Morgunblaðið - 13.07.1973, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGIJR 13. JÚLÍ 1973
SAI BAI N Anne Piper: 1 Snemma í háttinn
— Ég sé, að ég hef verið of-
iengi burtu, sagði rödd úti á göt-
uirrni. Ég hrökk við og leit yfir
öxiim á Timothy og út um glugg-
amm, og þar var Jack og studdi
ofabogum á girðiinguna, með hatt
imm aftur í hnakka, eims og
venjulega.
— Ekki nema hálftíma of
lengi, sagði ég. — Komdu imn.
Ég brölti ofan af hnénu á Timo-
thy og strauk kjólimm mimm slétt-
am.
— Þarna sérðu, hvermig þetta
er, Tim. Vertu mú vœmn og
farðu aftur til Oxford, og fimndu
þér almennilega stúlku jafngamla
þér. Mér þykir það heiður, að þú
skulir elska mig, en það bara
þýðir ekkert.
Jack kom inn og stofan dróst
saman um leið.
— Jack, sagðl ég. — Þetta er
hanm Timothy. Vinur henmar
Betsyar.
— Það getur maður séð, sagði
Jack. — Mér þykir fyrir þvi
að ég skuli hafia vaiið svoma
óheppiiega stimd tii að koma.
Á ég að koma aftur á morgum?
— Láttu ekki eims og asni,
sagði ég. — Þetta er alis ekki
svona. Bara dálítill misskiln-
imgur hjá okkur Tknothy.
—Skemmtilegur misskiiningur,
sýmiist mér.
— Ó, Jack, vertu nú eims og
maður með viti og taktu á Imynd
unaraflimu þímu.
— Þess þarf ég varla meðan
ég hef augu í hausnum.
Timothy stóð upp.
— Ég held ég verð að fara,
Jenny. Ég hef víst ekkert að
segja í biill, nema þakka þér
fyrir, hvað þú hefur verið .nér
góð. En hvenær sem þér snýst
hugu-r, er ég reiðubúinn og ég
kem bráðum aftur að heimsækja
þig. Og hann gekk eftir atviikum,
furðu virðulega út.
— Þú ert andstyggilegur, Jack
Aumingja drengurimn, að koma
alla leið frá Oxford til þess að
segjast elska mdg, og honum var
meira að segja full alvara. Hamn
er imdæll og ég get ekki að því
gert þó menn elski mig.- Ég fer
ekkd að verða afundin við alla,
bara þín vegna.
— Jenny! Hann greip um úin-
liðimn á mér. Ég held það sé
timi tii komimm, að við förum, að
skilja hvort annað.
— Slepptu mér! sagði ég bál-
vond og sleit miig af honum, og
svo þaut ég upp og fleygði mér
snöktandi á rúmdð mifit, og ónáð-
aði Sam, sem var að fá sér sið-
degisibl'und. Hann var svo kurteis
að fsera siig upp á koddann til
þess að rýma fyrir mér. Jack
kom bölvandi á eftir mér, en
stanzaði steinhissa í dyrunum.
— Guð minn góður! Hvað í
ósköpunum er nú þetta?
— Það sem þér sýniist. Líti'll
api.
— Nei, svei mér þá aBa daga,
Jenny! Fyrst háskólabusa-krakk
ar og svo api. Þetta er nú alveg
met!
— Vertu ekfci svona grófur,
Jack, og þú þarft heldur ekki
að vera afbrýðissamur gagnvart
apanum, því að hún Betsy á
hann.
— Hún virtist nú liklega eiga
unga manmiinm - en þú ert alveg
samvizkulaus, þegar þú sækist
eftir einhverju. Ég veit svei mér
ekki, til hvers ég er enn að
í þýóingu
Páls Skúlasonar.
dingla við þig - en, elskan min,
ég hef saknað þin svo hræði-
lega. Hann gróf and'litið í hár-
inu á mér og hélt mér svo fast,
eims og hann ætlaði að beim-
brjóta mig. Karlmenn eru skrífin-
ir, þegar þeim snýst hugur, svona
i efaum hveili. Annað veáfið bái-
vondir og hifit veifið ætla þeir
alveg að éta mamm.
