Morgunblaðið - 16.04.1970, Qupperneq 11

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 16. APRÍL 1970
11
skieimmti ég mér alls staðar
jafn vel ef ég er í hópi
kátra kunningja.“
„Hvernig tóku vinkon-
ur þínar því, er þú varst
valin í keppnina?“
„Bara með jiafiraðargeði.
Mér finnst hvorki ég né
þær hafa breytzt í fram-
komu.“
.......og enginn talað
um að þú værir að verða
montin?“
„Nei, ekki svo ég viti
til. Þó kæmi slíkt tal mér
ekki á óvart, því fólk er
almennt þannig þenkj-
andi að það stimplair mann
montinn, þó maður geri
ekki annað en að ganga
beinn í baki.“
„Ertu nokkuð farin að
sjá eftir því, að hafa far-
ið út í það að taka þátt í
keppninni?"
„Nei, ekki ennþá að
minnsta kosti, enda hefur
allt gengið svo hratt fyr-
ir sig, að manni hefur bók-
stai'Lega ekki gefizt tóm til
að hugsa út í slíkt.“
„Hvað hefur þú við
þína jafnaldi'a að at-
huga?“
„Ekkert að ráði. Mér
finnst kannski drykkju
skapur meðal unglinga fær
ast iskyggilega hratt í
vöxt og þá ekki sízt með-
al þeirra yngri, þ.e.a.s. 13
og 14 ára krakka."
Og þá lá leiðin til
Guðbjargar Haraldsdóttur.
Móðir hennar vísaði
mér og ljósmyndaranum
til herbergis hennar og
reyndi á leiðinni að búa
okkur undir hið versta:
„Ég hef aldrei fengið skil--
ið, hvernig í ósköpunum
hún Guddí fær af sér að
sanka að sér öllu þessu
drasli," sagði hún og opn-
aði inn í herbergi dóttur
sinnar. Ég hafði reynt að
búa mig undir hið allra
versta, en þegar ég sá inn
í herbergið tók ég andköf
— ekki af hneykslan, held
ur af hrifningu, því við
mér blasti eitthvert það
stoemmtilegasta „verelsi“,
sem ég hef augum litið.
Allt var í antik-stíl, allt
frá stóru og íburðarmiklu
rúminu niður í pínulitlu
myndarammana á náttborð
inu.
Ég fékk mér sæti á
„kofforti" einu stóru og
vönduðu og hóf viðtalið.
„Hefur þú ekki verið óra-
tíma að safna þessum hlut
um að þér?“
„í»að eru líklega svona
þrjú, fjögur ár síðan ég
byrjaði. Ég fékk fyrst
áhuga þegar ég var í síð-
asta bekk barnaskólans,
og síðan hef ég reynt að
komast yfir alla gamla
muni, sem ég hef mögulega
getað og nú er svo komið,
að geymslan okkar er
orðin full af alls konar
dóti, bæði stóru og smáu.
En ég er ekki hætt, þvi
ég hef hugsað mér að hafa
alla mína húsmiuini í anitik
þegar ég gifti mig — eða
niei, segðiu heldiur: þegar
ég byrja að búa,“ leiðrétt-
ir Guðbjörg sig, „ég er
nefnilega alls ekki svo
ákveðin í að gifta mig.“
„Hvernig varð þér við,
þegar þér var boðin þátt-
taka í keppninni?“
„Ég varð steinhissa, en
tók samt boðinu, þar sem
ég vissi, að bezta vinkona
mín, Þóra Berg var einn-
ig með. Við Þóra höfum
nefniliegia þetokzt fró því
við vorum litlar, og alltaf
verið ákaflega samrýmd-
ar. Ég hef gengið í gegn-
um margt með henni og
fannst því ekká nema sjálf-
sagt að bæta þessu á list-
ann. Það er eiginlega ekki
fyrr en núna síðustu dag-
ana, sem ég er farin að
átta mig á því, hvað ég
hef hætt mér út í.“
„Hvemig hefur þetta
lagzt í vinkoniur þimar —
aðrar en Þóru?“
„Þeim finnst þetta bara
fyndið, held ég.“
„Hvaða skemmtiatriði
treður þú upp með á
skemmtuninni? “
„Það er bara rugl upp
úr mér sjálfri. Það átti til
að byrja með að vera rit-
gerð um skóg, en það féll
ekki í nógu góðan jarðveg
fannst mér, svo að ég hélt
hnoðinu áfram þangað til
ég var komin með nokk-
urs konar ljóð í hendum-
ar, það er sem sé um skóg
að miestu leyti, en einnig
hef ég fléttað inn í þetta
gríni á sjálfa mig.“
„Hvað um framtíðina?“
„Ég hef alla tíð stefnt
að því, að reyna við inn-
tökuprófið inn í Handíða-
og myndlistarskólanin. Þar
langar mig til að læra und
irstöðuatriðin í teikningu,
með það í huga, að fara 1
gullsmíðanám á eftir.“
Asgerður Flosadóttir varð
næst fyrir ónæði af
mínum völdum. Eftir að
hún hafði verið ljósmynd-
uð í bak og fyrir lagði ég
fyrir hana spurninguna
um það hvert hennar
skemmtiatriði yrði.
„Ég ætla að syngja
enskt lag við frumsaminn
texta eftir landskunnan
hagyrðing. Þuríður Sigurð
ardóttir hefur æft þetta
lag upp með mér, en Roof
Tops koma vist til með að
annast undirspilið.“
