Morgunblaðið - 30.12.1973, Blaðsíða 34

34
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 30. DESEMBER 1973
Guðrún Guðbjarts-
dóttir — Minning
Fædd 30. desember 2897.
Dáin 21. desember 1973.
Hinn 21. desember sl. lést í
Landspítalanum, Guðrún Guð-
bjartsdóttir, Bragagötu 36.
Utför hennar verður gerð frá
Fossvógskapellu miðvikudaginn
2. janúar n.k. klukkan 1.30 e.h.
Guðrún var fædd á ísafirði hinn
30. desember 1897. Foreldrar
hennar voru Kristin Ásgeirsdóttir
og Guðbjartur Jónsson beykir. Á
Isafirði dvaldist Guðrún til ársins
1925, en það ár fluttist hún með
t
MARGRÉT EINARSDÓTTIR,
Berjanesi. Landeyjum,
lézt 26 desember
Vandamenn.
foreldrum sínum til Viðeyjar,
sem þá var mikill athafnastaður
og er mér kunnugt að Guðrún
hafði mætur á þeim stað og
minntist dvalar sinnar þar ávallt
með hlýhug og ánægju.
Árið 1931 verða þáttaskil í lífi
Guðrúnar, en það ár gekk hún í
hjónaband með Grími Grímssyni,
sem flestir Reykvikingar þekktu
þá og síðar undir nafninu Grimur
i íshúsinu.
Það var lífsgæfa þeirra beggja
að eiga saman langa og ástríka
sambúð og heimili þeirra ein-
kenndist alla tíð af sérstakri gest-
risni og glaðvarð og áttu þau í
sameiningu hlut að því að gera
hverja gestakomu sem ánægju-
legasta.
Þau Guðrún og Grímur
eignuðust saman þrjár dætur en
þær eru Kristín gift Halldórí
Björnssyni, Sigríður gift Ólafi
Lárussyni og Gyða gift Sigmari
Sigurðssyni og eru barnabörnin
orðin 9, svo stundum var þröngt
hjá ömmu þegar allir voru í heim-
sókn.
Bróðir okkar. t
JÓN BRYNJÓLFSSON,
verzlunarmaður, Stykkishólmi,
andaðlst 28. desember.
F.h. systkinanna
Gísli Brynjólfsson.
t
Útför korvunnar minnar
RAGNHILDAR JÓNSDÓTTUR
frá Hjarðarholti,
fer fram frá Dómkirkjunni fimmtudaginn 3. janúar kl. 1 0.30 f.h.
Guðmundur Kr. Guðmundsson.
t
Útför föður okkar,
CARL ANTON CARLSENS,
sem andaðist'21. des. fer fram frá Fossvogskirkju miðvikudaginn 2.
janúa.r k I. 3
Fyrir hönd barna hins látna og annara aðstandenda
Svavar M. Carlsen.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug við fráfall eigin-
manns min og föður okker,
ÓLAFS INGIMARSSONAR.
Guðný Kjartansdóttir,
Halldóra Katrín Ólafsdóttir Oddur Magnús Ólafsson,
Kristján Gunnar Ólafsson,
t
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og jarðarför
ÞORSTEINS ÞORSTEINSSONAR trésmiðs
Jóna Sæmundsdóttir
Sigu rður Jónsson.
Sæmundur Þ. Sigurðsson.
Guðrún var lífsglöð og glaðvær
kona að eðlisfari og hafði mikla
ánægju af að fara á mannamót og
hitta vini og kunningja. Á slikum
stundum var hún hrókur alls
fagnaðar. Að öðrum þræði var
hún alvörugefin og mjög heil-
steypt kona, sem tók jafnt mót-
læti sem meðlæti í lífi sínu með ró
og æðruleysi.
Aðdáunarvert var að fylgjast
með henni i hinum löngu veikind-
um hennar, sem hún bar af sannri
hetjulund og kvartaði aldrei þar
til yfir lauk og þar hjálpaði henni
hin glaða lund hennar og lífslöng-
un, sem aldrei yfirgaf hana, þó að
ég efist ekki um, að hún var við-
búin endalokunum, Þó um það
ræddi hún aldrei.
