Morgunblaðið - 19.06.1970, Side 28

28
MORGUNBLAÐEÐ, FÖSTUDAGUR 1Ö. JÚNÍ 1)970
að. Það getur verið tilbreyting
fyrir þig.
Þau höfðu svo farið í bílnum
og tvö ein, að þessu sinni. Þau
höfðu gist í stóru hóteli við Rivo
ligötu.
Strax fyrsta kvöldið hafði
Gilles viljað leita sér að öðru
gistihúsi — litlu og ómerkilegu
gistihúsi við Nedrano-hringtorg-
ið. Þar hafði hanm fæðzt. Paris-
arbúar hópuðust á stöðvarnar,
til þess að komast burt. Á páska
1» 52680 «
FASTEIGNASALA - SKIR
OG VERBBREF
Strandgötu 1, Hafnarfirði.
Simi 52680.
Heimasimi 52844.
Sölustjóri Jón Rafnar Jónsson.
dag mundi hann ekki eftir öðru
en eilífu rangli um sólríkar en
fámennar gamgstéttirnar, og hina
dagana, sem þau voru þarna, var
ekkert annað en búðaráp og í
hverri búð hafði Alice litið á
hann bænaraugum.
— Virkilega? Má ég . . . ?
Hún lék á als oddi af gleði og
jós út peningum til beggja
handa. Hvert sinn sem þau
komu i gistihúsið, lágu þar
nokkrir bögglar, sem höfðu ver-
ið afhentir í fjarveru þeirra.
Svo kom hvítasunnan.
— Ég þarf að biðja þig um
nokkuð, Gilles. Ef þú hefur
nokkra minnstu ögn á móti því,
þá segðu mér það hreinskilnis-
lega. En þannig er mál með vexti
að hana mömmu mundi langa
svo afskaplega til að vera hjá
okkur svo sem tvo daga í Royan.
Frú Lepart hafði látið sauma á
sig nýja kápu og pils og fengið
sér nýjian, hatit. Og svo hafðti hún
leitað um allan bæ að viðeigandi
skóm. Þegar þau svo loksins
óku af stað hafði hún ekki aug-
un af Gilles og þakklátsemin
skein út úr þeim.
Hvenær sem dóttir hennar
stakk upp á einhverju, hvort
sem það nú var leikhúsferð eða
að skreppa út í sveit — tautaði
hún, rétt eins og ásakandi:
— Virkilega, Alice? Því verð-
uir Gil'les eið ráðla.
Hún gat beinlínis ekki stillt
sig um að nefna nafnið hans.
— Ert þú ekki á sama máli og
ég, Gilles, að þetta sé bezta bað-
ströndin í ölliu landiinu? Líttiu
bara á þetta, Gilles! Hvað finnst
þér um þetta, Gilles?
Esprit Lepart gleymdi því
aldrei — hæverskur sem endra-
nær — að Gilles var húsbóndi
hans. Hvorki kona hans né dótt
ir höfðu getað fengið hann til að
klæðast öðruvísi en í venjulegu
dökku fötin sín, með svart bindi
og stífan hvítan flibba.
Loks kom Alice niður og sett-
ist við hliðina á Gilles.
— Er ég að láta þig bíða?
— Seiseinei.
Tengdaforeldrarnir komu sér
síðan fyrir í aftursætinu. Alice
tók strax eftir hvítu öskjunum,
sem móðir hennar hafði meðferð-
is.
— En hvað ég vissi það!
Mamma getur aldrei farið neitt,
án þess að kaupa kökur handa
öllu nágrenninu!
Vegurinn frá Röyan til La
Rochelle var ein samhangandi
bílalest. Á leiðinni féll Alice í
þanka og öðru hverju gat hún
ekki stillt sig um að líta á mann-
inn sinn.
— Þú mátt ekki vera að angra
hann, hafði móðir hennar sagt
við hana, aftur og aftur. —
Hann hefur nógar áhyggjur fyr-
ir, og þangað til þetta er allt
afstaðið, þá . . .
Þremur vikum áður hafði
Sauvaget lækni verið sleppt úr
haldi og það var viðurfcennt, að
ekki væri hægt að gefa honum
neina sök. Hann hafði tafarlaust
HÖRPU-vinnuvélalakk á
dráttarvélar - jeppa - þungavinnuvélar
strætisvagna - vörubifreiðar
Fagrir litir -
sterkt og auövelt í notkun
flu'tztt burt frá La Rociheile og til
Fontenay-le-Comte, þar sem
læknastöð var til sölu. Tveimur
dögum seinna hafði Colette farið
þangað til hans.
Engar kveðjur höfðtu farið
fram. Það var svo fjarri þvi, að
Colette hefði neitt róazt, að hún
virtist engu minna spennt en áð-
ur. Það var eins og hún svifi í
einhverri óvissu, þar sem efckert
hefði enn verið ákveðið.
— Þú skilur þetta, Gilles, er
það ekki? Ég get ekki látið hann
vera einan núna, eftir allt, sem
hann hefur orðið að þola. Hann
kemst ekki auðveldlega yfir það.
Til þess er hann of taugaóstyrk-
ur.
— Auðvitað verðurðu að fara.
— Þú ert ekki lengur en klukku
LXXI
tíma að koma og heimsækja okk-
ur þegar þú ert í bil.
— Vitanlega.
Síðan hafði herbergið í vinstri
álmunni staðið autt. Og sama
var að segja um húsið í Eve-
scot-götunni, því að Colette
hafði tekið móður sína með sér.
Og frú Rinquet hafði líka farið
með þeim.
