Morgunblaðið - 27.09.1969, Blaðsíða 20

r
20
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 27. SEPT. 1960

OP!Ð LAUGARDAG
TIL KL. 2.00.
Hin yndisfagra
dansmær
C]E]E]E]E]E]E]B]E]G]E]E]G]E]E]B]E]S]E]E]Q1
E1
E1
E1
E1
EI
E1
E1
E1
E1
E1
El
E1
E1
E1
E1
E1
E1
E1
E1
E1
E1
E1
E1
E1
E1
E1
E1
E1
El
E1
E1
E1
E1
E1
E1
E1
E1
_______ _________El
G|Gli3|i3|G1GlG1G|G|G1G1Er|GlGlG1GlG1i3|L3|G1G1
skemmtir í kvöld
með söng og dansi.
HLJÓMSVEIT
GUNNARS KVARAN
SÖNGVARAR
HELGA SIGÞÓRS
og ERLENDUR
SVAVARSSON.
iiinBniiiBiiBmimBHBnsiin
SKIPHOLL
UFHOMUI
GÖMLU DANSARNIR
verða leiknir í hinu nýja glæsilega
veitingahúsi Hafnfirðinga — SKIPHÓL
í kvöld frá kl. 9 til 2.
HLJÓMSVEIT MAGNÚSAR RANDRUP
ÁSAMT SÖNGVARANUM
SKAFTA ÓLAFSSYNI.
STJÓRNANDI BALDUR GUNNARSSON.
SKIPHÓLL
STRANDGÖTU 1, HAFNARFIRÐI.
Borðpantanir í síma 52502.
(Ath. Gengið inn frá Austurgötu).
IgltmTmTmTmTmTmTiiiTiiiTíii
Guðrún Guðmunds-
dóttir—Minningarorð
Guðrún Guðlm'U'ndsdóttir frá
Helgavaitni andaðist hinn 20.
sept. eftir lanigvarandi erfiðan
sjúkdóm.
Þegar við frétbum lát góðra
viina leiitar ihiuigiuriinin ósjálifrá'tlt
afbur í tknann til liðinma sam-
verustunda.
Ég kynmtist Guðrúnu fyrst
sumarið 1938, en þá var ég kaupa
kon.a á heimili foreldra hennar
Önnu Ásimiundsdóttur og Guð-
mundar Sigurðssonar bónda á
Helgavatni.
Helgavatn var aninálað mynd
ar heimili og raglusemi var þar á
ölluim hluitum utan húss og inn-
an, enda stóð h'eimilið á gömlum
merg, því forfeður Guðimundar
höfðu búið þar í nokkra aetit-
liði.
Þaiu An,na og Guðmiumdur eign
uðust sjö börn er á legg kom-
ust tvo syni og fimm daegur,
auk þess ólu þau upp þrjú fóst-
urbörn.
Á Helgavatmd var því aevin-
lega miargt fólk í heimili og
mjög gestkvaemt, því allt laðaði
jafnt gest að garði: húsbændur
ihieóimáLi og fagiuirt uimlhiverfi
Við þessar aðstæðúir ólist Guð-
rún upp. ÞetJta heimdli varð henn
ar Skóli, þarna mótaðist og þrosk
aðist sikapgerð hiennar.
Þegar ég kyninltiist Guóirúnu
voru foreddrar hennar farin að
draga saman segl'in, hún var þá
orðin ein heima þeirra Helga-
va.tnssystra og önnur hönd móð
ur sinnar. Eldri bróðir hemnar
var dáinm, hinn fLuttur að heim-
an vegna vanheilsu. En tveir
fóstursynir þeirra hjóna voru þá
erm heima. Enda þótt f ærra væri
orðið í heimili var gestrisnin him
sama og því ærið að starfa inn-
ainlbaejar. En þó aið Gtulðirún væri
orðim ein heima heyrði ég oft
minmist á HeLgavatnasiystur, enda
get ég gert mér í hugarlumd að
eftir þeim hafi verið tekið með-
an þær voru allar heima, því
auk þess, siem þær voru allar
lagiegar, sérlega smieklkvísar og
aðiaðandi, voru þær svo sam-
rýmdar að af bar og nafnið
Helgavatnssystiur er enm í huga
Opið frá kl. 9—2.
