Morgunblaðið - 30.11.1969, Qupperneq 10

Morgunblaðið - 30.11.1969, Qupperneq 10
10 MORiGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 30. NÓVEMBER 1069 Pistilinn skrifar Yfirlýsing EFTIR ÁSGEIR ÁSGEIRSSON Ykkur að segja þykir mér vissara að taka allt þetta skýrt fram: 1) Ég er efklki félagi í Æsfcu lýðisfylkingunni. Ég hef að- einis einu sinni komið á Ketfla víkunflugvöll, en það var að degi til og þá til að sækja gamla konu, sem var að koma úr lækningum erlendis við ókennilegum gigtarflog- um, sem hún átti vanda til að fá. í>að er heldur ekki satt, að ég hafi nofekurn tíma stundað innanhússmálun eða ðkyld störí á flugvelli þess- um, (Hins vegar vek ég sem leifeimaíður athygli á því, að síðustu vinnubrögð mélning ardeildar Æskulýðsfyllkingax innar á þessum velli bera enn einn vottinn um arfgengan dútlaraskap, draumlyndi og bókmenntahneigð íslendinga: að hyggjast mála heilan vegg með því að þekja hann orðs- kviðum og spaíkmælum. Enn fremur er ég efeki hress yfir varnarkerfi bandaríska flot- ans; hann stendur sig ekki nógu vel á landi uppi). 2) Ég er ekki félagi í Trú- brot. Og ég var ekki á Víet- namfundinum. Það er þess vegna, sem ég sé mér ekfci fært að styðja ásafcanir Jón- asar Árnasonar um það, að sjónvarpið hafi ekki myndað nema smáhluta hópsins. Hitt er svo annað mál, að ég hetfði náttúrlega orðið illur — hefði ég verið á fundinum og þá í þeim hluta hópsins, sem ekki fékk að koma í sjónvarpið. 3) Ég verð því sfcelkaðri sem ég hugsa meira um þessi mál. Það er bezt að slá var- nagla við sem flestu. Maður veit aldrei: Ég hetfi aldrei skrifað leilkrit um Jörund Hundadagafeóng, en ef svo fcynni einhvern tíma að fara, þá vil ég, að allir ís- lendingar viti, að ég hef hvorki stolið því frá Jónasi Árnasyni né Agnari Þórðar- syni. Við Agnar hetf ég aldrei átt sfcipti, nerna þau að fá bófc og bók að láni hjá hon- um á Landsbókasatfninu, en handrit aldrei. Bókunum hetf ég sfcilað eftir lestur — og mundi hafa gert slífct hið sama við handrit. Á Jónas hef ég nökkrum sinnum gjóað augum á götu, en sannarlega aldrei gert mér ferð upp í Reykholtsdal ti'l að kaupa af honum tómata eins og hann skkar Agnar um. Ég þvæ hend ur mínar atf málinu: ég hef ekki einu sinni nefnt manus- nafnið Jörundur í eyru þess- ara tveggja manna né þeir j mín. 4) Ég var ekki í fylgd með Jónasi Árnasyni og Geir Vil- hjálmssyni í aðförinni að út- varpsmönnum kvöldið sæla. Það er alveg satt og ég mun ékki neita því, að ég kom í útvarpshúsið þann sama dag — en ég komst aldrei lengra en á götuhæðina — og þá alls ekki til að þjarfea út af fréttaflutningi, heldur því, þegar útsendarar útvarpsins fundu viðtæki mitt, sem ég hafði falið og ætlað að svífej ast um að borga afnotagjald- ið af. 5) Gömul frænka stöðvaði mig um daginn með þeim í- ðkyggilegu orðum, að sér fyndist, að fortakslaust ætti að greiða götu Sigurðar A. Magnússonar til Biafra — en banna honum hinis vegar að koma aftur. Hverju í dauð anum átti ég að svara? Nei, allar ásakanir og sneiðar á hendur mér um þessi framangreindu illindi eru gersamlega tilhæfulaus- EIGIN LANGRÆKNI Svo litið sé þó í eigin barm, þá eiga fleiri í illdeilum en hið otfangreinda fóllk. Ég er ekki betri maður en svo, að ég hef enn ekki gleyrnt þeim grifek, sem annað hvort vatns- eða hitaveitan gerði mér fyr ir háltfu ári. Það var um klufckan tvö einhvern tíma í vor að ég fór í bað; nei, ætlaði í bað. Sem ég stend þama á baðgóltfinu eins og léleg eftirlíking atf ung um gríslkum guði, þá lygni ég augunum og treini mér augna blikið þar til ég mimi stíga fumlausum fótum niður í belj andi straumiðuna í þessu hvíta baðkeri, laugast atf öll- um inn- og útvortis sfeepnu- sfeap og svífa