Morgunblaðið - 24.02.1973, Síða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 24. FEBRUAR 1973
Hringt cftii midncctti
M.G.EBERHART
— Þ>ú gazt þá ekki þagað yfir
þvi, sem ég sagði þér. Þurftir að
kjafta frá því út um alR, og
koma mér í vandræði.
— Þetta dugar, segði Cal. —
Á ég að kaila á lögregluna, eða
vil'tu leysa frá skjóðunni ?
Dodson l'-eit flóttalega í kring-
um sig, og virtist vera að leiita
að svari. Hann horfði lengi
á Art, en Art svaraði í ámimn-
iaigertón. — Ég held það geti
verið ómaksins vert, Waldo, að
skýra málið. Annars held ég
ekki, að neinn hérna fari að
kæra þiig fyrir fjárkúgun.
— Ef ég get verið viss um það,
sagði Dodson, og virtist nú
ákveða sig. — Hún borgaði mér
peninga.
— Hver gerðá það? sagði Cal.
Dodson dró djúpt andann og
sneri sér að Pétri. — Hún gerði
það. Konan þin. Fiora borgaði
mér peninga.
Art sagði ekkert og það gerði
Pétur heldur ekki. Cal þreif í
handiegginn á Dodson. — Fyrir
hvað?
— Þér munuð óska þess að
hafa ekki neytt mig til að segja
það, hr. Vleedam. Hún borgaði
mér fyrir að grennsiast eftir þvi.
hvaða konu þér væruð að hi-tta.
Og það gerði ég.
Nú varð þunglamaleg þögn,
ful'l ágizkana og tiligátna. Þá
mælti frú Brown: — Og það var
Blanche!
— Já, víst var svo, sagði Dod-
son.
2«. kafli.
Engin svipbrigði sáust á Pétri.
Hann skaut fram hökunni og
horfði beint fram, er hann sagðí:
— Þetta er ekki satt.
Nú var Pétur að ljúga og það
vissi Jenny vel.
Hún ieit undan. Art Furby
studdi síg við stól. Cal sagði ró-
lega: — Hvers vegna segið þér
þetta, Dodson?
— Af því að það er satt. Og
semnilega fæ ég nú enga at-
vinnu framar. Dodson leit á Pét-
ur. — Þér gefið mér hvort sem er
aldrei nein meðimæli. Ein satt er
þetta nú engiu að síður. Ég hef
hvað eftir annað séð yður með
Bl'anehe, þegar þér sögðuzt vera
önnum kafinn í borginmi við
störf. Ég hef séð yður fara heiim
til hennar og fara með hana út
í kvöldverð . . . já það er ekki
nema dagsatt. Núna, siðustu
þrjá-fjóra mánuðina.
Þrjá-fjóra mánuði, hugsaði
Jenny enn. Em einmitt á þess-
um time hafði fæfckað símahring
ingumum frá honum.
Cal sagði róiega við Dodson:
— Og sagðir þú Fioru frá þessu?
— Nei, það gerði ég ekki, Þvi
að þá hefði húm gert upp við
rmig og latið málinu vera þar með
lofcið, en ég þarfmaðist meiiri pen
inga. Ég dró hana þvi á þessu.
Sagðist hafa séð hann með konu
að staðaldri, en ennþá hefði ég
ekki getað komizt að því, hver
þessi kona væri. Fiöra spurði
miig um heimilisfang hennar, en
ég sagði, að hún byggi í s-tóru
gistihúsi. Já, vitanlega ætlaði ég
að segja Fioru þetta áður en
lyki, býst ég við. Em hims veg-
ar réð Biianche meiru yfir at-
vinnu mimni en Fiona. Ég vissi
efcki alimennilega, hvemiig
ég ætti að snúast við þessu, en
aðaiatriöið fyrir mór var að hafa
sem mest upp úr þvi. Og Fiora
þurfti ekfci að taka sér
það nærri að borga mér, þar sem
hún þurfti ekki an.nað em biðja
um penfnga.
Fi’ú Brown sveipaði að sér
sloppnum og sagði að visu ekki:
„Þetta sagði ég aMtaf,“ en það
skein engu að síður út úr svip
hennar
Pétur hreytti út úr sér: —
Þetta er haugalygi
— Pétur, sagði Cal rólega, —
þú hefur undanfama þrjá eða
fjóra máinuði farið út með lag-
legri svarthærðri fconu í nætur-
klúbba og á veitingastaðii. Eng-
imn þekfcti hana, en nógu marg-
ir þekktu þig og vissu hvað þú
hézt.
— Áttu við, Cal, að þú hafir
lífca verið á höttunum að njósma
um mig? sagði Pétur ofsareið-
ur. — Þú, sem ert bezti vimur
mimn!
Cal kinkaði koiili. — Já, mig
grunaði, að einhver kona væri
með í spitdnu, þegar þú varsí að
tala um annrifci. Og mér datt í
hug, að eimhver sérstök étstæða
hefði verið tíi þess, að þú
hringddr sjaldnar til Jennyar á
þessu bímabili. Ég fór þvi á
alila helztu staðina, sem um gat
verið að ræða í dag. Og að degi
til eru fáir staðir eyðilegri.
