Morgunblaðið - 25.09.1970, Qupperneq 23

MORjGUNBLAÐIÐ, PÖSTUDAGUR 25. SiBPT. 1970
23
Málfríður Gísladótti
F. 31. marz 1915. D. 10. sept. 1970.
TIL moiLdiar verð'ur borin í diaig
Málfríður Gíslaidóttir, Gógió edmts
og við kölluðuim hamia. Húm wr
»fsedd á Bræðraimimni, Bíldiudal,
3L 3. 19ili5 og var miæst yrngst
6 sysitikiiinia. Hhím var dóttir hjón-
anima Jóhörunlu Ólaflsidlóttiur og
Gísla Jónisisonar. Pöðiur siirun
imiisisti hún 11 ára og ólist uipp hjá
nmóður siimni eiftir þaö.
Eftirlifandi eilgiimmamim siínum,
Jens Víbong, igiftiist hiúm 14. 9.
1940 og var því miærri búim aö
vena 30 ár í hjóniaibamidi er húrn
lézit Þaiu eilglniuðuist þrjá siymd:
Ómar, 20 ána, kvæmitam Ummd
Kristjánsidóttur og tvíburama
Gísla, kvæntam Þórummi Elísa-
betiu Stefámisidóttiur, oig Ólaf,
ókvæmtam, tvxtuiga.
Árið 1048 fktttiu þau hiinigað
suiður til Reykjaválkur og hafa átt
hieitma í Banmiahlíið 36 æ síðam.
í fyrma gelkk Gógó imdir milk-
imm miýrniaiuppsikurð og tóklsit hamm
giiftuisaimtega. Þamm sjúibdlóm
hiafði hún giemigið mieð í mörg ár.
Núna hafði hiúrn aðieimis bemmit sér
mjeiras í rúimar tvær vilbur.
Gógó var afisikaiptegia góð og
hjartahlý íklomia. Ég hef þeJdkt
hiamia í 15 ár og ihúin hieifiur verið
mér mijiöig góð og mér fimmist sárt
að sjá á balk svo góðri komiu.
Gógó var ein af þeiim, sieim vildi
ölkxm mönmium vel. Pátt eða
eiklkert illt beit á harnia og húrn
saigði jiafnam: Við skuluim lofa
hiomiuim eða hiemmi að jiafna sig,
Eitt af því, seim eimikiemmidi
Gógió, var stanfsorka ag vimmiu-
gleði. Til siammimda uim þá milklu
stairfslömigium, seim húm hafði, má
Fædd 27. 6. 1903
Dáin 20. 9. 1970
í DAG verður til grafar borin
hér í Reykjavík, frú Aðalheiður
Þorkelsdóttir. Hún var fædd og
uppalin hér í borginni dóttir
hjómanna Elínar Magnúisdóttur
og Þorkels Hreinssonar trésmiðs.
Þorkieill var Árnesingur að ætt,
sonur Hreimis bónda að Hjákn-
holtskoti í Flóa, en Elín móðir
Aðalhedðar var Magnúisdóttir
Björnssonar, bróður Þorvaldar á
Eyri, em hann var landskunnur
maður á sinni tíð. Árið 1902
fluttu þau hjónin Elin og Þor-
kell til Reykjavíkur frá Eyrar-
bakka, en þar höfðu þau búið í
mokkur ár.
Aðalheiður ólst upp við ástríki
góðra foreldra meðan þeirra
naut við, en tvítug að aldri steig
hún mesta gæfuspor lífs síns.
Þann 25. maí 1923 giítiist hún
Guðmundi Ól'afssyni, bakara-
meistara hér í borg, og rak hann
sem annar eigandi fyrirtækið G.
Ólafsson & Sandholt í mörg ár.
Um Guðmund Ólafsson látinn
V£tr þetta rdtað: Hamn var glæsi-
menni í sjón og raun. Hamn var
söngelskur mjög og starfaði um
langt skeið i Karlakórnum Fóst-
bræðrum og lagði þar fraim mik-
ið og merkilegt starf. Hér er
mikið sagt um eiginmann Aðal-
heiðar, en þó hvergi ofmælt. Að-
alheiður var gæfumamneskja, en
stærsta skuggann bar á líf henn-
ar, þegar hún missti sinn glæsi-
lega lífsförunaut árið 1950, langt
um aldur fram.
Annað það var henni andstætt
í lífinu, að um skeið var hún
ekki heilsuhraust.
Ég. sem nú stend yfir moldum
henmar, minnist sólbjarts morg-
uns í maí árið 1931. í fyrsta
skipti var ég nýkomiinn til ann-
ara lands, og nú stóð ég á tröpp-
unum á Sölleröd Sanatoríum.
Þetta var hæli fyrir berklaisjúkt
fólk og yfirlæknirinn þar var dr.
