Morgunblaðið - 30.09.1972, Side 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 30. SEPTEMBER 1972
ViggóÖrn Viggósson
flugstióri — Minning
Fæddur 31. janúar 1940.
Dáinn 28. ágúst 1972.
Viggú öm var fæddur i
Reykjavík hinn 31. janúar 1940
og voru foreldrar hans Sigríð-
ur Jónsdöttir og Viggó Jónsson
íramkvaemdastjóri, bæði inn-
fæddir Reykvíkingar: Systkini
hans voru Jón Viðar, búsettuir i
New York og Ásdís, gift og bú-
sett á Spáni. Árið 1961 kvænt-
izt hann Kristínu Helgadóttur
og eru böm þeirra 3, Helgi Öm,
11 ára, Viggó Haraldur 9 ára og
Hafdis 5 ára. Kristín og Viggó
skildu samvistir á þessu ári og
fór hann héðan af landi burt í
hinzta sinn í apríl s.l. Skömmu
fyrir andlát sitt, en hann fórst i
flugslysi við borgina Santa
Oruz í Boliviu hinn 28. ágúst s.l.
hafði hann kvænzt bólivískri
stúlku, sem heitir Elffy Patri-
cia Cossio, og fylgdi hún manni
sinum hingað upp til Islands til
þess að vera við útför hans-.
Viggó örn, fór að loknu bama
skólanámi sem þjónn yfir-
»nanna á Gullfoss 3 sumur, 1954,
1955 og 1956, þess á milli stund
aði hann nám við héraðsskólann
að Núpi í Dýrafirði og lauk það-
an gagnfræðaprófi vorið 1956.
Að því námd loknu settist hann
t
Þakka af aihug öllum þeim,
sem sýndu mér vinsemd og
samúð við andlát og útför
föður míns,
Einars Pálssonar
frá Hörgslandi.
Pála K. Einarsdóttir.
í Verzhinarökóla íslands og
stundaði nám þar í 2 vetur, en
þá sagði sjómennskan til sin aft
ur og hóf hann þá nám í Stýri-
mannaskóla islands, eftir að
hafa lokið tilskildum siglinga-
tíma á farskipum Eimskipafé-
lags islands, en þar var hann
allan sinn sjómennskuferil. Far-
mannaprófi lauk hann vorið
1965 með 1. einkunn. Hann var
einn þeirra er sóttu hinn nýj'a
Brúarfoss 1960 og var hann óslit
ið á því skipi, fyrst sem háseti
og síðan sem stýrimaður í 6 ár.
í janúar — marz 1969 lokaðizt
skipið inni 1 höfninni í New
York vegna verkfalla, og þann
tirna notaði hann ti'l að taka
próf á Kennedy flugvelli í hin-
um ýmsu þáttum flugs, en hafði
áður flogið hér heima í svoköll-
uðu einikaflugi. Er hann kom
heim lauk hann tilskildum fluig-
prófum hér heima og einnig tók
hann hið amerlska F.A.A. (Fed-
eral Adminiistration of Aviati-
on) próf, sem heimilaði honum
að hafa flugstjóm á hendi á
flugvélum skráðum í Bandarikj-
um Norður-Ameriku. Hann
lauk flugstjóraprófi hér 1970 og
réðst það ár til KLM-Aero-
carto og stundaði flug með land
mælingar og loftljósmyndun að
aðalstarfi en einnig farþega-
fiug að nokkru leyti, fyrst í
Suriname í S-Ameriku í 23 mán
uði, eða þar til s.l. vor að hann
kom heim alkominn. En örlögin
höguðu því svo að fyrri hús-
bændur sóttu fast eftir þjón-
ustu hans aftur. Hann réð sig
þvi til sama félags aftur og nú
til starfa í Bolivíu, og þar lauk
hann æviskeiði sínu 32 ára gam-
all með svipdegum hætti, sem
kunnugt er. Er hann lézt hafði
hann flogið um 4000 tíma. Áður
en hann réðst erlendis stundaði
t Móðir okkar.
ANDREA JÓNSDÓTTIR,
lézt að heimili sínu fimmtudaginn 28. september.
Sveinn H. Ragnarsson. Ólafur Þ. Ragnarsson,
Jón P. Ragnarsson, Guðlaug Ragnarsdóttir, -
Erla S. Ragnarsdóttir, Halldóra Ragnarsdóttir,
Ragna L. Ragnarsdóttir, Jónína Ragnarsdóttir.
t
Konan mín og móðir okkar,
SÓLRÚN ELlN RÖGNVALDSDÓTTIR,
Lokastíg 13,
andaðist að Vífilsstöðum 29. þ. m. — Jarfðarförin ákveðin síðar.
