Morgunblaðið - 11.02.1972, Blaðsíða 3

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUiDAGUR 11. FEBROAR 1972
3
„Þeir urðu anzi spældir
eldri strákarnir sem ég vann6í
— segir 10 ára stúlka, sem varð anglinga-
meistari Kópavogs í skák
SKÁKMNGI Kópavogrs er ný-
Jokið, eins og komið hetnr
fram í blaðimi, og í imglinga-
flokld bar sigur úr býtnm 10
ára stúlka, Guðlaug Þorsteins
dóttir. Hlaut hún 11 vinninga
af 13 mögulogum og sigraði
m.a. ýmsa stráka, sem voru
fjórum árum eldri en hún.
Kinn þeirra var bróðir henn-
ar, Sigurður, en hommn gekk
að öðru leyti mjög vei í mót-
inu og hlaut liann einnig 11
vinninga af 13 mögulegiun, en
Guðlaug var útnefnd signrveg
ari í unglingaflokki, vegna
þess, að hún var stigaliærri
en bróðir hennar.
Við Morgunblaðsmenn heim
sóttum þau sysfkinin í gær
að heimili þeirra í Kópavogi
og er okkur bar að garði, sátu
þau einmitt að tafli. Kváðust
þaiu vera að hita sig upp fyrir
Hraðskákmót Kópavogs, sem
ihalda átti i gærkvöldi. For-
eldrar þeirra eru Þorsteinn
Guðlaugsson, rennismiður, og
Sigriður Sigurðardóttir. Þor-
steinn tefldi allmikið á yngri
árum, en síðan varð nokkurt
hlé á skákiðkunum hans, þar
til í fyrra, að hann tóik þátt í
Skáiklþingi Kópavogs og vann
sig þá upp i meistaraflokk og
tefldi i honum á þessu sið-
asta skáJkþingi. Ekki kvaðst
Sigríður kunna að tefla, enda
væri hún úr Skagafdrðinum og
þar hefði ekki verið mikið
teflt á æskuárum hennar.
Eíkiki má gleyma yngsta fjöl-
s'kyldumeðlimnum, sem er
Ragnheiður Elfa, þriggja ára,
en „hún kann ekki að tefla,
bara að raða upp,“ sögðu
systikini hennar.
Guðlaug sagðist hafa lært
að tefla hjá föður sinum og
sex ára gömul tólk hún í fyrsta
sinn þátt í móti. Var það
páskamót, sem haldið var í
Reyfcjavíik, og hún keppti í
unglingaflokki. Péfck hún tvo
vinninga, og þætti það ekki
slæleg byrjun hjá eldri börn-
um eða unglingum.
„Síðan hef ég aðallega teflt
í skólamótunum, sem barna-
skólarnir í Kópavogi halda ár
iega. Það eru alltaf valin 20
manna lið frá hverjum skóla
og við Siggi höfum alltaf verið
í þessum liðum. Ég hef lært
mjög miikið af að tefla í þess-
um rnóturn," sagði Guðlaug.
Þau systkinin tóku í fyrsta
sinn þátt í Sfcákþingi Kópa-
vogs í fyrra og urðu þá jöfn
i 2.-3. sæti. Nú gekfc þeim
heldur betur, og sagði Guð-
iaug, að þeir hefðu orðið
„anzi spældir" sumir eldri
stráfcarnir, sem hún sigraði.
Hún var eina stúlkan i mót-
inu. Aðspurð kvaðst hún ekki
eiga neinn sérstakan uppá-
haldsskákmann, en í fyrra hélt
hún mifcið upp á Guðmund
Sigurjónsson. „Hann hefur
bara teflt svo lítið núna, að
ég hef ekfci getað haldið með
honum.“
Guðlaug er, eins og áður
sagði, aðeins 10 ára gömul, en
hún er ári á undan i skólan-
um og stundar nám í 11 ára
bekk. Bróðir hennar, Sigurð-
ur, er í 2. befck gagnfræða-
skóla og sagðist hann hafa
byrjað að tefla 8 ára gamail.
