Morgunblaðið - 30.08.1970, Blaðsíða 16

16
MORGUNBLAÐto, SUNNUDAGUR 30. ÁGÖST 1970
Útgefandi hf. Árvakur, Reykjavik.
Framkvaemdastjóri Haraldur Sveinsson.
Ritstjórar Matthías Johannessen.
Eyjólfur Konrád Jónsson.
Ritstjómarfulltrúi Þorbjöm Guðmundsson.
Fréttastjóri Bjöm Jóhannsson.
Auglýsingastjóri Ami Garðar Kristinsson.
Rltstjóm og afgreiðsla Aðalstræti 6. Simi 10-100.
Auglýsingar Aðalstræti 6. Sími 22-4-80.
Áskriftargjald 165,00 kr. á mánuði innanlands.
i lausasölu 10,00 kr. eintakíð.
SAMSTARF
VIÐ ALMANNASAMTÖK
Á undanförnum árum hefur
ríkisstjómin lagt höfuð-
áherzlu á góða samvinnu við
aðiia vimnumarkaðarins, sam
tök verkalýðs og vinnuveit-
enda um efnahagsmál, at-
vinnumál og kjaramál. Milli
þessara aðila hefur skapazt
traust, sem ekki var áður fyr-
ir hendi. Eins og margsinnis
hefur verið bent á, var það
júnísamkomuiagið 1964, sem
markaði tímamót í þessum
efnum en frá gerð þess jókst
jafnt og þétt samstarf og
samráð þessara aðila, sem
eyddi mjög þeirri tortryggni,
sem áður hafði ríkt, og leiddi
til mikils óróa á vinnumark-
aðnum og stuðlaði að jafn-
vægisleysi í þjóðarbúskapn-
um.
Þegar efnahagserfiðsieikar
síðustu ára steðjuðu að
reyndi mjög á þolrif þess
samstarfs, sem tekizt hafði
mili þessara aðila, en þegar á
alit er litið verður ekki ann-
að sagt, en að furðu vel hafi
til tekizt og að bæði verka-
lýðssamtökin og samtök at-
vinnurekenda hafi komið
fram af ábyrgð og sýnt raun-
sætt mat á öllum aðstæðum.
Þegar kjarasamningar voru
gerðir í vor var það í alla
staði eðlilegt, að launþegar
færu fram á hlutdeild í batn-
andi þjóðarhag og það var
samdóma álit allra aðila, að
atvinnuvegirnir og efnahags-
lífið hefðu styrkzt svo mjög
að unnt væri að tryggja laun-
þegum veruiegar kjarabæt-
ur. En óhjákvæmilega voru
skiptar skoðanir um það
hversu miklar þær mættu
vera án þess að rekstrar-
grundvelli atvinulífsins yrði
stefnt í hættu.
Skömmu eftir að kjara-
sarrmingar voru gerðir sneri
ríkisstjómin sér til Alþýðu-
sambands íslands og Vinnu-
veitendasambands íslands
með tiimælum um samráð
þessara aðila til þess að koma
í veg fyrir nýja verðbólgu-
öldu vegna víxlhækkana
kaupgjalds og verðlags. Þessi
tilmæli vom eðlilegt fram-
hald þess samstarfs sem tek-
izt hafði á árunum áður og
gefið góða raun.
Nú má segja, að samskipti
ríkisstjórnarinnar og þessara
tveggja aðila standi á nokkr-
um tímamótum. Að baki em
miklir örðugleikar í efnahags
málum og bjartari tímar
framundan. Sá þjóðarleiðtogi
sem mestan þátt átti í að
eyða tortryggni og skapa
traust milli hinna ólíku hags-
munahópa í þjóðfélaginu er
fallinn frá og eðlilegt er að
menn spyrji hvert framhald
verði á.
Óhætt er að fullyrða að af
hálfu ríkisstjórnarinnar verð
ur lögð megináherzla á að
halda áfram þeirri stefnu
sem mörkuð var með júní-
samkomulaginu og byggist á
gagnkvæmu trausti og vel-
vilja ríkisvaldsins og hinna
öflugu almannasamtaka. I
viðtali við Morgunblaðið
lagði Jóhann Hafctein, for-
sætisráðherra, áherzlu á mik-
ilvægi þeirra viðræðna, sem
nú fara fram og benti á nauð-
syn þess að tryggja að laun-
þegar haldi verulegri aukn-
ingu kaupmáttar og jafn-
framt að tilkostnaður at-
vinnuveganna vaxi ekki úr
hófi. Þetta er þýðingarmesta
viðfangsefni á sviði efnahags-
mála nú og skiptir sköpum
um, hvort sá áfangi, sem
þegar hefur náðzt á erfiðri
braut nýtist þjóðinni til fulls.
