Morgunblaðið - 27.09.1969, Blaðsíða 17

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 27. SEPT. 1009
17
Páll V. Daníelsson:
Vísum barnum á bug
ÁDEILUM Á ÁFENGISVARNANEFND
HAFNARFJARÐAR SVARAÐ
MÉR er kumniUigt uan, að umsögn
áienigiiisivairniainiefinjdiar HaÆtniair'fjiarð
air vairðiainidli utmisókm. Raifnis Sig-
uirlðisisioiniair f.h. Sfcipfhióllls h.f. um
víiiweiitiinigiaieyfi, hafur orðið fylgj
emiduim ieyfiisninis þ’yrmiiir í aiuigtum.
E.it.v. er það veginia þesis, að niefnid
im siagiði siaminflleitoamm í llátiausum
búinimgi.
Leyfiistfy'igjienduir bafa þó ekki
deilt á umisögn meifinidairimniair op-
mbefniaga fynr em hir. Gairöar
Steimdónsision geriir það í Monguinr
bia'ðnnu 2i3. þ.m. Sem fonmiaðUr
áienigiisvaimiaimefndair ieyfi ég mér
að teka gnein iþesisia ti! athulgunar,
en hún viirðfet sfcritfuð án ílhulgiuin-
ar að ekfei sé medra sagt.
Gneiniadhöifiumduír viiil niú aiideil-
is ekfeli viðumkiefnmia að áflenigis-
mleyzlian sfcapi vamidaimiái í þjóð-
féiagimu, því áfemigdismieyzila sé aRt
ammað en otfdirykkjia. Fynr bef ég
ekfei hieyirt að oÆdrytakj'an sé ekfei
atfflieiðimg áfiemigiisnieyzlu. Hann tel
uir siig eklki viflija mæiia ofidiryfefeju
bót, en omsök benmiar áfiemgfemieyzl
ummii miaefliir hamm bóit.
Ammiairs er máil þetta fuirðiu ein-
fal't. Ofdrykfejan er ekiki ammiað
en viilpa á vegá áfiemigismieyziiumn-
ar. Á öðlnum vegi er búm ekfeL Og
viipuirniar á vegi þassum eru æði
miargar. bar heifiur miargur miáður
iinn hnotið mieð mismumiamdi af-
Deiðingum, allt firó smóslysum til
ailvarfliegra áfialflia eirnis og uipplansn
ar hedmriflia, ömkumiis og daiuða fyr
ir aidiur firam. Alflt þefita veidur
ólýsianilagum erfiiðflleiikum fyrir
aðigtainidiendur og aðna þá, er mál-
ið smartir, það er þjóðiarböll.
Vömiin í þessium efinrum er sú,
að vara vilð vegi átfemigismeyzfliunn-
ar, beinia fóifei firiá boniuiin og
bezt vaari að getia ioikiað sflífoum
óvegi. Sé hairun hiinis vegar opánn
ag enigim vi’ðvörumiarmierkli við
bann eða á bonium, varða þeir
fleiri, gem út á hann ganiga og
vara sig ekifei á hættuinum.
Frá uj>þbafii ísiianidisibyggðar
bafia syniir þessia iainds hrasað og
beðið tj'ón á vagi áfiemigisnieyzl-
uinmiar. Ar eftir ár, jó, öflid efitir
ölld hefiur etaki tekdzit að geira vag
inin fæmam, hann er eninþó með
sömu vilpuinuim og í upphaíi og
víinmieininiiinigin, sem niofekrir Hafin-
firðinigaæ ætfla að ruoita sam slitlag
á vegiinn og ©ena hamm fserari,
miun reyruasit hjóm eiltt og valda
vaxainidi böli.
Hr. Gairðaæ Steimdórssion tekur
m/uinniimm ruokikuð fiuiilam, þar sem
hann sagir orðrétt: „Örfiáir öfiga-
sámmaðir og óábymgir a'ðiílar slá
ryki í aiuigu fófllkis með fiöilakum
upplýsimgum og bera fyrir silg
fiöðuirlaga umhyggju".