— Þú mátt ekki gleyma því,
að hann er karlmaður, sagði frú
Rinquet, — og að karlmaður hef-
ur alls konar áhyggjur og
ábyrgðarstörf, sem þið eruð laus
ar við. Og það fer líka miklu
betur á því, heldur en að eigin-
mennirnir viti ekki, hvað þeir
eiga af sér að gera allan dag-
inn.
Og það var sannarlega heldur
ekki hægt að segja, að Gilles
lægi í letinni. Klukkan átta að
morgni var hann alltaf kominn
í skrifstofuna sína, og svo kom
Rinquet þangað til hans skömmu
seinna.
Þannig komst allt húshaldið
smám saman í röð og reglu. Þar
eð Marta var til einskis nýt ef
frú Rinquet var hvergi nærri,
réð Alice aJm'ennilega elda-
busku, og með henni fór hún út
í búðir á hverjum morgni — allt-
af óþarflega áberandi klædd.
Og svo var hún allan daginn
að breyta til í húsinu. Það leið
ekki á löngu áður en hún sneri
sér að neðstu hæðinni. En hve-
nær sem hún spurði Gilles eitt-
hvtað háða, svaraði hanm með
sömu orðunum:
— Vitanlega, elskan. Hafðu
það alveg eins og þú vilt.
Það var allt í lagi, meðan hún
léti efstu hæðina í friði! Þar var
hans ríki!
Þetta voru einfcennillegar vifc-
ur. Gilles gat ekki munað neitt
þvílíkt vor. Götusteinarnir voru
orðnir heitir að morgni, og svo
greip mann eitthvert máttleysi,
svo að mann langaði ekki til að
hugsa um neitt — bara liggja,
máttlaus eins og slytti.
Á morgun átti málið að koma
fyrir dómstólana. Um morgun-
inn hafði Gilles lesið í blaði í
Royan alla sögu þess frá upp-
hafi — allt frá andláti frú Sau-
vaget og þangað til Colette var
látin laus og síðan um handöku
Gerardine Eloi og hina illræmdu
fiimimllítra krutobu af rottueiitri.
Sjálfsagt höfðu aðrir lifað
sínu eðlilega lífi meðan á öllu
þessu stóð. Það fjaraði og flæddi
og togararnir eltu hver annan
eftir skurðinum, þegar þeir fóru
til veiða, bátamir og skúturnar
fóru út á sardínuveiðar, glitr-
andi fiski var landað á bryggj-
unum, og skuggamir teygðu sig
yfir göturnar, eftir því sem á
daginn leið.
f salnum með glerhurðinni sat
rannsóknardómarinn yfir skjöl-
unum sínum. Hann, ásamt full-
trúa við rannsóknina og þremur
lögreglumönnum og öllum lög-
fræðingunum, sem við málið
komu, einblíndu á einn og sama
hlutinn — þessa fimmlítra
krukku.
En svo mátti einnig líta aðra
mynd í góða veðrinu — konu,
sem var að berjast fyrir frelsi
sínu, ef ekki lífi.
Gerardine Eloi hafði aldrei eitt
aiugna.blik linazt. Teinrétt gekk
hún inn í sal rannsóknardómar-
ans, með ofurlítið fyrirlitningar-
bros á vör, og þegar hún var sett
inn í fyrsta sinn, hafði hún tek-
ið því öllu án þess að depla
auga.
Þrátt fyrir almenningsálitið
og alla erfiðleikana, sem að
henni steðjuðu hafði hún ekki
mátt heyra það nefnt, að búðinni
yrði lokað. En til þess að halda
henni opinni höfðu báðar dætur
hennar orðið að koma niður og
hjálpa til.
Hafði einhver þjóna hennar
hvíslað einhverju að lögregl-
Ilrúturinn, 21. marz — 19. apríl.
EitthvaS verður undan að láta. Gættu þín, og reyndu að karpa
ekki við neinn.
Nautið, 20. apríl — 20. maí.
í dag verður hreinn hvalreki hjá þér, og hatirðu til þess unnið,
máttu miklast af afrekinu.
Tviburarnir, 21. maí — 20. júní.
Gakktu frá vikustarfinu án þess að lenda í þrasi vegna fjármála.
Krabbinn, 21. júní — 22. júlí.
Það liggur ekkcrt á þessa dagana. Það verður enginn neitt stór-
hrifinn af neinu, scm þú gerir.
Ljónio, 23. júlí — 22. ágúst.
Það verður dálítið crfitt að ganga frá i þetta skiptið, og þú getur
ekkcrt flýtt fyrir þér.
Meyjan, 23. ágúst — 22. september.
Heimilið og starfið eru dálítið þung i taumi í dag, og þú verður
að herða þig.
Vogin, 23. september — 22. október.
Sköpunarhæfileikum þínum er dálítið misboðið i dag.
Sporðdrekinn, 23. október — 21. nóvember.
Þessi eilifu frumhlaup þin eru orðin dálítið þreytandi.
Bogmaðurinn, 22. nóvember — 21. desember.
Félagar þínir þyngja þér róðurinn, og þú ert hvorki nægilega
smekklegur né fljótur.
Steingeitin, 22. desember — 19. janúar.
Ágæti allra hugmynda þinna er dálítið umdeilanlegt, en þér
gengur prýðilega, ef þessir hvimleiðu valdamenn fá ekki að ráða
neinu.
Vatnsberinn, 20. janúar — 18. febrúar.
f dag eru allir á undanhaldi, sem þú þarft á að halda.
Fiskarnir, 19. febrúar — 20 marz.
Vinir þínir geta lítið stutt þig í dag. Haltu þig utan við allt fjár-
málastapp.
LVinir þínir
málastapp.