Morgunblaðið - 02.10.1973, Side 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR2. OKTÓBER 1973.
HVAÐ merkir þessi ritningargrein: „Ef einhver kemur
tii mín og hatar ekki föður sinn ogr móður og: konu og
börn og bræður og systur og jafnvel sitt eigið líf, hann
getur ekki verið lærisveinn minn“ (Lúkas 14,26).
ORÐIÐ „hatur“ hér verður ekki eins fráhrindiandi, ef
við minnumst þess. að rót orðsins á araimeis'ku (mali
því, er Jesús tailaði) þýðir efcki „hata“, heldur „elska
minn'a“. Þegar Jesús mælti þessi orð, hafði fjöldi manms
hri-fizt og heitið honum eftirfylgd. Menn, sem hugsuðu
um hag sj'álfra sín, vildu ganga í lið með Jesú vegna
eigin ávinnings. Jesús sóttist aldrei eftir vinsseldum,
og með þessum orðum reyndi hanin að fá fjöldann of-
an af áformum sínum. Fjölskylduböndin hafa löngum
verið sterfc meðal þjóðanna í Mið-Austurlönd'um, og
margir sneru við blaðinu, þegar hann kraifðist þess,
að fylgdin við hann skyldi metin meira en kærleik-
urinn til föður og móður. Látum það ekki hvarfla a-ð
okkur, að hánn hatfi reynt að rjúfa eðlileg tengsl
manna á mllli. Hann unnið móður sinni og talaði við
hana með blíðu á dauðastundinni. Alltatf hélt hann á
loft helgi og fegurð heimiliisins. En kröfur hans voru
guðlegar, og því voru þær réttar og sannar. Þetta ein-
kennilega orð, )rhata“, táknar einfaldlega, að Kristur
skuli sitja í fyrirrúmi og að kærleikurinm til hans skuli
ganga fyrir kærleikanum til „amnarra".
t
Eiginkona mín og móðir okkar,
MARÍA GUÐNADÓTTIR,
Austurgötu 3, Hafnarfirði,
andaðist 29 sept. sl.
Jarðarförin auglýst síðar
Guðbergur Jóhannsson og börn.
t
Maðurinn minn,
JÚLÍUS ÓLAFSSON,
Skálholtsstíg 2.
lézt i Landakotsspítala laugardaginn 29 september.
Guðný Einarsdóttir
t
Systir mín,
JÓSAFÍNA KRISTÍN GUOJÓNSDÓTTIR,
frá Strandhöll, Vopnafirði.
andaðist í Landspítalanum aðfaranótt 1. okt.
Jarðarförin auglýst siðar.
Fyrir hönd systkina og annara aðstandenda
Hjálmar Guðjónsson.
t
Móðir okkar, tengdamóðir og amma,
ÞÓRUNN SIGURLAUG JÓHANNSDÓTTIR,
frá Innri-Kleif, Breiðdal
andaðist i Borgarspítalanum 30 september
Birna Runólfsdóttir,
Sigtryggur Runólfsson,
Árný Runólfsdóttir,
Rósmundur Runólfsson,
Jóhapn Runólfsson,
tengdabörn og barnabörn.
t
Jarðarför bróður míns og frænda okkar,
ÞORSTEINS GUÐMUNDSSONAR
frá Hellissandi,
sem andaðist 26 sept ,
ferframfrá Ingjaldshólskirkju, miðvikudaginn 3. okt. kl. 14
Blóm vinsamlegast afþökkuð, en þeim, sem vildu minnast hans, er bent á
liknarstofnanir
Kristín Guðmundsdóttir og systrabörn hans.
Minning:
Sigurður Helgason,
rithöfundur
Þegar ég f fyrsta sinn var
nýkominn til Reykjavíkur vorið
1927 til að læra garðyrkju hjá
Ragnari Asgeirssyni og var að
leita mér að herbergi til að sofa í,
mætti ég ungum og óvenjuglæsi-
legum manni á mótum Bókhlöðu-
stígs og Lækargötu, Hann heilsaði
mér að fyrra bragði með þeirri
alúð, glaðværð og kurteisi, sem er
Austfirðingum öðrum fremur lag-
in, sagðist heita Sigurður
Helgason og vera skólabróðir
Þorgnýs á Sandi, frá Eiðum,
kvaðst sjá, að ég væri bróðir þessa
vinar síns og spurði, hvernig á
ferðum mínum stæði. Ég sagði,
eins og var, að mig vantaði þak
yfir höfuðið um sex vikna tíma.
