Morgunblaðið - 19.08.1973, Side 4

Morgunblaðið - 19.08.1973, Side 4
4 MOR-GUNBLAfHÐ — SUNNUDAGUR 19. ÁGÚST 1973 ® 22-0-22* RAUÐARÁRSTÍG 31 BILALEIGA CAR RENTAL ! IbOBGARTÚW 29 BILALEIGA CAR REIMTAL 21190 21188 AVIS SIMI 24460 c- BILALEIGAN 51EYSIR CAR RENTAL BÍLALEIGA JÓNASAR & KARLS Ármúla 28 — Sími 81315 ►VEtHOLT 15ATEI. 25780 Lundurinn í Laugardalnum „HEFUR þú uppgötvað ný lönd og notið þan.mig geLsla a£ gieði LeiiÉs eða Koliumbus- ar?“ „Það hef ég gert,“ sa<gði maður við mig um dagmn. „Ég hef f uTwið liunidimn í Laugardalnum. En hve marg ir Reykvíikiingar þekkja hann?“ Já, ég hafði fundið lumd- iimi í Laiugardalmuim í Reykjavík. En samt varð ég að játa, að það er ekki nema eitt ár síð- an. Við tölum oft uim, hve in- dælt sé á Akureyri. Blóma- skrúð, skógarlundir og skemmtiigarðar bera þar bjarkailim að vitum. Og við flieingjiuimst um fjöll og dali, byggðir og óbyggðir til að firwia fallega staðd og sækja þá heim. Við hópumist til fjarlægra landa og siitjum þair í sæl'U og sól erlendra lunda og stranda, sanda og sólskýla, en gleym- um að við eiigum en vitum ekki um eirun fegursta blett- inin á landiimu i okkar eigin borg, réft við hjartastað bæj- arims. Þegar við ferðumst í stræt- isvagná eða einkabíl eftir Suð- urlandsbraiutinmá, sjást eims og grændökkir toppar i dal- miðju milli Háaieitis og Laugaráss. Þebta er lundurinn i Laug- ardalnum, landið hulda. Það sýnist raumar lítið, en sértu kominin þamigað verður það svo stórt svæði að þú fimmur enigan stað þar, sem unmt er að sjá yfir það alit. Og um leið og komið er imin um hlið girðimgar, sem umlykur lundinn, þá ertu í raun og veru kominn hvert á land sem þú hugsar þér eða hefur sjálfur augu og hugs- uin til að finma, nema þú ert ekki lengur i borg rmeð glaumi og hraða. Við þér brosa tré af mörg- um tegiundum, blóm af öllum látuim og gerðum, græmar grúmdir, götur og leynistígar. Sé vor á vegi þá verpa í trjánum furðulega margar fuglabegund r, sem syngja margraddaðan söng, blómstur amgan fyllir loftið bæði vor og haust og svo auðvitað allt sumarið. Ein að vetri gista þar ieyndardómsful'Iir skugig- ar undár hverju tré og halda vörð uim sofin blóm í sverði. Og sértu heppinin, þá eru þarna börn að lei'k og eim- hverjir að skoða myndastytt- ur eftir Ásmumd Sveimsson. En þesisar myndir, þótt alltof fláar séu, minna á að við er- um á Islandi og líklega frem- ur í Reykjavík en austur í Skaftafellissýs'.u eða norður í Fnjóskadal. Armars ríkir þarna aiigjör kyrrð og einhver hugljúfur friður gróamdi lifs og ósnort- innar máttúru. En ekká eru samt blómin ein til viðtals og fugiamir einir til að hluista á. Gömul kona situr á bekk und r trjánum við steimgierði, Við gluggann eftir sr. Árelius Níelsson þar sem nokkrar feixnnar hoftasóleyjar kinka kollá tii brúsandi burnirótar. „Finnist þér gobt að vera hérna?" spyr óg eLnn sunnu- dagsmorgun í sumar, þegar við hjónim gengiuim um garð- imm. i „Ja, gott,“ segir hún eins og fjairhuga. „Hér reyni ég að finma sjálfa mig, þegar allt ætlar að gera miig ærða og maður veit ekki sitt rjúkandi ráð. Héðan kem ég oftast end- urnærð með nýjar vonir.