Morgunblaðið - 14.07.1971, Side 22

r
22
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 14. JÚLÍ 1971
Unnur Jónsdóttir
F. 27. 6. 1907. — D. 8. 7. 1971.
HÚN Unnur Jónsdóttir verður
borin til grafar í dag. Hún dó
eftir langvarandi veikindi og
sjúkrahúslegu og var þaS ekki
fyrr en undir það siðasta, að hin
sterka lífslöngun hennar virtist
tekin að fjara út. Unni þótti
nefnilega gaman að lifa. Þótt hún
hefði ekki verið heilsuhraust
kona um ævina, þá kvartaði hún
ekki, en reyndi i staðinn að ná út
úr lífinu sínum skammti af lifs-
hamingju og ánægju.
Unnur var glæsileg kona, kom-
in af mektarfólki og hafði hana
t
Eiginmaður minn og faðir
okkar,
Jónas Oddsson,
læknir,
lézt að heimili sínu, Álfabyggð
16, Akureyri, 11. júli sl.
Eiginkona og börn.
t
Eiginmaður minn,
MerriII Hawkins,
arkitekt,
903 Metropolitan Ave.,
Brooklyn, N.Y.,
andaðist 13. júni í sjúkrahúsi
í New York.
Sigrún Dan Hawkins.
t
Eiginmaður minn,
Jóhann Magnússon
frá Patreksfirði,
Kaplaskjólsvegi 53,
andaðist mánudaginn 12. júli.
Fyrir mína hönd, barna okkar
og tengdabarna,
Hólmfríður Guðmundsdóttir.
ekkert skort í uppvextinum. Hún
var rétt orðin fullvaxta, þegar
kreppan skall á, og svo kom
heimsstyrjöldin. Þetta voru mik-
il umbrotaár, og er sem órói tím-
anna hafi einhvérn veginn síazt
inn í líf Unnar. Hún ferðaðist
mikið utanlands sem innan og
naut lífsins I ríkum mæli.
Þegar Unnur komst á miðjan
aldur og var farin að finna
ánægju í húsmóðurstarfi, naut
hún þess að bjóða góðum gest-
um inn á hið glæsilega heimili og
veita þeim í mat og drykk. Hún
tók líka þátt í félagsstörfum og
hafði mikla ánægju af að verá
með í vetrarsamkvæmislífi
Reykjavikur. Á sumrum hafði
hún yndi af að ferðast um land-
ið og komast öðru hvoru utan.
Unnur hafði ágæta skapgerð,
þótt veikindi hennar á seinni ár-
um hefðu nokkur áhrif til hins
verra. Hún var yfirleitt létt í
lund og alltaf til í að taka undir
glaðværð með sínum dillandi,
bráðsmitandi hlátri. Hún var
mjög vinaföst og gleymdi aldrei
vinargreiða, en svo átti hún líka
bágt með að gleyma ef henni var
gert á móti skapi. Hún var höfð-
ingleg og aldrei fljót á sér að
dæma náungann, því hún hafði
kynnzt mörgu breyzku fólki á
sinni lífstíð.
Hún Unnur undi sér sérstak-
lega vel innan um yngra fólk.
Margt af unga fólkinu, sem
kynntist henni, hafði orð á því,
hve ung hún væri i anda. Það er
hætt við því, að henni hafi ekki
líkað sem bezt að láta árin fær-
ast yfir sig, en hún bar þau vel
og hélt fólk oft, að hún væri
yngri en reyndin var. Það líkaði
henni vel.
Þótt Unni hafi líkað vel að
lyfta sér upp, þá var hún líka
alvarleg kona. Hún rataði í sín-
Y
Faðir okkar, tengdafaðir og
afi,
Kristvin Ó. E. Þórðarson,
járnsmiður,
andaðist í Borgarsjúkrahúsinu
þann 11. þ.m.
Ketill Kristvinsson,
Jóna Hjörleifsdóttir,
Kristveig Kristvinsdóttir,
Björn Guðmundsson,
Magnea Kristvinsdóttir,
Valgarður Magnússon
og barnabörn.____________
t
Eiginmaður minn, faðir og tengdafaðir
ÞORSTEIIMN ARNBERG GUÐNI ÁSBJÖRNSSON
yfirprentari,
andaðist þann 13/7 '71.