Mér datt í hug, að úr því að
Fiora vildi ekki gefa þér eftir
sfcilmað, þá væri eimhver önmur
kona að heimta að þú giftist
sér. Og ef sú kona væri nógu
éinbeitt og vissi, að þú fengir
aldrei skilmað, gæti henmi dott-
ið i hug, að þá væri eima ráðið
að ryðje Fioru úr vegi.
— Blanche myrti hana ekki!
æpti Pétur. — Ekki Biianche!
Cal sagði: — Nei, ég skil held
ur ekki, hvemig Blanche hefði
átt að geta myrt hana. Hún var
í forstofumni, þegar ég kom út
úr herbergimu mínu og hafði
beinlini's ekki tíma ti'l að komast
til herbergis Fioru.
— Þaraa sjáið þið, sagði Pét-
ur, og beindi orðuim sírnum til
alilra viðstaddra.
— En þú gafst henni nú samt
í skym, að hún miundi geta setzt
í sæti Fioru? Var það ekki Pét-
ur?
— Nei! En nú var Pétur enn
að Ijúga. Jemny þoidi ekki að
horfa á hann.
Dodson sagði ólundarlega: —
Þið þurfið ekki aðrar sannanir
þess, að hanm hitti Bianche en
að spyrjast fyrir um það, þar
í þýðingu
Páls Skúlasonar.
sem hún býr.
Cal kimkaði kolM og leit á Pét
ur, og Pétur horfðdst i augu við
hann, roðmaði, beit á jaxlimm og
sagði ögrandi: — Jæja, allt i
liagi. Ég hef hitt Blanche. Okfc-
ur Fioru kom ekki of vel samam.
Við hæfðum alls ekki hvort
öðru! Við áttum ekkert sameig
inlegt, ekfcert sem við gátum tal
að saman um. Blamche er alilt
öðruvisi. Húm er skynsöm. Guð
minn góður, getur meður ekki
boðið konu út, án þess að verða
sakaður um morð?
— Það er engimn að safca þig
um morð, sagði Cal.
— Þú sakar að mimnsrta kosti
Blanche!
— Hefurðu nofckum tíma
sagzt vilija giftast Blanche, ef Fi
ora stæði ekki í veginum? Cal
var jafn róiegur og væri hann
að tal'a um veðrið.
— Alls ekki! sagði Pétur, reið-
ur og hneykslaður, en svo rugl
aðist hann, þegar Cal horfði
beimt á hann. — Nú jæja, þú
veizt hvernig þetta er. Maður
getur orðið dálítið . . . viðkvæm-
ur . . . og sagt sitt af hverju.
Ef þetta væri svona. . .ef mað-
ur væri ekki kvæntur. . .en ann
að var það efcki. Þú veizt pað.
— Nei, sagði Cal, — það veit
ég einmitt ekki. Setjum svo að
stúiikan — Blanche — hefði stoii-
ið þig þanmi'g, að þér hefði ver-
ið full alvara?
Pétur yþpti öxlum. Já em
Cal, þetta hefur bókstaflega
enga þýðimgu. Hverniig gæti
greind stúlka eins og Blanche
tekið alla þessa vitleysu alvar-
velvakandi
Velvakandi svarar í síma
10100 frá mánudegi til
föstudags kl. 14—15.
0 Hvað er róni?
Á. Á. skrifar:
„Velvafcamdl góður!
Þarrn 17. febrúar las ég í
Alþýðublaðimu klausu umd-
Sr fyrirsögninmi: „Rónarnir
„hverfa" í kuldaköstum". Þar
var haft eftir PáJi Eirikssymi,
lögregluvarðstjóra, að lögregl-
am hefði lítið að segja af rónun-
um í kuldaköstumum og væri
emigu líkara em að jörðim hefði
gleypt þá. En hvert? Jú, sedmma
í greiminini stendur, að þeir ættu
immi hér og þar. Var meðai amn-
ars bemt á, að þeir ættu at-
hvarf á Flókadeildinmi og hjá
Vermd við Grjótagötu. Þar
héldu þeir kyrru fyrir í nokkra
daga, án þess að bragða vin,
„í langri bið eftir betra drykkju
veðri“.
Hver er ábyrgur fyrir þess-
um skrifum og hver er skil-
greining orðsims róni? Með áð-
urnefndri Flókadeild er átt við
13. deild Kleppsspiitalams að
Flókagötu 29 (áður Bláa band-
ið, sem rekið var af AA-sam-
tökumum, em þau björguðu
mörgum drykkjumamninum frá
glötun).
0 13. deild
Ég hefí verið sjúklimgur á
13. deild í 14 daga. Siðan ég
kom hingað hefur eimm maður
verið lagður hér inm; hamn
kom hingað ódrukkimm og var
vel til fara, en taugaraar voru
ekki í sem beztu lagi. Sjúk-
dómsgreimimgu þessa maunms
kanm ég ekld, en blaðamaður-
inm virðist vera vel að sér um
hana. Hér eru starfandi þrír
tauga- og geðsjúkdómalækmar
auk hjúkrumarkvenm'a. Hingað
kemur emgimm imm nema alls-
gáður. Sjúkdómslýsing mim er:
Alkóhólistd 301.
