Morgunblaðið - 24.10.1968, Blaðsíða 12

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 24. OKTÓBBR 196«
12
,Vinnan er ævin-
týrið hjá okkur'
Rabbað við vikingsduglegt fólk
i Sjófangi á Grandanum —
Starfsfólkið í Sjófangl á
Grandanum hefur verið að
panna kola af fullum krafti
síðustu daga. Það var handa
gangur i öskjunni og sæmi-
legasti koli fór í frystiklef-
ann, heilfrystur í öskjum fyr
ir Englandsmarkað. Þær voru
kátar konurnar, sem voru að
undirbúa kolann í frostið, en
iétu ekkert trufla sig við
vinnuna. Þær tjáðu sig um
hitt og þetta, daginn og veg-
inn, verðið á smjörinu, jóla-
kökunum og svona þvi sem
gengur og gerist i hversdags
vafstrinu. Við fylgdumst um
stund með fólkinu og röbb-
uðum stuttlega við það:
Ein af konunum, sem var
Vigdis Brynjólfsdóttir vann eins og forkur á meðan hún
sagði sína meiningu á verðlaginu og ósómanum. Hún var
þó ekkert hrjáð, heldur hin hressasta.
Guðrún Magnúsdóttir sveiflar kolanum í öskjurnar.
að pakka var Guðrún Magn-
úsdóttir, eldfjörug og spræk
eldri kona. Hún sagði að kol-
inn væri pakkaður í 6 flokka
pakkningum og að það hefði
verið slangur að gera í lokan
um að undanförnu.
„Ég er Vestfirðingur", sagði
Guðrún, „ættuð frá Strönd-
um og telzt til galdramanna.
Mér líkar vel í fiskinum og
vildi heldur deyja í fiskinum,
eða einhverri annarri vinnu
heldur en í bælinu heima, ég
held að það sé miklu ævin-
týralegra, því að í raun og
veru er ævintýrið, vinnan
sjálf hér hjá okkur“.
„Þú gefur ekkert eftir í
vinnuhörkunni".
„Nei, það þýðir sko ekkert.
Þetta er nú bara í tvö horn,
annað hvort er fólkið .víkings
duglegt, eða það nennir ekki
neinu“.
„Vinnur þú allt árið“?
„Ég vinn yfirleitt allt árið,
en ég tek mér nú fri ein-
staka sinnum og alltaf á sumr
in til þess að fara með verka-
kvennafélaginu í sumarferð
og við förum stundum í lang-
ar ferðir, 2-3 daga“, sagði
þessi dugnaðarkona að lok-
um, kona sem sér ævintýrið í
vinnunni og er aldeilis nægju
söm í frídögum.
Við röbbuðum stuttlega við
Gunnlaug Sigurjónsson verk-
stjóra, en hann sagði að í
nokkra daga hefði verið unn-
ið í kola af togbátum, aðal-
lega 3 bátum. Gunnlaugur
sagði að kolinn hefði verið
frekar smár, en sæmilega stór
í einstaka löndunum, en all-
ur kolinn er frystur fyrir
Englandsmarkað.
Gunnlaugur sagðist búast
við a ð hausthráefnið yrði
þorskur, karfi og ýsa, en þó
væri ekkert hægt um það að
segja, bara að vera bjart-
sýnn og vona það bezta. á.j.
Þórhalla Þorsteinsdóttir og Þorsteinn Ö. Stephensen í hlut-
verkum siniun í Dúfnaveizlunni.
„Dúfnaveizlun" d Akureyri
Akureyri, 22. október.
LEIKFÉLAG Akureyrar frum-
sýnir sjónleikinn Dúfnaveizluna
eftir Halldór Laxness n.k. föstu-
dagskvöld kli 20.00. Leikstjóri
er Ranghildur Steingrímsdóttir,
en aðalhlutverkið leikur Þor-
steinn Ö. Stephensen, sem gest-
ur. Hann fór með hlutverk þetta
í Reykjavík, þegar Dúfnaveizl-
- BREIÐHOLT
Framhald ai bls. 28
7. Hversu mikið fjármagn hef-
ur framkvæmdanefndin fengið
til bygginganna, og hvaðan?
an var sýnd þar. Með stærstu
hlutverkin fara, auk Þorsteins,
Þórhalla Þorsteinsdóttir, ,Harald-
ur Sigurðsson, Ólafur Axelsson
og Saga Jónsdóttir, en alls eru
hlutverkin 27.
Næstu sýningar eftir frumsýn-
ingu verða á laugardags- og
sunnudagskvöld.
Sv. P.
Eggert G. Þorsteinsson félags-
málaráðherra svaraði spurninig-
um þiingmanns á þá Ieið, að í
fyrsta áfanga byggingafram-
kvæmda ríkisims og Reykjavík-
urborgar í Breiðholti væru 6
fjötbýlishús, sem öll væru eiins.
