Morgunblaðið - 14.01.1971, Qupperneq 24

24
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 14. JANÚAR 1971
kemur aítur, bíður hans góð at-
vinna, langt í burtu frá þér og
New York.
— Hver kom þessu í kring ?
— Það gerði ég.
— Jæja, sagði hann, - það er
ekki nema gott að losna við hann.
En að hlaupa svona burt . . .
eftir allt sem ég hef þolað hon-
um og gert fyrir hann.
— Já, þú hefur gert mikið fyr-
ir hann, samþykkti hún.
Hún opnaði borðskúffuna sína
og tók þaðan allt, sem hún átti
sjálf. Svo sneri hún sér að hon-
um aftur og talaði rólega:
— Ég er að fara, sagði hún, —
og bíð ekki eftir, að önnur komi
i minn stað. Sadie veit af ein-
hverri, sem getur komið í staðinn
og .. .
— Þú getur alls ekki farið!
Nú var hann aftur orðinn ofsa-
legur, reiður og gramur. Hann
greip hana og kyssti hana ofsa-
lega og vægðarlaust. — Þú elsk-
ar mig . . . ég á þig .'. .þú...
— Ef það er ást, sem ég ber til
þin, sagði hún, þegar hann
sleppti henni, — þá hefði ég bet-
ur aldrei fæðzt.
Hurðin féll að stöfum á eftir
henni og hann stóð eftir og
horfði á hana. Svo bölvaði hann
eitthvað og gekk inn í skrifstof-
una sina. Nú var hann orðinn
eins og lítill strákur, sem sagði,
að þessa skyldi hún iðrast . . .
hann skyldi bara sýna henni . . .
Hann greip simann. Bráðlega
var svarað og hann spurði: —
Sandra? Þetta er Pat. Sjáðu til,
elskan . . .
Kathleen kom við í skrifstofu
yfirverkfræðingsins á leiðinni út.
Sadie sat þar við borðið sitt og
Kathleen flýtti sér að tala við
hana.
— Það hefur komið nokkuð
fyrir, sagði hún, — og ég get
ekki verið hérna áfram. Vertu
væn, Sadie, og náðu í þessa
stúlku, sem þú varst að tala um,
eða allar átta, ef þú vilt og láttu
þær hitta hr. Bell. Hún rétti
henni höndina. — Þetta er samt
engin lokakveðja — við sjáumst
aftur.
— Það efast ég um, sagði
Sadie, — en . . . gangi þér vel.
Húsbóndinn var alveg að verða
vitlaus. Jim Haines hefur ekki
komið í vinnuna.
— Já, mér er kunnugt um það,
sagði Kathleen.
Hún tók síðan bil Pauls,
ók honum í verkstæðið, og skildi
hann þar eftir ásamt fyrirmælum
eigandans. Svo fór hún heim til
sín, með handritið undir hand-
leggnum. Þegar hún kom heim,
beið Hanna hennar þar.
— Hvar i ósköpunum hefurðu
verið? Og hvað er nú þetta? Hún
greip handritið og leit snöggt á
það. Nú, það er frá Paul?
Aldrei hefur hann lofað mér að
lesa það. Sjáðu nú til, Kate . . .
Kathleen settist niður. Allt í
einu var hún of þreytt til þess að
fara úr yfirhöfninni. Hún sagði:
— Æ, Hanna, ég er þegar búin
að gefa svo margar skýringar, að
ég er orðin alveg gáttuð á því
. . . En það er bezt, að þú heyrir
þær samt, hvað sem þú vilt
leggja upp úr þeim. Ég var með
Jim Haines í gær, hægri hönd-
Pats. Við fórum að heim-
sækja konuna hans. Hún er
I hæli fyrir brjálaða glæpamenn.
Á eftir drakk Jim sig fullan.
Honum er illa við Pat. Hótaði
að drepa hann. Ég hringdi þá
til þin en ók síðn til Mattituck
til Pauls. Ég varð að fara
með hann þangað til þess að
honum væri óhætt. Svo kom byl-
ur og ég varð þar kyrr.
— Gistir þar? sagði Hanna
lágt.
— Já, ég gisti þar og þú þarft
ekki að horfa svona á mig. Ég
fór þangað ekki til þess að sofa
hjá Paul McClure. Ég er
í engu skapi til að lenda í ástar-
ævintýri í bjálkakofa. Ég fór
þangað vegna þess að Paul ætl-
ar að hjálpa Jim Haines.
