Morgunblaðið - 17.06.1971, Síða 28

28
MORGUNBLAÐBÐ, FIMMTUDAGUR 17. JÚNl 1971
C OOOOOO OOOOO C
c c
§ 35 g
CoooooooooooC
um saman. Fólkið á austurbakk
anum sagði, að Llewellyn héldi
húsinu af eintómum þverhöfða-
skap. Annað gremjuefni austan-
verja var það, að upprunalegu
ibúarnir þarna höfðu fengið vél
báta bannaða við vatnið, og það
gramdist fólki sem hafði gaman
af að þeysa um vatnið og lét sér
vera sama um allan hávaða. En
póstafgreiðslan og matvörubúð-
in voru austan megin.
Og frú Risley fagnaði Nancy
engu síður en móðir hennar. —
Það er svo gaman að sjá ykkur,
sagði hún. Áður en þið komuð
var ég nœstum búin að gleyma
mínum eigin málrómi. Eina tæki-
færið sem ég fékk til að tala við
nokkurn mann var þegar ég fór
í búðina, og það er ekkert gam-
an, get ég sagt ykkur, að róa yf
ir vatnið, fyrir manneskju á min
um aldri, enda gerði ég það ekki
nema einu sinni á viku. Þannig
lét hún dæiuna ganga er hún
fylgdi þeim mæðgum um húsið.
Hún afsakaði, hvað blómin litu
ilia út.
— Hefðuð þið bara komið mán
uði fyrr. Þá var nú litandi á þau.
Mary og Nancy reyndu að
fullvissa hana um, að blómin
væru miklu betur útlítandi en
hægt væri að búast við. En þau
blóm, sem þrifust í sendinni jörð,
voru nú í blóma.
Það var fyrirfram ákveðið, að
þegar Mary kæmi í sumarhúsið,
skyldi hún ekki önáðuð með
neinum matvælavandamálum. Og
þetta likaði frú Risley vel. Hún
var enginn matvælafræðingur,
en hún vissi samt, hvernig mat-
ur átti að vera og var vel fær
um að búa hann til.
Nancy hafði komið þama
laugardaginn áttunda september
og vatnið, sem var alltaf fremur
svalt vegna árinnar sem í það
rann, var nú of kalt til að synda
í því, nema helzt rétt um miðjan
daginn. Flestir sumargestirn-
ir voru fyrir skömmu famir, svo
að nú var þarna gott næði. Það
var hægt að ganga langar leiðir
fram með vatninu, án þess að
þurfa að eiga það á hættu að
mæta nokkrum manni.
Nancy synti þangað tii hún
var orðin dálítið þreytt, en
CUDQ
Verksmiðjan verður lokuð föstudaginn
13. þ.rn. og getur þá engin afgreiðsla
farið fram. Skrifstofan verður opin eins
og venjulega.
CUDOGIÆR H.F.
brölti þá aftur upp i bátinn, til
þess að leggjast þar í sólskin-
inu, þar sem ekkert sást nema
blár himinninn uppi yfir. En alit
í einu var friðurinn rofinn af
margróma hljómsveit. Kannski
v£ir útvarpið í fullum gangi aust
anmegin, því að tóniistin glumdi
rétt eins og hún væri í bátnum
hjá henni. Hún reis upp, gröm
yfir þessum friðarspilli.
Hún sá ekki rétt vel, eftir að
hafa horft svona lengi upp í him
ininn, en hún fann, að báturinn
hallaðist og hún sá dökk-
brúna hönd á borðstokknum og
síðan amdlitið á Lloyd Llewell-
yn, sem var einkennilegt útlits
yfir beru brúnu brjóstinu, en
blautt hárið hékk niður fyrir
ennið.
— Má ég koma um borð?
—• Já, reymið að klifra upp i.
Þér gerðuð mig hrædda.
— Ég hélt, að það væri tón-
listin, sem gaf yður þennan svip.
Hann var nú kominm upp i bát-
inn og strauk vott hárið frá
andlitinu.
— Hvaðan komið þér? Ég
hvorki sá yður né heyrði.
— Ég ók hingað um hádegið
tii þess að líta á gamia kofann,
en þegar ég var búinn að opna
ann með kolryðguðum lyklinum,
var aiit þar inni svo rykugt og
eyðilegt, að ég þorði ekki að
fara inn. Þá sá ég yður leggja
frá landi, og þar eð ég hafði
haft með mér sundskýlu, þá
synti ég til yðar.
— Hvemig litur það út . . .
þetta hús, á ég við? Það hefur
verið lokað öll þessi ár, sem ég
hef komið hingað. Phil frændi
segir, að þið ættuð að selja það
áður en það hryndi.
— Ég hef heldur ekki komið
inn i það, en ég get alveg hugs-
að mér, hvernig þaðTítur út. Fað
ir ofurstans — langafi minn —
byggði það. Þetta var fyrsta hús
ið, sem hér var byggt, og fjöl-
skyldan ók hingað í hestvagni
með himni yfir. Þá var nú eng-
inn útvarpshávaði — ekkert
annað en mandólín. Stúlkurnar
voru í stífum pilsum og sátu á
koddum og léku á mandólín, en
karlmennimir reru bátunum, i
sportjökkum og með stráhatta
með mislitum borðum á. Svo var
farið í skemmtiferðir upp að foss
inum. Rétt nýlega minntist of-
urstinn gömiu daganna og sagði
mér, hvemig þetta gekk til. Mig
iangar næstum tii að hafa verið
fæddur þá. Lsingar yður það
ekki líka?
Nancy leit á hann og hugsaði
sig um. Hún gat alveg séð fyrir
sér þetta, sem hann var að lýsa.
UTI&INNI
Á nýja íbúö: 2 umferðir
HÖRPUSILKI UNDIRMÁLNiNG
1 umferð HÖRPUSILKI
og þér fáið ekki ódýrari
málningu!
Hörpusilki Heröir á ganga
og barnaherbergi
HÖRPU FESTIR úti

HRRPR HF.