Gerir greiniairhöfiundur sér
Ijósit, hve hér er um aflvarlaga
ásiötaun að ræða á niefmdiairmienm,
sem eru að siinma emibæittiissitörf-
uim? Hanm lýsir því yfiir, að um
fiaistaar upplýsiimigar sié að ræða.
Og hver á að bafia fiaisað þær?
Er það áfieinigiisivarmianefnid eða
þau lögregluyfiirvöld, sem upplýs
imgamiar eru frá? Ég vfeia uimmœil
um þesisuim hekn til föðunbús-
amina, sam algerfega ósonmum,
emda órökstudd.
Ég get efefei taomizt hjá því að
rrmjnmast lítiflllega á það, siem grein
anhöfiumdur fealfliar að „drekka
gtuM.imm vökiva úr fialiegu giaisii á
díönmuðum" stað“. Ég sé greimar
höfiuinid fiyrir mér beygja sáig fyr-
ir herra símium Baikkusi feonumigi
og segja: Var þetta ekfld vefl að
onði komizt?
En við skuilum Mta mámar á
þesisi rniál ag í fiuillri alvöru. Hin-
ir „dömmiuið,u“ v’ímveitiihgastaðir
viflja gjiammam fiá viðlsfldptaivim.
Þar ynði Sfldphéffl. h.f. enigin umd-
amtekminig, emda hiefiur áfiengjiam
verið það mifldil að tiúilð er að imm-
nótta bar, þar siem 40 Hafinifirð-
irugar gieita setið að suimhli dag
hvern, meimia miðivilkuidaga, áður
en bæj'arbúiar hafiia verið spurðir
um ieyfi. Og fyrirtæfcið vedtir
mifcla aitvimnu oig toemiur tii með
að 'grieiða stómar uppibæðir í opim-
beæ gjlöflid, efitir því sem gneimar-
höfumdur segir. Farráðiamienm
Sikiiiplhóls teiljia, að staætfstfóJflíið
venði um 40 miarams. LaumaigreiðBfl.
ulr v'erða þá vart undir 20 þúisund
kr. á dag, aiuk afflis anmams retostt-
unstoostaaðaæ. J'atfnfiramt er talið,
að ékild sé rékistraæigrumdvöilílur
fiyrir húsið, fláist ekfld vinivedtin/ga
leyfið. í*a!ð er þá ékk'ert smár'æði
sam þanf að rennia í gegmum bar-
inn til að sitianda umdir taostniað-
inium og bonga háu, opimbenu
gj'öldin, aem gneimarhöfiuindur tal-
ar uim.
Þ’að verður því möng feróiniam,
sam af Hafnfiirðinigum veæðiuir tek
in og ékfci eiru aðnir velkommir en
þeir, sem geta bongað. Og srvo þeg
ar pemimgar enu eikiki lemgur fyr-
i henidi, viðistoiptarvinurimn er orð-
imn áflemgfeisjúkliinigur, þefldkir vín
veitinlgalhúisiið hainn ekfci léragur,
þa/ð er éfldkient á htomum að græða
og hver á þá að tatoa við sjútoum
og félaiuisum mamnfl, sem sitemdiur
uppi vininufliaus, mieð vamrækta
f jöifeflcyldu? Jú. það eru bimdimdis
miernn oig túltaar gneimaiiihöifiumdur
vel slfeoðianiir sámar og miangna amn
airra vínmmniemda mieð etftinfiar-
arndi onðum í igireim sdminá: „Netfnd
imná færi betur, etf ihiún reymdi að
rétta maulðstöddium hjiáiparhönd
sitað þeisis að sllá um sig mieð
miðbsejiarisfeipuilaiglið er eíklkli kiom-
ið betur í fraimtovæimid. Það
miuimdi verða óraæiðlkiaimt í sbóru
byggtðalhvertfi og bctfur það þeigar
gerzit í sambandi við samlkioimiu,
sem hialdim vaæ í þesisu húlsi rmeð
sérstötou víinveitinigaiieyfi. Elftir-
drykfcja í heimiahúisiuim eðia bitf-
reiðum miumdi autoast í Haifniar-
fárði. Þiað yrði ekiki „,genigið“
heim eims og gr'eiimamhöitfumdur
béidur fram.
