Morgunblaðið - 29.01.1969, Síða 12

12
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 29. JANÚAR 1969
XttgeÆandi H.f. Árvákur, ÍReylcjarvík.
Fxiaini3vœmclia|tjórí Haraldur Sveinsson.
KitBtáórar Sigurður Bjarnason. irá Vigur.
Maitffiiías Jdhamœssiea.
Eyjóltur Konráð Jónsson.
Eitstjómarfulltrúi Þorfojörn Guðítmmdsson.
Eréttastjóri Björn Jólhannssoa
Auglýsingaatjórf Árni Garðar Kristínsson.
XUtstj&m og afgneiðsla Aðalstrætí. 6. Sími 10-109.
Auglýsingar Aðalstraeti 9. Síml 22-4-09.
AsfcriftargjaM kr. 16009 á mánuði innanland3.
1 Lausasjölu kr. 19.09 eintakið.
ÖFLUGRI
FRAMLEIÐSLA
ess sjást nú víða merki, að
útflutningsframleiðsla
muni stóraukast á næstunni.
1 kjölfar gengisbreytingarinn
ar óx áhugi manna mjög
* bæði á iðnrekstri, útgerð og
fiskvinnslu, enda er nú kapp-
samlega unnið að því að hefja
rekstur í iðnfyrirtækjum og
fiskvinnslustöðvum, sem ekki
hafa verið reknar að undan-
förnu, og í annan stað að stór
auka framleiðslu í fyrirtækj-
um, sem ekki hafa fullnýtt
afkastagetu sína.
Á því leikur enginn vafi, að
við íslendingar munum á ör-
skömmum tíma rétta við þjóð
arhag, ef unnt verður að
tryggja vinnufrið, því að hin
miklu og góðu atvinnutæki,
sem við þegar eigum, munu
þá framleiða mikil auðævi,
gjaldeyristekjur munu vaxa,
og þá er lagður grundvöllur
- að nýrri framfarasókn og
bættum lífskjörum.
Hitt má undir engum kring
umstæðum henda, að atvinnu
vegirnir verði stöðvaðir með
ótímabærum vinnudeilum og
ágreiningi um það, hvernig
skipta eigi fé, sem ekki er til.
Erfiðleikar atvinnulífsins
að undanförnu hafa valdið
því, að alþjóð gerir sér nú
gleggri grein fyrir því en
nokkru sinni áður, hve brýn
nauðsyn það er, að atvinnu-
- vegirnir beri sig í meðalár-
ferði og geti skilað nokkrum
hagnaði, þegar vel gengur, til
að treysta reksturinn, svo að
atvinnufyrirtækin fái staðið
undir áföllum þegar á móti
blæs.
Átak er nú gert til að rétta
við atvinnuvegi landsmanna,
m.a. með störfum Atvinnu-
málanefnda og fjármagni því,
sem veitt er í þeim tilgangi
að örva atvinnureksturinn.
En meginatriði málsins er þó
* hitt, að atvinnurekendur sjá
nú fram á batnandi starfs-
grundvöll fjölmargra fyrir-
tækja, og þess vegna vex
áræði þeirra, dugnaður og
framtak. En það er einmitt
einkaframtakið, sem mestu
hefur áorkað til hagsbóta
fyrir þessa þjóð, og svo mun
einnig verða, er atvinnurekst
urinn eflist á ný, eftir þau
stóráföll sem yfir hafa dunið.
MINNKANDI
ÞJÓNUSTU-
STARFSEMI
ið íslendingar verðum að
gera okkur grein fyrir
því, að nú um sinn getum við
ekki veitt okkur allt, sem við
töldum okkur hafa efni á í
mesta góðærinu. Þá reis upp
ýmiskonar þjónustustarfsemi,
sem að vísu auðveldaði mönn-
um lífsbaráttuna, en kostaði
þó mikið fé, og á sumum svið
um var allt of langt gengið,
eins og t.d. í kapphlaupi bank
anna um byggingu stórhýsa
og fjölgun útibúa.
Nú verður að leggja allt
kapp á að efla útflutnings-
framleiðslmia. Gengisbreyt-
ingin var m.a. nauðsynleg til
þess að gera framleiðslustarf-
semina sem arðvænlegasta,
og þess vegna mun bæði fjár-
magn og vinnuafl leita til
þeirra starfsgreina, sem mest
nauðsyn ber til að efla og
auka.
