Morgunblaðið - 09.02.1973, Blaðsíða 7

MORGUlNrBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 9. FEBRÚAR 1973
7
Bridge
t>að vekur ailtaf atlhyigii þeg-
ar S'pilurum tekst a-ð vMa þaran-
i.g 'um íyrir an-distiæðánguiiuím, að
þeir missa slemimtu. Þetta koim
fyrir í ieikin um miilli PóH'ands
oig Jfigióislaviu i Evröpium'ótiniu
1971.
Norður
S: K-G-7-6-5
H: 10-3
T: 43
L: DG-10-3
Ainstiir Vestur
S: 10-8-3 S: D
H: G-7-4 H: K D-9-8
T: K-10-8-7 T: G-9-6-5-2
L: 87-4 H: 96-2
Snuðijr
S: Á 0-4-2
H: Á-6-5-2
T: Á-D
T: Á-K-5
Við annað borðið sá'tiu spilar
amár írá Júgósiliaviu N-S og
sögðu 6 spaða og vannst sú
sögin auðv-eidieiga.
Við hitt borðið s'átiu póilsku
spilararnir N-S og þar gengu
sagnir þainnág: N. A. V. S.
P. lhj.M 4 hj. D.
P. P. P. D.
4 sp. P. A.P. 5 sp.
Vestur styður félaga sinn
dyg'giiega og segir 4 hjörtu og
hindrar þaniniig að N-S geti gef-
ið hvor öðrum uppJýsinigar um
spiiastyrk etc. Norður segir 4
spaða eftjr að félagi hans hef-
ur dobiað tvisvar. Suður þorir
ekki að segja háJÍMemmu án
þess að fá sam'þykíki norðurs fyr
ir þeirri sögn og segir þvi að-
eins 5 spaða, en norður ieetur þá
söign standa, enda veit hann
ekiki hve gifurite'ga sterk spil
suður á.
JúigósJavia græddi samtais 13
stilg á þessu spili.
PENNAVINIR
ítaiskur drengur, sem er
fiimimtán ára gamall, óskar eftir
að skrifast á við jslénzka drengi
og stúlkur á enskiu eða íitöilsku.
Vinsaimlega skrifið tii:
Aíntonio Losacco
75100 Matera
Ítaiía.
Noriskur drenigur á íimim-
tánda ári, sem áhuga heíur á að
safna íslenakuim frímerkjmn,
ðskar eftir að sikrifast á við ís-
lenzkan dreng, sem skipta viOJ á
norskum og islenzkum íriimerkj-
um. Vinsamlega skrifið til':
Kristian MeiBing
Flunsföis Fabri'kker
4700 Vennesla
Noregi.
TiJ drengja og strúlkma á ís-
landi, á aMrinum 14—16 ára.
Við erum vinkonur, og báðar
tiæipléga fdmmtán ára gamlar.
Við viljum gjama skrifast á við
iisienzkar stúikur oig drengi, sem
geta skrifað norsku eða ensku.
ÁJmgamáJ okkar eru, lestur,
ökrift, frímerkjasöfnun, poptóm-
list (David Cassidy og Steve
Hudson), kviQamyndir og fleira.
Við búum í um það biJ 25 kfiió-
metra fjarlsegð frá Haiden, sem
er bær við iandatmæri Svíþjóð-
ar og Noregs. Við hötfum
áhuga á að iæra um söigiu Is'lands
og þess vegna skrifium við þetta
bréf.
Kærar kveðjur,
Ellen Arnesen
Prestebakkie
1780 Kornsjö
Norge
og
Métte Svenin.gisböen
Rute 340
1750 HaJden
Norge.
DAGBÓK
BARWWA..
J ónsmessunætur-
draumur
Eftir William Shakespeare
EBdoisa.gt fyrir Ibörn. af Charles ®g Mary Larnb.
(Stytt ©g lawslega þýtt).
í BORGINNI Atheniu giltu þau 3ög, að íeður gátu neytt
dætur sánar til að giftast hverjum þeim manni, sem þeirn
sýndist. Ef þær óhlýðnuðust feðrum sínum í þes'su gátu
þeir krafizt dauðadóms yfir þeim. En þar sem feður vilja
sjaldan láta kveða upp dauðadóm yfir dætrum sínum,
komu þessi lög varia nokferu sinni til framkvæmda, þó að
ungum stúlkum í borginni væri oft hótað með þeim.
Þó gerðist það einu sinni, að gamall maður, Egeus að
nafni, gekk fyrir Theseus, konung Athenuborgar, og
kvartaði yfir því, að dóttir hans, Hermía, neitaði að
ganga að eiga ungan aðalsimann, sem hann hefði valið
henni, Demetríus að nafni, vegna þess að hún elskaði
annian mann, sem hét Lysander. Egeus heimtaði að
Theseus 3éti dæma dóttur sána til dauða.
Hermína hafði það sér til máisbóta, að Demetríus
hefði áður borið ást í brjósti til vinkonu hennar, Helenu,
og að Helena væcri sjúk af ást til Demetríusar. Þó að Thes
eus væri voldugur konungur, gat hann ekki breytt lög-
um borgarinnar. Þess vegna gat hann aðeins gefið
FRflMHHLDS&fl&flN
Hermíu fjögurra daga frest til þes's að hún gæti hugsað
málið og séð að sér. Ef hún neitaði enn að giftast Deme-
tríusi að fjórum dögum liðnum, mundi dauðadómurinn
verða framkvæmdur.
Hermía fór rakleitt til Lysanders, elskhuga síns, og
sagði honum frá í hvílíkri hættu hún væri stödd, — að
hún yrði annaðhvort að giftast Demetríusi eða týna líf-
inu að fjórum dögum liðnum.
Lysander varð sem þrumu lostinn, þegar hann heyrði
þetta. Hann mmntist þá þess, að hann átti frænku all-
langt frá Athenu í borg, þar sem þessi lög giltu ekki.
Hann stakk því upp á því, að Hermía skyldi læðast út
úr húsi föður síns um nóttina og koma með honum til
þessarar frænku og þar mundu þau halda brúðkaup sitt.
„Ég ætla að hitta þig í skóginum,“ sagði Lysender, „skóg-
inum fagra, þar sem við höfum svo oft gengið okkur til
skemmtunar í maímánuði ásamt Helenu vinkonu þinni.“
Hermía féllst fúslega á þetta og hún sagði engum frá
þessum fyrirhugaða flótta nema Helenu. Helena brást
trúnaðartrausti Hermíu og ákvað að segja Demetriusi
írá þessum fyrirætlunum, þó hún gæti ekki gert sér von-
ir um annan ávinning af lausmælgi sinni en fá að elta
Demetríus út í skóginn, því hún þóttist þess fullviss að
Demetríus mundi leita Hermíu þar.
En skógurinn, þar sem Hermía og Lysander höfðu
ákveðdð að hittas't, var eftirlætisdvalarstaður álfanna.
Álfakóngurinn hét Oberon og drottning hans Titanía.
HENRY
SMÁFÓLK
— Vitið þið Ihi'v&ð? — Ef \ið ætíum að halða — l>að er rétt . . . hajwi ætti — Við sktjImiM ekki einu
heiðjirskvöldt'erð fyrir Kalla ekkert að vita af því . . . siiuii bjóða hoíjom!
Bjiaraa, þá á það að koma
hontim á óvart . . .
FERDINAND