Morgunblaðið - 24.11.1971, Blaðsíða 17

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 24. NÓVEMBER 1971
17
Fólk
o g
framtak
G.G. byrjaði með eina jarðýtn
1949. I»á voru engin hús á jarð-
ýtunum og: oft gat það orðið
strembið á fjallvegunum, þegar
snjónum kyngdi niðiu: í frostinu.
En viljinn var ódrepandi og
ðnnur jarðýta bættist við, síðan
sú þriðja og þannig óx þetta ár
frá ári. Nú er G.G. H.F. stærsta
þimgaflutningafyrirtæki á land-
inu með eina jarðýtu, krana,
þrjár vélskóflur, þrettán bíla og
Víkingaskipið Niflungurinn fluttur til kvikmyndatöku austur fyrir fjall. Annað víkingaskip
hefur G.G. h.f. líka flutt. I»að átti að verða lúxusliótel á Hlíðarvatni, en endaði sem smábátæ
bryggja í Hafnarfirði. G.G. h.f. flutti báðar leiðir.
„I>á rúllar þetta allt
af sjálfu séra
rætt vid Gunnar Guðmunds-
son um G.G. hf., þungaflutn-
inga og skrautbyggingu
Það telst til nýj'unigar við
þetta hús, að Gerður Helgadótt-
ir myndhöggvari, vinnur nú að
lágmyndiuim, sem prýða eiiga
framhlið hússins. „Mig langaði
aittbaf að giera ertthvað til þess
að húsið liti þokkalega út,“ seg-
ir Gunnar. „Af hverjtu sikyld'U
myndin, huigsaði ég. etí nd er
mér ailtaf að Mtast betur og bet
ur á þetta hjá henni og eigin-
liega er ég siigraður maður í
þessu máli!
Sjáðu bara, hvað þetta 14fg-
ar 'upp á bygginguna."
Og Gutnmar sýnir mér skissu
að skreytingum Gerðar. (Sjá
meðfylgjandi mynd).
Það er orðið ýmislegt, sem
fluitningabílar G.G. h.f. hafa
vélar í vararafstöðina i Straums
víik. iVetta voru fjögur stykiki;
80 tonn hvert. „Það voru möng
dekk sett undir,“ segir Gunnar,
þegar hann rifjar þetta upp.
„Tiiu voru í bílnum og sextán á
hvorum vagni. Sam'tals fjöruiti'U
og tvö dekk undir bverj'U
stykki!“
Flutningarnir fyrir Klsiligúr-
verksmiiðjuna við Mývatn voru
og skemmitilegir að dómi Gunn-
ars. Þá voru fluttir þurrkarar I
verkfmiðjuna og vóg htver
þehra 46 tonn. „Það þurfti víða
smáútsjónarsemi í beygj'unum,“
segir Gunnar og glottir.
Aðspurður um, hvort oft hafl
ekiki einhver sikemmtileg atviik
gerzt, vilil Gunnar sem minnst úr
því gera.
„Maður hiefur auðvitað oft
lent í smábrös'um, einkum áöuir
fyrr,“ segir hann. „Það þættii þó
ekki rniikið núna.
Hver hefiuir tii dæmis gaman
af að hugleiða það, þegar við
vorum að brasa með 10 tonn í
Hvalfiirðinium, þar sem menn aka
nú á fuJilri ferð með 20 tonn?
Ég held ég nenni ekki að fara
að tíunda neitt núna. Maður
gleymir þessu Mika öllu jafnóð-
um.“
Og við það situr. „Aðalatriðið
er að hafa góða menn með sór,“
segir Gunnar. „Ég hef al'I'taf ver
ið heppinn með menn. Þetta er
orðið fyriirtæki. Og þá rúllar

fl'Utt úr stað; fltugvélar, bátar, I þetta aMt svona af sjálfu sér,
hús. Stærsti flutningurinn eru I blessaður veri u.“
Bílar frá G.G. h.f. á strandstað.
Andvígur einhliða
fækkun herliðs
Gnnnar Guðmnndsson.
19 dráttarvagna. Hjá fyrirtæk-
inu starfa um 20 manns og á síð-
asta ári velti það um 20 milljón-
um króna greiddi um 6 milljón-
ir í laun og hálfa fjórðu milljón
i opinber gjöld og þnngaskatt.
„Blessaðnr vertn, þetta liefur
aUt komið svona af sjálfu sér,“
segir Gunnar Guðmundsson og
brosir við. Hann er líka byrjað-
ur á 94 metra löngu húsi við
Ruffguvog og hefur fengið
Gerði Helgadóttur, listaniann, til
að skreyta þá byggingu.