Pétur Bogaison, íslendingur og
talinn einm af færustu mönnum
í sinni grein þar í landi. Við
komu mína til þessa staðar var
ég kynntur fyrir hinum önsmáa
hóp ÍSlendiniga, sem þama
dvaldi. Einm í hópnum var rúm-
igeta þess, að eftir þá miklu að-
gerð, sem hiúin gekk umidir fyrir
ári, gat hún ekiki unað sér til-
áfciliinmiar hvíldar eims og hetnmi
Var ráðlaigt, heldiur byrjaði húin
isitrax að starfa þegar hemmi
faminisf hún vera mamnieiskja til
þesis og var það stuttu á eftir.
Já, það miá segja að hún læigi
aldrei á liðd smíu. Hvar siem hún
kiom og henmi faminist þurfa hjálp-
ar við, gat hún aldirei séð ám þess
að grípa til hiemdi. Hemmar mottó
í lífimu var að starfa. Oig aldrei
vair húm ánœtgiðari en þeigar húm
igat rétt öðirum hjálparhönid.
Nú, þegar Gógó er horfin af
sjónairsvijðiiniu, þá vedt óg að það
eru margir, siem þakka heinimi fyr
iir hjálpsemi og fórmfýsi í þeirra
gaidð, Iþvi hún var einistak'tega
viinamöng. Ef isaigt var við hama:
Gógó mím, þú vimmaxr of mikáð,
var ævimleiga sv-ar hemmar: Ég
vinn á meðain ég stend. Og það
gerði hún svo sianinarlegia.
Ættinlgíjar, vimir ag kluininimigjiar
Ihorfa miú í stórt sikarð, sem seimt
imuin verða fyllt.
Að hryggjaist og gleðj'aist
ihér um fáa daiga.
Að heiilsiaisit ag kveðjast
það er lífsims saiga.
Ég votta ættinigj'um henniar
mína dýpstu sarniúð.
BleSsiuð sé minmin/g henmar.
Vinkona.
ELSKU Gógó mín.
A'ðeinls nokkrar línur að skiln-
aði. Mig lanigar að þaikfca þér fyr-
ir allt, sem þú varist mér og
igerðir fyrir mig, því þú varst
mnér mdk'iið meira en frœmika. Ég
liggjandi. Ung og ljóshærð og
falleg kona. Þetta var Aðalheið-
ur Þorkelsdóttir. Ef til vili má
rekja það til sameiginlegrar bar-
áttú váð sameiginlegan óvin á
erlendri grund, að á milli þessia
litla hóps skapaðist vinátta, sem
aldrei hefur borðið skugga á.
Aðalheiður ski'ldi hvers vegna
hún var á þessum stað. Hún
hlýddi boðum og bönnum lækn-
isins og hún fékk heilsu sína aft-
ur. Þegar hún kom heim, hafði
maður hennar keypt lítið land
í Mosfellssveitinni og þar vax
þerra paradís um margra ára bil.
Heimili þeirra þar og í borginmi
stóðu vinum þeirra og öðrum
gestum alltaf opin og allt bar
vitni um frábæran smekk og
hlýleik frá beggja hendi, bæði
úti og inni. Það eru margir í
dag, seim minnast þeirra gleði-
stunda. Það er talinn léttir að
skilja við þetta líf etftir löng veik
indi. En sársaukalaust er það
aldrei að fylgja vinum sínum síð-
asta spölinn, en það er þó gert
með þakklátum huga fyrir þær
minningar, sem þeir skilja eftir.
Sárastur harmur er þó kveð-
inn að dótturinni Auðbjörgu og
manni hennar, Pétri Sveinbjarn-
arsyni og Guðmundi litla Ár-
manni syni þeirra, og systrum
hennar tveámur.
Aðalheiður var góð kona og
hjálpsöm þeim, sem bágt áttu
og vinum sínum var hún trygg.
Friður sé með sál hennar.
Guð huggi þá, sem hryggðin
slær.
A. G.
á bágt með að trúa því að þú
sért bortfiin sjónium okikar, en
minrutnlg þín lifir í hj’örtum okk-
ar. Mininiing um góðia fcomu.
Það hefði enigiran getað samm-
fært mig um að þú miynd'ir verða
dáin svo stuittu eftír að þú talað-
ir við miig hjá ömmiu otg afa og
mimmtiist á það, aið svo kæmirðu
irnin eftir til oklkiar. Em þetta er
víst vegiurimm okkiar ailra, Gógó
mín. Allir, sem þig þekfctu, eru
ruú hlijóðir og í seinn hryglgir, því
þeir horfa í stórt stoarð, isiem
böggivið var svo sikyndilega, og
seirnt mium verða fyllt. Emigimm
veit hvað átt hefur fyrr em miisstf
hefur.
