Morgunblaðið - 16.10.1968, Blaðsíða 10

10
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 16. OKTÓBER 1968
fc.
gretta þig yfir Wallace, þú
veizt ekki nema hann eigi eft
ir að bjarga þinni þjóð á
hættustund". Að svo mæltu
keyrði hann hjólavagninn snúð
ugur í burtu og svaraði mér
ekki er ég spurði hann úr
hvaða hættu Wallace kynni
að bjarga íslandi.
Næst spurði ég unga konu
sem beið eftir grænu ljósi á
gatnamótum. Á undan sér ýtti
hún barnavagni með tveimur
gullfallegum börnum í. „Ég
ætla að kjósa Wallace, því
að maðurinn minn segir að
hann sé eina von okkar.“
„Telur þú sjálf að svo sé?“
Madison Wisconsin 7. okt.
SJALDAN eða aldrei hefur
bandaríska þjóðin gengið jafn
klofin til kosninga eins og á
deiluefnin mörg og óskyld,
I þó að auðvitað nokkur beri
' hæst. í fyrsta skipti um
margra ára skeið bjóða
Nixon er ákafur tónlistar unnandi. Hér stjórnar hann barnahljómsveit í Indianapolis.
Blaðamaður Morgunblaðsins skrifar frá Bandaríkjunum:
„Ég nefni ekki þriðja fram-
bjóðandann með nafni“
Rætt við nokkra bandariska kjósendur — Eftir Ingva Hrafn Jónsson
þrír flokkar frapi til
forsetakjörs. Nýjum flokk-
um hefur yfirleitt lítið orðið
ágengt meðal bandarisku þjóð
arinnar og því kemur mönn-
um hið mikla fylgi Georges
Wallace nokkuð á óvart. Sl.
Viku ræddi ég við nokkra
bandaríska kjósendur, sem ég
stöðvaði á förnum vegi og
spurði álits og fer hér á eft-
ir sýnishorn af svörum þeirra.
I Fyrsti kjósandinn sem ég
ræddi við var miðaldra kona,
sem var að koma úr stórri
verzlunarmiðstöð hlaðin pinkl
um. Ég fylgdi henni eftir að
bifreið hennar og er ég hafði
hjálpað henni að koma pinkl-
unum fyrir spurði ég hana
hvern hún ætlaði að kjósa.
Hún sagðist heita Rose Edge-
wodd og hafa kosið Demo-
krata alla sína ævi og myndi
gera svo áfram. „þjóð okkar
er að ganga í gegnum erfitt
tímabil, sem hefur í för með
sér ýmsa miður þægilega vaxta
verki, sem margir eiga erfitt
að horfast í augu við og þoLa,
og saka stjórnina um allt, mest
til að létta eigin samvizku.
Hubert Humphrey er góður
og heiðarlegur maður, sem
hefur gert meira fyrir land
sitt en nokkur annar stjórn-
málamaður, þó að ýmsir hafi
ekki svifist að eigna sér heið
urinn af <dáðum hans. Með
Humphrey í Hvíta Húsinutel
ég að framtíð Bandaríkjanna
verði bezt borgið og þess
vegna styð ég hann af heil-
um huga“.
NIXON ER SÁ EINI.
Niður í miðborginni rakst
ég á mjög vel klæddan góð-
borgara, sem var að opna gull
litaða bifreið sína af Cadillac
gerð. „Nafn mitt skiptir engu
máli, en ég get vel sagt þér,
að Nixon er minn maður Dem
ókratar eru nú búnir að vera
við völd í 8 ár og þjóð okk-
ar hefur aldrei átt við jafn
mikla erfiðleika að stríða,
heima fyrir og erlendis. Það er
kominn tími til og þó fyrr
hefði verið að sparka stjórn-
inni frá og breyta til. Við
þurfum ábyrgan mann í Hvíta
Húsið og Nixon er sá eini
sem til boða stendur. Ég ætla
ekki að r:yna að telja upp
fyrir þig vandamálin, ef þú
ert eitthvað inni í okkar þjóð
málum þá sérðu þau sjálfur.“
Næst tók ég að máli
mann, sem var niðursokk-
inn í að skoða í búðar-
glugga. Hann kvaðst heita
Harry Johnson. „Ég kýs
Nix'on, því að hann er sá eini“
Að svo mæltu brosti hann og
gékk í burtu. Þess má geta
að vinsælasta slagorð Nixons
er „Nixon er sá eini“, eða
„Kjóstu nú eins og allur heim
urinn byggist á atkvæði þínu,
NIXON“.
Fyrir framan viðskiptafræði
bygginguna á háskólasvæð-
inu stöðvaði ég ungan vel-
klæddan stúdent, sem var á
mikilli hraðferð. Ég heiti Fred
rick Spearhead (Spjótshaus)
og auðvitað kýs ég Nixon.
Johnson og stjórn hans eru
búin að grafa svo undan þjóð
félagskerfi okkar og efnahags
kerfi, að það er allsendis ó-
víst að takast megi að rétta
það við aftur. Ef einhver
getur það, þá er það Nixon
og stjórn skipuð Repúblikön
um. Þessi endaleysa gengur
ekki lengur. Við mokum sem
svarar 1710 milljörðum ísl. kr.
