Morgunblaðið - 29.08.1973, Síða 12

12
MORGUNBLAÐIÐ — MIÐVIKUDAGUR 29. ÁGÚST 1973
Emelía Friðriksdóttir og Nelly í einu af gróðurhúsunum í
Fagrahvammi. 1 því vaxa m.a. tómatar og belgbaunir og Nelly
fer ekki varhluta af góðgætinu.
Séð heim að Fagrahvammi. Brúin, sem liggur yfir Varmá er smíðuð af .lóni Gunnari
listamanni, og er hún samsett úr gömium hlutum, eins og t.d. plóg, handriði og rörum.
Uelta þykir kantnski óheyri
lega mikil álagncng, en til
þess að blómasala beri siig,
verður álagningin að vera
m'nnst 80%, þvi rósiir og blóm
eru mjög vandmeðfarinn sölu
varningur.
Almenningur álítur að það
Helga barnabarn Ingimars og Emelíu, ásamt tíkinni Nelly.
Þær kunna báðar vel að meta náttúrufegurðina.
„Ég kom hingað árið 1929
og þá var hér engin byggð.
Ég hafði þá ekkert þak yfir
höfuðið, en bjó i tjaldi í heil-
ar þrjár vikur, á meðcm verið
var að reisa fyrsta íbúðarhús
ið mitt hér. En ég kunni þvi
ágætlega, og frá upphafi not
færði ég mér hlunnindi hvera
vatnslns. Ég fyllti brúsa af
vatni út litlum hver og hafði
Ingimar stendur iiér framan við Fagrahvamm.
sé ekki fyrir meðaltekjumann
að kaupa rósiir til að skreyta
heimili sitt með, en hver hef-
ur ekki efni á að kaupa eins
og tvær tid þrjár rósir á tutt-
ugu krónur einu sinni í
viku? Og það er mesti miis-
skilningur að þær ódýru séu
eitthvað lakari en þær dýrari.
Ef rósirnar eru meðhöndiað-
ar á réttan hátt, geta þær
staðið í viku og jafnvel leng-
ur.
Galdurinn er aðeins sá að
setja einn sykurmola og eána
teskeið af borðedilki út i
blómavasann, og hafa rósirn-
ar ekki á mjög heitum stað.
En ég kvarta ©kki yfir söl
unni, því hún eykst alltaf um
20-30% á hverju ári. Fram-
leiðslan hjá okkur er mest
5 júli og ágúst, en því miður
eru engar stórhátíðir í þessum
mánuðum, og er því hætta á
umframbirgðum. Við sem rækt
um rósir vildum gjaroan fá
jól á miðju sumri þvi í desem
ber og janúar liggur fram-
laiðslan niðri og ekkert kem
ur á markaðinn frá okkur,
en í stað þess eru fluttar inn
rósir, og koma þær jafnvel
frá Höfðaborg og ísrael."
„Hver er aðalmunurinn á
því að rækta rósir nú og fyr
ir 15 árum?“
„Aðalmunurinn er fólginn í
aukinni tækni eins og sjálf-
virkri vökvun, hitastLUingu
og loftræstingu. Ég þarf helrn
ingi minna starfslið nú en
fyrir 15 árum, þó að fram
leiðslan nú sé helmingi meiri.“
„Heldur þú að einhver
breyting verðd á garðrækt ís
lendinga i framtiðinini?“
„Já, við eigum eftir að
neyta meira af grænmeti en
við gerum nú. Mannkynið hef
ur ekki lengur efni á því að
nota landið undir dýrarækt.
Garðyrkjumaðurinn notar 1
ferm á móti hverjum 20,
sem bóndinn notar undir dýra
rækt, og afrakstur þeirra er
sá sami að næringargiJdi. Þeg
ar maður hefur vanizt þvi að
neyta hlutfaUslega miklu
meira af grænmeti en kjöt-
meti, er það mjög gott. En
það er eins og hjarðmennska
og veiðlmennska sé ríkari í
eðli íslendinga en garðrækt-
un.
rósir á dag
Rætt við Ingimar Sigurðsson
garðyrkjumann í Fagrahvammi
Paradís á .jörðu. Leitum við
ekki öll að henni?
Eflaust er mat okkar mis-
mimandi á því hvað við leyf-
um okkur að kalia því tignar-
lega nafni Paradís. En frum-
skilyrðið hlýtur að vera
fegurð. Hún birtist okkur í
mörgu: stórbrotnu og hrika-
legu landslagi, víðáttumiklu
vatnaiandi, köldum jöklum,
fagurri fjallasýn, eða fallegu
íbúðarhúsi, umhiktu fiigrum
garði og háum trjám og rétt
hjá rennur lítil á. Staður
eins og hér er lýst getur búið
yfir miklum töfrum og mikilli
friðsæld. En hvar er hann að
finna? Jú, hann er í Hvera-
gerði og heitir Fagrihvammur
og er í eign Ingimars Sigurðs-
sonar garðyrkjumanns og
konu hans Emelíu Friðriks-
ilóttur. Ingimar er mörgum Is
lendingum vel kunnur, enda
merkur þar sem hann er braut
ryðjandi í ylhúsarækt í
Hveragerði og rekur jafn-
framt stærstu rósaræktunar-
stöð landsins. Við heimsóttum
Ingimar og konu hans eigi alls
fyrir löngu og eftir þau kynni
okkar af þeim lijónnm, vitum
við að sál þeirra er í sam-
ræmi við fegurð staðarins.
Þau hafa skapað heimili,
sem býr yfir samræmi og
hlýju og þau veittu gestum sín
um af rausn og höfðingsskap.
En snúum okkur að Ingi
mar og hlýðum á hvað hann
hefur að segja.
hann inni í tjaldinu og var
það aJItaf vel heitt.
Árið 1931 byggði ég svo
fyrsta gróðurhúsið og var það
aðeins 45 ferm að stærð. t>að
var svo rifið fyrir nokkrum ár
um og á grunni þess er nú
sundlaug. Fyrstu 10 árin mín
hér var ég nær eingöngu með
grænmetisrækt, aðallega gul-
rófur. Á þelim árum þýddi
ekkert að bjóða Islendingum
afskorin blóm og rósir, og tel
ég það mestu að þakka er-
lendurn áhrifum, ásamt meiri
velmegun, að við lærðum að
meta blóm sem fegurðaraúka
í daglegu lífi okkar.
Frá þvi að ég byggði gróður
húsið hef ég sífellt verið að
stækka við miig og nú er ég
kominn með 7 og i allt mynda
þau 5000 ferm gróðrarstöð. 1
þeiim rækta ég 12 tegundir af
rósum, auk smávegis af tómöt-
um og agúrkum, en vinber
epli og baunir eingöngu til
heimilisins. Við höfum hér 40.
000 rósaplöntur, og á hverjum
degi felippum við allt að
4000 rósir og sendum í
blómaverzlaniir í Reykjavík.
Ég fæ allt frá 7—50 kr. fyrir
hverja rós, þær ódýrustu
fara á 20 kr. í útsölu og þær
dýrustu á 110 kr.
Selur 4000