Sæunn Jóhannesdóttir,
böm og tengdaböm.
t
Hjartkær eiginkona mín og dóttir
GUÐBJÖRG KARLSDÓTTIR,
vefnaðarkennari,
Háaleitisbraut 36, Reykjavik,
lézt að Landakotsspítala að kvöldi 7. júlí. Útförin hefur farið
fram í kyrrþey.
Fyrir hönd fjarstaddra barna, tengdadóttur, barnabarna og
annarra vandamanna.
Guttormur Sigbjarnarson,
Elísabet Sigurðardóttir.
ar raunir I lífinu og hún hugsaði
mikið, sérstaklega á seinni árum,
um lífið og tilgang þess. Hún var
vel gefin og skörp, las góðar
bækur, hafði yndi af hljómlist,
leiklist og öðru, sem til mennt-
unar og menningar telst. Hún
kunni skil á þvi, sem ómengað
var í heiminum eða ekta og fyr-
ir vikið hafði hún góðan smekk.
Unnur var heimskona. Hún var
líka eiginkona, móðir og amma.
Það var gott að eiga Unni að
vini. Þegar til hennar var leitað,
var hún traust eins og klettur
og leysti hún margra vanda um
ævina. Það eru margir vinir og
kunningjar sem hugsa hlýtt til
Unnar í dag. Sjálfur þakka ég
góðri og skemmtilegri tengda-
móður fyrir samveruna.
Þórir S. Gröndal.
Fimmtudaginn 8. júlí sl. and-
aðist á Heilsuvemdarstöðinni í
Reykjavík frú Unnur Jónsdóttir
Ólafssonar fyrrverandi alþingis
manns og bankastjóra og konu
hans, frú Þóru Halldórsdóttur.
Þar hafði hún dválið hátt á ann
að ár og oft verið mjög tvísýnt
um líf hennar.
Andlát hennar kom því ekki
á óvart.
Hitt er manni ráðgáta, nú eins
og svo oft á Langri ævi, hversu
valt er að treysta því, að vel-
gengni, glæsileg ytri skilyrði og
lífsþróttur sé öryggi, sem aldrei
geti brugðizt. Þeirri hlið á lífinu
fékk Unnur að kynnast.
Hún hóf lífsferil sinn tápmikil
og lífsglöð, og að öllu undir þá
göngu vel búin.
En ekki var hún komin af létt
asta skeið, er hún tók þann
sjúkdóm, er síðar var henni oft
þungbær, þó að aldrei næði
hann að buga þrek hennar svo,
að hún ekki nyti hinna björtu
hliða lífsins, ýmist á heimili
sínu, í borgarlífinu eða á ferða
lögum um sveitir landsins og
óbyggðir. En slík ferðalög voru
henni mikið yndi þótt oft væri
þá teflt á tæpasta vað, hvað
heiilsuna snerti.
En því minnist ég á þetta
hér, að manni var það oft undr
unarefni, hve þrek hennar var
mikið og viljinn sterkur til að
láta ekki undan, þótt heilsan
væri oft tvísýn. Unnur þráði lit
ríkt líf, og tókst að skapa sér
það.
Hún þráði glaðværð og naut
þess að vera gestgjafi eða gest
ur á heimilum vina sinna.
Oft gekk hún þá ekki heil til
skógar og var stundum beizkari
í viðmóti en eðli hennar stóð
til, og ætla mátti af þessari ljúf
lyndu og elskulegu konu.
En ekki var öllum það ljóst,
hve mikinn þátt sjúkdómur
hennar átti í því. En sáttfýsi og
hreinlyndi hennar breiddu jafn-
an yfir slik spor. í eðli sínu
var hún stórlynd, eins og hún
átti kyn til, jafnframt því að
vilja rétta öllum hjálparhönd og
sýna góðvild.
Hún var gædd miklum per
sónutöfrum, sem hún hafði tek
ið að erfðum frá móður sinni,
og löðuðu fólk að henni.