„Þú skalt kaupa þér Vísi“, sagði
hann„ í honum eru sffellt aug-
lýst herbergi til leigu.“
Ég fór að ráðum hans, án þess
að það feæri árangur. En öðlingur-
inn Einar Helgason réð bót á
þessum vandkvæðum mínum fyrr
en varði, eins og reyndar fleiru.
„Má ég ekki annars bjóða þér
með mér á bíó?“ spurði Sigurður
mig, „þú gistir á Hernum fyrstu
nóttina í Reykjavík og færð þér
síðan herbergi, eins og ekkert sé.“
Ég þakkaði Sigurði gott boð og
fór með honum að sjá myndina,
sem honum lék hugur á, en ég hef
t
Bróðir minn,
HERMANÍUS ELÍAS
HALLMUNDSSON,
Kárastöðum,
Þingvallasveit.
andaðistað Elliheimilinu Grund
30 sept
nú alveg gleymt. En þessi hlýja
vinsemd, er Sigurður lét mér í té,
alókunnugum manni, gfeymist
mér aldrei.
Þegar þetta gerðist, hafði
Sigurður nýlokið prófi upp í 3.
bekk kennaraskólans. Næst begar
fundum okkar bar saman meir en
8 árum síðar, var hann fyrir
löngu orðinn útlærður kennari,
forstöðumaður barnaskólans að
Klébergi á Kjalarnesi og hafði
gefið út sína fyrstu bók, Svipi,
smásögusafn, er lofaði góðu. Ég
var aðeins atvinnulaus
búfræðingur á þessu kreppu ári,
1935, setztur í 3. bekk kennara-
skólans og hugðist snúa inn á nýja
framtíðarbraut.
Þá var það kvöld eitt árla
vetrar, að drepið var á dyr í
herbergis þess, er ég hafði leigt
mér í húsi Þerneyjarsystra að
Kirkjustræti 6. Gesturinn var
Sigurður Helgason, skólastjóri á
Klébergi, ljúfmannlegur i fasi
sem forðum, hafði meðferðs
Agrip af fslenzkri málfræði fyrir
barnaskóla í handriti eftir sig. Og
erindi hans var að biðja mig,
kennaraskólanemann, að yfirfara
handritið. Mig mun hafa rekið í
rogastanz og ég spurt: „Hvers
vegna kemur þú til mín að leita
ráða?“ Hann brosti og hélt fast
við tilmæli sín. Þá lét ég tilleiðast,
en mun hafa gert litlar
breytingartillögur. Og bókin kom
út fyrir næstu jól.
Síðan þetta gerðist, hefur mikið
vatn runnið til sjávar, Sigurður
kennt mörgum börnum, skrifað
og gefið út 8 frumsamdar skáld-
sögur, þar af 3 langar smásögur, f
einni bók (Og árin líða), auk all-
margra þýddra og endursagðra
bóka handa unglingum, ritstýrðra
tímarita, ættfræði og söguþátta,
er hann hefur einkum fengizt við
á hinum siðari árum ævi sinnar.
