Morgunblaðið - 08.11.1970, Blaðsíða 13

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 8. NÓVBMJBER 1970
37
vissi enginn neitt og það var ástæðan
fyrir því hve margir hættu áður en vet-
urinn var liðinn.
— En hvernig vegnaði þér?
— Þegar vorprófið var búið ákvað
ég að reyna að komast í Tækniskól-
ann í febrúar n.k., en ég fæ að sleppa
fyrra misserinu i undirbúningsdeild.
Sævar vann í byggingavinnu í sumar,
en ætlaði síðan á trésmíðaverkstæði og
vinna þar fram í febrúar. Hann hefur
hug á að fara út i byggingatæknifræði
og tekur námið í Tækniskólanum 5 vet-
ur með þessum vetri.
Of lítið
við-
skipta-
greinum
Þegar Eygló Pála Sigurvinsdóttir
hafði lokið unglingaprófi fór hún í
landspróf, síðan „í menntó, eins og all-
ir hinir,“ en að loknum fyrsta vetrinum
komst hún að raun um að hana langaði
ekki til að halda áfram á þeirri braut.
— Mig langaði í Verzlunarskólann,
segir hún, en um haustið, þegar ég fór
að hugsa um það i alvöru var orðið of
áliðið til að ég gæti sótt um inngöngu.
Ég vissi ekki hvað ég átti að gera og
Stefán Ólafur Jónsson námsráðgjafi
ráðlagði mér þá að fara í viðskiptakjör-
svið framhaldsdeildar. Það var reynd-
ar það skynsamlegasta, sem ég gat gert,
þvi ef maður hættir einn vetur er erfitt
að byrja á ný. Þetta var því eins konar
„biðsalur".
— Varstu ánægð með námið?
— Það væri hræsni að segja að mér
hefði líkað mjög vel. Ég var á við-
skiptakjörsviði, en mér fannst allt of
lítið kennt af raunverulegum viðskipta-
greinum með tilliti til þeirra, sem fara
beint út í atvinnulifið. 1 5. bekk voru
aðeins 2 tímar í vélritun og engin bók-
færsla eða hagfræði. 1 undirbúnings-
deild Verzlunarskóla, er aftur á móti
kennd vélritun 5 tima á viku og hag-
fræði er einnig kennd þar.
Eygló Pála tók próf upp í 3. bekk
Verzlunarskólans nú i haust. Nú er hún
ánægð og reiknar með að ljúka verzl-
unarskólaprófi og fara síðan að vinna.
visi en ætlað er og ég hætti á miðjum
vetri og fór að vinna. í sumar ákvað ég
svo að fara í framhaldsdeild, uppeldis-
kjörsvið. Nafnið á kjörsviðinu freistaði
mín.
— Og hefurðu nokkuð orðið fyrir
vonbrigðum?
— Veturinn er rétt að byrja, en mér
finnst kennsluformið skemmtilegra, en
það sem ég hef átt að venjast. Greinar
eins og samfélagsfræði, atvinnusaga og
þjóðarbúskapur eru nátengdar lífinu I
kringum mann og i þessum greinum og
fleiri er reynt að byggja tímana upp á
viðræðum, en ekki páfagaukslærdómi.
Ho'malærdómurinn felst því ekki í
því að geta þulið utanbókar, heldur að
vera viðræðuhæfur í tímanum.
— Hvað hyggstu fyrir að þessum
vetri loknum?
— Ef maður nær sæmilega góðu prófi
í vor held ég að ég reyni að halda
áfram — og þá vafalaust i menntó. Það
þýðir ekki annað en reyna að læra eitt-
hvað, þvi öðru visi kemst maður ekki
áfram. En margt getur breytzt og þvi
held ég að ég spái engu frekar.
Fannst
ég verða
að halda
áfram
Ragnheiður Guðrún Þórðardóttir
er nú í 5. bekk verzlunarkjörsviðs. 1
fyrravetur, þegar hún var i 4. bekk
gagnfræðaskóla, var hún alveg óráðin
í því hvað hún gerði að gagnfræðaprófi
loknu.