Síðan hefur hann einkum
tefit á skólamótun'um. Þegar
við spurðum hann hvort hon-
um þætti ekki súrt í broti að
hafa tapað fyrir systur sinni
í mótinu, svaraði hann:
„Jú, ég verð að viðurkenna
það, að það var efckert sérlega
skemmtilegt, en það voru
fleiri stráfcar á mínum aldri,
sem ekki gátu almennilega
sœtt sig við það að tapa fyrir
henni.“ Sigurður stundar einn
ig handknattleik og er í 4. fl.
í Handknattleifcsfélagi Kópa-
vogs.
Við spurðum Guðlaugu að
lokum, hvort hún iæsi skák-
bæfcur eða blöð, til að læra
byrjanir og varnir.
„Nei, ég hef lítið gert af
því, en ég veit að það heitir
Drottningarbyrjun, sem ég
nota mest.“
„Hvaða skáksigur er þér eft
irminnilegastur ?“
„Það var líkiega, þegar ég
vann meistarafloikiksmann í
hraðskák. Ég held, að hann
hafi bara vanmetið mig."
Guðlaug, 10 ára, Ragnheiður Elfa, 3 ára, og Sigurður, 14 ára,
vogi. (Ljósm. Mbl. Sv. Þorm.)
skáksystkinin þrjú í Kópa
Síldarbann
— í Norðursjó og Skagerak
Bindingu innlánsfjár
haldið áfram
Svar viðskiptaráðherra við
fyrirspurn Magnúsar Jónssonar
MORGUNBLAÐINU barst í gær
fréttatilkynning þar sem segir
m.a.:
Samkvæmt heimild i alþjóða-
samningi um fiskveiðar í norð-
austurhluta Atlantshafs, er gerð
ur var í London 24. janúar 1959,
hefur Fastanefnd fiskveiða á
Norðaustur-Atlantshafi gert á-
iyfctun um taikmörkun á síldveiði
í Norðursjó og Skagerak á
ákveðnu tímabili.
Aðaiefni áiyktunar þessarar,
sem birt er í auglýsingunni, er
á þá leið, að á timabilinu 1. apríl
1972 til 15. júní 1972 og á tíma-
Á ALÞINGI í gær var lagt fram
stjómarfrumvarp um Lagmetis-
iðju ríkisins á Siglufirði. Er í því
gert ráð fyrir að ríkið yfirtaki
Síldamiðursuðuverksmiðju rík-
isins, sem nú er í eigu Síldar-
verksmiðja rikisins.
Með frumvarpi þessu ar stefint
að því að verfcsmiðjan verði gerð
að sjálfstæðu fyrirtæ'ki og sett
undir sérstaka stjónn. Jafinframt
því er gert ráð fyrir því, að
verbsmiðjain fái nokkurt fjár-
magn til að fulltoomma tækja-
búraað sinm og til aið tryggja eðli-
legan reksitur. Ríkissóóður legg-
ur fram 15 milljóiKÍr króna til
þesssa, en jafnframt er honum
bilinu 1. febrúar 1973 til 15. júní
1973 er bönnuð sildveiði í Norð-
ursjó og Sfcagerak að þessum
dögum meðtöldum.
Þrátt fyrir ofangrejndar tak-
markanir má veiða á þessum
svæðum og tíma allt að 1250 smá
lestir sildar á árinu 1972 og 2500
smálestir á árinu 1973, sem not-
aðar skuli til manneidis eða
beitu. Veiðar á hinu undanþegna
magni skulu háðar sérstöku
leyfi sj'ávarútvegsráðuneytisins.
