Morgunblaðið - 21.02.1970, Side 16

16
MOBG'UN’HLAÐIÐ, LAU GARDAGUIR 21. FEBIRÚAR 1070
Vonumst til að fá 8
skiptinema 1 sumar
- segir Arnbjörg Jóhannsdóttir, sem dvalizt hefur
1 Bandaríkjunum á vegum AFS
Hraunbúar í Hafnarfirði í heimsókn hjá skátum á Akranesi
um síðustu páska.
45 ára afmæli
Hraunbúa
FRÁ því AFS-Intemational
Scholarship hóf starfsemi sína
árið 1047, hafa um 220 íslenzkir
unglingar á aldrinum 16—18 ára
farið til ársdvalar í Bandaríkj-
unum á vegum þess.
Um 60 þjóðir eru þátttakend-
Ambjörg Jóhannsdóttir
ur í starfi AFS og árlega dvelj-
ast í Bandaríkjunum yfir 3000
nemendur alls frá þessum lönd-
um. í þessum hópi em að jafn-
aði 18—20 íslendingar og dvelj-
ast þeir hjá bandarískum fjöl-
skyldum, sem fjölskyldumeðlim-
ir og stunda nám í síðasta bekk
í „High-School“.
í gær hatfði Mibl. tal af Am-
björgu Jóharansdóttuir sem fór til
Baradiaríkjaninia á vegutm AFS
árið 1066-7 og er nú meðlimiur
í AFS-deild seim starfar hér.
Sagði Arnibjörg að stairf AFS
byggðist uipp á nemendask iptum
og því baeni okikuir að enduir-
gjailda g-estriisn i Bamidairíkja-
mannia með því alð bjóöa hkugað
bandianídkum nemiemdium.
— Síðastliðiin 10 ár hiaifia kom-
ið hinigað sa/mtals 36 bamdaríiskiir
uingliiragar og dvalizt hér yfir
srummartámainrL. í sumiar vonmimisit
við tiil að geta tekið á mióti 8
dkiptiniemuim, en okíkur vanitar
fjöliskyidiuir, seim viljia taka þessa
umlgMmlga iran á faeknili sín sem
eirnm af fjöLskyldunini friá moiðijuim
júmí og tdil áigúsitloka. í fjölskyld-
um þeirn, sem taka sfkiptimiemia,
þartf að vara umjgliniguir á aldrim-
um 116—18 og helat þainf eimlhver
aið gataitaiaið ©nislku á heimilinni..
— Fyrirtkomiuiliaigið á því að
koma bamdiarískium skiptiniemum
fyrir ar þaniniig að sú fjöiskyida
sem hefur áhuiga á því að tafca
umiglim® að sér, leggur irnm um-
sókn til skriifstofu AFS í við-
komiamdd landi, umgliimgarmir
senda síðan umisókn tiil AFS í
New 'Yorfk og síðan eru umrnsókn-
ir þessana tveggja aðiiila iesmiar
saman og ráða umiglingarmir enigu
um til 'hvaða iands þaiu tfama.
Hinrs vegar hafa íslarudimigar ein-
gömigu getað sótt uim dvöl í Banda
ríkj'umuim, en uniniið er þó að því
að haagt verði að getfia kost á
dvöl i öðnum þáltttökullöndiuim.
Að Wkum saigði Aimbjöng að
í hvarju landd sam tiælki þátt í
startfi AFS, vaerd Stanfandi deild
þeimna sam fanið hetfðu til dvalliar
í B'andaníkjuniuim.
— Við erum mýlega búin að
fá ökkar eigin húisniæði fyrdr
starfsemi okkaur hér og hetfur
það Mlfigað deiiLdinia miikið við.
Einu simmi í vdlku er opdð hús og
komia þá AFS-skiptimemiair sam-
am. og næða um álhiuigamál sám.