Ólafur Stefánsson, Gunnars Ólafsson,
Rögnvaldur Ólafsson.
t
Þökkum öMum þeim, sem sýndu okkur samúð og vinsemd
við andlát og jarðarför
KRISTBJÖRNS BJARNASONAR.
Ami R. Kristbjömsson, Guðrún Sveinsdóttir,
Soffía I. Kristbjörnsdóttir, Ólafur Stephensen,
Ingólfur R. Kristbjörnsson, Guðrún Tómasdóttir,
Hrafnhildur O. Kristbjömsdóttir, Ómar Árnason.
t
Þökkum hjartanlega hlýhug og samúð við andlát og útför
föður okkar, bróður, tengdaföður og afa,
LÁRUSAR BÖÐVARSSONAR,
lyfjafræðings,
Víðimel 39.
Nína Lárusdóttir, Hans Benjaminsson,
Elísabet Lárusdóttir, Jón Fr. Magnússon,
Ásdís Böðvarsdóttir, Guðrún Böðvarsdóttir,
og bamaböm.
hann um ársbil flugkennslu hjá
Flugsýn hér í Reykjavík.
Aðflaranótt hins 29. áigúst s.l.
bárust mér símleiðis þau válegu
og sorglegu tíðindi frá Haag í
Hollajndi, að daginn áður hefði
látizt í flugslysi við annain mainn
vinur minn og sams,tarfsmaður,
Vi'ggó Öm Viggósson, flugmað-
ur, er hann var á flugi til þjáilf
unar flugmanni fyrir Cessna-
flugvél 402 A, yfir Boliviu í Suð
ur-Ameriku. Hafði Viggó þó
dvalið þar syðra um skeið sem
flugmaður, og mun þessi flug-
ferð hans hafa áitt að vera ein
hans síðasta þar syðra, þar sem
hann h'Ugðist skipta um dvaiar-
stað og leita sér aitvTnnu ann-
ars staðar.
Sannaðist hér sem svo oft áð-
ur, að enginn fær flúið örlög
sím.
Við Viggó kymntumst í Suri-
name í Suður-Amieríkiu þar sem
áður hét Holíenzka-Guinea, þeg
ar ég dvaldist þar um skeið við
lian’dmælinigaflug árið 1970 hjá
K.L.M. Aerocarto og vorom við
Viggó þar samstarfsmenn.
Var okkur falið það hlutverk
að sækja til Bandarikjanna flug
vél, sem við flugurn suður til
Suriname og féli það í minn
hlut að þjálfa hann fyrir þá
flugvél. Síðar skildu leiðir okk-
ar, þegar ég hélit hingað heim,
en hann varð eftir.
Kynni mín við Viggó voru
hvorki löng né mjög náin, en
nægðu þó til þess, að mér duld
ist ekki hve mörg’um og góðum
kostum hann vair búimn bæði
sem félagi og eininig sem flug-
maður, — vel hæfur og starfi
sinu ágsaúega vaxinn.
Hann var glæsilegur rmaður,
vel gefinn, liundléttur glaður
drengur. Hann hafði mikinn
áhuga á starfi sínu, var athug-
ull og gætinn og gerði sér jafn-
an far um i starfi sínu að faira
eftir hefðfoundimni reynslu og
þvl, sem hann taldi sig bezt
hafla leert og farsælast vera í
sitarfi hans.
En rnargt óvænt og óviðráðan
legt getur komið fyrir i sbuittri
fltugferð og segir þá stundum
fátt af eimitm eða tveim. Andrá-
in er þá stundum svo stutit að
hún gefur ekki ráðrúm tifl neins,
sem til bjargar má verða. Við
vitum ekfcert um það, sem fyrir
hefur komið, og þess vegna hilót
um vér að nema staðar við foað
hið váletra sem varð, mieð svo
skV»twn foætti.
Með foeocinirn fát«4rTpimii rc-fí-vm
vil éc kveðia sóðan drenc
c+nrfcfólp.frp £ miðri leið að Tnér
finnsT. orT foaklra honi'm fvrir
kvnm foann nt'if'Tin Tima cmn
ipíðir okkiar iótni saman.
Mesn góður Guð folescm m+nn-
in<mna um hann. Viwó önp
Viwrtrðcicinn. enn pirn flaP inn ofiaoici
legan liðsmann úr hópi ís-
lenzkra flugmanna.
Foreldrum hans og eiginkonu
og öilum öðrum ástvinum hanis
vil ég votta ijmilega samúð
mina.