Leyfi má binda skilyrðum, sem
nauðsynleg þykja.
heimilt að leggja fram nauðsyn-
legt fjármagm til stækkunar
verkismið j ummiar.
f greinargerð með frumvarp-
iniu segiir m.a., að þair sem nú-
veramdi nafn verikismiðjunnar sé
rangnefni að því leyti að hún
sýður ekki niður hafi verið talið
nauð-synlegt að finma gott sam-
eiginllegt heiti á þeim iðmaði, sem
kenndur er við niðursuðu og
niðurlagningu. Hér sé farið á flot
með nýtt nafm „lagmeti" og iðm-
greinim kölluð „lagmetisiðja",
en jafnframt sé verksmiðjam
'fcemnd við vörumerki sitt og
nefnd „Lagmetisiðjam Siglósíld".
Á FUNDI sameinaðs þings í gær
kom fram, að ríkisstjórnin hefur
engar ákvarðanir tekið um að
breyta reglum um bindingu inn-
lánsfjár í Seðlabankanum. Jafn-
framt lýsti viðskiptaráðherra
því yfir, að hann gæti ekkert um
það sagt, livort til slíkra breyt-
inga kæmi. Það færi eftir efna-
hagsástandinu í landinu.
Þessar uplýsingar komu fram
í svari ráðherra við fyrirspurn
Magnúsar Jónssonar, en alþing-
ismaðurinn kvaðst hafa flutt
hana til þess að ljóst lægi fyrir,
hvaða stefnu ríkisstjórnin fylgdi
i þessu mikilvæga máli. En á fátt
hefði verið deilt jafnmikið í tið
fyrrverandi ríkisstjómar og
bindingu sparifjárins.
1. Er það ætlun ríkiisstjórnar-
innar að breyta gildandi reglum
um bimdingu hluta innlánsfjár í
Seðlabamkaraum og þá hvernig?
2. Hver er helztu rök ríkis-
stjórnarimniar fyrir stefnu henn-
ar í þessu máli?
Magnús Jónsson (S) rifjaði
upp, að 1960 hefði sá háttur veT-
ið tekinn upp að binda tidtek-
imm hluta af sparifj áraukming-
unni í Seðlabankanum til þess
að stuðia að efniahagsiegu jafn-
vægi, en rökin fyrir þvi hefðu
einkum verið tvenn: Amnars veg-
ar til þess að stefna að þvi að
varðveita og mynda gjaldeyris-
varasjóð. Hins vegar til þess að
gera Seðlabankanum kleift að
veiita afurðalám til framleiðsiu at-
vinnuveganna áin verðbólguauk-
andi áhrifa.
Þingmaðuirinn benti á, að á
fátt hefði verið deilt jafn mikið í
tíð fýrrverandi ríkisstjómar og
ininilánsbindingu sparifj árins.
Menn hefðu því beðið stefinu
riki'SStjómairinnar i þetssu máli
með eftirvæntimgu, en í stefnu-
yfirlýsingu ríkisstjómariimnar
væri hvergi að því vikið. Bind-
ingdin hefði haldið áfram og hefði
numið 4 miiljörðum um áramót,
en á móti næmu afurðalánin 2
millj. kr. og gj aldeyr isv ar a sj ó ð -
uriinn 4.7 millj. kr.
Lúðvík Jósefsson viðskiptaráð-
herra sagði, að engin ákvörðun
hefði verið tekin um breytingu á
þetssum bindingarreglum. Hann
sagðist ekki geta um það sagt,
hvort til breytinga kæmi síðar.
Það færi eftir ástandinu almennt
'í efnahaigsmálum.
Ráðherra sagði, að ríkisstjóm-
in hefði farið fram á það við
Seðlabamkann aó auka útlánin
til útflutniingsfram'Ieiðlslunnar.
Loks sagði ráðhema, að banka-
löggjöfiin yrði endurskoðuð í
heild, og þar kæmi þetta inn í.
Magnús Jónsson sagðist skilja
svör ráðherra svo, að rikisstjóm
in hefði enga fastmótaða stefnu
tekið í þessu máli. Það væri rétt,
að afurðalánin yrðu hækkuð.
„Menn sjá þá, hvernig málin
standa,“ sagði hann.