Unnur ólst upp á menningar-
heimili, sem jafnan var mikil
reisn yfir. Hún var ágætlega
menntuð og fjölhæf kona.
í áesku stundaði hún nám í
Kvennaskólanum í Reykjavík
og dvaldist siðan oft erlendis,
bæði við nám og tij að leita sér
lækninga.
Þrátt fyrir langvarandi veik-
indi og oft þjáningarfull, hélt
hún jafnan meðfæddu glaðlyndi
sinu og reisn, enda var hún au-
fúsugestur í hópi vina sinna.
Hún var mjög listræn að eðlis-
fari, enda bar heimili hennar
þess ríkan vott og þangað var
gott að koma í þess orðs beztu
merkingu. Enda var þar jafnan
gestkvæmt.
Hún var lengst af búsett í
Reykjavik, og lengi með móður
sinni, sem hún var tengd sterk-
um böndum.
Á Borðeyri og Brú i Hrútafirði
dvaldist hún í nokkur ár með
manni sínum, Magnús Richards
syni, umdæmisstjóra pósts og
síma, og áttu þau þar íslenzkt
fyrirmyndarheimili í þjóðbraut.
Tveimur bömum Magnúsar,
frá fyrra hjónabandi, gekk hún
í móður stað og reyndist þeim
svo, að þau sakna hennar sem
ástrikrar móður.
Einkadóttir hennar, Erla, er
búsett í Bandaríkjunum, en hún
er gift Þóri S. Gröndal, sölustjóra
hjá Icéland Products Inc.
Þennan aðskilnað tók Unnur
sér mjög nærri og ekki síður að
vera fjarri litlu dótturdóttur
sinni, sem ber nafn hennar.
Unnur átti því láni að fagna
að eiga eiginmann, sem kunni að
meta hana og stóð við hlið henn-
ar í meðlæti og mótlæti — en
ekki sízt þegar mest á reyndi —
síðasta áfangann.
Þökk fyrir margar ógleyman-
legar stundir. A.G.Þ.
ÞEGAR ég frétti lát Unnar vin
konu minnar, greip mig tóm-
leiki eins og vill verða, er vinir
manns hverfa.
Unnur var skólasystir mín og
æskuvinkona. Hún var vel gef-
in, trygglynd og heilsteypt, enda
átti hún til þeirra að sækja.
Hún var dóttir sæmdarhjónanna
Jóns Ólafssonar, alþingismanns
og bankastjóra og frú Þóru Hall
dórsdóttur, eiginkonu hans. —
Ólst hún upp á yndislegu heim-
ili í stórum systkinahópi. Þeir
voru ekki fáir, er nutu góðs á
t
Otför eiginmanns mins
SIGURÐAR ÞORGILSSONAR
frá Straumi,
fer fram frá Hafnarfjarðarkirkju fimmtudaginn 15. þ.m. kl.
F. h. vandamanna
Guðrún Elísdóttir.
2
t
Móðir mín
SESSELJA STEFANSDÓTTIR
frá Kambi,
andaðist að heimili sínu Ægissíðu 56 12. þ. m.
Fyrir hönd systkinanna
Elín G. Jónsdóttir.
1 Útför ■
GUÐRÚNAR ANDRÉSDÓTTUR
Alafossi,
sem andaðist 8. júlí fer fram frá Háteigskirkju kl. 3 föstudag-
inn 16. júlí. Þeim sem vildu Kristniboðið í Konsó. minnast hennar er bent á
Sólveig Andrésdóttir, Sigurlaug Andrésdóttir,
Elísabet Andrésdóttir, Guðbjörg Andrésdóttir,
Fanney Jónsdóttir, Jakobina Jóhannesdóttir Alafossi.
því heimili. Þegar faðir hennar
dó bjó hún lengi með móður
sinni. Hún átti góð systkini, en.
sérstaklega stóð hennar trausti
og góði bróðir alltaf við hlið
hennar, ef eitthvé# kom fyrir og
hún mat það mikils.
Unnur gekk ekki heil til skóg
ar seinni hluta ævinnar, en veik
indi sín vildi hún aldrei tala um.