„Hvernig varð þér við,
þegar þér var boðið í
keppnina?"
„Ég neitaði fyrst, en
þeir létu það ekki gott
heita og höfðu samband
við mig aftur og að lokum
ákvað ég að slá til.“
„Sérðu nokkuð eftir
því?“
„Bæði jó og ruei. Þetta
er nefnilega mikill tima-
þjófur og þá ekki sízt fyr
ir mig, þar eð ég hef þurft
að sækja reglulegar söng
æfingar jafnframt hópæf-
ingunum niðri í Austur-
bæj arbíói með hinum
stelpunum. Það er samt
ákaflega skemmtilegt að
standa í þessu, því þetta
er svo skemmtilegt fólk,
sem vinnur að þessu.“
„Ertu nokkuð kvíðin?"
„Því get ég ekki neit-
að.“
„Hvað um þína skóla-
göngu?“
„Ég er í 3. bekk verzl-
umiardieildar Lamgialækjar-
skólans, og gangi mér
nógu vel í prófunum í vor
langar mig til að fara í
Verzlunarskólann, og
einnig hef ég mikinn
áhuga fyrir að komast i
söngnám næsta vetur.“
Ég gat með engu móti
sileppt uppáihaldsspunning-
unni minni: „Finnst þér
vinkonur þínar eitthvað
hafa breytzt í viðmóti eft-
ir að þú fórst í keppnina?"
„Nei, alls ekki. Það
væri þá kannski frekar
það, að þær reyndu að
hafa úr manni kvíðann."
Að lokum var það „litla
sæta stelpan" í keppn-
inrm, Kristjana Ólafsdóttir,
sem ég faeimsótti. Hún
var að læra fyrir morgun-
daginn, þegar oklcur bar
að garði og „Lög unga
fólksins“ beljuðu í útvarp
inu. Ég byrjaði strax að
spyrja Kristjönu spjörun-
um úr, þegar ég hafði kom
ið mér notanlega fyrir í
djúpum hægindastól.
„Hvert verður þitt fram
lag til skemmtiatrið-
anna?“
„Það verður Indversk-
ur dans, sem Helga Möller
— danskennari minn —
hefur fært í nýjan bún-
ing.“
„Leggur þú stund á
dansnám?"
„Já, ég hef verið í því í
ellefu ár og lengst af hjá
Hermanni Ragnars."
„Og áhuginn er alltaf
jafn mikill?"
„Hann er alltaf jafn
finnst mér, enda eru það
svo mikið ungir kennarar,
sem við höf um, og mdkið af
skemmtilegum nemendum,
þannig að það er alltaf
eitthvað nýtt uppi á ten-
ingnurn."
„Ferðu þá mikið á dans
leiki?“
„Ekkert sérlega mikið
ég fer alveg eins í bíó
eða les.“
„En nú hefur þú bæði
komið í Glaumbæ og Las
Vegas, hver er mun-
urinn að þínum dómi?“
„Sáralitill, að mér
finnst. Það eru jú eldri
krakkar í Glaumbæ, en
þar er síður en svo meiri
víndrykkja, en á skemmti
stöðum yngri krakkanna,
þó að þeir staðir hafi ekki
vínveitingaleyfi. Þar eru
nefnilega „pelafylleríin" í
algleymingi, og slíkt
finnst mér stuðla að meiri
og sóðalegri drykkju-
skap.“
„Hvað um framtíðina?"
„Ég ætla að halda áfram
( verzlunardeilinni, meðan
ég reyni, að komast að
sem hárgreiðslunemi, en
það er bara svo ákaflega
erfitt að komast að á
stofu.“
„Að lokum: hvenær var
þér boðið í keppnina, og
hvernig varð þér þá við?“
„Það var bara hringt í
mig sama daginn og
myndatakan fyrir Vikuna
fór fram, þannig að ég
hafði engan tíma til að
velta málinu fyrir mér, og
eiginlega má segja, að ég
sé ekki búin að átta mig
ennþá, en það er bara
betra — þeirn rrvun sieiinna
fcemur kvíðinin.“ þ.joð.m.
Til leigu
verzlunar- og iðnaðarhúsnæði í Brautarholti 22.
Upplýsingar i síma 20986.
Laxveiði
Veiðileyfi í Soginu fyrir landi Alviðru til sölu.
Upplýsingar í sima 24966 næstu daga milli kl. 4 og 5.
(Ekki laugardag og sunnudag).
Nœst síðasti
innritunardagur
Kvöldnámskeið fyrir fullorðna til loka maí.
Stutt upprifjunarnámskeið fyrir nemendur
í gagníræðaskólum hefjast 29. apríl.
Enskunámskeið fyrir unglinga sem ætla til
Englands í sumar. Nemendum er kennt það
helzta sem þeir þurfa að kunna til ferðalaga,
um vegabréf, toll, hótel o.s.frv.
Spánska fyrir þá sem ætla í sumarfrí til
Spánar. Helztu orðatiltæki, daglegt mál.
sími 10004 (kl. 1—7 e.h.)
Málaskólinn MÍMIR
Brautarholti 4.
IIJ Í i ly| I I I il I- MATVÖRUVERZLUN Vlf) ÞVER-
Ul llUlfl I UflU BREKKU, KÓPAVOGI
VÖRÐUFELL Sími 4-20-40.
Hentugasta aðferðin við óritun umslaga
Vélritaður er stensill, sem endist allt
að 100 áritanir.
Stensillinn er settur í ramma
Áritun á umslag eða annað er síðan
framkvæmd með
RErm
VERZLUN — VARAHLUTIR —
VIÐGERÐIR.

ADRESSU-VÉL
ADRESSU-HAMRI
SKRiFSTOFUVELAR H.F.

: x ;
HVERFISGÖTU 33
SlMI 20560 — PÓSTHÓLF 377