En á sunnudagsmorguninn
hugsaði ég mig vandlega um, og
líklega vandlegar en nokkru
sfani á ævinni.
Þessi maður, hamm Jack, sem
sefur þarna við hliðfaa á mér
- homum er ekki full alvara,
efais og sagt er, og þessi dutt-
lungafulla ást hans kemur mér
alveg úr jafnvægL Hanm hefur
nú áunnið sér nafn í listaheim-
faum og þarfnast mim ekki fram-
ar. Hann yfirgéfur mig bráðum,
hvort sem er, og því þá ekki
verða fyrri til ?
Efau maimeskjumar, sem
sakna min efas og er, eru þau
Betsy og Timothy. Þar sem Betsy
er skotinn í Timothy verður hún
betur sett, ef ég er hvergi nærri,
og þegar ég er fiarinn verður
Tim fljótur að gleyma mér. Ot-
komam virðist því verða sú, að
ég ætti að fara burt.
Þegar hfagað var komið var
ég orðin spennt og hugsaði um,
hvað það gæti verið gaman að
vera erlendis ein síns liðs. Ég
greip höndunum um bnakkann og
fór að íhuga líkiegustu löndim.
Jaek rumskaði og lagði hamd-
legginm utan um mig.
Hvenær sem ég hef ákveðið
eitthvað, vil ég framkvæma það
sem alira fyrst. Ég nefndi það
ekki við Jack, ef hann skyldi
vidja telja mér hughvarf. Ég
sagði frú Higgins, að ég ætlaði
burt um stundarsakir, og prakk-
aði Sam uppá hana. Fynri hluta
dags fór ég út og keyptá mér
Full búð af nýjum vörum
UPPLITAÐAR BAGGY-BUXUR
BAGGY-BUXUR ÚR DENIM
OG FLAUELI.
JERSEY-SKYRTUR í 6 SNIÐUM.
KÖFLÓTTAR SKYRTUR
ÚR INDVERSKRI BÓMULL.
BLÁAR GALLABUXUR ÚR DENIM.
PEYSUR OG VESTI.
FÖT ÚR FLAUELI FRÁ
Wild Mustang
KÖFLÓTTAR OG EINLITAR
BUXUR FRÁ
Adumson
LEÐURJAKKAR I 5 SNIÐUM.
Póstsendum um ullt
lund - Sími 17575
velvakandi
Velvakandi svarar í síma
10100 frá mánudegi til
föstudags kl. 14—15.
0 Athugasemd við
útvarpsdagskrána
Guðrún Jakobsen skrifar:
„Velvakandi góður.
Sem tryggur útvarpsáheyr-
aedi gegnum árin, hlustaedi á
a'.lt, sem ég get — þvi aldrei
er að vita hvað kemur að gagni,
get ég samt ekki orða bundizt
lengur yfir bamatímum út-
varpsfas undanfarna mánuði.
Einhver ákveðinn málaliðs-
hópur er sífellt að fanprenta
ungum hlustendum sínum hvað
ríkl maðurinn á Islandi sé vond
ur en fátæki maðurinn góður,
og okkur beri að taka alit af
ríka feita manninum og gefa
það fátæka manninum. Persónu
lega hef ég nú ekki séð fátæk-
an mann hér I Reykjavík síð-
an fyrir stríð, og hvað ríka,
feita manninn snertir, fiinnst
mér tími tii kominn að hann
fari að bera hönd fyrir höfuð
sér. Mega ríkir menn ekki vera
Lokað
Verkstæðið verður lokað vegna sumarleyfa 23. júlí
— 13. ágúst.
Verzlunin verður opin eins og venjulega.
Þ. JÓNSSON & CO.,
Skeifan 17, símar 84515—16.
feitir, eta's og annað fólk?