Lífsorkan og lífsgleðin var svo
sterkur þáttur hjá henni, að ég
veit að margir trúðu varla hve
veik hún var. Unnur átti eina
dóttur, Erlu, mjög glæsilega og
vel gefna stúlku, sem er gift
Þóri Gröndal og eitt bamabam,
nöfnu sína, sem var hennar
augasteinn.
Unnur var gift Magnúsi Rich
ardssyni og voru þau svo sam-
rýnd að af bar. Síðustu tvö
árin, er Unnur lá helsjúk
reyndist Magnús henni alveg
framúrskarandi vel.
Eg gæti talið upp svo margt
frá okkar æsku- og skólaárum,
en ég geymi það hjá mér.
Unnur mín. Ég kveð þig og
þakka þér fyrir alla þina góðu
vináttu og tryggð. Þú varst
stórbrotin og óvenjuleg kona,
sem öllum er þekktu þig, þótti
vænt um.
Þessum fáu minningarorðum
fylgja innilegar samúðarkveðj-
ur til fjölskyldu þinnar og allra
skyldmenna.
Kristín Ingvarsdóttir.
FYRSTA skiptið, sem ég sá Unni,
var á heimih foreldra hennar í
Miðstræti. Vorum við hjónin boð-
in I fermingarveizlu elzta barns
þeirra Jóns Ólafssonar og konu
hans, Þóru Halldórsdóttur. Var
það Ólafur, síðar framkvæmda-
stjóri Alliance, sem var fermdur,
en um leið var skírð þar heima
yngsta dóttir þeirra, Ólafía Guð-
laug. Börnin voru fimm, og var
Unnur næstelzt þeirra, og minn-
ist ég ávallt með gleði þessarar
fyrstu viðkynningar við tengda-
fjölskyldu mína. Frá þeirri
stundu urðum við Þóra góðar
vinkonur, og stóð sú vinátta
órofa meðan hún lifði. Þóra
hafði hefðarkonuframkomu, var
vingjarnleg og alúðleg við hvern,
sem í hlut átti. Hún var listfeng
að eðlisfari, hafði yndi af skáld-
skap í bundnu máli og óbundnu.
Hún hafði óvenju fagra rithönd,
enda var bróðir hennar, séra
Lárus, einnig orðlagður fyrir
fallega rithönd. Hún var líka
músíkölsk og lék á orgel, og oft
var leikið fyrir börnin eða þau
sungu með. 1 þessum góða
systkinahópi ólst Unnur upp,
enda hafði hún margra ánægju-
stunda að minnast frá æsku
sinni.
Og árin liðu, og hún menntað-
ist innan lands og utan, bæði í
Englandi og Þýzkalandi, las mik-
ið sjálfstætt og var því víða
heima.
Unnur hafði erft marga beztu
kosti foreldra sirina. Trygglyndi
hennar var óvenjulegt, enda
voru helztu vinkonur hennar,
sem hún hafði kynnzt í æsku,
vinkonur herinar til dauðadags.
Hún sameinaði höfðingsskap föð-
ur síns og prúðmenrisku og mildi
móður sinnar.
Fyrir urri það bil tuttugu ár-
um missti hún snögglega heils-
una, fékk blóðþrýsting á hæsta
stigi, en þá voru engin meðul tíl
við sliku nema uppskurður. Var
aðgerðin gerð utanlands og tókst
hún eftir aðstæðum vel í bili, en
þó voru það eftirköst þessa sjúk-
dóms, sem drógu hana að lok-
um til dauða.
Bar hún sjúkdóm sinn mjög
vel, og var það viðkvæði hennar,
þegar einhver hafði orð á þvi við
hana, að hún ætti að hlífa sér
betur: „Ég vil lifa, meðan ég
tel.“ Var það tilsvar, sem hefði
verið föður hennar að skapi.
Ég vil votta Erlu dóttur henn-
ar og eftirlifandi eiginmanni,
Magnúsi Ríkharðssyni, samúð
mína.
„Hér vit skiljumk
ok hittask munum
á feginsdegi fira;
dróttinn minn
gefi dauðum ró,
en hinum likn, er lifa.'*
Gtinnhildiir Halldórsdóttir.