síðan endur- fæddur upp á baðímottuna aft ur. Ég lyfti löj>pinni lífet og ég ímynda mér að grískar styttur gerðu, ef þær gætu / hreyft sig og set hana niður ; í kerið. Ég lyfti hinni og stað \ set hana við hlið hinnar ( fyrri. Allt þetta geri ég í 1 nokkurs konar sælli leiðslu. / Því næst lýfc ég upp augun- \ um og beini þeim til botns í 1 þessari íðilifögru skógartjörn. L Og sjá: ég stend upp að miðj / um legg í fallega mórauðri 7 Knorr-súpu. Ég gizka þegar 1 á uxahalasúpu. t í þessu máli er efckert t meina að gera. Ég lúskiast 1 upp úr og er snöggur. Ég fer í leppana, sezt niður og sem í máttvana bræði slóttuga ráða gjörð um það, að taka skuli frairtDámieinn vaitasmiáOia og baða þá upp úr þessari súpu á Lækjartorgi. Ég mælist til þess að súpu, mold eða svipuðum hlutum verði framvegis veitt í leiðsl ur borgarinnar í nofckru hófi. SSiverið uim heiimsimieistarat itilinm. mz Sveinn Kristinsson; Skákþáttur þess að takia á siig verulega STUNDUM hœttir öfeákuim, siem tefldar eru í hieimsmeistairaeiin- víguim, táil þess að vera niofefcuð þuniglamalegiar, jiafnivel leiðinleg- ar að sumium fininst. Og srtiað- reynd miun það, að svonefndir ,yglæsiliegir“ vinininigar (miainns- tfórnir og snotrar leikfléttur) eru tfátíðiaini í beimsmeistaraieimivíg- um en i öðrum sfeákfeeppnium. Þetta ákýrist að mofcfcru atf því, að leiktfléttar eru tfátíðari milli maninia atf tiltölulega jötfhium styirtdieifea, heldur en etf mdfekiuir styrfeleikaimuinur aðskiluT rnenn. Menm tfá síður færi á að vinma jiatfnimgjia sína ,yglæsileiga“, því að glæsiileiíkinn feretfst gtjiarmam mofcku'rrar áíhættu, stöðuilega séð, sem menm þora fremiua- að tatoa á sig gegn veilfeari andstæðimguim. Og að sjállfsögðu eru menm óvenju varfciárir í þessum göfcum, þegar þeir tefla um sjálfan heimsmeistaratitilimn. Beyna þá tfremur að þreyta amdstæðimgimn með lamgdmegmu stöðuiþótfi, ám ahættu. — Auðvitað tfer þetita þo ávallt mofefcuð eftir stíl kiepip- emdiarana. Til diaerrais muinu tfáir saka Tal uim að hatfa tietflt lleið- infflegar sfcáfcir í himiuim tveimur eimvíiguim, sem hamm háði við Botvimmik um heimsmieistairatit- ilimm.. — Og í flestam eða öll- um heimsmieistairaeinvíguim hetfur komaið fraim ein og eim sfeák, seim hetfur jnfir sér óvemjuJiegan gibæisi- 'brag og fagurð, þó'tt mieginlhluiti Skákamma hiafi falið utan þess tfiofefcs. Eða hiver dáir ekfei þá tfegurð, seim eintoenmiir lok eftir- faramdi slkátoar, sem tetfld var árið 1954 í fyrstia hieimsmieiataira- eimvígi þeirra Botvimnilfes og Smayslaflfs? — Alls tefldu þeir þrjú eimivíigi uim heimsmieistara- titilimin: 1954, 1957 og 1958 ag stoiHdu þeir jafnir í því fyrsta, Snwslotftf vamn ammað, en Bot- vinmik það þriðja. Þetta mium vera einhver stytzta vimmiiimgsskák, sem tetfld hefiur Hún er aðeins einium leiik iemgri en ihin tfræga 19. skák í einiváigi þeirra Spassky og Petrosjans í vor. Hvítt: Smysloff Svart: Botvinnik Frönsk vöm 1. e4, e6 (Frömsk vörm var um árabil í milkiiu uippálhaHdi Ihijá Batvinmik og Æærði hionuim miarg- am vimmimgimin. Það var elkkii fyrr en Tall feemmdli hiomum, í einivígi þeirra 1960, 'að vörnin er efefei hieppiileg gegn ólimiuim sókn- armöimmuim, að Botvimimilk iaigði vörmimia að mestu fyrir róða.) 2. d4, d5; 3. Rc3, BM; 4. e5, c5; 5. a3, Ba5; (Algemgaist er að direpa á c3) 6. M, cxd4; (Lalfeana væri 6. — cxb4; 7. RJb5, bxaSf; 8. c3, Bc7; 9. Bxa3, og hvítar fær gott spil) 7. Dg4 (7. Rb5 feermir og til greima) 7. — Re7; 8. bxa5, dxc3; 9. Dxg7, Hg8; 10. Dxh7, Rd7; (Þetta er mgög feummu'gleg staða í því varniar- kierfi, sem svaritar beitir. Svart- UT hefur voimir uim að flá siterfct miðborð, en á hins vegar í all- miilkiuim ertfiðleilkiuim mieð