EFTIR nýárið 1825 lagði Jón
Oddgeir Jónsson, leið sína
til Hafnarfjarðar og kynnti
nokkrtun drengjum skáta-
hreyfinguna. Árangurinn lét
ekki á sér standa, því hinn
22. febrúar sama ár hóf fyrsti
skátaflokkurinn í Hafnarfirði
göngu sína. Hinn 5. apríl
höfðu allir stofnendurnir lok-
ið 2. flokks prófi og viku síð-
ar bættust það margir nýlið-
ar í hópinn að fjórir flokkar
urðu starfandi í félaginu.
Nú eru liðin 45 ár frá því
að þetta var og skátalhreyf-
imigin hefuir fyrLr ilöragu Skotið
traiuistum og gildium rótum í
Hafniartfirði. Mamgt hetfur á
dagama drrfið á þassiu timia-
þi.Li, féliagsstanfið faefuir gemig-
ið í öldum, stundum verið í
öfldudal og stunduim á öMu-
toppi. Árið 1'951 var stiotfnuð
Hjálparsveit skáta í Haifniar-
fiirði, og áirið 1i9i63 var St.
GeongsgiMi stofmiað, en það
eru samitök gamialla Skáta í
Hafraairtfirði. Hraumibúar hatfa
faaiMið 29 vonmót og hyggt fé-
lagsheimfflið Hnaunlbyrgi til
þess að baeta startflsaðlsitöðu fé-
liaglsimB.
Hverahlíð, útileguskáli
Hnaiumlbúia við Kleitfairvaitn
hefuin dkapað Hnaunbúum
rnijög góðar aðstæðuir 'tiil úti-
vistar og nú vdminia skátannáir
að því að dkipuleggijia útiivist-
amsvæði í KLrisuivtík.
í dag emu sitarifandi í Hrauav
búium IjósiáLfia-, og yltfimigg-
sveitiir, firnm sflcátasveitiir, ein
diediM dmóttskálta, og Hjálpar-
sveitin. Miumu Hnaumtoúair
mjimmiast 45 ána atfmiaelis sínis
á ýrnisan háltit, bæði með
merikjasölu, skrúðgönigu til
kirkju og síðdegis á summiu-
dag verður kaiffisálá á vegum
skátanma í SjáliflstæðÍBhúsimtu,
en um kvöMið verður vairð-
eMur í skemmumium á Flata-
fanaund. Að vairðéMdnuim lofcn-
um veitir sbjónn félagsims
þeim kaffi, sem medt hatfla
unmið og startfað að umdimhúm-
inigi og fnamfcvæmd atfmeelis-
inis.
Sitjóim Hnaumfoúa sfcipa nú:
Adfaent Knistimsson féliagsfór-
inigd, Áisgeir Söremsen aðBboð-
artf éíagsfori nigi, Bdngir Dag-
bj'arisson, sveitartforimgi Hjálp
amsveiitaminmiair, Jón Kr. Jó-
harui'esson gjaMkeri, Heliga
Jóhanmiasidóttir ritari, Guð-
rúm Magnúsdóltitir. mieðstjómi-
andi, og Kolbeimm Ánniason,
meðstjónniandi.
Hópur unglinga við komuna til Bandarikjanna til ársdvalar þar
á vegum AFS.
Framhald af bls. 15
áð gamiga rnieð a.m.k. armiað hvert
bam.
Jæja, eftir þessar umræður sagðd
Stetter við Magirús: ,,Þú ert íhalds-
maður“ — en við mig: „Þú ert
afturfaald." Ég ætlaði auðvitað
að reyna að lauma Magmúisi rauð-
an belg fyrir gráam, en famn
eniga lei'ð út úr ógömigumum. Em
þá fór Stetter að spyrja um Álverk-
smiðjuna í Straumsivik og sá loksims
í gegnum Magnús. Og nú hækkaði
hagur Strympu. Stetter var algerlega
á mínu bamdi í stórfðjmmáluim og
sagði, að litlum þjóðum væri mauðsyn
að fá erlemt fjármagm til að byggja
upp sitóriðju. Magnús rmótmælti — og
það síðasta sem ég faeyrði, áður en
þeir fóru á eómital um málið, voru
þessi orð Stetters við Þjóðviljarit-
stjórann: „Nú, svo þú ert þá aftur-
haldtfð."