Þegar þú varst sfaorim upp
stóra stoudðinm í fyrra var það
öðru vísi en núna. Éig veit að
þú fammist til og varat búim að
finma til í ruotekra daga, en númia,
því hefði eniginm trúað fyrirfram.
Núnia var þinm tirni toomiam,
þiminii gönigu lotoið hértnia á mieðal
otolkar.
>ó þú klæðiist fímmii flík
og fjölda berir lykla.
Okfaar verðiuir flerðim lílk
á lotoadagimm miitola.
Ég veit að þú ert mú í hópi
virnio og vamidiamiammia, em aðeims
í öðrum og æðri heimi. Ég siegi
iþví aðedmis: Góða ferð og líði þér
alltaf sem bezt Ggó miím. Það
er sárt að sjá á bak þér múma
oig þó að ég og aðnir satemá þín
miitoið, verða dásamtegir emidiur-
fumdiir þeigar Oktoair thnd klemiur.
Drottimm gefðu dánium ró, en
Ihimum líkn sem lifla.
Blessiuð sé minming þín.
Systurdóttir.
SYSTKINAKVEÐJA
En bvað hér oft í heimi
atburðir gerast fljótt.
Blflðlur og bjartur daigur
breytist í kaldia mótt
Óvæmt mig yfir 'þyrmdi
anidtát þitt, systdr góð.
Læt ég nú Ihirelldam huga
hjala iþér kveð'juljóð.
Ég skirma stoelfd í myiitour
af istouiggiadimmri braut.
Mér temidrast trúarstyrtour,
sem treigamis mýfcir þraut.
Ég sé þimm amda svífa
að sölum Lausmiarams,
oig krómu lífsins krýna
þig kiærleitoisarmimm hamis.
Það er svo margis að minmast,
og miamgt siem þarf -að tjá.
Það teteist ei litlu ljóði,
mér ljóst það vera miá.
Sem guðdómis geisli fagur
var glaða lunidim þím.
Þú ávallt umiað færðir
mér, elstou systir miírn.
Þær gjafir mum ég geyma,
en grýta ektoi á tomg.
Þú styrtetir lífis í stríði,
þú styrkir enm í sorg.
U-m rnafrn þitt alla ævi
miuin yiur streyma hlýr.
í mimmisihieimi mímaxm
skal mynd þím stamdia skýr.
Ég kveð þig, kæra systir,
og knoisisa teiðið þiitt.
Þig helgur aindi hjúfri
við hlýjia brjóstið sitt.
í foreldrammia faðimi
svo færðu aftur skjól,
þar sem um eilífð alla
þér yljar gleðisól.
Svo amniist æðistur drottinm
ástviniaihópinm þinm,
hanin þeirra götu greiði
og giæti hvert eitt sinm.
Amdia þimm enidurmærðan
umivefji drottims miumid.
Ljúfum í lífsfögniuðd
lifðú sæl hverja stunid.
Aðalheiður Þorkels-
dóttir - Minning
Frd Kdrsnesskóla Kópovogi
Unglingadeild skólans I. bekk eiga þeir nemendur að sækja
sem heima eiga norðan Borgarholtsbrautar í Vesturbæ
í Kópavogi.
Nemendur eiga að koma í skólann laugardaginn 26. septem-
ber kl. 10 f.h.
SKÓLASTJÓRI.
ATVINNA
Ungur, reglusamur maður óskast til afgreiðslu- og útkeyrslu-
starfa hjá innflutningsfyrirtæki í Reykjavík.
Umsóknir er tilgreini aldur og fyrri störf sendist Mbl. merkt:
„452".
Ford Bronco órgerð 1970
Til sölu er Ford Bronco Sport. Litur rauður,
ekinn 1300 þús. km. Til sýnis og sölu að Mos-
gerði 24 eftir kl. 7. Sími 31322.
Atvinna
Óskum eftir að ráða konu og karla til verksmiðjustarfa.
DÓSAGERÐIN H.F.,
Borgartúni 1 — Sími 12085—14828.
Fóstra
Skálatúnsheimllið Mosfellssveit vill ráða fóstru (próf frá
fóstruskóla) hið allra fyrsta Útvegun á húsnæði og barna-
gæzlu.
Nánari uppiýsingar gefur forstöðukonan í síma 66249 til
kl. 19 [ dag og til hádegis laugardag.
Atvinna
Kona vön fatapressun óskast strax.
Ennfremur vantar okkur vanar sauma-
stúlkur. — Uppl. ekki gefnar í síma.
SOLIDÓ
Bolholti 4, 4. hœð
BLAÐBURÐARFOLK
>
í eftirtalin hverii
Lindargötu — Laufásveg 2-57
Skólavörðustíg — Hverfisgötu 1-64
Langholtsveg trá 110-208
TALIÐ VIÐ AFGREIÐSLUNA í SÍMA 10100