“, Jóns Thor-
oddsens eru íslenzkar tilhneiging
ar og þrár í samskiptum manna
og söguþráffurinn er sígildur.
Hann er sígildur vegna þess aff
hann er tekinn beint úr viff-
kvæmri hugsun einstaklingsins,
þar sem barizt er fyrir því rétta
og góffa.
Túlkun Jóns gerir mannlífiff
aff listaverki, því aff jafnvel
óheilindi eru skilin og fyrirgef-
in um leiff og réttlætið sigrar.
í kvöld verður leikritið Mað-
ur og kona frumsýnt í Iðnó
hjá Leikfélagi Reykjavíkur. Leik
ritið hefur ætíð verið sýnt við
miklar vinsældir enda á sagan
sterk ítök í fó'lkinu í landinu.
Við brugðum okkur inn á æf-
ingu hjá Leikfélaginu í fyrra-
kvöld og fylgdumst með upp- Valgerffur Dan og Þorsteinn Gunnarsson í hlutverkum Sigrúnar
setningu leiksins. Það er ein- og Þórarins. — Ljósm. Ml. Kr. Ben.
Þórarinn: Sigrún, elsku Sig-
rún mín, hvað liggur þér á
hjarta? Þú veizt yndið mitt, að
sá hlutur er ekki til, sem ég
ekki vil gera fyrir þig, sé ég
þess megnugur.
Sigrún: Seztu þarna og leyfðu
mér að setjast hjá þér. Ég hef
heyrt fólkið hérna henda gam
að að því sín á milli, að nú
verði þess ekki langt að bíða,
að hún Staða-Gunna gangi í
brúðarsæng. — Séra Sigvaldi
hefur mælt svo fyrir, að þú skul
ir kvænast henni.
Þórarínn: Sigrún! Ég-----
Sigrún: Ég veit, aff þér þykir
vænt um mig, Þórarinn, og al-
drei hefur hvarflað að mér, að
þú værir ginnkeyptur fyrir
prestfrænkunni, en hiít hef ég
óttazft að vald prestsins væri
meira en þú fengir rönd við
reist.
Þórarinn: Sigrún, hlustaðu á
mig------—
Sigrún: Þú stendur í mikilli
þakkarskuld við hann, og þú
getur ekki golidið honum óhlýðni
að launum. Fólkið hérna segir
að-----
Þórarinn: Fólkið hér veit ekk
ert.
Sigrún: Og svo er systir þín,
þú mundir baka henni vand-
ræði og sorg. (Brestur í grát).
Þórarinn, þú mátt ekki bregðast
mér. — ég ann þér svo heitt.-
— þú mátt ekki bregðast mér.
Þórarinn: Litla stúlkan mín,
já, svo sannarlega lit'la stúlkan
mín, mér væri jafnómögulegt, að
bregðast þér og að yfirgefa sak-
laust barn á eyðihjarni. Mér er
kunnugt um fyrirætlanir mágs
míns, en það er skemmst frá að
segja að ég er heitbundinn henni
Sigrúnu litlu frá Hlíð — Og
væri það sæmandi sjálfum prest
inum að neyða mig til að rjúfa
heit mitt, enda honum um megn?
Meðan sól gengur til viðar og
stjörnur blika á himni er hún
Sigrún Þorsteinsdóttir frá Hlíð
unnustan mín.“
En séra Sigvaldi ætlar sér sitt
hvað annað og því tekur hann
Þórarin tali á hlaðinu á Stað
og byrjar á því að spyrja hann
um framtíðaráform, Þórarinn
svarar:
Þórarinn: Ég hef nú lítiðhugs
að fyrir því ennþá, en helzt
hefði ég hugsað mér að taka
prestvígslu.
Sigvaldi: Vel líkar mér það,
Þórarinn mágur. Og hverju mund
Framhald á bls. 20
Maffur og kona, sorg og gleffi
eru undirstaða samfélagsins á
jörffu. Hvert þjófffélag hefur sín
einkenni í samskiptum manna og
þjóðlífiff mótast oft af þessum
•■einkennum. Alltaf fléttast ástin
inn í og hefur ætíff sterk áhríf
á þessa mótun. í Austurlönd-
um, sumum, er konunni skikk-
affur maki af ættingjum effa öffr
staklega skemmtilegur og eðlileg
ur andi í samstarfinu hjá Leik-
félaginu og þar innan veggja
vinna litríkir persónuleikar að
því að móta heim leikhússins fyT
ir hverja túlkun til þess
síðan að bjóða gestum að
sjá og heyra. Leikritið tekur
ekki bara yfirborðið eins og
myndin, heldur eru það orð-
in sem kafa á djúpið og spinna
upp lifandi mynd, leikhúsverk.
Jón Sigurbjörnsson er leik
stjóri í leikritinu, en helztu
hlutverk eru leikin af: Brynj-
ólfi Jóhannessyni, sem leikur
séra Sigvalda, Valgerði Dan,
sem leikur Sigrúnu, Steindóri
Hjörleifssyni, ssm leikur Grím
meðhjálpara, Þorsteini Gunnars-
syni, sem leikur Þórarin, Reg-
ínu Þórðardóttur, sem leikur
Þórdísi, Ingu Þórðardóttur, sem
leikur Staða-Gunnu, Borgari
Garðarssyni, sem leikur Hall-
varð og Kjartani Ragnarssyni,
sem leikur Egil.
Aðrir leikarar eru: Jón Að-
ils, Edda Kvaran, Þórunn Sig-
urðardóttirl Björg Davíðsdótrtir,
Pétur Einarsson, Daniel Willi-
amsson Margrét Magnúsdóttir,
Guðmundur Magnússon, Guð-
mundur Erlendsson og Borgar
Garðarsson.
Sagan var búin til leiksviðs
af Emil Thoroddsen og Indriða
Waage. Leikmyndir í þessa upp-
setningu gerði Steinþór Sigurðs
son.
Það er þægilegt að sitja á síð-
kvöldi í Iðnó og hverfa Jnn í
gömlu bæina og fylgjast með lífs
baráttunni og skoðunum fólks
ins. Flærðinni sem ríkir, þar sem
myndast hefur kúgunarvald, og
það í nafni Drottins.
Þau Sigrún og Þórarinn elska
hvort annað, en presturinn, í
skjóli biblíu, sem er kápan ein,
ætlar sér annað í því sambandi
og reynir með öllum ráðum að
spilla, spilla ást og trú.
Þarna kemur fram táknrænt
dæmi úr mannlegu eðli, að
breyta öllu eftir sinni mynd,
ekki bara með góðu, heldur líka
illu.
Sigrún og Þórarinn sitja ein og
ræða saman.
Sigrún: Þórarinn, þú mátt
ekki reiðasit mér, en eitt er
það sem hefur valdið mér nokk
urs óróleika — það hefur hvflt
á mér eins og mara. —
,Maður og kona’ í Iðnó