Hörður Sigurjónsson.
„Dáimin, horfinn" hánm'afregn,
hvílíkt orð mig yfir dynur.
Þessi orð Jónasar Hallgríms-
sonar flugu mér í hug er ég, i
fjarlægu landi, heyrði þá voða-
fregn að þú hefðir farizt i flug-
vél þinni. 1 fynstu var erfitt fyr-
ir mig að trúa því að svo vof-
veifleguir atburður hefði gerzt,
en iífið gefluir engin girið, og ég
varð að trúa. Er ég hafði náð
valdi á hugsun min/ni, reikaði
hugur minin fyrst til uppvaxtar-
áranna, þegar við systkimn
deildum geði, og þá miinntist ég
þess sérstaklegia hvað þú varist
alltaf góður og mildur, hæglát-
ur og orðvar. Þú varst mér allt-
af góðuir bróðir, en hin dulda
skaphöfn þín olli því að þú tal-
aðir aldrei mikið, en þvi hlýrri
voru strauirmarnir tid mán frá þér.
Við systkiiniin áttuim saman góða
æsku, góða foreldra sem fóm-
uðu sér fyirir okkur, og því
min'ntst ég uppvaxtaráranna sem
mestu haminigjudaga í lífi mímu.
Þegar árin færðust yfir okkur
og lífið í sinni miskunnarlausu
mynd tók við, skildu leiðir, þú
kvsm'tist, stofn'aðir heimili og
svo komu bömin þín hvert af
öðru. Ég giftist til fjarlægs
lands og bróðir oktear, Jón, fór
einnig af landi burt, aifairinn.
Þannig varð okkar hlut-
skipti, okkar sem vomm svo sam
rýnd í æsku og áttum svo margt
sameiginlegt og margar góðar
minningar frá góðu og ást-
riku heimili. Sem flullorðinn mað
ur, varstu jafndulur, bairst
harma þina í hljóði, og fómar-
lund þín var him sama og áður,
en nú vildir þú fóma þér fyrir
þín böm. Þú vildir skapa þeim
heimilli, þak yfir höfuðið, eins
og við áttuim forðum, en til þess
varðstu að fórna. Því var það
að þegar þú gazt ekki lifað af
þeim tekjum sem stýrknann'sstarf
þitt gaf af sér, þá fórst þú í
„útlegð" til þess að tryggja að
þú mættir eignast þitt eigið hús.
Ég fékk mofckur bréí frá þér,
hlýleg og mér kær, en all'taf
skein í gegn að þú varst ein-
mana og að þér var ávallt e-fst
i huga hugsunin um börnin þín
þrjú. Síðastliðið voir komstu
heim til fósiturjarðarinnar alkom
inn, en vonbrigði þín vom mikii
og vonir um góða heimkomu
bmstu, og því kaustu að fara
aftur til fjarlægs lands, en áð-
ur en þú fórst gafstu bömum
þinum alít sem þú áttiir, og þú
fórst jafn fátækur og er þú
fórst í hið fyrra sinni. 1 þetta
sinn lá leið þin til starfa til emn
fjarlægara landis en Suriniame,
þ.e. til Bolivíu. Af þeim fréttum
sem hafa borizt frá félögum þin-
um þar, þá varsitu þama mjög
einmana og óravegu frá bömum
þínum. Ég veit að þetta hefur
verið þér erfið útivist, en þú
kvartaðir aldirei, en heimþráin
leyndi sér ekki i bréfum þiruum.
En bak við skýin skín alltaf sól,
og svo fór að sólin tók að skína.
Unig bolivísk stúlka sá að þú
varst hryggur og einimana og þar
hófst kunningssteapur sem leiddi
til hjónabands. Þið Patricia átt-
uð skamma stund saman, en
hún var hamingjuirik, og það er
okkur mikil huigigum hér heima,
að vita að þú varst hamimgju-
samur síðustu dagana sem
þú lifðir. Ég hefi nú kynnzt
hinmi ungu ekkju þimni pensónu
lega, ég hefi kynnzt blíðu henn-
ar og hógværð, og þvi skil ég
enn betur hvað hún hefur get-
að gert fyrir þig, unz þú varðst
að láta lifið langt fyrir aldur
fram. Hún er nú himgiað komin
yfir langan vég, leið sem si>aim-
ar yfir hálfan hrröttinn, til þess
að vera við útför þína.
