Morgunblaðið - 10.11.1973, Síða 23

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 10. NÖVEMBER 1973
23
þegar við á snöggri yfirferð höf-
um nokkurt tækifæri. Það segir
sína sögu. — Já, það var oft margt
um manninn í ÁSBYRGI!
Jónína og Guðbjartur eignuðust
fimm mannvænleg börn, sem öll
eru á lífi, búsett á ísafirði, og
fylgja nú föður sínum til grafar.
Þau eru þessi:
Margrét Elísabet — gift Kristni
Arnbjörnssyni vélstjóra. Ásgeir,
skipstjóri — kvæntur Sigríði
Brynjólfsdóttur. Guðbjartur,
verkstjóri — kvæntur Svandísi
Jónsdóttur. Hörður, skipstjóri —
kvæntur Sigríði Jónsdóttur.
Ragnheiður — gift Jóhanni Kára-
syni lögreglumanni.
Alls eru afkomendurnir orðnir
29 að tölu. Þetta er gjörvilegur
hópur, enda af kraftmiklu kjarna-
fólki kominn í allar áttir.
— 0 —
Guðbjartur hafði fullt ráð og
rænu fram í andlátið, og var
furðu málhress og áhugasamur
um dagsins önn til hinztu
stundar. „Komplexamaður" var
hann enginn, en hreinn og heiður
til orðs og æðis í afstöðu sinni til
manna og málefna. Hann var
BJARTUR! Ótöldum mun hann
hafa reynst greiðvikinn og hjálp-
samur um dagana, en flikaði því
ekki frekar en öðru, svo dulur
sem hann var.
Ég votta vinum okkar og vanda-
mönnum samúð við fráfall þessa
grandvara sómamanns, sem
aldrei mátti i neinu vamm sitt
vita. Það er öllum hollt og gott að
minnast slíkra mann.
Mönnum eins og Guðbjarti
Ásgeirssyni hlýtur „heimkoman"
að verða góð. Ég bið honum far-
sællar siglingar yfir „móðuna
miklu“. Fyrirhyggju hans og út-
sjónarsemi mun ekki skeika nú
frekar en forðum daga, þegar við
fengum það óþvegið „fyrir
Fjörðurna" og sigldum hraðbyri,
eða þá brimlentum í Stekkjarvör.
Þá var gott að vita hann við stýr-
ið. Guðbjartur — þessi áberandi
vammlausi maður í syndum spillt-
um heimi — mun stýra sínu „fari
heilu heim i höfn á friðarlandi"
— í Herrans nafni. Guð blessi
hann...
Fósturbróðir minn og vinur!
Einhvern veginn eru mér þessi
og Fjallræðunnar efst í huga
núna „Sælir eru hjarthreinir, þvf
að þeir munu guð sjá.“
Baldvin Þ. Kristjánsson.
Guömundur Þorvalds-
son, bóndi. Minning
F.4. febr. 1886
D.31.okt. 1973
I dag er til moldar borinn
Guðmundur Þorvaldsson bóndi,
Litlu-Brekku, Borgarhreppi,
Mýrasýslu.
Guðmundur fæddist að Hofs-
stöðum í Álftaneshr. 4. febr. 1886,
en fluttist 2ja ára að Brekku, og
þar lifði hann og starfaði til ævi-
loka.
Guðmúndur var einn tíu syst-
kina. Mikill ættmeiður Mýra-
manna stendur að honum, sem ég
ekki kann að rekja, og kvíslast nú
limið um landið og út fyrir land-
steina. Ungur hóf Guðmundur
búskap, tók við af föður sín-
um um tvítugt, fyrstu árin með
systur sinni Helgu, er síðar giftisí
austur á Fljótsdalshérað, Vígfúsi
Þormar.
Árið 1914 kvæntist Guðmundur
Guðfríði Jóhannesdóttur frá
Gufá, Borgarhr., mikilhæfri konu,
sem nú lifir mann sinn áttatlu og
níu ára gömul. Var hún um langt
skeið ljósmóðir í hreppnum.
Þau hjónin Guðfr. og Guðm.
eignuðust tíu börn. Fjórum hafa
þau orðið að sjá á bak, en sex eru
á lífi, tvær dætur í Reykjavík, og
aðrar tvær giftar í Bandarikjun-
um, önnur Islending, hin þarlend-
um manni. Synirnir tveir búa á
föðurleifð sinni, á Ánabrekku Jó-
hannes, en Öskar á Tungulæk,
sem er nýbýli í Brekkulandi. Son-
arsonur hefir tekið við Litlu-
Brekku eftir afa sinn.