í hverju þeirra væru 52 íbúðir,
eða samtals 312 íbúðdr. Þar að
auki hefðu verið byggð 23 inn-
flutt einbýlishús, svo íbúðirnar
yrðu samtals 335. Framkvæmd-
irnar hófust í apríl 1967 og lýk-
ur í febrúar 1969. Þegar eru full-
búnar 204 ibúðir í 4 fjölbýlis-
húsum, 5. fjöllbýlishúsið verður
fullbúið í desember og 6. í
febrúar. Flutt var í fyrstu íbúð-
irnar í maí sl.
íbúðirnar skiptast þannig að
19 íbúðir eru fjögra herbergja,
af tveimur stærðum, 19 éru
þriggja herbergja af þremur
stærðum og 14 eru tveggja
herbergja af fjórum stærðum.
Verð íbúðanna er sem hér
segir:
2ja herb. íbúðir — 3 í'búðir 68
ferm., 274 rúmm., kr. 767 þús.
2ja herb. Jbúðir —.4 íbúðir 70
ferm., 290 rúmm.,'kr. 812 þús.
2ja herb. íbúðir — 4 íbúðir 71
ferm., 294 rúmmv kr. 823 þús.
2ja herb. íbúðir — 3 íbúðir 75
ferm., 315 rúmm., kr. 883 þús.
3ja herb. íbúðir — 12 xbúðir 83
ferm., 334 rúmm., kr. 934 þús.
3ja herb. íbúðir — 4 íbúðir 86
ferm., 352 rúmm., kr. 985 þús.
3ja herb. íbúðir — 3 íbúðir, 92
ferm., 363 rúmm., kr. 1016 þús.
4ra herb. íbúðir — 12 íbúðir 97
ferm., 394 rúmm., kr. 1097 þús.
4ra herb. íbúðir — 7 íbúðir 104
ferm., 405 rúmm., kr. 1132 þús.
Einbýlishúsin:
17 hús 104,3 ferm., kr. 1370 þús.
6 hús 112,2 ferm., kr. 1490 þús.
Ráðherra sagði að á einbýlishús-
urnum hefði verið byrjað í júlí
1967 og framkvæmdum við þau
hefði lokið í júní 1968.
Þá sagði ráðherra að heldar-
kostnaðurinn við framkvæmd-
irnar 23. október hefði verið kr.
331.004.864,23. Og hefði fjár-
magnsins verið aflað á þann hátt
að Byggingasjóður ríkisins hefði
keypt skuldabréf til 33ja ára
fyrir 94,5 millj. kr., skuldabréf
til 2ja ára fyrir 19,3 millj. kr. og
skuld við Byggingaisjóð væri
129,6 millj. kr. Frá Atvinnuleys-
istryggingasjóð 52,5 millj. kr.,
frá Borgarsjóði Reykjavíkur 13,3
millj. kr., og frá íbúðarbyiggjend-
um 21,7 millj. kr.
Jónas Ámason (K) sagði að
verð á tilbúnum timburhúsum
virtist nokkuð mikið þegar það
væri komið í 1,5 millj. kr. og
hlyti slæglega hafa verið haldið
á þeirn málum. Nefndi hann,
máli sínu til sönnunar, íbúðarhús
er hann reisti í Reykholti í sum-
atr. Var það smíðað ionanlands
að öllu leyti og kostaði um 700
þúsund. Stærð þess var 80 ferm.
Sagðist Jónas hafa farið nýlega
og skoðað Breiðholtshúsin, og
eftir það gæti hann fullyrt að
þau stæðu engan veginn framar
að gæðum. Kvaðst Jónas hreyfa
þessu sökum þess að það væri
skoðun sín að íslendiugar ættu
að leggja meira upp úr smíði
timburhúsa, en gert hefði verið.
Þeir sem unnið • hefðu að smíði
á húsinu hans, hefðn upplýst að
með fjöldaframleiðslu slíkra húsa
mætti færa verðið niður í
600—650 þúsund og það verð ætti
fjöldi húsbyggjenda að geta ráð-
ið við.
Einar Ágústsson (F) taldi að
slælega hefði verið unnið að þvi
að afla fjármagns til þessara
framkvæmda og sagði að af
verði Jbúðanna mætti marka það
að leggja þyrfti fram um hállfa
milljón á hverja íbúð fram yfir
hin venjulegu húsnæðismála-
stjórnarlán. >á beindi þeirri
spurningu til ráðherra, hvort að
í tölum þeim sem ráðherra hefði
nefnt væri allur kostnaður við
framkvæmdirnar, eða hvort rétt
væri að nokkur hluti væri færð-
ur fram á seinni framkvæmdir.