Ekki veát ég hvernig eintalimu
lauk, ein ég sá að Stetter lagði ság í
fraimkróka um að „kriistna" Magnús.
Nú má sjá að það faefur etkiki tek-
izt. En stjarna srtóriðjumamma ljómaði
því sfcærar, sem dofmaðd yfir stfjömu
Magnúsar. Og ekki er fyrirsjáanlegt
að breytimig verði á þedrri þróum
héðan í frá.
★ ★ ★
Loks barst handriibaimálið í tal. Ég
hafði heyrt á dönsfcum blaðamönmium
að þa'ð gæti verið í hættu: að dómur
félli á þá leið að damsfca rík-
ið yrði skaðabótaskylt uim mörg
Z3i t- jk. JltZ. JasL. .
hiumdruð milljómr damiskra krórna. Þá
risu Damir upp sem einm maður geign
því að fjármumiuim ríkisins yrði sól-
umdað í þessiar gömlu kálfskinms-
pjötlur. Og nýtt diamiahatur mumdi
falla í frjóan jarðveg á fslandi.
Auk þess vekur það ómeitamlega
mofcikra athygli hve varkárir þeir
dömisku stjómimálarmiemn voru í svör-
um sínium, sem Morgunblaðíð spurði
um úrslit hamidritamálsins: þedr vom-
uðu allir það bezta. Það er að vísu
dramgilega mælt eims og á stemdur,
en vonin leysir emgir. mál, ef í óefni
kemur. Auðvitað átti dainska sitjórnin
að flytja hamdritin til íslands um leið
og þingið hafðd samþy'kkt ósk um það
og láta málaferli og skaðabótafcröfur
verða algert iinmiamríkismiál í Dam-
mörk, sem kæmi ofekur ekki við. Þa'ð
er varla forsvaramlegt að legigja
meira á yfirspemntar tauigar okkar Is-
lendinga. Þesai vetur hefur verið sí-
felldur sálarfaáiski. Og nú eru kosn-
iingiar í nánd!
Stetter fullyrti að emgin ástæða
væri fyrir íslemdimga að óttast um
úrslit faandritamálsins. Það væri póli-
tískt og hefði verið afgreitt sem
slíkt. Hæstiréttur gætd ekki gemgið
gegn vilja damisfca þimigsiims. Málið
væri útkljáð.
Þó að íhaldsmenn hefðu verið þung
ir í taiumi, væri faarnn þess fullviss
a'ð þimgfloktour þeárra tæki þá af-
stöðu, sem meirihluti þingsiins gerði
á sírnum tímia, ef til þess ksami.
Við skuluim voma að svo verði.
Jafmvel þótt Poul Möller sé fjár-
málaráðherm.
Um margt amimað var spjallað á
þessu þimgi, em ástæðulaiust að fara
náraar út í þá sálrma. Samtalið við
Stetter er einiumgis lítið dæmi þess að
í veizlunum er það segit sem segja
þarf. I veizlum er faægt aö leysa öll
mál milli himims og jarðar. En sum-
ar veizlur stamda því miður ekki
nógu lemgi.
ZE
★ ★ ★
Ámi Bergrraanm, sem skrifar tjóð-
urkálfa í Þjóðviljiamm og talar þá
gjarma uim „yfirvættis" hitt og þetta,
gefur í skyn um daginm að Rifbjerg
hafi átt við ofckur Morguirablaðsmiemm,
eða líklega mig sérstaklega, þegar
hann minntist á hirðfíflim og tjóður-
hundamia í hrassilegri ræðú sinmi í
Þjóðleikhúsdinu, Ég efasit um að þetta
sé rétt, og vísa málimu til Stóra Bróð-
ur. Það gietur verið áigætt útsýni af
Rifberginu. En ég efast um að það sé
hemtuigt fyrir stootpalla rauðu varð-
liðamma á Islamdi, sam eru satt að
segja víðar en á Þjóðviljamium um
þessar mundir.