Síðasta árið dvaldi Guðmundur
ásamt konu sinni hjá syni og
tengdadóttur að Tungulæk og
naut góðrar umönnunar, og mat
mikils.
Guðmundur Þorvaldsson var
hár vexti, vel á sig kominn, vörpu-
legur maður, samsvaraði sér vel,
mildur í Iund, gleðimaður góður
og naut sín vel á vinafundum,
kjarnyrtur og hnyttinn. Arið 1952
heimsóttu þau hjónin dætur sínar
og tengdasyni í Bandaríkjunum.
Ferðin, sem tók mánuð, varð þeim
til mikillar ánægju. Nokkrum
Ingvar Þórðarson
byggingameistari
F.4.7.1909. D. 20.10. 1973.
MIG langar til að skrifa nokkrar
línur um kæran vin, Ingvar
Þórðarson byggingameistara. Ég
er óvanur svoleiðis skrifum og
líka hafa mér miklu færari menn
minnzt hans. Það eru um 40 ár
siðan við byrjuðum að vinna
saman. Fyrst hjá lærimeistara
mínum, en svo, þegar Ingvar tók
að sér byggingar, fór ég til ha'ns
og var hjá honum unz hann
kvaddi þennan heim. Ég man
ekki eftir að hafa unnið með
duglegri eða skemmtilegri manni.
Mig langar til að minnast á verk-
efni, sem við fengum hjá meistara
okkar, því mun ég aldrei gleyma.
Það var að taka ótilsniðnar VA
tommu gabonplötur, sem áttu að
fara í hurðir. Þetta var óvenjuleg
hurðarstærð, 90 — 100 sm
breiðar, mjög þungar. Við settum
lamir og skrár í þær, felldum þær
í kram og gengum frá þeim í
hurðargötin. Það var álitið eitt
dagsverk að setja venjulega furu-
hurð í og ganga frá henni, en við
settum þrjár þannig hurðir í á
einum degi. Ég man, hvað meist-
ari okkar var kátur og þótti þetta
vel gert. Þetta var dugnaði
Ingvars að þakka. Svona var
áhugi hans við alla vinnu, það vita
þeir, sem til hans þekktu. Ég ætla
ekki að skrifa neitt hól um
Ingvar. Ég veit af margra ára
kynningu, að honum væri það
ekki geðfellt. Eitt ervíst, að mikið
má ég vera honum og konu hans
þakklátur, að leiðir okkar skyldu
liggja saman. Konur okkar hafa
verið og munu alltaf verða beztu
vinkonur. Þeirra vinátta er búin
árum síðar brá Guðmundur sér til
Norðurlanda í fylgd fleiri bænda.
Þá ferð vildi hann gjarna fyrr
hafafarið.
I Egilssögu segir, að Ani nam
land og byggði, og heitir þar síðan
Ánabrekka. Síðar hefir jörðinni
verið skipt. Nú eiga synir
Guðmundar allt land með kostum
og gæðum, er Áni forðum fékk
sér til handa. Jörðin er landstór,
liggur til austurs að landi Borgar,
en til Langár að vestan með
óskertum veiðiréttindum. Hér er
fagurt um að litast, sem víðar á
þessum slóðum.
Vegir okkar Guðmundar lágu
ekki saman nema með höppum og
glöppum. Ungum varð hann mér
öðrum fremur hugstæður. Kom
þar margt til. Þá var
það eitt sinn, að Guðmundur
flutti á skemmtisamkomu
snjallt erindi, „Hugleiðingar
um Egilssögu",' er hann svo
nefndi. Þá var mér að visu kunn-
ugt um yfirgripsmikla þekkingu
hans á sögum okkar, goðafræði og
öðrum fornum fræðum. Sfðar
vissi ég um þekkingu hans i al-
mennri sögu, og hversu samgróin I
honum var sagnfræði. Söguna
skynjaði og skilgreindi Guðmund-
ur með yfirvegaðri dómgreind.
Guðmundur unni æsku- og lffs-
stöðvum sínum. Þeim, í nánum
tengslum ástvina og hæstu hug-
sjóna, vann hann allt gagn er
mátti, á langri ævi.