Nýjar atvinnugreinar
t1 fnahagserf i ðleikar undan-
*-i farinna ára hafa að sjálf-
sögðu krafizt nær allrar
starfsorku stjórnarvalda og
Alþingis, en nú þegar birt
hefur til er nauðsynlegt að
halda áfram á þeirri braut,
sem mörkuð var með Búr-
fellsvirkjun og samningunum
um álverið í Straumsvík.
Á síðasta þingi lagði ríkis-
stjórnin fram frv. um stofn-
un undirbúningsfélags til
þess að kanna möguleika á
byggingu olíuhreinsunar-
stöðvar hér á landi og verður
það frv. væntanlega lagt fyr-
ir Alþingi á ný, er það kem-
úr saman í haust. Er þess að
vænta, að það hljóti skjóta
afgreiðslu og að þe-tta mál,
sem hefur verið á athugun-
arstigi um nokkurt skeið kom
izt á verulegan rekspöl. Þá
er og nauðsynlegt að halda
áfram könnun á sjóefna-
vinnslu hér á landi. Ennfrem
ur hafa erlendir aðilar sýnt
áhuga á að kanna hvort olía
finnist í landgrunninu og
hljóta þær óskir að verða til-
efni til þess að settar verði
nákvæmar reglur um þau
mál. Norðmenn hafa tölu-
verða reynslu í þessum efn-
um og er enginn vafi á því,
að íslendingar geta notið
góðs af henni, en svo sem
kunnugt er hefur verulegt
magn olíu fundizt úti fyrir
ströndum Noregs.

ERLEND
TÍÐINDll
BINS ag frieignir hafa boríð imieð sér
síðuistu diaiga hiefur grísikia herforimgja-
stjómin li/nað talsvert tökin, mieð'al
airunars mieð þvií alð sleppa moktouir
huiradnuð pólitíslkium flöinlgium úr hiaidi,
em allir hafia þeir veriið balk við láfs ofg
slá síðam stjómim kiomist til vailda. Sömu-
Leiðiis hafa ýmnsir fyrrverainidi þiing-
meran og riáðlhiemar femigiið aftur vega-
bréf sín, sem stjiónnim heÆur gieymt fyrir
þá Iþanman sama tímia oig hún hiefiur los-
að uim ferðiafnelisi allmiarigra anidistæöiimiga
stjórmiarimmar. Að vísu er þietta í sjálfu
sér aðeimis framhiald þeirnar þmumar,
Sem ihiefiur orðið í lamidimu á siíðusbu
mánuðium, ©n þó hiefiur stjónnin líltoast
til ©klki fyrr gemigið svoma iaragt í ráð-
stafiamagerð simni.
Himis vagar hefur elkfaert frétzt af því
að tooismiiragarmar sem átti að hiaidia tii að
faoma af'tur á þimigrætði í lamidkiiu séu í
mlámid olg hefur áðiur verið að því vikið
í þesisium dátki. Stjórmim hefiuir látið í
veðri vafaa að ihúm sé í mikiuim öinmium
við að kiotmia efmalhiag iaradisims á réttam
kljöl, uippræta ýmisB toomiar grónia spill-
iragu og mumi eiklki láta kioisniinigar fiara
fram fyrr em rétit sitiumid er upp numinin.
Og fienðamiemin eriemd'ir faoma nú stjóm
irarui til hjálpar. Það fier niaumiasit milli
mála, að enda þótt grísfaa stjórnin sé
kairanislki óvinsiælusf alira stjórnia í Bvr-
ópu, þá er iamidið sjólft vinisælla en
flest önrnur hjá fierðamönmum. Fyrst eft-
ir byltiinlgiuma dró svo mjög úr fieFða-
maniraastraumi tdl Grilklklands, að til
stórvandræða horfði. D.anmörlk og Sví-
þjöð gemigu á umidam mieð göfuigiu eftir-
disemi og hrvöttu alia til að huimdisa gristou
stjórniiinja mieð því aið fara etoki þamlgað
í Huimarleyfi og bar þetta gióðiam árarng-
uir í fynstu. Em hagstæð veðnátta, huig-
raæim búisítoíimiúisik oig einkar gott venð-
lag, náttúrufagurð og fiormminijar þ?sr,
sem landið hefur upp á alð bjóð'a haifa
sín áhrif oig miú þnemiur árum og
fjiónuim máraulðtuim beitur, eftir bylt-
iniguima fly'klkijiaist ferðamer.m í stríðiari
straumium til Griklklands en nioítokru
sirani fyrr. Og Daniir og Svíar léta akíki
sitt efitir liglgija hteldrur. Aulgiljóst er að
þessi bati hiefur orðið ihierf'oriinigjastjóm-
inni til mifcils framdráttar og ótvíræðs
áviraniinigs. Byrir utam það að fierðamiemm
sem frá Grikfclanidi fcomia bera því yfir-
leitt vel söguraa og sagjiast eltaki verða
varir við teljiairadi amidstöðiu geigm stjórn-
irani.