Það sem lengst mun halda nafni
Sigurðar Helgasonar, á loft, eru
skáldsögur hans. Er Eyrarvatns-
Anna, sem kom út í tveim bindum
1949 og 1957 þeirra efnis- og
viðamest, þróttmikil þjóðlífis-
lýsingum sem á sér fáa líka í
íslenzkum bókmenntum að krafti
og persónusköpun. Annars er stíll
Sigurðar með skýrum ein-
kennum, en þó blátt áfram, Hann
hafði djúpa samúð með sögu-
hetjum sínum, er báru það nefn
með rentu, því að þeim var ekki
fisjað saman, án þess að þær væru
ýktar á nokkurn hátt, þvi að
Sigurður þekkti það fólk út í
æsar, sem hann lýsti, hafði sjálfur
lifað lífi þess f æsku , hörðu og
miskunnarlausu við brjóst
íslenzkrar máttúru í sveit og við
sjó. Eru mér ekki sizt minn-
isstæðar lýsingar á lífi vitavarða,
enda var hann sonur eins þeirra,
Helga Hávarðssonar frá Grund í
Mjóafirði eystra, vitavarðar á
Dalatanga, og konu hans Ingi-
bjargar Þorvarðsdóttur frá
Lambableiksstöðum á Mýrum í
Austur-Skaftafellssýslu. Mun
Sigurður á ungum aldri hafa
aðstoðað föður sinn við hans
örðuga vitavarðarstarf.
Sigurður átti sæti í stjórn
Rithöfundafélags Islands um
skeið, var einn af stofnendum
Félags íslenzkra rithöfunda,
þegar Rithöfundafélag Islands
klofnaði 1945, fyrsti ritari F.I.R.
og síðan formaður þess eitt ár
1952 — 53 og í stjórn Bandalags
íslenzkra listamanna árið 1939 —
40.
Bezt kynntist ég Sigurði árið,
sem hann var formaður Félags
íslenzkra rithöfunda. Hann
gegndi því starfi af mikilli sam-
vizkusemi. Næsta eða næstu ár
þar á undan höfðu honum
hlotnazt listamannalaun, en af
hörmulegum mistökum var hann
sviptur þeim 1952, árið sem hann
varð formaður F.I.R., og tók hann
það mjög sárt, enda hafði
Sigurður þá sýnt, að hann var
orðinn dugandi rithöfundur. Ég
tel mig hafa óyggjandi sannanir
fyrir því, að vonbrigði Sigurðar
hafi verið orsök þess, að hann
hætti litlu síðar að skrifa skáld-
sögur, því að hann var ekki tek-
inn upp á launaskrá listamanna
eftir það nema ef til vill um
stundar sakir.
Af þvi sem nú hefur verið sagt
um kynni mín og Sigurðar Helga-
sonar má marka, að hann var vin-
fastur og sómakær. En hann hafði
einnig sterkan vilja og stefnu-
festu. Svo sagði mér Þorgnýr
skólabróðir hans frá Eiðum, að
hann hefði átt örðugt með
ísienzkunám framan af, en sótt
það af svo miklum dugnaði og
áhuga með það markmið fyrir
S. Helgason hf. STÉ/N/ÐM
linholti 4 Slmar 26677 og 142S4
Ágústa Hallmundsdóttir.
Maðurinn minn og sonur,
SIGURÐUR NIKULÁSSON,
Brekkuhvammi 8,
Hafnarfirði,
lézt sunnudaginn 30. september
Þórunn Jónsdóttir,
Sigriður Magnúsdóttir.
Konan mín og móðir,
GUÐRÚN KRISTJÁNSDÓTTIR,
Egilsbraut 9,
Neskaupstað,
andaðist i Landspítalanum 30 sept. sl.
Skarphéðinn Guðmundsson
og börn.
JL
T
Útför föður okkar og tengdaföður,
PÉTURS JÓNSSONAR,
bifreiðastjóra, Þjórsárgötu 3,
fer fram frá Fossvogskirkju miðvikudaginn 3. október klukkan 1 3.30.
Maria Pétursdóttir,
Ásthildur Pétursdóttir,
Jón Birgir Pétursson,
Stefanía Pétursdóttir,
Björn Pétursson,
Páil Þorláksson,
Birna Karlsdóttir,
Páll Bragi Kristjónsson.
Eiginmaður minn,
GUNNAR KRISTINSSON,
Holtsgötu 36,
Ytri-Njarðvík.
er lézt af slysförum 26. ágúst, verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju
miðvikudaginn 3 okt kl 3
Þeim sem vildu minnast hans er bent á Slysavarnafélag íslands.
Fyrir hönd barna okkar og annarra vandamanna
Inga Jóna Steingrímsdóttir.