EILÍFÐ LEIKUR
HÆTTA Á NÆSTA LEITI y— eflir John Saunders og Alden McWilliams
— Þú heyrðir hvað ég sagði, Lee Roy. — Hækkaðu róminn, kunningi. Það — Það má vera að mér liggi ekki hátt
Hengdu upp kjuðann. Við erum að fara þarf hvella rödd til þess að hún berizt rómur, en ég hefi langa handleggi, sem
heim. hingað. bæta mér það upp ... kunningi!
— Legs heyrir ekkert af þessari enda- y
leysu. Eyru hans eru full af bómull.
og miunnd þeirra, sem mest um-
gangast þær og mun fyLgja þeirn
til ihánztiu Stiuindlair.
Heilgavatmsheimilið reyndist
mér þannig að eftir dvöl mina
þar Shlefir smór æltáð fum.dlizt ég til
heyna fjöLskyld'unni og kynni
okkar Guðrúnar urðu slík, að
þótt ár Oig dagur liðu milli þess
að við hitrtumst var alltatf eins
og viið^herfðluim aftdrei 'R'vafSizrt.
Og ef eittlhvað bjátaði á fyrir
már ;gait ég æiviinllega ralkið naium-
ir mínar fyrir Guðrúnu og sótt
til hennar andleigan styrk. Fyrir
h'ennar heilbrigðú skymsemi og
andlega jafnvæigi hurfu ailir smá
miunir eins og dögg fyrir sóliu.
Árið 1943 giftist Guðrún eft-
irlifandi manmi sínum Þorsrteini
Björnssymi frá Karlssikála og
stofnuðu þau heimili í Reykja-
vík. Þeim hjónum varð ekki
bama auðið, en lifðu kyrr'látu
lífi og ræktuðu sinn reit í ró,
þar var allt fágað og það'am and
aði vinsemd og hlýju.
Þorstieimii kymmitiiisrt éig elklkd ifyirr
en eftir að þau srtofnuðu heim-
ili. En hinn trausti og ágæiti mað
ur varð mér einmig vinveitrtur og
tók mér jafman tveim höndum.
Þegar ég kom til Reykjavík-
ur, oft á rmargra ára fresti, var
það venjulega miitt fyrsta oig síð
asta verk að líta imn til þeirra
hjóna, og þar var gott að koma.
hlýleiki fylgdd hverri atihötfn hús
freyjuinnar og hógværð og gleði
ríkti í rnávist begigja.
Ég þurfti venijuilega e'kki að
Stiamza Itemigi til þess a(ð íháittia
einhverjia aðra Helgavatnssystur
eða annað frændfólk þeirra
hjóna, svo fleirum en mér mum
hafa þótt gott til þeirra að koma
Vinátta Guðrúnar var mér
meima viihðd em allilma amniamria sem
ég hie/fi ikymmzt, emtdia tiil hemmiar
stofnað á æskuárum þegar auð-
veldasit er að opna hug sinn
fyrir öðruim.
Allir hilutir eru forgengilegir,
jurtir fölma, tré veðrast og fúna
og jafnvel steinarmir lýjast og
mást, líkami mamnia hrörnar og
gefst að lokum upp í lífsbarátt-
unni, en andimn varir að eilifu.
Huigsamir og atlhaifniir góðra
manma sá fræjum í huga sam-
ferðannannanna, fræjum sem síð
ar skjóta rótum og berasit frá
kynsióð til kynslóðar, þetta er
hið eilifa.
Góður miaður ber gott fram úr
góðum sjóði hjarta síns.
Það eru nú orðin rúm þrjú ár
síðan ég hitti Guðrúnu síðast, þá
var hún hraiust og glöð og þamn
ig vil ég muma hana. Ég er þess
fudðrvisg aið etf við eiguim eiftir a@
hittasrt eftir lemgri eða skemimri
tíma verða emdurfundirnir eins
og vilð hetfðluim aldirei kvaðzt.
Nú og ævinlega þegar hugur
minn hvarflar til Guðrúnar og
manms hennar minnist ég þeirra
með þökk fyrir allar liðniar sam-
verustundir.
Anna Þorsteinsdóttir.
Það er nú komið á þriðja ára-
tug síðan kynni tókust milli mín
og hjónanna Guðrúnar Guð-
mundsdóttur og Þorsteins Björns
sonar og þrátt fyrir fjarlægð og
strjála fundi síðan, hefir eigi
fyrnzt yfir þau kynni. Þar sem
þau hjón voru, átti ég góðvinum
að fagna.
Þessa minniist ég m.a. þegar
ég frétti lát Guðrúnar, en hún
Framhald á bls. 13