Ég vifl því hvetja Hatf'ntfirðámiga
till að Shuiga mfáfl þessi vamidlega,
haldia vöirð um Hafinianfjörð og
visa bairmiuim á buig.
Úr veitingasal Skiphóls.
Kosið um áfengismál í Hafnartirði:
einisikiis nýtum siagorðtum". M.ö.o.
slkiiptið yíklkiur ékfei atf orsötoum
um, en msetilð atfieiðinigumum,
segj'a þeir, sem viljia opma barimm.
Tilgamgurinm halgair mieðalið.
Það er ömurlfeigt hve tillitsflieysi
gretaarlhöflunidaæ gagmvant sam
borgur'umum er ailgiert þegar hiarnn
kretfst vínrvfeiitiingaleytffe fyrir
Skikáplhóil h.f. Oig umdiirfeegjiuhátt'
uirimn gagmvart Skiiþhóli er mdk-
iflfL, því hamn krefist allgemrar eim-
otouiniairaðstöðu fyrirtækimu til
hanida um sölu á áfiemgi í Hatfmar-
firði.
Stalðneyndin yr® sú, að dag-
liega op'inm vímbar mumidi stór-
aukia áfiemigfemeyz'Iuma í Hafiniar-
fiirðd, bæði hjá yragra og éldra
fófllki. Slysahætta yrði miikil, því
húsið er illla staðsetit á mieðian
Veljum Hafnarf jörð
fyrir Hafnfiröinga
Á síðaista Alþingi var sú breyt
ing gerð á áfengislögunum að
áfengisútsala er eklki lengur for-
senda leyfis til almennra vínveit
inga, heldur er viðkomandi bæjar
stjórn gefið neitunarvald í þessu
efni .Allir þingmenn Reykjanes-
'kjördæimis greiddu atkvæði með
breytingunni, þar á meðafl.
Matthías Á. Mathiesen. En nú
bregður svo furðulega við, að
þingmaðurinn er allt í einu far-
inn að berjast með oddi og egg
gegn því, að Hafnfirðingar fái
sitt eigið veitimgahús, þvert otfan
í það sem hann var áður búinn
að samþykfeja. Hægri hendin veit
því bersýnilega efeki hvað sú
vinstri aðfliefist.
Bklki get ég látið hjá líða, að
minnast lítillega á blað það, sem
vínbanmsmenn hafa látið frá sér
fara, dags. 25. þ.m., svo íurðulegt
sem það nú er. Þar kennir
margra grasa og éklki stendur á
slagorðum og sleggjudómum.
Svo hlálegt sem það nú er, þá
reyiiir Árni Gunnlaugsson, bæjar
fiulflitrúi að atfsaika það við bæjar
búa í grein sinni, að byggimg vin
veitingahúiss akyldi samþyíkikt af
bæjaristjórninni. Segir Árni þar
m.a.: „Á hústeikningunni var
komið fyrir „bar“. Gat það í
sjálfu sér alveg eins verið mjólk-
ur- eða kaffibar, eins og vínbar“.
Ætlar bæjarfulltrúinn að reyna
að telja oklkur trú uim að hann
hafi reiknað með mjólkurbar á
vínveitingahúsi. Ég er hræddur
um að hann fái eklki marga til að
trúa því.
mun jafníramt isýndur sá trún-
aður, að þeim sjálfum verði lögð
ábyrgð á herðar og að þeir sjái
jatfn'framt sjálfir um fraimlkvæmd
og skipulag ikvöldisinis í samráði
við forráðamenn, staðarina og
æskulýðsráð.
Vínbannsmemn, sem nú svo
mjög hatmpa unglingunum og
vilja forða þeirn írá vínistúlfeu-
.mönnuim, eru éklki alveg sjálfum
sér saimlkvæmir. Hverju svöruðu
templarar ag aðrir ábyrgir aðflar,
Páffl V. Daníelsison matreiðir I þegar hatfmfirzikir unglingar ikröfð
„ncfekrar staðreyndir“ ofan í usi; þess að eitthvað yrði gert í
fólk, vel feryddað að venju. Um aeskulýðsmálum bæjarins, og
þessar „staðreyndir" þarf efeki þeim Veitt aðstaða til skemmtana
að fjölyrða, því þær voru atf-
greiddar í grein minni í Mbl. 23.