HVÍTT

Hrúturinn, 21. niarz — 19. apríl.
í*ú heyrir aldrei sömu útgáfu af gróusögunum nema cinu siuni.
Nautið, 20. apríl — 20. niaí.
Þú verður að gera þér grein fyrir því, hvort þú lætur tilfinn-
ingarnar eða skynsemina ráða.
Tviburarnir, 21. maí — 20. júní.
Það eru engin takmörk fyrir, hve mikið þú verður að leggja
á þig, en þér finnst það harla gott. Glæddu tilfinningalífið meira
en þú gerir svo og bliðu þína.
Krabbinn, 21. júní — 22. júlí.
Reyndu að haida þig við efnið og ntuna loforðin ögn lengur
en þú liefur fram að þessu gert.
l.jónið, 23. júlí — 22. ágúst.
Þú hugsar um það eitt að njóta lífsins þessa dagana.
Meyjar, 23. ágúst — 22. september.
Ýmsir bera brigður á haldgæði sambanda, sem þú ert í. Þú
getur ekki skotið því á frest mjög lengi að taka ákvarðanir.
Vogin, 23. septeniber — 22. október.
Áform til skamms tíma eru þér ekki nægilega hagstæð.
Suorðdrekinn, 23. október — 21. nóvember.
Ef þú hugsar nægilega rökrétt, geturðu treyst á sjálfan þig.
Bogmaðnrinn, 22. nóvember — 21. desember.
Eigin hugmyndir styrktar af reynslu annarra ættu að reynast
vel.
Steingeitin, 22. desember — 19. janúar.
Skoðanamunur getur vcrið mjög haidgóður og stuðlað að frek
arí uppbyggingu.
Vatnsberinn, 20. janúar — 18. febrúar.
Vinir þínir hafa það á tilfinningunni að þú sért að hafa gott
af þeim. Þú verður að taka af skarið og leiðrétta þetta.
Fiskarnir, 19. febrúar — 20. marz.
Börn og frændfólk breyta fyrirætlunum þínum talsvert. Þú
verður að ákveða, hvaða stefnu þú vilt taka.
-— Ég er ekki viss um það, sagði
hún. — Þetta er ósköp glæsi-
legt, en meðan þér voruð að róa
einhverri yngismey leikandi á
mandólín, um vatnið, þá hafði ég
verið búin að vinna í verksmiðj-
unni hans afa yðar frá því
klukkan sjö á mánudagsmorgun
til sex á laugardagskvöld. Nei,
þakka yður fyrir, mig langar
ekkert í góðu gömlu dagana.
:— Þetta er auðvitað rétt hjá
yður, en ég held ég hefði fund-
ið yður jafnvel þar.
— Og valdið óskapa hneyksld.
— Ég efast um það. Þeir tóku
ekki hneyksiin hátíðlega í þá
daga — fremur en nú. Við hlust
um á glymskratta og þeir
hlustuðu á mandólín og píanó
— en fólk hefur ekkert breyitzt
— hvort sem það er nú betur eða
verr farið. Ég er engirrn heili
heilanna og ætla því ekki að
fara að hefja neinar heimspeki-
legar umræður um það. Ef ég
viil róa, viljið þér þá koma til
hússins með mér? Ég er nú ekk-
ert hræddur við drauga, en ég
vii samt ekki fara þar inn einn,
en hins vegar hef ég lofað að
gefa ofurstanum skýrslu.
— Já, því hefði ég gaman af.
Gömul yfirgefin hús eru svo
skemmtileg. Ég bjó til sögur um
þau þegar ég var lítii.
— Færið þér yður þá til og ég
skal róa. Ég hef ekki snert á ár
í alíilanga tið, en ég vom a að
geta það samt, án þess að fá á
mig alitof margar blöðrur.
Hann beitti árunum rétt eins
og hann hefði róið þungri og
klunnalegri flatbytnu árum sam
an. Lílega hefuir það verið birt-
unni að kenna, að Nancy sýnd-
ist hann einna líkastur Indíána.
Ljósa hárið var orðið dökkt af
bleytunni, og augun sýndust
líka dökk og kinnbeinin há.
— Þér eruð að skoða Indi-
ánann í mér. Bn ég er nú víst
dálítið úrkynjaður. Langalang-
afi minn giftist Indíánakerlingu.
Ofurstinn er dálítið montinn af
því. Þegar ég syng — og
það geri ég sjaldan, af tillits-
semi við áheyrendur — þá symg
ég tenór. Vitið þér, að flestdr
Indíánar syngja tenór?
Það vissi Nancy ekki. Hún var
að hugsa um allt þetta fólk, sem
hafði komið hingað frá Nýja-
Englandi á kerrum, endur fyr-
ir löngu, til þess að setjast að í
þessum blómlega Edensgarði.
SÓLSTÓLAR
mikð úrval
fyrirliggjandi.
Ceysir hf.
Vesturgötu 1.