Sigurður Bjamaisom hitti raaglamn á
höfuðið, þegar hamm síðar á þinigimu
miranitisit á ummæli Rifbjergs um
stjómmálarraemm. „Áður fyrr,“ sagði
Sigurður, „fenigu skáldin verðlaum
fyrir að hrósa kánigium og jörlum. Nú
fá þau verðlaium fyrir að hund-
skaimma stjómmálaimenn.“ Við trúium
því að lýðræðið styridst við giagn-
rýnd, en veifcist efcki. Og lýðræðið
þarf ekki á huglsanalögreglu að faalda.
Það viðurkemmár aJðeinis, að það er
ekki alfulltoamið. Þeiss vegma er það í
lýðræðislöradumium sam kómgar og
stjómmálamiemn eru skarrumaðir, en
ekki í kammúmistaríikjumum eða öðr-
uim einræðisríkjium.
Aðstamidendur Þjóðviljians og sam-
ferðaimemn þeirra eru fulltrúar sósíal-
ismians, sem hefur eifakum sýnt ágæti
sitt í því að þagiga miður í „rithöf-
urtdapakkiirau. ‘‘ Eg hélt satt að seigja
að allir væru famir að gera sér þess
grein að það er þetta feerfi sem þol-
ir rithöfuindum engin örlög önmur
en þau sem Daniel og Siji'javsiky búa
við — eða þá hlutskipti tjóðurfaumds-
ins. Samt er hrópað á okkur hima:
Grípið þjófinm!
Án þess ég faafi sérsbaka löragum til
að skartityrðast við svoraetfnda sósíal-
Lsta og bandiragtja þeirra, sem siunrair
hverjir eru góðir kummimigjar mínir og
eiga allt gott skilið í erfiðri baráttu
vi'ð að bjarga heimirauim og bæta
maranlífið, verð ég af giefniu tilefni að
segja, að ömurlegt er þeirra hlut-
sfcipti: að vera fastir í kenmdseitnimg-
uim, sem eru lönigu orðnar sögulegir
steinigierviimgar, og minna eimma helzt
á 200 milljón ára gamla eðlu, sem
nýlega fammist í Su/ðurskautslamdinu,
og sagt var frá hér í blaðinu við hlið-
imia á frétt uim fumd í miammfræðiinga-
félagimu um uppruma tslemdinga. En
auðvitað rraega þeir fönidra við sínia
safragripá fyrir mér.
tslenzkir sósiíalistar eiga vfð mörg
erfið vasnidamál að etjia. En það
vamdaimál er þeim þymgist í sfcauti að
þeir eru stanzlaust hafðir — ekki að
hirðfífkmn, hieldur ginnimigarfíflum og
geba raauimiast rörad við reist. Þeir
trúia á steimigerving siem ekíkert
vandamál getur leyst, em m.inmiir mieð
óhugraamleguim hætti á Suðursfcaut
kommúnismiainis. Steimiöld, sem allt
mammlíf drepur í drórraa.
Neö, þeir trúa á sirkiuis.
í fréttaibréfi sovézfca semidiráðsimB
hér, sieim gietfið er út í íslenzkri þýð-
imgu (Árrna Bergmanns?) siegir m. a.
ekki alls fyrir löugu á þassa leið:
„Fyrir hálfri öld tók sömm sirkuslist
við af hiraum gömlu afþreyimgarfjöl-
leika/húsiuim Rúsislamidis. Stjóm/artil-
skipun sú, sam V. í. Lenín umdirritalði
árið 1919 um sarraeiiraingu ailra leák-
faúsa og Skemmitamaistaða undir eina
stjóm, varð mikill hva/td í þróum hisnis
sovézka sirkuss."
Þetta er yíirvættis makalaus sirk-
us, en hetfur því miður orðið iraörg-
um að fjörtjióná, því a@ ljónið er ekki
eimiaista ótamið, faeldur mammæta. Og
nú er Tvardavski í kjaftiiraum á því.
Jafnvel baran!
Að taka þátt í þestjum sirkuis er
eims oig að detta náður um ís — og
halda sér í vökána!
íl