Jón Þorsteinsson tók fram 1
sambandi við einbýlishúsabygg-
ingarnar, að í yfirlýsingu þeirri
sem gefin yar út 9. júlí 1965
hefði verið tekið skýrt fram að
ætlast væri til þess að tilraunir
yrðu gerðar með innflutt ein-
býlishús og hefði framkvæmda-
nefndin verið bundin atf þeirri
ytfirlýsingu. Hinis vegar hetfði það
jafnan verið skoðun hennar að
innflutt einbýlishús mundu eng-
an vanda leysa. Þá bæri einnig
að geta þess, að húsin hefðu
verið boðin út innanlands fyrst,
en enginn aðili gerði tilboð í
byggingu þeirra og því hefði
verið tekið hagstæðaista erlenda
tilboðinu.
Aðalkostnaðurinn við þessi hús
væri grunnur þeirra-, sem segja
mætfl að v*ri alltof dýr. Kostn-
aður við lóð og grunn hvers
húss væri að meðaltali um 400
þúsund krónur og auik þess hefðu
gjöld til Reykjavíkurborgar num
ið 120 þúsund kr. fyrir hvert
hús. Sjálf húsin hefðu kostað á-
líka upphæð og KísiHðjuhúsin,
sem reist voru atf innlendum að-
ilum. Þá gat Jón þess að einn
þátturinn í starfi framkvæmda-
nefndarinnar hefði verið sá að
efna til hugmyndasamkeppni um
einbýlishúsateikningar og hefðu
margar góðar teikningar borizt
sem vonandi væri hægt að nota
í framtíðinni. Um það hvort
hluti kostnaðarins væri færður
á seinni átfanga, sagði Jón, að
það hefði ekki verið ger.t umtfram
það sem eðlilegt mætti teljaist, og
það verð sem sett hefði verið á
íbúðirnar væri ekki til þess að
fela neinn kostnað
Jónas Árnason sagðist hafa at-
hugað löðir húsanna, og væru
þær ekkert sérstakar að frá-
gangi. Ef grunnarnir hefðu kost-
að svo mikið sem nefnt hefði
verið, væri ástæða til að spyrja
hvort ekki hefði verið notað
dýrara efni í þá, en sement og
grjót.
Eggert G. ÞorstefnáBon sagði
að ekki hefði verið neinar brigð-
ur á þeim loforðum sem gefin
hefðu verið um útvegun fjár-
magns til íbúðarlána. Lofað
hefði verið að veita a.m.k. 750
lán árlega og við það hefði verið
staðið fullkomlega, þrátt fyrir
Breiðholtgframkvæmdirnar.
Einar Ágústsson, sagði að I
ræðu Jóns Þorsteinssonar hefði
komið glögglega fram að verð
íbúðanna væri byggt á áætluin
og því ástæða til að halda að
ekki væri allur kostnaður kom-
inn fram. Hann endurtók gagn-
rýni sína, að ekki væri nógu
vel unnið að útvegun fjár til
byggingaframkvæmda, og sagði
að nú væri orðið algengt að
menn yrðu að bíða 1%—2 ár
eftir lánum.
Gísli Guðmundsson (F) tók
undir orð Jónasar Árnasonar að
kjallarar húsanna virtust niokkuð
dýrir. Ræddi hann síðan um
hið lága framlag húsbyggjenda
sjálfra, sem hann sagði skapa
óréttlæti og mismunun, sérstak-
lega hefði fólk úti á landi eng^
möguleika til að nijóta þessara
kjara.
Eggert G. Þorsteinsson sagði
að í samkomulagi við verkalýðs-
félögin hefði því verið lofað að
lánuð yrðu 80% atf kostnaði íbúð-
anna, en á móti kæmi svo 20%
húsbyggjenda sem greitt yrði á
þremur árum. Það væri rétt að
þetta væru óvenjulega góð kjör,
enda við það miðað að ekki
fengju aðrir úthlutað íbúðum, en
þeir sem ekki væru taldir hafa
möguleika á að eiignast ibúð á
annan hátt.
Stefnt væri að því að koma á
fót slíkum byggingaframkvæmd-
um úti á landi, en rétt þótti að
gera fyrstu tilraunina í þéttbýli
þar sem þörífin er mest. En til
þess að um slíkar framkvæmdir
geti orðið að ræða, þartf að afla
nýrra tekjustöfna. Þá ritfjaði ráð-
herra það upp að áður fyrr hefði
ekki verið óalgenigt að menin
yrðu að bíða 5—6 ár eftir lánum,
og þá hefði ekki verið talað hátt
um þörfina á aiUknu fjármagni
til íbúðabygginga.
Einnig tóku til máls Inigvar
Gíslason, Eðvarð Sigurðsson og
Eggert G.’ Þorsteirvsson og Gísli
Guðmundsson aftur.