“ „Góðan dagimn," sagir giild- vaxinn borgari, sem allt í eirnu birtist í rjóðri út úr teyni stig í Jumdimum. Og þegar tekið er umd'.r kiveðjuna, heldur hanm áfraim: „Ég er nú úttemdimgur, fæddiur í Hollandi, landi blóm- amna sjálfu. En hér vil ég vera. H'ef fest hér ræbur. Þessi garð’ur er f jölbreytbur og fiallagiur. Hann er mitt óskaland. Hingað kom ég til sj'á, hvermi'g blómim eru sett og hvermliig þau kumma við siig. Af því vil ég læra, því að ég er að búa til blómagarð uppi við Háaleiti." „Kemur þú hinigað á suninu- dögiu m ? “ spyr ég. „Miklu ofltar," svarar hann með úttendum hreiim, sem læt ur vel í eyrum. „En alltaf á sumniudaigisimorgnuirn, þagar þurrviðri er. Það er vairla nokkur' kirkja mé prédikun sem jafinaist á við þenman garð. Samt er ég kirkjuræk- inn,“ bætir hann við aísak- andi, og hverfur aiftur imn í skóginn. Við göngum að myndinmi „Móður jörð“, eða heitir hún það ekki? Sjáum hve hún er sönm og eim út af fyrir siig, mikii prédikum um, að án þeirrar móðurmjólkuir, sem óspillt náttúra veitir verðurn við rótsliitin reköld á strætum ag torguim bíla og véla. Vlð setj'umast á bekk við græna, breiða grund ag trén skýla fyrir golu, sem masar við greimiairnar og segir furðu legum fuglli, sem ég he£ aldrei séð fyrri, öll sin leyndarmál. Hann á hreiður hátt i trénu. Það var raunar garðurinm, sem gaf mér sýrn tii hreiðiuts- ins, sem er hátt uppi og hul'ið vemdarblæ margra litbrtgða florviitmuim augum. Nú kemur maður að bekkmi- um okkar. Hanm er þama með börn og hefiutr legið í sófbaði á titfia/gurri ábreiðu undir trjánum. Það geislar af hoti- um gleðtt, hreysti, þrötiti og sumri. „Þefta er einhver af okikar smjöíliu íþiróttamömm- um,“ hugisa ég i hl'jóði, en upphátt seg\ ég: „Nei, ert það þú. Ég sem héHt, að þú værir enmþá veife- ur.“ „Já, ég vair veikur í marga mánuði, jafnvel árum saiman,1* sagði þessi sólbrúmi víkimgiur með hnyklaða vöðvá á hamd- iegigj'um og brjósti. „En svo fór ég að stunda æfingar hjá Vi'gni, útilíf og sund, og nú er ég hrauistur og hamingjusam- ur. Hér kem ég oft,“ bætti haurm við, „þessi garður er perla, sem börm mín og barna böm þurfa að þekkja og njóta. Ég held að hér hljóti einíhvers staðar að vera sj&tfit lifsims tré, eins og i Eddu forð um. Kanmski er það ósýmilegt, en það er hérna sarnt," sagði þessi fal'legi broshýri Reyk- vikingur um teið og hann rótti hönd til kveðju. „Er ekki húsið hanis Hafliða enn hérna í garðinum?'* spurði konam min. „Við skuil- um sjá það.“ Jú, þarna var húsið hams HaÆl.