— Ég hafði sett mér það mark að
ljúka gagnfræðaprófi, segir hún, en
ekki gert frekari áætlanir. En gagn-
fræðaprófið gekk það vel hjá mér að
mér fannst ég verða að halda áfram.
Ragnheiður Guðrún hafði þó ekki
hugmynd um hvert hún ætti að halda,
en þar sem framhaldsdeildin stóð opin
á næsta leiti ákvað hún að fara þangað.
— Mér lízt mjög vel á það, sem komið
er, en námið er þó nokkru þyngra hér
en í 4. bekk gagnfræðaskóla. Það er
heilmikil tilbreyting fyrir mig að koma
í nýjan skóla, en ég hef verið í Voga-
skólanum frá því í 7 ára bekk.
vinnu eða menntaskóla — en um sumar-
ið frétti ég af þvi að stofna ætti fram-
haldsdeildir. Ég hafði litla hugmynd
um hvað þar yrði kennt, en ákvað að
fara.
-— Og hvernig hefur þér líkað?
■—• Ég hef verið mjög ánægð. Það er
gott að geta notað þessi tvö ár vel, en
ég hef fengið ákveðið svar um að ég
komist inn í Hjúkrunarskólann i sept-
ember 1971. Þá verð ég búin með fram-
haldsdeildina — og orðin 18 ára.
— Þú ert þá auðvitað á hjúkrunar-
kjörsviði. Ætla allar á hjúkrunarkjör-
sviði í hjúkrunarnám?
— Já, ég held að þær séu allar búnar
að sækja um, enda eigum við að ganga
fyrir öðrum, sem hafa jafn langt nám
að baki. Námið hér er aðallega almenns
eðlis og við lærum ekkert á hjúkrunar-
sviðinu, nema líffræði og lífeðlisfræði.
— En mér finnst eitt að og það er að
við skulum ekki fá að vera eins og eina
viku á vinnustað, á spítala, til þess að
fá innsýn í starfið.
Ásgerður saknar þessa mikið, þvi
sjálf hefur hún hvorki legið né unnið á
spitaia, og þekkir því ekki til starfsins,
sem þó hefur verið draumur hennar
lengi.
Ásgerðúr var nýkomin af fundi í nem
endaráði þegar við hittum hana og þar
var verið að ræða félagslifið á kom-
andi vetri.
— Félagslifið er að eflast. í fyrra var
það lítið og kom þar til að óvissan var
svo mikil um það, hvort skólinn yrði
stavfræktur áfram. Þetta var allt á til-
raunastigi. En nú er námið komið á fast
an grundvöll og þátttaka í félagslífinu
meiri og því von til að það geti orðið
fjölbreyttara.
Það
þurfa
allir
að læra
Á nemendaráðsfundinum með Ásgerði
var einnig Guðlaugur Arason. Hann er
í 6. bekk, viðskiptakjörsviði og var
kjörinn formaður nemendaráðs á s.l. ári
og endurkjörinn í haust. Guðlaugur tók
landspróf 1966 og gagnfræðapróf 1967.
— Það var hálfgert reiðileysi á mér,
segir hann. Ég vissi ekki hvað ég ætti
að gera, og þar sem ég ætlaði mér ekki
að læra fór ég á sjóinn og var þar í
2 ár — á alls konar bátum. Reyndar
vil ég helzt ekki vera annars staðar.
— Hvað kemur þá til að þú ert hér?
— Það er einfalt. Maður þarf að læra.
Það þurfa allir að læra, sem geta og
hafa tækifæri til. — Þegar framhalds-
deildirnar fóru af stað ákvað ég 'að setj-
ast á skólabekk á ný. Mér var ráðlagt
að fara á tæknikjörsvið, en fannst við-
skiptakjörsviðið henta mér bezt svo ég
fór þangað.
— Hvað ætlarðu að gera að loknum
prófum i vor?