Bamatíminn i kvöld, 1. júlí,
sannaði svo ekki verður um
vfflzt, hversu blygðunarlaust
daðrið er við vinnandi alþýðu.
Umisjónarfólk þáttairins héit
ræðustúf yfir hlustendum sin-
um og krafðist þess, að sjó-
mennirnir og verkafólkið ætti
að fá alian arðinn af fiskinum
en útgerðarmennk'nlr ekki
neitt. 1 augum þessa málaliðs
er útgerðarmaðurinn líka rik-
ur, feitur karl með harðkúlu-
hatt, sitjandi á snyrtingunni
heima hjá sér með skáldsögu
í annari hendinni og prins póló
í htani.
0 Þykjustub.yltingin
Mig langar lítiBeiga til að
upplýsa þá sjálfkjömu verka-
lýðsvini, sem um bamatímana
sjá, að það eru aðaHega sjó-
menn sem gera út. — Sá sem
var háseti eða kokkur i gær,
kaupir bát í dag. Eftlr þvi sem
ég þekki til gæti jafnvel efinis-
smiður bamatímana fengið
90% lán til að gera út, hafi
hann gert eitthvað þarfara um
ævina en að slíta ræðustól hjá
iila iinnrættri kommúnu hér í
borg, svo hann éiigi 10 prósent-
fa sem á vantar, til tryggingar.
Ekkl veit ég hvað sá sesinga-
lýður ætlast fyrir, sem sífellt
er að ininprenta fólki öfund í
garð þeirra, sem betur búa.
Sjálf ólst ég upp i fátækt, enda
atvtanumöguleikar mfani á
þeim tímum og tryggingakerf-
ið ekki komið á. Aldrei hefði
manni þó dottið í hug að
hrækja í átt til ríka mannsins
— eina mainnsims, sem borgaði
okkur blánefjuðum, sultarleg-
um blaðsöliubömum betur fyrir
blaðið — né heldur fetti maður
ffaigur út í það, þótt annað
fólk ætti gras kringum sæng-
faa sina. Maður hét því bara
með sjálfum sér, að verða eim-
hvem tlmann svo duglegur að
eignast grasblett sjálfur.
Er ekki mál að linmi í þykj-
ustubyiittngunmi ?
Guðrún Jacobsen.“
Guðrún ásakar umsjónar-
konu þessa fræga bamatíma
fyrir „blygðunarlaust daður
við vfanandi alþýðu". Er þetta
daður ekki tlltölulega saklaust,
sérstaklega þar sem almenning
ur virðist ekki vera svo skyni
skroppinn, að hann gangist
upp við svo bamalegan „áróð-
ur“?
0 Á að úða eða ekki?
Garðeigandi nokkur hringdi
og sagði, að komið hefði til sln
maður og boðizt til að úða fyr
ir hann garðinn með skordýra-
eitri. Sagðist maðurinn ekkert
vita orðið í sinn haus um eitur-
úðun; skrifaðar hefðu verið
langar greinar og margar,
bæði með og á mótí, auk þess
sem engirnn virtist vdta hvaða
tími sumarsins væri ákjósan-
legastur til þesisa. Bað garðeig-
andinm Velvakanda um að afla
upplýstoga um hvað bezt væri
að gera í þessu efni.
Velvakandi hafði samband við
Sigurð Aibert Jónsson hjá
Iborg arverkfræðin g i. Sagði Siig-
urður skoðun sdna vera þá, að
h úða þyrfti alHa garða árlega.
Bezta aðferðfa væri sú, að úða
snemma sumars, eða þegar tré
eru að byrja að laufgast og
öðru sinni þegar al'lt væri orð-
ið alliaufgað. Væri þessd aðferð
notuð, vasrd vel hægt að láta
tiltöluiega væg eiturefni duga,
en væri aðeins úðað efau sinni
á sumri, þyrfti að nota sterkari
efni. Samkvæmt þessum uppiýs
ingum ættu ráðvidltir garðeig-
endur ekki að slá hendinni á
móti úðumartidboðum, þótt
betra hefði verið að úða fyrr.