á ári til að kosta stríð sem
okkur kemur ekkert við með-
an milljónir bandarískra borg
ara hafa vart til hnífs og
skeiðar. Þetta segir sig sjálft’*.
Og með það var hann þotinn.
Chris Hanson, ung blökku-
stúdína, sem sagðist nú kjósa
í fyrsta skipti, sagði: „Ég ætla
að kjósa Humphrey, því að
Demókratar eru þeir einu sem
hugsa um mitt fólk. Ég er ekk
ert sérlega hrifin af Hump-
hrey, en eftir að Bobby Kenn
edy var myrtur og McCarthy
tapaði flokksþinginu, hef ég
ekki um neitt að velja. Ég
treysti ekki Nixon og ég vil
ekki nefna þriðja frambjóð-
andann með nafni. Framboð
hans er mér og mínu fólki
alger martröð, sem ég vona
að eigi aldrei eftir að verða
að veruleika".
„Heldur þú að blökkumenn
í Bandaríkjunum muni al-
mennt kjósa Humphrey?“
„Á því leikur enginn efi.
Hvað heldurðu að verði um
okkur ef hann kemst ekki
að? Við verðum á ný kúguð
og sett útundan í þjóðfélag-
inu, því að það er enn svo
mikið og djúpt kynþáttahatur
ríkjandi hér“.
WALLACE ER SÁ EINI.
Við eina af vörugeymslum
háskólans hitti ég gráhærðan
feitlaginn mann með horn-
spangargleraugu, þar sem hann
var að burðast við að koma
kassa upp á lítinn hjólavagn.
,.Góðan daginn herra minn, ég
er blaðamaður frá fslandi og
er að spyrja bandaríska kjós
endur um hug þeirra til kosn
inganna".
„Frá íslahdi?, sonur minn
var þar í tvö ár í hernum
og það lá við að hann dræp-
ist úr leiðindum". „Strákar,
Rallaði hann hlæjandi inn til
félaga sinna. Það er blaðamað
ur frá íslandi að spyrja hvern
ég ætla að kjósa. „segðu hon-
um það Fred, segðu honum
að þú ætlir að kjósa eina
almennilega manninn“.
„Og hver er það?“
„Nú auðvitað Wallace, hver
annar getur komið ástandinu
í almennilegt horf. Maður get
ur varla gengið óhultur um
„Já, því að maðurinn minn
segir það og allir vinir hans
og þeir vita allt um stjórn-
málin. Maðurinn minn segir
að Wallace sé eini maðurinn
sem geti tryggt börnum okk-
ar örugga framtíð, er það
ekki satt“, segir hún og glens-
ast við tvíburana. Þeir brosa
og hjala til móður sinnar og
hún snýr sér að mér og segir,
„þarna sérðu.“
En, ég sé það ekki og rölti
upp Austurstrætið hér í Mad
ison og hrissti höfuðið og undr
ast yfir því eð sjálfum mér,
hvernig á því geti staðið,- að í
Bandaríkjunum séu í dag 10
—15 milljónir karla og kvenna
sem ætli að kjósa Wallace.
Næst hitti ég tvo stúdenta,
sem eru að koma út úr bóka
búð með fangið fullt af bók-
um. Þeir segjast heita Frank
Sieglud og John Mclain, báð-
ir frá Connecticut. Þeir segja
sem einn maður „Nixon“. Þeg
ar ég spyr þá nánar segja
þeir, að Demókratar hafi leitt
þjóðina á ófyrirgefanlega glap
stigu og þeir verði að fara
frá áður en allt hrynur. Þeir
segja líka að Nixon muni bind
endi á stríðið í Vietnam.
Hvernig?, Ja, hann á bara
eftir að sýna kommúnistum í
tvo heimana.
Að lokum stöðva ég gamlan
mann sem er að hvolfa úr
götusóparapoka sínum í sorp
tunnu á gangstéttarbrúninni.
„Ég ætla að kjósa Humphrey.
Hann er sá maður sem mest
og bezt hefur barizt fyrir bætt
um kjörum okkar gamla fólks
„Wallace er eina von okkar,“ sagði bandarískur kjós-
andi við blaðamann Mbl.
gotu í sinni heimaborg án
þess að eiga það á hættu að
verða fyrir átroðningi alls-
konar uppvöðslulýðs. Það voru
nær 5 milljónir afbrota fram-
in í landinu sl. ár og pró-
sentutala hækkar ineð hverju
ári. Það þýðir ekkert að taka
þennan óþjóðalýð vettlingatök
um, það 'verður að láta hart
mæta hörðu“.
„Og þú heldur að Wallace
sé rétti maðurinn?"
„Já, og sá eini. Heyrðu
vinur, ert þú útlendingurinn
að skipta þér af okkar mál-
um. Þú skalt ekkert vera að
ins. Ef hans hefði ekki notið
við, væri gamalt fólk hér í
landi illa á veg statt. Það
er honum að þakka, að ég
get setzt í helgan stein á næsta
ári og notið elliáranna
áhyggjulaust".
Svo mörg voru þau orð.
Þó að það sem hér að framan
er sagt gefi kannski ekki full
komna mynd af stöðu fram-
bjóðendanna í dag, þá held
ég að vísbendinginn sé ótví-
ræð. Ef við teljum saman sjá-
um við að 5 styðja Nixon,
3 Humphrey og 2 Wallace.
J