Varð Egilssaga, litríkt umhverfi
sögunnar með öllum sínum kenni-
leitum, hvatning til dáða — nokk-
ur aflgjafi?
Guðmundur á Brekku er í dag
kvaddur og honum þakkað giftu-
ríkt ævistarf. Hann verður um
langa framtíð í sögunni, góður,
gildur fulltrúi stéttar sinnar.
Konu, börnum og öðrum ástvin-
um flyt ég kveðju mina.
Helgi Hallgrímsson.
svar mitt
EFTIR BILLY GRAHAM
I Biblfunni stendur: „Haldið yður frá þeim og verið
ekki Iagsmenn þeirra." Er hér einnig átt við leiki, þátt-
töku f fþróttum og annarri slfkri skemmtan?
Ég trúi því, að Biblían meini það sem hún segir.
Sérhvert Guðs barn ætti fúslega að hlíta leiðsögn
Guðs, hvað varðar skemmtanir, tómstundir og
íþróttir. Samt held ég því alls ekki fram, að trúaðir
menn eigi að einangra sig. Jesús samneytti toll-
heimtumönnum og syndurum, og með því móti gat
hann vitnað fyrir þeim um föður sinn á himnum.
Þetta er góð lífsregla: Gerðu ekki neitt, sem hrygg-
ir Guðs heilaga anda, og farðu ekki á þann stað, þar
sem þú getur ekki hegðað þér sem lærisveinn
Krists.
Ég sé ekkert syndsamlegt við góða og heilsusam-
lega íþrótt, sem miðar að því að styrkja líkamann og
þjálfa hugann. Samt er hægt að taka hið góða fram
yfir hið bezta. Hver sú athöfn, sem gerir okkur verr
kristin, ætti að hverfa. En minnumst þess, að við
verðum ekki hólpin fyrir eigið réttlæti, heldur fyrir
réttlæti Krists. Við megum ekki hræsna líkt og
Farísearnir og segja:„Guð ég þakka þér, að ég er
ekki eins og aðrir menn.“ Við verðum að muna, að
allir hafa syndgað og skortir Guðs dýrð.
— Kristinboðsdagur
að vera óslitin rúm 40 ár. Eg vona,
að sú tryggð haldist til æviloka.
Ingvar var búinn að vera lengi
mikið veikur, var oft skorinn upp
og lá þá bæði á spítala og heima.
Það var hans lán, hve góða konu
hann átti, sem gerði allt fyrir
hann til að létta þjáningar
hans. Ingvar mat að verðleikum
aðhlynningu hennar, enda sýnir
heimilið það, en hann lagði sig
allan fram við að búa það sem
bezt. Við hjónin sendum konu
Ingvars og börnum, tengda-
börnum, barnabörnum, systur og
öðrum ættingjum og vinum, inni-
legustu kveðju og hluttekningu
við hið snögga fráfall hans.
Blessuð sé minning hans.
Þorbrandur Sigurðsson.
Framhald af bls. 12.
vegna vitna þeir með gleði og
djörfung um hjálpina, sem þeir
fundu í hinni lifandi kristnu trú.
Héraðinu er skipt í 4 safnaðar-
svæði, sem hvert um sig hefur
prest að leiðtoga. Auk þeirra voru
f ársbyrjun starfandi rúmlega 40
prédikarar og kennarar, sem
vitjuðu nær 100 þorpa. Enn bíða
þó f jölmörg byggðarlög eftir Ijósi
fagnaðarerindisins.
Starfið í Konsó er í örum vexti.
Tala safnaðarmeðlima er nú orðin
á 3ja þúsund. Verið er að hefjast
handa um kirkjubyggingu, sem
einnig mun skapa betri mögu-
leika en nú eru fyrir hendi til
námskeiðshalda í kristnum fræð-
um.
Innlenda lútherska kirkjan
hefur tekið við forystunni að
mestu leyti, en biður stöðugt um
fleiri kristniboða og aukna hjálp
vegna þess hve víðar dyr og verk-
miklar blasa við hvarvetna í
Suður-Eþíópíu. Þar eru nú á veg-
um Sambands íslenzkra kristni-
boðsfélaga Jóhannes læknir
Ölafsson með fjölskyldu, sem
starfar á nýju fylkissjúkrahúsi í
nágrenni Konsó, Skúli Svavars-
son og Jónas Þórisson með fjöl-
skyldur sínar, sem báðir starfa nú
á stöðinni f Konsó.