Samhliða hlýtur nokkuð að
draga úr ýmissi þjónustustarf
semi um sinn, og er ekkert
við því að segja. Við íslend-
ingar getum ágætlega komizt
af, þótt ekki verið sami vöxt-
ur í þjónustugreinum t.d. hins
opinbera eins og verið hef-
ur að undanförnu. Erfiðleik-
arnir nú kenna okkur líka að
fara hægara í útþenslu og út-
gjöld næst þegar fjárhagur-
inn batnar, en treysta þess í
stað grundvöll efnahagslífs-
ins, sjálft atvinnulífið.
Efnahagsráðstafanimar 1960
ollu því, að í mörg ár voru
stöðugar framfarir og geysi-
mikill vöxtur í öllum megin-
atvinnugreinum landsmanna,
einkum á sviði sjávarútvegs
og iðnaðar. Nú ber brýna
nauðsyn til að halda eins á
málum og þá var gert, þ.e.a.s.
að standa á móti ótímabærum
kauphækkunum og verð-
þenslu á meðan jafnvægi er
að nást.
Núverandi ríkisstjórn tókst
að tryggja mjög heilbrigða
þróun efnahags- og atvinnu-
mála í meira en hálfan ára-
tug, þótt áföll þau, sem dunið
hafa yfir síðustu tvö árin,
hlytu að raska efnahagslífinu.
Nú ríður á að halda eins á

UTAN ÚR HEIMI
Johnson: „Ég vildi aldrei
veria forseti
!li
Bók væntanleg um ýmislegt, sem hann
sagði óopinberlega 1 forsetatíð sinni
| BANDARtSKUR blaffamaður,
^ Ted Lewis, sem er Washing-
tonfréttaritari blaffsins New
Yorks Daily News er um
þessar mundir að gefa út bók,
sem ugglaust mun vekja
verulega athygli, en i
bókinni eru ýmis ummæli
Lyndon B. Johnson’s við
blaðamenn „off the record“,
eins og það heitir á blaða-
mannamáli, þ. e. að ummælin
voru á þeim tíma ekki ætluð
til birtingar. Nú er Johnson
hvílir sig á búgarði sínum í
Texas og segir kunningjum
sínum að það „meiði sig vel“
að vera laus við forsetaem.
bættiff, er mikill áhugi
skyndilega vaknaður á
„einkahugsunum“ hans sem
forseta.
Saifflkvæmt því, siem Ted
Lewis hripaði niðiur hj'á sér
ti'l naininiis, var Johnson beizik
ur í bragði vanðamdi það, að
þarnn sama diag sem han.n til-
nefndi Sargenit Shriver
senidiherra í Parlís, lýsfti kona
Shrivers, Eunioe Kenmedy,
þvá yfir að hún miumdi vimna
ggerK'Johnson í vaentaniiegum
ikosnin'gum.
Porsetinin léft þá þau o.rð
fal'la, að Shrirver hefði aldrei
gefið einseyring til flok'ksi.ns,
þótt margir aðrir sendilheirrar
hefðu igert það. Hann hefði
unnið gott sitarf sem yfir-
maður stofnumiar þeirrar, sem
styrfeti fátækramiál (Offiee
of Econiomic Opportunity),
en hann hietfði s'tumdium talað
eins og þetta væri hans eigin
fátæfcraaðsitoð, ag forsetinm.
hefði eiklkert amnað giert en
feoma því í gegnium þingið.
„EKKI HISSA"
18. marz 1968 er Joihnison
var í ffliuigrvél á leiðinni frá
Texas til Minmeapolis, sagði
hamn að ihamn væri efcifci hissa
á því að Robert Kemmedy
hefði 'álfeveðið að berjast efitir
forsetaemíbæittinu.
Eitt sinn lýsti Johnson því
yfir, að hann. hefði aldrei
viljað verða fometi. Hann
mimntistf þá þess er John F.
Kennedy lagði að honum að
verða varaforsietaefni sinn
1960, og sagði að hann hefði
haft jafn mifcinn áhuiga á þvi
að verða varatforseti Kenne-
dy’s „og hann sjálfur hatfði á
því að verða Páfi“.
Hann sagði, að það sem
hann hefði baft raumverutega
ámægju atf, hefði verið leið-
togastartfið í öldungiadeild-
inni.
Hvorki foann né Sam Ray-
buirn, fometfi fulltrúadeildar-
imnar, æsktu þess að Nixon
yrði forseti, vegna þess að
Nixon foafði eitt sinm lláitið orð
falia á þá leið að Raiybum
og Harry S. Tnumian, fometi,
væru „sivilfearar“.
RÁÐ EISENHOWERS
í febrúar 1965 las Johnson
upp fyrir firéttamiemin í Hvíta
húsinu ýmislegt, sem hann
hatfðd riitað sér til mininis í
viðtali við Eisenlhower, hers-
höfðingja og fyrmim fiometa.