STAKSTÍI Wlí
Eins og beining-
íirmcnn til opin-
berra aðila
Jón Ámason, alþingi.smaðnr,
ritaði sl. þriðjndag athyglis-
verða grein hér í Morgunblaðið,
þar sem hann ræddi m. a. þau
óheillaáhrif, sem hækkun fast-
eignagjaldanna hefur í vissnm
dæmum, en hins vegar aukna
sköttnn á giftum konum, þeim,
sem úti vinna.
Um hin stóranknn fasteigua-
gjöld sagði alþingismaðtirinn
m. a.: „Koma þau liarðast nið-
ur á ungu fólki með nýstofnuð
heimili, sem hefur brotizt áfram
af dugnaði og reist sér þak yfir-
höfuðið, en jafnframt stofnað til
stórfelldra skulda. Fyrir þetta
fólk eru fyrirhugaðir fasteigna-
skattar mikið áhyggjuefni. —
Varðandi eldra fólkið, sem með
fyrirhyggju og sparsemi hefur
eignazt sína eigin íbúð og sem
í mörgum tilfeilum er aleiga
þess, þá á nú að gefa þvi kost
á að koma eins og beiningar-
menn til opinberra aðila og óska
eftir því, að fasteignaskatturinn
verði lækkaður eða felldur nið-
nr.“
S j á var plássin
gáfu helmings
frádrátt
Jón Árnason ræddi þann ómet-
anlega þátt, sem íslenzkar hús-
mæður hafa átt í sambandi við
fiskiðnaðinn, ekki sízt þegar
mest hefur borizt á land. Síðan
sagði alþingismaðurinn: „Óhætt
er að fullyrða, að sú skattaíviln-
un, sem átt hefur sér stað va.rð-
andi giftar konur, hefur ráðið
miklu um. 1 fyrstu voru það
einstaka sjávarpláss, sem byrj-
uðu á þessnm skattfriðindiim.
Engum var það ljósara en for-
ystumönnum þeirra, hvers virði
það var að laða fram þetta
vinnuafi og auka með þvi heild-
arverðmæti byggðarlaganna. Með
hinu nýja lagafrumvarpi um
tekjustofna sveitarfélaga er nú
ákveðið að afnema þessi friðindi.
Skal nú hæta tekjum giftra
kvenna við tekjur eiginmanna,
þannig að það, sem konan vinn-
n r inn, lendir í hæsta skattstiga
hvers gjaldanda."
Eins og eðlilegt er um mann
eins og Jón Ámason metnr
hann fnimvarpið um tekjustofna
sveitarfélaga ekki sízt út frá þvi,
hvernig það verkar á staði eins
og Akranes og önnur sjávar- s
pláss. Af reynslu sinni veit hann,
að fyrir þessi pláss verður það
óbætanlegt tjón, ef ranglát
skattheimta i landinu veldur þvi,
að húsmæðurnar hætta að vinna
við fiskiðnaðinn. Það er þetta
sjálfsta»ði sveitarfélaganna, sem
hann saknar í frumvarpi rikis-
stjórnarinnar, að þau geti hagað
svo álagningu útsvara, að tillit
sé tekið til liúsmóðurinnar, sem
vinnur úti.
Þetta viðhorf alþingismanns-
ins er dálkaliöfiindum Tímans og
raunar forystumönnum Fram-
sóknarflokksins framandi. Þess
sáust t. d. glögg merki í Tíman-
nni fyrir skömmn, þar sein
reynt var að snúa út úr orðnm
Jóns Árnasonar með því, að
hann væri að tala um tekju-
skattsfrumvarpið, sem er óbreytt
frá gildandi lögum að þessu
leyti, — að þvi þó tindanskyldu
að álagningarprósentan hækkar
úr 27% í 45%. En það var ekkl
það, sem alþingismaðurinn var
að tala um, heldur sjálfsbeði
sveitarfélaganna og tengsl þeirra
við atvinnureksturinn, sem nú á
að höggva á.
St j órnarf rumvarp:
Lagmetisið j an
Siglósíld