— Það er allt á reiki. Ég hefði hug á
að fara utan á skóla í framhaldi af
þessu, en ég veit ekki hvort það eru
nokkrir möguleikar á slíku. Það er allt-
af verið að tala um að sérmenntað fólk
þurfi i viðskiptalífinu og því finnst mér
að hér sé gullið tækifæri til að bæta úr
því. Ættu fræðsluyfirvöld að vinna að
þvi að komast í samband við skóla er-
lerdis, þar sem fólk með framhaldsdeild
arpróf getur á tiltölulega stuttum tíma
fengið sérhæfingu í einstökum greinum
á viðskipta- og sölusviðinu. Það eru
allt of margir nemendur, sem vita ekki
hvað þeir eiga að gera eftir gagnfræða-
skólann — og því þyrfti að koma til
móts við þá á þessu sviði.
— En annars má ekki i framtíðinni
fara út á þá braut að taka inn í fram-
haldsdeildirnar krakka, sem fyrirfram
er vitað að læra ekki neitt, því fari svo
heldur skólinn ekki þeim „stand-
ard“ sem hann verður óhjákvæmilega
að hafa.
Með tilvísun til þess, sem Guðlaugur
sagði um sjóinn spurðum við hann
hvort hann hefði ekki hug á að fara í
sjómannaskóla. Hann hló við er hann
sagði að það væri alls ekki svo ólíklegt.
Ætlar að fá álit
nemendanna
Sá sem veitir framhaldsdeildinni í
Lindargötuskólanum forstöðu er Ólafur
H. Óskarsson, B.A.
—- Þetta er afskaplega jákvæður og
skemmtilegur hópur, sem við höfum i
skólanum, segir hann, og það er gott að
vinna með þessum nemendum. Þeir vita
nú betur en i fyrra að hverju þeir
eru að ganga og hvað þeir geta gert að
náminu hér loknu. Fyrir kennarana er
aðstaðan einnig ólíkt þægilegri en í
fyrra. Þá var þetta nýr skóli og fram-
tíð hans óráðin, en ég verð að segja að
þeir stóðu sig allir mjög vel og sýndu
mikla fórnfýsi, því oft á tíðum var við
erfiðleika að etja, eins og jafnan þeg-
ar skóli er nýr og farvegurinn ómótað-
ur.
Síðar í vetur er Ólafur að hugsa um
að kalla saman alla nemendurna, sem
voru í framhaldsdeildinni í fyrra og
komnir eru i aðra skóla.
— Ég ætla að ræða við þau um námið
hér í fyrra og það nám, sem þau stunda
nú og reyna að fá fram álit þeirra á
náminu hér og hvað þau telji að betur
megi fara i þeirri von að það geti orðið
okkur til einhverrar leiðbeiningar í
framtíðinni. I>.Á.
Viðræð-
ur en
ekki
gauks-
lær-
dómur
Guðjón Magnússon tók gagnfræða-
próf í hitteðfyrra og „skrapp svo í svo-
kallaðan Kennarasköla" eins og hann
segir sjálfur.
— Mér var eindregið ráðlagt að fara
í Kennaraskólann og var ætlunin að ég
færi í undirbúningsdeildina fyrir
Iþróttakennaraskólann. En þegar ég fór
að kanna þetta frekar, sá ég að at-
vinnumöguleikar yrðu litlir í íþrótta-
kennslunni, nema úti á landi og þar er
hvorki aðstaða fyrir nemendurna né
kennarana að gera það, sem þá langar
til í þessum efnum. Margt fer þvi öðru-
— Hvað hyggstu svo fyrir?
-— Ég er alveg óráðin — en eitt er
víst, og það er að ég ætla ekki að hætta
strax að læra. Ég gæti hugsað mér að
fara í Verzlunarskólann eða Samvinnu-
skólann og síðan út í atvinnulífið — en
annars er ég alveg óákveðin.
Starfs-
kynn-
ingu
vantar
Þegar Ásgerður Þórisdóttir hafði lok
ið landsprófi vorið 1969 stóð hún frammi
fyrir því að ákveða hvort hún ætti að
fara i menntaskóla eða ekki.
— Mig langaði mest í Hjúkrunarskól-
ann, segir hún, og sótti um hann meðan
ég var í landsprófi. Að prófi loknu var
ég ekki viss um hvort ég ætti að fara í
Olafur H. Oskarsson vcitir framhaldsdeildumim við Lindargötu forstöðu
og liér er hann úti fyrir skólanum.