Morgunblaðið - 22.01.1971, Side 18

18
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 22. JANÚAR 1971
Sigurður Kjartansson
Faeddur 3. marz 1925.
Dáinn 18. desember 1970.
Mig setti hljóðan, er ég frétti
það um hádegl 18. desember s.l.,
að Sigurður Kjartansson í Vik
hefði dáið þá um nóttina. Við
slík tíðindi finnst manmi skamm
degið verða diimmaira, þegar
rnaðiur á bezta aidri feiíliur svo
snögglega frá og verður þá
fyrst hugsað til nánustu ást-
vina og þeirra mikla missiis.
Ég kynntist Sigurði fyrst fyr-
ir rúmum níu árum, er ég flutt
ist til Víkur og starfaði þar um
nokkurra ára skeið. Ég fann
fljótt, að þar fór maður, sem
gott var að hafa viðskipti og
blanda geði við. Hann vakti ekki
á sér athygli með hávaða eða
látum, heldur var það traust og
hlýja, sem laðaði mann til nán-
ari kynna við hann. Sigurður
hafði þá um nokkurra ára skeið
haft að atvinnu að aka eigin
vörubifreið og stundaði hann
það starf til síðasta dags. Hann
var mjög farsæll í þvi og mun
þar miklu hafa um ráðið greið-
vikni hans og trúmennska. Þá
vatr einn'iig efitíirtieikitarvefrt,
hversu vel hann hugsaði um og
fór með bifreið sina, þannig að
hún væri alltaf í sem beztu lagi
og með natni sinni og sérstöku
snyrtimennsku sparaði hann sér
Maðuiriinn mÉnin,
Gísli Guðmundsson,
frá Þjóðólfshaga,
Hagamel 41,
andaðist 20. janúar.
Guðbjörg Jónsdóttir.
Otför hjamtikærs eóginmamns
mins, fósiturföður, tenigda-
föður og afa,
Guðlaugs Þorsteinssonar,
skipstjóra,
Herjólfsgötu 12, Hafnarfirði,
fer fram frá Frikárkjuinná S
Hafharfirði, fösitiudaginn 22.
janúar kl. 2 síðdegis.
Margrét Magnúsdóttir,
Guðmundur Guðimindsson,
Matthildur Matthiasdóttir,
Guðlaiigur Guðmundsson.
áreiðanlega mikil útgjöid og
fékk góða nýtingu á at-
vinnutæki sínu. Það var því
engin furða þótt margir vildu
skipta við hann.
Ekki þurfti að hafa langar
orðræður við Sigurð til að finna,
að hann hafði góða greind og
sagði vel frá. Hógvær kímni og
hnyttin tilsvör voru honum
einnig mjög eðlileg og án alls
leikaraskapar.
Þótt Sigurður þyrfti starfs
síns vegna oft að vera að heim-
an, var þó auðfundið við frek-
ari kynni, hvað hans eigið heim-
ili og fjölskylda var honum
mikils virði og hversu hann
lagði sig fram um að sjá sem
bezt fyrir þvi. Þangað sótti
hann einnig styrk, er hann
kunni vissulega vel að meta. Á
sama hátt virtist mér sérstök
samheldni og einlægni með hon-
um og systkinum hans og
foreldrum, en faðir hans lézt
aðeins nokkrum mánuðum á und
an honum.
Það var ekki ætlan min að
skrifa hér neina ævisögu, enda
brestur mig bæði þekkingu og
getu til þess.
Sigurður var fæddur að
Þórisholti í Reynishverfi 3. marz
1925. Hann var sonur hjónanna
Þorgerðar Einarsdóititiur og
Kjartans Einarssonar, er var
bóndi þar. Hann ólst upp í stór-
um systkinahópi og mun snemma
hafa séð fyrir sér sjálfur og
þá sótt ýmiss konar vinnu
bæði til sjós og lands hvar sem
hún gafst. Árið 1958 kvæntist
hann Halldóru Sigurjónsdóttur,
einnig ættaðri úr Mýrdal. Sama
ár keyptu þau hús í Vik
og bjuggu þar síðan, Þau áttu
tvær dætur Guðrúnu 13 ára og
Þórgerði 9 ára.