Hver er svo orsök drykkj-
unmar? Jú, segja nú eflaust
margir, nú fer hamm að afsaka
sig og kenma öðrum um. Ef
hamm væri einibeiittur gætí hamm
rifið snig upp úr þessu, em sjálfs-
elskan er of mikii.
0 Skuldafenið
Ég, sem þetta rita, er
kvæntur og á þrjú börm, þar af
eitt, sem ég borga barnsmeðlag
með. Mánaðantekjur minar eru
um 40.000 krónur á mámuði. Þar
af greiðd ég i húsaleigu kr.
12.000, fyrir.ljós og hiita um kr.
3.000, opimber gjöld kr. 6.000, af
borgandr kr. 7.000, barmsmeðlag
kr. 5.000. Koman mim reykir fyr-
ir fcr. 2.600 á mánuði. Samtals
eru þessi útgjöld kr. 35.600 á
mámuði, em þá eru eftir um kr.
4.000. Af þessum 4.400 krónum
þarf svo að greiða fæðd og
klæði fyrir fjögurra miamna
fjölskyldu, hreimlætlsvörur,
óbeima sfcatta, t.d. sjónvarp, út-
varp og ammað. Skuidirmar hlað-
ast upp, rukkarar láita frá sér
heyra, jafnvel á vimmusitað, imm-
heimtudeild sveitarfélaga hótar
Kviabryggju. Ur ölium áttum
klimigir: „Þú skuidar — og ef
þú gmeiðir ekki strax, fer það í
lögfræðimg." Svo bætist auðviit-
að immheimutukostmaður ofam á
allar skuldir.
0 Vildi fá frið
Að því kom að ég gat
ekki sofíð aif áhyggjum vegma
skuldabasls og dýrtiðar. Ég
vildi fá frdð! Drykkjuskapur er
emgin lausn, em ég drakk siamt
— og drakk — og drakk — það
var orðið taumlaust.
Ég þorði ekfci að fara í vimm-
uma, ég vairð hræddur ef dyra-
bjöilummi var hrinigt eða ef bíili
stamzaði fyrir uitam eða ef spurt
var eftir mér. Alit var orðið að
einum allsherjar rufckara í mín-
um huga. Þetta var ekki hægt
lemgur, ef heimilið áttd ekki að
leysast upp. Þá drakk ég í mig
kjark og leitaði tii læfcnás að
Flókagötu 29. Ég lagðd spiiim
á borðið. Hanm bað mig um að
koma aftur — vera þá adisgáð-
ur og hafa tekið imm Amtaibus.
Það gerði ég og var iagður imm.
Ég býst við að miargir hafi
sömu sögu að segja eða áiíka,
sem eru hér á þessari deild.
0 Tauga- og geðdeild
en ekki gistihús
Þetta er tauga- og geð- *
deild en ekki gistihús. Hér hef
ég fengið sálarfrið að elmihverju
leyti. Hér mæti ég skiimdnigi,
jafnrt frá sjúklimgum sem
srtarfsfólki, <>g ég skammast
mím ekki fyrir að vera á tauga-
deild nr. 13, em ég skamimað-
ist mím fyrir að drefcka og vildi
hætta. Ég vi'ldi ekki bara hvíla
mig á meðam veðrið gengi yfír,
það gait ég gert á hedmili mimu.
En endamileg hjálp kemur frá
mér sjálfum með endurheimtu
sjálfsrtrausti.
Með þökk fyrir birtlmguna.
Á. Á.,
Flókagötu 29,
Reyk,javík.“
0 Gjallhrúgan enn
„Velvafcamdli góður!
Alveg er mér óskiljamlegur
hinm mikJd áhugi mamma fyrir
þvi að gefa feldd því nafn, sem
eldigosið hefflr mú hiaðdð upp
þarma á Heimiaey. Nöfmin
skiipta tugum, ef ekfci hundruð-
um, sem þegar eru komim fram,
og nöfn tillögumiainma trúlega
jafmmörg. Aliir telja þeir sitt
niafn bezt og margir vitna tii
ýmdssa heimilda máli sinu til
stuðndmgs. Em hvaða tilgamgi
þjóna þessar tíJJögur aJJar sarm-
am? Mér er ekki kummugt um
að viðkomanidi aðilar hafi ósk-
að eftir neimum tiQIögum um
nafn.
Meðan þessd gjallhrúga held-
ur áfram að spú eldi og eim-
yrju yfir hima blómlegu byggð
Vestmiammaeyja og emiginn getur
séð fyrdr emdamm á þvi, finnist
mér alveg ástæðuiaust að gefa
þessari gjalihrúgu nafm.
Hvað firnmst þér?
Kær kveðja.
JökuII Pétursson,
málaram.“
— Sama og þér!
0 <
SCHAUMAN
IKI HARÐPLAST
Stærð: 125x305 cm. — Fjölbreytt lita-
úrval. — Finnsk gæðavara.
Afar hagstætt verð.
Hannes forsteinsson & Co hf.
Skúlatúni 4, simi 25150