Auiðivitað eru fieröiamiemm, sieim stamza
í landintu fiáeima daiga oig hittia f áa aðra
en eigin lainda ekki allna áneiðiainlieiguistu
heimildir sam hægt er að fiá. En þetta
mieð öðnu befuir haft slán áhrif, á því er
miauimast vafii.
BÆN BISKUPSINS
Allt er sem saigt kyrrt og harla gott á
ytna bonðli, en siaimt er vitað að gegn
stjónraimini er barizt, bæði ininain Grifck-
lanidls og utam. í>aið fier aklki siérieiga hátt
oig virðist eiktei sfcipta nieinu miáli fyriir
stjóminia. Afitiur á móti sieigjia þeir siem
igleggsit telj'a siig vita að 'slíðaista irunlegg
aradsitaéðinlga hierforiinigjiastjó'miarinmiar
hafi vafcið miestu neið'i náðhierramiraa. í»að
er sem sé bæm bistoupsina. Bisbupimn
sem heitir Archimiandnatie lenotheioa
Kykk'otiis, fcom frá Kýpur til Lomdom
fyrir 35 ánum oig hefiur prteditoað í igrísk-
uim kirk'jium um genvallt Bnetlamid þessi
ár, þar á mieðal í St. SiQiphiufcirfcju í
Bayswater, 'em þaimgað siætoir m.a. starfs-
lið igrístoa semdináiðtedins í Bnétlamdi amd-
iaga m'ærinigu síma. Nú hefiur Kykikotis
birt 24 bæirair, lefcfcii til að fiana mieð opim-
beriaga í fcirfcjum, heldiur eiigia þeir
Grikfcir aið þylja þær, sem vilja losma
við hierforimlgj'ama. I þriðju bæmiinmi sieg-
ir meðal ainmiairs á þasista leíð:
„Góði guð, bjangaðtu þjóð vorri frá
hræðileigium örlögum, eytmidar, örvæmit-
iragar og varavirðu, aeim fáeimdr illir
Grikifcir hafia kaliað yfir han,a, og dirf-
ast að niefiraa viðunstyiglglileigam verkmiað
sinin, fcrisitið rífci.“
h. k.
Vona að mér fari fram í Bologna
UM ÞESSAR mundir sýnir ung
listakona, Rósa Kristín, málverk
sín í Unuhúsi. Sýningin er opin
frá kl. 2—10 á hverjum degi til
6. september. Á sýningunni eru
27 verk, bæði olíumálverk og
vatnslitamyndir, svo og blek-
myndir. „Ég nota allt, ef því er
að skipta“, sagði Rósa Kristín,
þegar við hittum hana og foneldr
ana í gær, þegar hún var önnum
kafin við að hengja upp. Foreldr-
ar hennar hjálpuðu henni dyggi-
lega sem vera bar, en mætti
segja mér, að þau hafi ekki ver-
ið minna kvtðin en listakonan
sjálf, samt að ástæðulausu.
„Br þetta fyrsta sýnimg þín?“
„'Nei, efcfki eiginlega. Ég sýndi
á Akureyri, en þaðan er ég ætt-
uð ofiarlega frá Oddeyrinmi. Ég
lærði fyrst á mámisfceiði í Hand-
íða- og myndlistasfcólanum. Fór
svo ti'l Danmerfcur, tiil að læra
glugga- og myndskreytingu, og
það er niú „feil'linn", að þegar
ég ákvað að sniúa miér að mynd-
list fyrir alvöru, þá l'oðir þetta
enn þá við mann. Samt vona ég
að ég losnii við þau áhrif, en samt
hatfa þau á ýtmsan hátt haft á
mig góð áhrif og gaigmieg.
Næst fór ég til akad'emíunnar
í Milamó og var þar eitt ár, en
sé efeki eftir því að hafia skipt
snögglega, og fór til akademíumm-
ar í Bolognia. Þar hefi ég varið
í eitt ár. Sú afeademía er miffclu
betri, flestir teenmarairnir eru
yngri, góðir gagnrýnendur, sýna
miklu meiri áhuga á nýrri tæfcni,
en samt hafia þeir eklki snúið baki
við hinu hefðbunidna í „kúras-
inni“.
Hvort ég sé ógift? Já, otg m. a.
s. orðdm 25 árta igömul. Og hefi
rauiniar eragami tíma fcil þeas.
Næstu 2 árin ætla ég að vena í
Bol'agna og læra meira.“