Otför Sigurðar var gerð frá
Reyniskirkju 22. desember og
sást þar vel hversu mikilla vin-
sælda hann naut og hversu
margir vildu votta hans nánustu
hlýhug og samúð. Ég vona, að
það verði þeim huggun í þeirra
erfiðu reynslu sem og björt
og fögur minning um góð-
an dreng.
H.G.
Otför manmisáins míms og föður
okkar,
Rafns Guðmundssonar,
Ægisstíg 8, Sauðárkróki,
fer fram frá Saiuðárfcróks-
kirkju lauigardagimn 23. jam.
kl. 2 sáðdegis.
Arndis Jónsdóttir
og bömin.
Faðir okkar, tengdafaðir og afi
GUÐMUNDUR ST. GlSLASON
múrarameistari,
lézt að Landakotsspítala 20. janúar.
Börn. tengdabörn og barnaböm.
Minning og þökk frá ástvinum.
Við áttum ljós, er lýsti skært
og ljóma brá á okkar reit,
og lífið var svo ljúft og vært,
iýsti náðarsólin heit.
En skjótlega oft skipast hér,
hið skæra ljós á burtu leið.
Ævidaginn enginn sér,
ýmsum verður för ógreið.
Hjartans vinur horfinn er,
hans nú eru gengin spor,
að endadægri alla ber,
oft er stutt hið bjarta vor.
Minningin um mætan dreng
mun um aldur lifa hér.
Þó brugðið sé á sterkan streng,
stendur merkið eftir sér.
Skin og skúrir skiptast á,
sköpum enginn renna má.
Hann, sem ríkir himni á
hefur allt í sinni umsjá.
Við þökkum tryggð og
trúmennsku,
traustan dug og vináttu,
hjartahlýja hollustu
og hugulsama umhyggju.
Við þökkum allt, sem okkur
varst,
ævinlega á höndum barst,
aldrei neitt við neglur skarst,
nautn og gleði öðrum varst.
Guð þig blessi og gefi frið,
guð þig leiði á æðri mið,
guð þér lýsi ljós sitt við
um lífsins björtu himnasvið.
V.H.
Otför koniuninar miininar,
móður, tenigdaimóður og
ömrruu,
Hilmu Vigfúsdóttur,
Suðurgötu 49, Hafnarfirði,
sem aindaðist 16. jainúar, fer
fraim frá Fostsvogstoirkju
iaiugardaginin 23. janúar ki.
10.30. Rlóm vinisamiLegaist af-
þöktouð en þedm er vildu
mdninast hennar er bemt á
Krabbaimeámsifélag Islands.
Jón Þorvaldsson,
börn, tengdabörn og
barnabörn.
Björgvin Hermanns-
son húsgagnasmiður
- Kveðj
En ekki var það þín sökin,
aað stundum ég von þinmi brást.
Því rétt voru ætíð þín rökin,
þó yflir mér skyldli þau sjásit
Fæddur 10. júli 1884.
Dáinn 12. janúar 1971.
Þú óskaðir braut mína beina,
en bugður urðu þar á.
Þinn hugur til mím, var það
hreima,
þótt brygði ég stundum þar frá.
Þú vildir öllum gott gera,
og gafst mér svo oft góð ráð.
Sjálfur viildi ég vera,
að von þím hefði því náð.
Ég vona að ég gæti gengið þau
spor,
er sjálfur þú vildir mig ungam
leiða.
Þá mundi mitt líf verða annað
vor,
vegna orða þiinna mátti ég
ávailt reiða.
Ég kveð þig nú kæiri faðir miom
kveðju í hrnzta sinnii,.
Ég dáði þig sem somur þimn,
svona ertu mér í minni.
M. B.
Jón Böðvar
Björnsson — Minning
F. 10/9 1924. D. 15/1 1971.
1 DAG er lagöur tM hiinzrtju hvídu
á FossvogsfkSmkjiugiarði Jóm Böðv-
ar Bjömssan, táll hedm&is að
HoMisigöitu 10, Hatftnarfárðd.
Elslkiu viiniur, nú ert þú horflinm
yíár móðuma mdMiu, það var
mdlkiil harmafregm er vdð frétt-
um um hið svdptega firáfaiM þiitt.
Það er svo ótrúiegit að þú stouil-
ir vera horfdmm, horflinn fyrir
fuiílit og aMit úr þessu liífí.