að feorraa ‘feónigi símuim í gott Skijól) 11. Rf3, Rf8; 12. Dd3, Dxa5; 13. h4 (Frípeð hivíts á h-Ilínuimni er eiran af ókostamuim við stöðu svairts, einfeuim þó etf til dnottn- imgabfeauipa kæmd) 13. — Bd7 14. Bg5, Hc8 15. Rd4 (Hvítar Framhald á bls. 19 Anna Stephensen sendiráðsritari Fjörutíu ára starfsafmæli FRÖKEN Anna Stephemsen tók til starfa í íslenZka sendiráðinu í Kaupmannahötfn 1. desember 1929 og hefur gegnt þeim óslitið síðan í fjóra áratugi. Bfeki þarf að fjölyrða um það, að hún hetf- ur leyst atf höndum allt startf sitt og afgreiðslu á slkrifstotfunni, í beina þágu sendináðsins, atf mife- illi prýði. En aufc þess hefur það komið í hennar hlut að taka fyrst á móti öllum gestuim, sem þang- að áttu stærri og smærri erindi. Það leiðir af isjálfu sér, vegna allra þeirra íslendimga, sem bú- settir eru í Hofn, íslenzfera stúd- enta, sem þar hafa verið við nám, og landa, sem þar hafa verið á ferð, að ónæðissamt hetf- ur verið að sinna öllu þessu fólki og elkfci alltatf vandalaust. En Anna hefur hatft alla þá kosti til að bera, sem til þurtfti, ljúf- menmsku og Iþolinmæði, Skýrleik og margháttaða þekfcingu, hátt- víisá og tfúiffla einlbeitni, etf á þurtfti að halda. Óteljandi land- ar hafa sótt til hennar leiðbein- ingar og góð ráð. Bfeki leilkur vatfi á því, að Jón Krabbe hefur átt hlut að því, er Anna Stephensen var valin til starfs síns í sendiráðinu. Helga móðir hennar, kona síra Páls Stepheraseras í Holti í Önundar- firði, var dóttir Þorvalds læknis Jónssonar á ísatfirði, bróður Krist ínar Krabbe, móður Jóns. En sá vissi lítil deili á Jóni Krabbe, sem léti sér til hugar koma, að fyrir honum hefði eirakanlega vakað að útvega þessari ungu frændkonu sinni „góða stöðu“. Hann hetfur þá sem anmans tfyrst og freirrast borið hag íslands — og í þessu falli íslenzfea sendiráðs- ins — fyrir brjósti. Hann hetfur þótzt þekkja Önnu nóg til þess, að henmi væri treystandi. Eí hann hetfur í nokferu látið hana njóta tfrændsemi, var það í þvi fólgið að gera þess vegna tfrem- ur til hennar meiri ferötfur en minni. Að því feom, að meira var heimtað atf íslenzfea sendiráðinu en fyrir varð séð löngu á undan. Á áruinum 1940—-H945, mieðam Danmörk var hernumin, mæddi reyndar mesti vandinn á Krabbe, eins og eðlilegt var. En vissulega var aðstoð þeirra Önnu og Tryggva Sveinbjönnssonar ómetanleg og reyrndi til tfulls á ósérplægni þeirra og samviziku- semi. Þegar eg staðhætfi, að bæði þá og fyrr og síðar hafi Jón Knabbe verið ánægður með frænfeu sína og fundizt hún full nægja krötfum sínum, er það mieira og mikalsverðiaria lolf en ég eðia miofelfeuir annar igiætam borið á hairaa. Anna Stephensem var slkipuð attaché 1954 og sendiráðsritari 1961, og verður efeki sagt, að þessi embættistfraimi hafi fallið henni í Skaut fyrr en etfni stóðu ti'l. Hún hefur einstöfcu sinnum í fjarveru sendiherra, að því er eg hygg fyrst íslenzfera kvenna, gegnt stanfi sendifulltrúa (chargé d’atffaires). Hún hetfur vissulega notið sín þar eigi síður en í dag- legu stanfi í skriltfstofunni, því að hún er framar öllu dama, glæsileg kona og tígulég í fram göngu. Eg vona, að þær konur, sam að Mkindum eiga etftir að verða sendiherrar íslands í fram tíðinni, gleymi ekki tforgöngu hennar. Sigurður Nordal. Til leigu Efri hæð í húsinu Borgartúni 21. Sendibílastöðin h.f., sími 25050. Jólakortin komin Höfum til, nú sem fyrr, margar tegundir jólakorta, t. d. ljósmyndakort, litprentuð kort eftir teikningum Halldórs Péturssonar, Eggerts Guðmundssonar og Selmu Jónsdótt- ur og fleiri falleg og ódýr kort. Bókaverzlun Stefáns Stefánssonar, Laugavegi 8. — Sími 19850.

x

Morgunblaðið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.