Og ég gisti þar vegna þess að
það kom óveður, og ég treysti
mér ekki til að aka til baka,
enda þótt Paul vildi ljá mér bil-
inn sinn. Svo kom ég aftur í
morgun, sagði upp stöðu minni
og stöðu Jims um leið. Paul ætlar
að fara með hann á hæli suður-
frá. Og á eftir telur hann sig geta
útvegað honum atvinnu. Svo ók
ég hingað í bílnum hans Pauls og
skildi hann eftir á verkstæði.
Jæja, viltu svo fá að vita eitt-
hvað fleira, spurði hún hálf
óhemjulega.
— Já, sagði Hanna, — en ég
ætla að neita mér um það. Fyrir-
gefðu Kate. Hún ■ lagðist á hné
hjá vinstúlku sinni. — Ég skal
vera hreinskilin. Ég er dauð-
hrædd við þig. Það er allt búið
að vera hjá ykkur Pat og Paul
er ástfanginn af þér, heldurðu
kannski ekki að ég viti það? En
hann er ekki ástfanginn af ,mér
. . . aldrei framar, enda þótt
hann hafi einu sinni verið það,
sem ég annars efast um. En ég
var að reyna að gera mér að
góðu að vera bara númer tvö.
Allt er betra en ekkert, þegar
maður er svona ástfangin.
— Ástfangin! sagði Kathleen.
— Það vil ég helzt ekki heyra
nefnt á nafn. Ég vil ekki hugsa
um það. Þvi miður, Hanna, ég
get það ekki lengur. Mér er al-
veg sama um ykkur Paul. Sama
um allt. En ég vil vinna . . . og
veit þó ekki, hvað mig langar að
gera.
Hanna sagði: — Ég er búin að
tala við Rósu Davenport.
Þú færð atvinnuna hjá henni.
Viltu koma með mér til hennar
á morgun?
— Gott og vel, sagði Kathleen.
Hún reis á fætur. — Ég ætla að
fara í bað og gegnbleyta mig
rækilega. Og svo í rúmið. Viltu
biðja Amelíu að færa mér
eitthvað á bakka? En ekki mikið.
— Ég skal koma inn og sitja
hjá þér, sagði Hanna.
— Nei, ekki núna, sagði
Kathleen. — Ég hef verið svodd-
an kjáni og mér finnst allt svo
ljótt og andstyggilegt. Það fór
um hana hrollur. Við skulum
ekki tala núna, mig langar til að
sofna.
Hanna spurði: — Heldurðu að
Paul þætti það nokkuð verra þó
að ég læsi leikritið hans? Eða
vildirðu heldur lofa mér að lesa
það, án þess að segja honum frá
því.
— Vertu ekki með þessa auð-
mýkt! æpti Kathleen til hennar.
Vertu ekki að gera lítið úr sjálfri
þér. Hvað hefurðu upp úr því?
Hvað ætti hann að hafa við
það að athuga? Þetta er ágætis
leikrit - heiðarlegt og djarft.
— Eins og Paul sjálfur, sagði
Hanna.
-— Hvernig veiztu það? sagði
Kathleen um leið og hún gekk
inn í herbergið sitt og skellti
hurðinni aftur á eftir sér.
Hvernig þekkti maður nokkurn
skapaðan hlut Pat? Hún hafði
sagt honum upp vegna þess að
henni likaði ekki við viðskipta
reglur nans. Og þarna stóð hún
réttlát og vorkenndi sjálfri sér.
— Ég vil ekki giftast þér, af
því að þú ert svikari, hafði hún
að efninu til sagt við hann. Það
var fullslæmt. En hitt hafði hún
ekki minnzt á! Henni datt í hug
Francesca, með svarta hárið, sem
ýfðist þegar hún reif í
það. „Stúlkan hans Pats!“ Og
hún hugsaði um Jim Haines og
óhamingju hans — hann, sem
elskaði aðeins eina konu og
drakk sig fullan af því að hann
gat ekki gleymt mótlæti sínu.
En Paul, sem var heiðarlegur
og óhræddur eins og leikritið
hans, var henni ekki neitt. Hún
var honum þakklát af því að
hann hafði hjáipað henni og
ætlaði nú að hjálpa Jim. En hún
var honum þakklát eins og hún
hefði verið hverjum ókunnum
manni. Hann var ástfanginn af
henni eða hélt sig vera það. Það
hafði hann sagt henni, hvenær
sem hann komst höndunum und-
ir. Og hvað um það? Jú, hann
hafði verið hjálpsamur og áreið-
anlegur, ekki vegna þess að hon
um væri ekki alveg sama um
Jim Haines og það sem fyrir
hann hafði komið, heldur af því
að hann var ástfanginn af henni
af konunni, sem hafði komið
með Jim Haines til hans. Óeigin
gjarnar hvatir voru ekki til, þeg
ar um var að ræða sambandið
miili karls og konu.