„Ég byrjaði að vinna á jarð-
ýtu 1943,“ segir Gunnar. „Svo
sá ég fram á, að það myndi
borga sig að eiga eina slika sjálf
ur og í eitt ár átti ég jarðýiu
rnieð öðrum, en þá keypti hann
mig út og ég fékik mér aðra. Og
þetta slaimpaðist. Ég komst upp
í sex jarðýtur, en svo fékk ég
'leið á þessu; eigintlega ofnæmi.
Nú fer alltaf hroliur um mig, ef
ég geng fram hjá jarðýtu!"
Frá jarðýtum beindist hugur-
inn að þunigafl'utningabil'um.
„Þann fyrsta keypti ég fyrir
minar eigin ýtur,“ segir Gunnar.
„Svo fór maður að skjótast í
flutniniga fyrir aðra og áðuir en
ég vLssi af, voru þun,gaf|iutning-
airtniir orðnir aðaltstarfíð."
Ennþá er þó ein jarðýta í véla
kositi G.G. h.f. og þrjár vélskófl
ur. „Það er í sambandi við efnis
söluna," segir Gunnar.
„Við byrjuðum efnistökiu —
og söl.u, í Rauðhól'um 1954. Unn-
uim í ríkispartinium og mokuð'Uim
rauiðamöl á bí'la. Nú tökum við
rauðamöl í Vatnssikarði og I
hrauininiu u>pp af Strauimsvik. En
þetta er nú bara svona skemmti
stökk með þungaflutning'unum.“
Einn liður þungafilutning-
anna er kranaþ j ónusta. Til henn
ar á G.G. h.f. einn krana og þrír
bílanna eru jafnframt bún-
ir liyftitækj'uim.
Verkstæðishús byggði Gunn-
ar 1951, þar sem nú heitir Trana
voguir. „Við vorum fyrstu meun
hérna innfrá," segir Gunnar og
brosir. „Þetta var úti í siveit þá
og ekkert vatn að hafa í tvö ár.
Það var bara hlaupið niður í
fjöru, þagar á lá!“
Nú er verkstæðishúsið orðið
aðþrengt — og ail't of lítið.
Skammt þar frá — að Duggu-
vogi 2 — ér byrjað á nýju húsi.
Það er 94 metra lan.gt og verður
á tveiimur hæðum um 15000 rúm
met.rar. Byggingarkostnaðuir er
nú áætlaður um 20 milljónír
króna.
fyrirtækjabygginigair allitaf vera
leiðin'legar úblits ?
Þetta barst svo einihvem veg-
inn tii tals milli okkar Gerðar.
Ég var nú ekki með neinar fast
mótaðar hugmyndir utm, hvað ég
vildi — hafði hvergi séð neitt,
nema á stöðvarhúsiniu við Búr-
fell, en hélt að einhverjar smá-
Mniur gætu friskað upp á bygg-
inguina. Gerður tók bugmynd-
inni tveim höndum og saitt að
segja ógnaði mér aiveg, bvaða
bugmyndafiug hún hafði um
þetta fyrst. En mér fannst alit
í lagi að ieyfa henn'i að reyna.
Það yrði þá aldrei meira en hug
Washington, 18. nóv. NTB.
MELVIN Laird, varnarmálaráð-
herra Bandaríkjanna visaði í dag
á bug nefndartillögu í öldunga-
deild Bandarík.jaþings um að
fækka í herliði Bandaríkjanna í
Evrópu um 60.000 manns fyrir
júnílok 1972. Sagði Laird, að
þessi tillaga væri hættuleg og
kæmi fram á óheppilegum tíma.
Ýmsir áhrifamiikMr öldunga-
deiidarþingmenn — einikum leið
togi demókrata, Miike Mansfiield
— eiru fylgjandi brot'tftatninigi
heirliðs frá Evrópu, en. þar hafa
Bandaríikjamenn um 300.000
manna lið.
Laird sagði, að tiliaga nefndar
inniar i öldunigadei'ldinni yrði til
þess að spillla fyrir viðræðumuitn
um gagnikvæma fækkun herliða
í Evrópu, en það mál er nú tiil
athugunar í samráði við aðildar-
lönd Varsjárbandalagsinis.
— Svo lengi sem við ’undirbú-
um viðræður við lönd Varisjáir-
bandalagsiinis, þjónar etahMða
fækkun í herliði okkar í Evrópu
engum tilgangi, sagði Laiird.
Þurrkararnir í KLsilgúrverksmiðjuna fluttir norður. „Það þurfti
viða útsjónarsomi í beygjunum," segir Gunnar.