Nú, þegar þú ert allur, þá á
ég ein'a ósk, og húin er sú að
böm þín megi verða hamingju-
söm þrátt fyrir fjarvisit þína,
jafn hamingjusöm og við vorum
á okkar æsikuheimili. Lifið hef-
ur þvi lagt þungar skyldur á
herðar móður barnanna, og ég
bið þess að henni rnegi,
mieð Guðs hjálp, takast að veita
þeiim þá aðhlynmingu sem þau
þarfnast. Börnim þín voru hjá
mér á Spáni þegar heMregnin
barst, og ég veit þvi og sá hve
sorg þeirra var mikil. Nú eirtu
kominn aftur hciim til fósiturjarð-
arinnar til þess að hvílast þar að
eilífu. Þín mikla ferð yfir móð-
una miklu er hafin, og ég mimn
ist orða Einars Bemeditotssomar,
þar sem hann segir: „Daglauna
öreigi er dauður í kvöld, hiann
dó til að borga öli lífsins gjöld.
Nú fær hann að stara með
stirðnuð beinin . . .“ Hvíl þú í
friði, kæri bróðir, friður
guðs þig blessi. Börn þin eiga
dýpstu samúð mínia svo og þin
unga kona. Þeim sendiir máigur
þinn og Sigga litla Carrnen sin-
ar samúðarkveðjuir svo og aðr-
ir vinir þínir á Spáni. „Todos
rogamos a Dios en caridad por
el alma de tu herroano," sögðu
þeir við miig áður en ég fór heim
til Islands, til þess að vera við
útför þína.
Ásdis Viggósdóttir de Coronil
Þegar við í dag kveðjuim ung-
an ágætismann, sem hverfuir yf-
ir landamærin í blóma lífsims,
koma marigar myndir fram í hug
anm, sumar hálfgleymdar, en
aðrar skýrari. Þessar myndir
eru frá bemskuáirum Viggós, er
hann og synir mínir voru leik-
bræðuir I Drápuhffiðinmi. Það
er oft svo, að vtoáttubönd, aem
bundin eru á bemsfcu og unigl-
ingsárum, eru hvað haldbezt.
Þannig voru þeir óaðskiiljanleg-
ir félagar frá frumbernsku Biirg
ir og Hilmar synir mtair og
Viggó örn, allt fram yfir ferm-
ingaraldur. Á þeim áruim verða
oft þáttaskiil, er lífsstarf er val-
ið og leiðir skilja af þeim or-
sökum. Samt sem áður hefur vim
átta þeirra haidizit, svo og heim-
iilanna.
Viggó Örn var i beraskiu sér-
iega geðþekfcur drengair. Máitti
þar segja, að .eplið féUi ekki
langt frá eikinmi. Leikfélaigam-
ir áttu sín áhugamál, sem þeix
unnu að af alefli og þeirri
ákveðni, semn bernskunni er eig-
inleg. Margar svipmyndir frá
þessum árum koma brosi frarn,
svo hugþekkar sem þær eru. Eflt
ir nokkurra ára timiabil, sem
leiðir lágu lítt saman, höguðu
atvikin því svo, að við Viggó
Örn urðum skipsfélagar. Hamm
hafði þá lagit fyrir sig sjó-
mennsku, gengið i Stýrimanma-
skóla Islands og var orðinm
stýrimaður á M/S Brúarfossi.
Þarna endiumýjuðum við gömiul
kynni og rifjuðum upp ýmáslegt
akamrmtilegt úr saimeigtolegum
bernskuævinitýrum hams og sona
mtona. Viggó öm var vel iið-
inn og áh/ugasamur í starfi slnu
á Brúarfossi og féU þoð vel inn
í þá mynd, sem varðveitzt hafði
i hugskoti mínu allt frá bernsku
drengjanma. Um þetta leyti lá
ijóst fyrir að Viggó öm myndi
skipta um starf, er tímar liðu
fram. Hann hafði þá þegiar öðl-
azt mienntum sem fluigmaður, og
það starf ætlaði hamn að leggja
fyrir siíg. Að loknu flugprófi í
Fteykjavik 1970 réðst hann til
starfla hjá KLM-Aerooarto og
starfaði nú siðast í Suður-Amer-
SKILTI A GRAFREITI
OG KROSSA.
Flosprent sf Nýlendugötu 14
sími 16480.
t
Þökkum af athug auðsýnda samúð og vinsemd við andlát og
jarðarför móður okkar og systur,
STEFANlU G. JÓNSDÓTTUR,
Alfheimum 38.
J6na og Ásgeir H. Magnússon,
Vilhehnina Sigurðardóttir,
Páll Sigurðsson.
Fjóla Jónsdóttir.