Hún ýtti frá sér bakkanum,
sem Amelia hafði fært henni,
sneri höfðinu undan á koddan-
um og grét. En brátt reisti hún
sig upp og setti bakkann á borð-
ið, þvoði augun og andlitið og
slökkti ijósið. Kannski gæti hún
sofið jafn fast og í nótt sem leið,
og gleymt andiitinu á Francescu
og Jim, og Pat eins og hún hafði
séð hann síðast. Og umfram allt
Leiklistarskóli Þórunnar Magnúsdóttur
tekur aftur til starfa 16. janúar.
Nýjum nemendum bætt við.
Upplýsingar í síma 84155 eftir kl. 7.
Lisíaskólinn
Námskeið fyrir
börn og unglinga
í teiknun og málun
Frá 21. janúar — 30. apríl.
Kennarar: Ingiberg Magnússon og Halldóra Halldórsdóttir,
1. fl. 4— 6 ára mánudaga og fimmtudaga kl. 10 30—12.00
2. fl. 6— 8 ára mánudaga og fimmtudaga kl. 13.30—15.00
3. fl. 8—12 ára mánudaga og fimmtudaga kl 15.00—17.00
4. fl. 12—15 ára mánudaga og fimmtudaga kl. 17.30—19.00
Kvöldnámskeið fyrir fullorðna. Kennari Einar Hákonarson.
Fyrir byrjendur.
Þriðjudaga kl. 17.30—19.30 og föstudaga kl. 20 00—22.00
Innritun daglega í skrifstofu skólans Skipholti 21 (3. hæð)
Sími: 16245—85333 milli kl. 5—7 frá 3. — 20. janúar.
Námsgjald greiðist við innritun.
Kennsla hefst fimmtudaginn 21. janúar.

•<£*
Hrúturlnn, 21. niarz — 19. april.
Eflaust verður eínhver til að hressa upp á þig, enda varla van-
þörf.
Nautið, 20. april — 20. niaí.
Eitthvert happ vill þér til, þannig að áhyggjurnar, sem þú hafð-
ir af framtíðinni hverfa eins og dögg fyrir sólu.
Tviburamir, 21. maí — 20. júní.
Þú hefur verið stálheppinn undanfarið, og þitt lán er síður cn
svo búið að snúa við þér bakinu.
Krabbimi, 21. júní — 22. júli.
Stundum hafa hallazt á hjá þér, gæfa og ógæfa, en nú ættirðu
að gleðjast yfir þvi misvindi, sem um garð er gengið.
Ljónið, 23. júlí — 22. ágúst.
Eitthvert atvik. scm nýlega olli þér mikium áh.vggjum hefur
nú loksins náð að gleðja þig óumræðilega. Skoðaðu hug þinn og
hugleiddu gang málanna.
Meyjan, 23. ág;úst — 22. september.
Óstundvíst fólk gerir þér óneitanlega gramt í geði, og er það
afar skiljanlegt, en átt þú engan þátt í þessu sjálfur?
Yogin, 23. september — 22. október.
I»ú hefur átt í deilum um málefni við þína nánustu, sem þér
var heldur óljúft að ræða um, en líður þér ekki dálítið betur á eftir?
Sporðdrekinn, 23. október — 21. nóvembei*.
Andleg kveisa hefur háð þér undanfarið, þannig að þú hefur
lítið mátt hugsa um ýmsa kosti lífsins. Nú fer heldur að birta til.
Bogmaðnrinn, 22. nóvember — 21. deseniber.
Ef ekki einhver getur rétt þér hjálparhönd núna óumbeðið,
er réttast að biðja hreinlega um hjálp. Það er ekki alltaf von, að
fólk geti fundið á sér, hvað öðrum hentar.
Steingeitin, 22. desember — 19. janúar.
Þú ert ekkert hræddur við stórræðin, en undarlega finnst þér
smáatriðin vera mikil frágangssök.
Vatnsberinn, 20. janúar — 18. febrúar.
Það hefur eitthvað borið á því, að leiði væri að setjast að
í fólkinu kringum þig. Þú einn átt sök á því.
Fiskarnir, 19. febrúar — 20. marz.
Þú hefðir betur reynt að taka hendinni til dálítið fyrr, en úr
því að svo var ekki, þá skaltu ekki hika við að hefja verkið núna.