S.l. haust kom hingað til lands
Konsópresturinn Berrisha
Hunde. Hann kallaði sig „einn af
ávöxtum kristniboðsins í Konsó“.
Með vitnisburðisínumogfrásögn
um kveikti hann eld og endur-
nýjaðan áhuga í hjörtum margra
til að leggja lið kristniboði í landi
hans.
Kristniboðið í Konsó hefur
notið vaxandi skilnings og vel-
vildar. Víða mun þessa starfs
verða minnst f dag í kirkjum og á
samkomum. Þar gefst fólki kostur
á að leggja fram gjafir sínar
starfinu til stuðnings.
K.G.
„Vörulýsing
og vörumat”
víða um land
EFTIRFARANDI fréttatilkuynn-
ing hefur borizt Morgunblaðinu:
Sýningin Vörulýsing-vörumat,
sem efnt var til á vegum Norræna
hússins og Kvenfélagasambands
tslands í ársbyrjun 1972, hefur
verið sett upp á Selfossi, Blöndu-
ósi, að Varmalandi í Húsmæðra-
skóla Borgfirðinga, á Akureyri,
Egilsstöðum og Isafirði og nú
síðast var hún sett upp í félags-
heimilinu á Húsavfk dagana 26.
og 27. október s.l. Þar voru um
leið til sýnis munir frá Heimilis-
iðnaðarfélagi Islands. Eru það
handunnar ullarvörur, sem ráðu-
nautur Heimilisiðnaðarfélagsins,
Sigríður Halldórsdóttir vefnaðar-
kennari, mun framvegis fara með
til þeirra héraðssambanda innan
Kvenfélagasambandsins, sem um
það sækja og þá um leið halda
tveggja daga námskeið, sé þess
óskað. Veitir hún leiðsögn f gerð
þeirra muna, sem hún er með
sýnishorn af, og er þetta þáttur í
samvinnu milli Heimilisiðnaðar-
félagsins og Kvenfélagasam-
bandsins, til að stuðla að því, að
fallegur og vandaður vamingur
sé unninn úr íslenzkri ull á
heimilum.
SÍNE vill
enga
samninga
MORGUNBLAÐINU hefur borizt
eftirfarandi fréttatilkynning frá
SlNE, Sambandi íslenzkra náms-
manna erlendis:
Stjórn SlNE mótmælir harðlega
því baktjaldamakki, sem ríkis-
stjórnin hefur haft uppi við-
víkjandi svokölluðum samnings-
grundvelli við Breta í landhelgis-
málinu.
Stjórn SÍNE krefst þess, að
engir samningar verði gerðir án
þess, að þjóðin fái að segja sitt
álit.
Við skorum á ríkisstjórn og
alþingi að hlutast til um
1) að haldnir verði landhelgis-
fundir um allt land á næstu vik-
um, þar sem landhelgismálið
verði kynnt og rætt frá öllum
hliðum.
2) að efnt verði til þjóðarat-
kvæðagreiðslu um það, hvort
samið skuli við Breta og Þjóð-
verja að loknum þessum
landhelgisfundum og skuli ríkis-
stjórn og alþingi haga sér f sam-
ræmi við niðurstöður þeirrar
þjóðaratkvæðagreiðslu.
3) að látið verði af þeirri upp-
gjöf og undanlátssemi, sem ein-
kennt hefur vinnubrögð
landhelgisgæzlunnar síðustu
vikurnar.
Styðja
læknanema
MORGUNBLAÐEMU hefur borizt
eftirfarandi fréttatilkynning:
Fundur i Hjúkrunarnemafélagi
Islands, fimmtudaginn 8. nóv.
1973, lýsir yfir eindregnum stuðn-
ingi við aðgerðir Félags lækna-
nema síðastliðinn föstudag i sam-
bandi við fjöldatakmörkun i
læknadeild ogúrbæturi húsnæðis-
málum Iæknadeildarinnar. Fund-
urinn lýsir einnig yfir ánægju
sinni með viðbrögð og undir-
tektir, er Félag læknanema fékk
hjá viðkomandi ráðherra og ráðu-
neyti.
Þurfi að koma til frekari að-
gerða af hálfu Félags læknanema,
mun Hjúkrunamemafélag
íslands styðja þær meði þátttöku.