þ.m.
Og svo er það blessaður prófast
urinn sem segir: „Ég er hræddur
við vínstúfeuna, en samt ólhrædd
ur, ef veitingaíbúsið hetfði leyfi
til að veita gestum vín með mat
og annað ek'ki.“ í mánu ungdæmi
hefði þetta verið kölluð tvö-
feldni.
Síðastliðið fiimimtudagisfevöld,
boðuðu vínbannsmenn til al-
menns borgarafiundar í (Hatfnar-
firði um vínveitingamálið. Svo
sem vitað var fyrirfram, voru
frumimælendur allir á einu máli.
Enga vínistúfeu í Hatfnarfjörð. En
Framhald á bls. 5
, aist að á óðali ættarinmar. Svo
?au undur og stórmerfld dfeeðu, a3 Helgavatnishjónin hlutu
að vínbannsmenn voru hreinlega ag bnegða búi og hverfa frá
tefenir og rassiskelltir atf þeirra ógali giniU, sem þau höfðu setið
eigin manni, bindindismanni, sem um mj5g langt Sfeeið.
hafði snúizt gegn þeirn. Þessfi Ég minmist þeirra, þegar þau
ræðumaður haifði þau áhritf á vor,u að í Reykjavík, undir
flesta fundaimenn, að þeir sáu i0k gtarflsamrar ævi, þar sem
málið í allt öðru og sfkýrara þau áttu heimia hjá einrai dóttur
ljósi. Þeim varð ljóst, að þeir | sinmi og teragdasyni. Þótti mér
þau eftirtektarverðir persénu-
leikar, trauist og virðuleg, þótt
ólík væriu.
Giuðrún ólst upp við venju-
leg sveitastörf og var hjó for-
eldruim sínum á Helgavatm til
fúiffliorðimsár’a. Hún var væn
feona bæði að álitum og í raium.
Árið 1943 giftist Gulðrún Þor-
Frá fundinum í Bæjarbíó.
Ljóisim. Svavar Jómssom.
Andsfœðingar vín-
veitingaleyfisins funda
ANDSTÆÐINGAR vínveitinga-
leyfisins í Hafnarfirði genjgust
fyrir almcnnum fundi í Bæjar-
bíói í fyrrakvöld. Fundarstjór-
ar voru Sigurgeir Guðmundsson,
skólastjóri, og Stefán Halldórs-
son, gjaldkeri, en formaður und-
irbúningsmefndar, Páll V. Daní-
elsson, setti fundinn og flutti
stutt ávarp.
Pramisöguiræðuir fluittu: Vil-
flíjálmiuir Skúlaison. bæj'airfluilltrúi,
frú Ester Kláusdóttir, Fiminiuir
Stefiámsisoin, IháislfoóiamemiL tfrú
Elín Eggerz Stiefánsson, Lúðvífe
Kristjámssoin, riitlhöfiuinidiuir, cng
Hermamn G'ulðimiuimdlsisom.
Að knfemum framsöguiræðluinum
voru firjiálsar uimræðuir og tólku
þá tll máis: Giuðimiuimdluir Þórair-
inissan, feeramarL Hiflmiar Ágústs-
son, verzlumairmiaður, Ármi Guinin
iauigsson, bæjiarfiu/fltrúi, Ólafiur
Þ. Kristj ánisson, stoólasitíjóri, og
Valuir ÓSkarsson, feenmari. Aufe
þeirna tófcu suimiir flrummiæ'lemdia
aftar tffl miáls. Alilúr ræðuimiemn
voru anidivígir leytfisvetimguinini,
memia Hiflmnaæ og Vaflur.
Fuimdiurimm hófsit tolutofeam 21.30
oig vaæ Slitið um felulklfean 23.
- MINNING
Framliald af hls. 20
lézt hinm 20. þ.m. mjög fyrir ald
ur íram.