Johnson sagðd að Eisenhower
hefði haldið því fram, að
Bandaríkin ættu að stfanda
fast fyrir í Vietnam og sivo
Johnson: Fulbright ætti að hfusta meira á konuna sína!
kynnd að fiara að beita yrði
smærri kjarnorfciujvopnum ef
Kína drægist inn í styrjöld-
ina.
REIÐUR VEGNA „LEKA"
Johnson talaði oft um það,
hversu fólk reynidi að „mota“
Hvíta húsið. Hanin var sér-
stalkiega viðifevæmur varð-
andi það, er það „lafc út“
hverja hann sikipaði í em-
bætti, áður en hann tiikymmti
það sjálfiur.
Hann lét orð fallla á þá
iaið, að mernn, sem erdndi
ættu við sig, hefðu hafit það
lagið ó, að . fcretfjiasit þess
eftirá, að eittlhvað sem John-
son studdi, yrði gert, í þeirri
von að þeir fengju heiðuriinin
af framikvæmdinni
Sem dæmá um þetta raefndi
Jofonson dr. Maritin Luther
King. Eftir að Johnson hafði
sagt honum á skrifstofu sinni
að hann. hefðd í hyggju að
nota alríkistsfcrámar varðandi
að tryggt yrði að negrar gætu
kosið, „rau/k dr. King þegar
út og toratfðist þess að þetita
yrði gert“.
Joihnson sagði, að sömu
reymslu hafði hann haft af
Jafeob Javits, þingmanni frá
New York.
„BÖLVAÐIR NORÐAN-
MENNIRNIR“
Johnson ræddi otft um þær
tiltfinningar, sem enn ríktu
mieðal fóllfes í Suðuirrfikjunum
siem afleiðingar af Borgara-
styrjöldinni. Hann mdinntisit á
uimmæli móður Harry Tru-
mans, fyrrum forseta: „Til
helvítis mieð þessa bölivaða
norðanmenn — þeir stáiu
öllu sillfrinu mínu,“
„Bnd’Uirbyggingáin“ svo-
nefnda, þ. e. tímabilið, sem
sigldi í kjöllfar borgarastyrj-
aldarinmar, var að áliti Jolhn-

sons efeki á enda, og foanp lét
orð falla á þá leið að sér
þæbti leitt ef Alabama segði
sig úr alrfkinu og atftur yrðd
skotið á SumtervirkL
Eftir að Wililiam Fullbright,
formaður utanríkisimálanietfind
ar ölduingadeildar þingsins,
hafði eitt sinn gert harða hríð
að Johnson vegna stetfnu
hans í Víetnam, sagði John-
son að þingmiaðurinn ætti að
folusta mieira en hanm gierði á
feonu sína, því hún vœri
snjöll 'feona. „Ég foefi um ára^
bill verið þeirrar skoðunar, að
einlhver gáfaðasta feona sem
ég hefi hdtt, að fróitaMri ko™
minni, væri Betty Fuil!brigiht.“
Jolhnson sagði, að gott sam-
komuiagd væri mieð honum
og einum ræðusemjara hansi,
Richard Goodwin söifeum þess
að „við getum báðir grátið
etf við sjáum gamla konu á
götumni“.
Johnson sagði þá eininig að
Huibert Hjumpiforey, varaifor-
seti sinn, mumdi öruigglega
fást ti’l að gráta með þedm
Goodwin etf þörtf kirefði!
málum og gert var, þegar fjár
hagur þjóðarinnar var réttur
við með aðgerðunum 1960, og
það mun ríkisstjórnin einmitt
gera. Þess vegna er engin
ástæða tíl annars en að íslend
ingar séu bjartsýnir, því að
atvinnulífið mun verða öflugt
á næstunni og tryggja batn-
andi þjóðarhag.
Rekur
stjórnluust
Meibourne, Áistralíu,
— NTB:
ÍTALSKT farþegaskip, sem sigl-
ir með inntflytjendur til Áistralíu
frá Bretlandi, var 1 dag stjórn-
laust á relki á Kyrrahafi SV af
Panamadkurði. Um borð í skip-
inu, sem hedtir „Fairsea", eru
900 farþegar. Sagt er að flestir
þeirra séu Bretar oig Ástralíu-
menn. Tatemaður Bkipafélagsins
í Melbourne sagði að eldur hetfði
komið upp í vélarrúmi skipsins
snemma á föstudag, en nú hetfði
tekizt að koma rafstraumi á aft-
ur og verið væri að reyna að
koma véiunum af stað á ný. Eng
in hætta er tailin á ferðuim.