ða Jómssonar, garðyrkju- stjóra Reykjavíkurborgar, m'annsins, sem hefiur skrifað þættina um „Græn grös og hollar hendur“ og mú „Á garð bekknum". Engimn á stærri hlut í að veita Reykjavik „lundi'nm í Lauigardialh'um“ en hamn. Og húsið hans er frið- sæl't og yfirlætislaust e'.ns og alit á hans vegum. Þökk sé þeim öllum, seim hér lögðu hönd að verki oig gerðu garðinn. Vissutega mætti hliðið vera hærra og yfir því stamda: „Hér býr hamimgjam.'* En eru margar borgir, eft- ir á að hyg'gja, sem hafa gef- ið börnum síri'um: meira en Reýkjavík I örfáum árum. Sundlaugamar, leikvangimn ög lundimn í Laugardalmuiin? |ÍH 1(1) YOUNG LOVE Donny Osmond 2 ( 2) GOIN* HOME Osmonds 3 ( 5) DON’T TRY TO FOOL ME Jóhann G. Jóhannsson 4 ( 4) MINNING UM MANN Logar 5 ( 7) SEE MY BABY JIVE Wizzard 6 ( 3) SKWEEZE ME, PLEEZE ME Slade 7 ( 9) YESTERDAY ONCE MORE Carpenters 8 (_) (JENNY, JENNY) DREAMS ARE TEN A PENNY Kincade 9 (—) MONEY Pink Floyd 10 ( 6) RUBBER BULLETS 10 c.c. Af listanum féllu: All because of you -— Geordie; Mama Lou — Les Humphries Singers; Man of renown — Writing on the wall; If you want me to stay — Sly and the Family Stone; Did you ever love me — Fleetwood Mac. Ný lög á listanum eru því: 11 FREE ELECTRIC BAND Albert Hammond 12 KILL'EM AT THE HOT CLUB TONITE Slade 13 WE‘RE AN AMERICAN BAND Grand Funk Railroad 14 ÞtJ VILT GANGA ÞINN VEG Einar Ólafsson 15 LIFE ON MARS David Bowie ORÐ 1 EYRA GÓÐ SKÁLD JÆJA, þá hafa þau Hanni- baal og Steinka flautað á Óla litla og spýtt í áttina til magn.úsartorfa, og þótti eimigum míkið, þó fyrr hefði verið. Aflturámóti heldur Lúðvík velli og vel það, og Bjarni kallinn prófessor, sem lámið leiikur við, á efaðlíkum- lætur ekki óafiturkvæmt í sel.skapinn, endá ekki ósjald- an verið drýgri á skriðnum en sumir, sem hærra eru skrifaðir í þjóðmálum. En semsagt: Margt er breytt í Múrnum, og ef efeki viitsmunaveran hamn Nes, væri tvísýnt utn úrsiitin einsog víðar. Hinsvegar þarf etn-ginn að hafa áhyggjur af Hanmi-Baal eða öðrum hjáguðum. Það er sko hundraðprósent í lagi með hanm. Meiraðsegja ásatrúðar eru ekki alveg frá því að brúka hann í staðimn fyrir Þór gamla eða Frey á Dragháls-i að sumri. Þeim er að vísu í nöp víð þetta óþarfa Hanni fyrir framan Baal, sem er auðvitað aðalatriðið. En að öðru teyti ku þeirn skítsama, fyrir kvurjum fjandanum þeir skála. Og þar gilda öll nöfn jafnt, hvortsem þau eru ættuð frá Miðjarðarhafsbotnum eða bara frá gyðin.glegu máng- araslekti hér norður við hieimskaut. Annans er stórfurðulegt, hvað ásatrúðar virðast slapp- ir í memTiíngarsögunni. Enn- þá kalla þeir Sveinhjörn kall- inm al'lsherjargoða, þó hann ríðtt aldrei á Al'þímg. Ennþá hafa þeir ekki reymt að koma sér í þá lukfeútegu aðstöðu að falla fyrir stáld. Slátur- húsið í Borgarnesi er enn notað eingaungu fyrir skinmlausar skeppnur. En þó sýnir það kan.nski átakanleg- ast vankunnáttun-a í svoköil- uðum formum fræðum að láta kallgreyið skála fyrir ómerki- legri þórsstyttu á jafniítil- fjörlegum stað og Draghálsi. Þar hæfði dýrkurn Baals bet- ur.

x

Morgunblaðið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.