Guðrún vax fædd og uppalin
I BorgarflirðL á Helgavataa í
Þverárhlíð. Þar bj’Uiggu fareldrar
•henmar, Guðmiumdur Sigurðsson
ag Anma Ásmiundsdóttir og var
Guðrúm efflt aí 7 börmum þeirra
hjóma. Árin fflðú. Börmin uxu
upp, dætiuTmar giftust og sett-
uist að amnars staðar, og efefeert
barmanna varð tffl þess að setj-
að
hötfðu fram til þessa verið tflæfet- I
einn allsherjar bleikfldngar-
vef. Og það verð ég að segja, að
aldrei hetfi ég séð fund snúast svo
höndum fundarboðenda. Enda
voru þeir fflka fljótir að slá botn
inn í hann og forða sér.
Ólafiur Þ. Kristjánsson, slkóla
stjóri, kvaddi sér hljóðs og kvaðst
vera ánægður með fundarsókn- steini Björnssyni firá Karflisslkala
ina. Hann sagði að vínbanns- við Reyðarfjörð, húsverði i
mönnum hetfði tekizt það, sem Reykjavifeurapótéki, hinum mæt-
stjórnmálaflolklkunum hefði eikfki
tékizt, þ.e. að fá fleiri fundar
menn en þeir, og notuðu þó flolkk
arnir þá aðferð að „tretokja"
með einsöngvurum og leiktrúð-
um. Ekiki gat ég nú samt séð
asta marani. Heimili þeirra var
lengstum að Austurstræti 16 í
Reykjavíik. Þar sveitf góður andi
| yfir og umlufcti húsráðenduæ og
gesti. Hjónin voru samhent um
að gera okkur, sem til þeinra
annað, en að þarna væri umQ. komuim, heiimisóknima eftirminni-
hreina og klára loddara að ræða °g °ft var gestkvæmt hja
tilvikuim að minnsta I Heimilið var aðlaðandi og
i suimum
kosti.
Einn ræðumanna eyddi nærri
oflum ræðutkna sínum í að and-
mæla og snúa út úr grein minni,
sem birtist hér í blaðinu á þriðju
daginn var. Það þótti mér vænt
um, því það færir mér siönnur á,
að atíhugasemdir mínar hefðu
hitt þá veilku bletti, sem þeim var
ætlað að hæfa.
Éklki get ég látið hjá líða að
minnast lítillega á unglingana
og unglingavandamálið svo-
nefnda, í sambandi við opnun
þessa vínveitingaistaðar. Þegar
starifsemi hússims verður komin
í gang, þá er fyrirhugað, að ungl
ingunum verði gefinn kostur á
að hatfa aðstöðu í húsinu eitt
kvöld í viku, og vilja forráða-
menn staðarins þá gjarnan haifa
samstarf við æskulýðsráð um
framlkvæmdina. Unglinigunum
LEIÐRETTING
ÞAU mistök urðu í blaðinu i
gær, að niður féll undirsferift
undir greinina „Um hvað kjósa
Hatfnfirðingar?" Undir henni áttu
að standa statfirnir J. M.
bar vott um smektovísi og snyrti
imennisfeu húsráðenda.
Það má svo að orði kveðia, að
þá sé lífiniu vel lifað, þegar hægt
er að segja að lieiðarlokum, að
hinn látni hafi auðlgað og fegr-
að Mf þeirra, sem ai boinum
höfðu kynini. Undir þaiu orð tel
ég að við, sem þékfetum Guð-
rúnu frá Helgavatni, getum tek-
ið. Á þann veg var lífsstarf
hennar og fraimlkoimia, Lífsstarí
hernnar var fyrst og frermst helg-
að heimilinu og eigiinmamniimum.
Heimilið var þeim hjónumum
helgur reitur, en með himum
mörgu, sem þangað komu báruist
góð áhrif frá því lamgt út fyrir
vébönd þess. Þaðan fór margur
léttari í lund og ánægðari en
hann kom, auðugri og bjiartsýnnL
Á þamn veg er minnintgin, sem
ég geyrmi um Guðrúnu frá Helga
vatni.
Við þokkum hinni látnu og
blessum min.raiingu henmar.
Ég votta eiginmanni hinnar
látnu, sysitkimum og öðrum
vandamönnum samúð og bið:
Guð blessi ykkur og styrM á
reyraslustund.
Kristinn Hóseason.