AJÍitaf er þú kommsit á heimidi
oktear, var sem biritdsit ljós er
börmdm sáu þdig koma, þú varst
adlWaf svo góður og eHskiuiiegur
við þau og o'kkur öll. Þú lað-
aðir adlla að þér með góðvidd
þimml Börrúm okkar sögðu aMitatf,
hvar er Jovi? (eims og þú varst
aiilitaif kaMaður) eða' þetta gaf
Jovi mér, því þú varst aMttaf að
gleðja þau með eimhverju.
Við mumum ödl saikma þim,
JoVi mdmm, því það var stórt
sfkarð sem höggviið var í röð
oklkar er þú varst burtikaMaður.
Við vdiljum kveðja þig mieð þess-
um fátaekllegu orðum og þaikka
þér fyrir aMit sem þú hefur gert
fyrir oktour, og biðjutm Guð að
bltessa þíg og ástvind þíma sem
efúi' stantía.
Bliessuð sé miinmámg þim. Hvil
þú í frdðí.
Arnbjörn Leifsson og fjölskylda.
Birgir Fanndal
Bjarnason — Kveðja
Fæddur 10. nóvember 1948
Dáinn 29. desember 1970.
Við vinir og félagar Birgis
sendum honum nokkuð siðbúna
kveðju.
Okkur fánnst fregnin sár, er
við fréttum, að ferðin hefði end
að svona, þegar hann var lagð-
ur af stað heimleiðis til unn-
ustu sinnar og starfsvettvangs,
Þökfkum immiQega ölQium er
auðsýndu okkur samúð og
vimairhug við amdfláit og jarð-
arför mammsdms máms,
Magnúsar Jónassonar,
frá VölKim.
Fyrir hönd vamdamamma,
Sigurveig Björnsdóttir.

t t Innilegar þakkir til allra þeirra er sýnt hafa samúð og vinar-
Alúðarþakkir til allra þeirra sem auðsýndu okkur samúð hug við fráfall
og vinarhug við andlát og útför eiginkonu minnar DANlELS MARKÚSSONAR
MARGRÉTAR RUNÓLFSDÓTTUR Sérstakar þakkir til lækna og hjúkrunarliðs Landsspítalans deild C 4 fyrir frábæra umönnun f veikindum hans.
Vilh. Fr. Friinannsson og aðstandendur. Hrefna Asgeirsdóttir, Svanborg Danielsdóttir, Ingvar Herbersson, Ingibjörg Markúsdóttir,
og ofabörn.
eftir að hafa dvalizt um stund
hjá ættingjum og á æskustöðv-
um yfir hátíðarnar. En engirm
veit fyrir, hvar vegurúm end-
ar. Og fréttin bar skugga á
gleði hátíðanna í hugum okk-
ar. En þannig er alltaf þung-
bært, þegar efnismenn falla fyr
ir aldur fram.
Okkur virðist framtíðin biasa
við, árin allt að þvi óteljandi,
störfin rétt að byrja, vinafund
ir og bros í vændum. En — avo
er allt búið. Draumarnir og
vonirnar líka. — En orð megna
lítið. Ekki skila þau aftur því,
sem var.
Birgir Fanmdal fæddist 10.
nóvember 1948. Hanm var elztur
fjögurra barna Sigurlaugar Ind
riðadóttur og Bjarna F. Finn-
bogaisonair hémðsiráðumiaiute.
Hamm var mýbúinm að lijúka
námi erlendis og hafði hafið
störf á Akureyri sem mjólkuT-
fræðingur. Þar var unnusta
hans og þar var von um fram-
tíðarheimilið. Sú von hvarf
henni eitt dimmt vetrarkvöld.
Draumurimm búinm. Við biðjum
Guð að gefa ástvinum Birgis
huggun og styrk.
Við, æskuvinir hans og féiag-
ar, þekktum hann sem giaðan
og prúðan dreng, hvort sem var
við leik eða störf. Hann brást
ekki, hvernig sem á stóð. Hvers
manns hugljúfi, sem honum
kynntist. Ávallt reiðubúinn til
að aðstoða og gleðja. Hann
gleymist okkur ekki. Við vild-
um með þessum orðum senda
Framhald & bla. 20.