Mann sinn missti Guðrún 1959
og veit ég með vissu að það var
henni mikill missir svo og heimili
hennar, en ekki gafst hún upp,
því að með kjarki og dugnaði
réðst hún í það að byggja upp nýtt
hús að Bragagötu 36 ásamt undir-
riiuðum. Á meðan á byggingunni
stóð dvaldist hún á heimili mínu
og kynntist ég henni þá enn nánar
en áður og á milli okkar var ávallt
einlæg vinátta. Dætrum sínum og
barnabörnum reyndist Guðrún
góð móðir og amma.
Hjartans þakkir vil ég færa
kærri tengdamóður minni að lok-
um. Sjálfur á ég henni stóra þökk
að gjalda og svo er um mitt
heimili. Efst í huga mér er þakk-
læti fyrir að fá að kynnast svo
vammlausri og einlægri konu,
sem hún var og hafa mátt eiga
vináttu hennar.
Hafðu hjartans þökk fyrir allt.
Hvíl þú í friði.
Halldör.
t
Kærar kveðjur og þakkir til allra,
sem sýndu samúð víð andlát og
jarðarför systur okkar og fóstur-
systur,
EMELÍU BLÖNDAL.
Laufey og Magnús Blöndal
Ragna Kristjánsdóttir.
t
Móðir okkar,
ÞÓRFRÍÐUR JÓNSDÓTTIR
Frakkastíg 11,
sem andaðist 20 desember,
verður jarðsungin frá Dóm-
kirkjunni í Reykjavík, fimmtu-
daginn 3. janúar kl. 1 3.30
Guðrún Sveinsdóttir
Guðmundur Sveinsson.
LESIfl
/— T"—
talmatan, a
DRCLECII
Þórarinn Gunnarsson
Hafnarfirði - Minning
Þórarinn Gunnarsson andaðist
á aðfangadagskvöld að Sólvangi,
en þar dvaldist hann síðustu æfi-
árin. Þórarinnvarfæddur4. marz
rz árið 1883 og var því rúmlega
níræður, er hann lézt. Foreldrar
Þórarins voru hjónin Margrét
Sigurðardóttir og Gunnar Gunn-
arsson. Byggðu þau bæ sinn i
Hafnarfirði og nefndu Gunnars-
bæ. Við hann var svo Gunnars-
sund kennt. Þórarinn var fæddur
i Gunnarsbæ og átti þar heima og
síðar að Gunnarssundi 1, sem
stendur á lóð gamla bæjarins.
Þórarinn átti því allan aldur sinn
heima á sama stað þar til hann af
heilsufarsástæðum fluttist að Sól-
vangi.
Þórarinn var yngstur fimm
systkina, er upp komust og var
hann aðeins þriggja ár, þegar
hann missti móður sína, en faðir
hans hélt heimilinu saman og ólst
Þórarinn upp hjá honum. Eins og
títt var í þá daga byggðist allt á
löngum og ströngum vinnudegi.
Ungur að árum þurfti Þórarinn
að fara að vinna. Lengst af stund-
aði hann sjómennsku. Var hann i
fyrstu við handfæraveiðar á kútt-
erum frá Hafnarfirði. Síðar var
hann á togurum. Var hann á
togaranum Mars, sem var einn af
fyrstu togurunum, með Hjalta
Jónssyni skipstjóra. Þórarinn var
með fleiri þekktum skipstjórum
má þar nefna Aðalstein Pálsson
og Alexander Jóhannesson.
Stundum var Þórarinn þátttak-
andi í útgerð þeirra skipa, sem
hann var á. Oftast var Þórarinn
netamaður, þótt hann ynni ávallt
þau verk, sem þurfti á að halda.
Lét hann alltaf hlý orð falla í garð
yfirmanna sinna. Síðustu starfs-
árin stundaði Þórarinn ýmsa
vinnu í landi, lengst á netaverk-
stæði Jóns Gíslasonar.
Þórarinn var góður verkmaður,
samvizkusamur og lét ekki verk
úr hendi falla. Hann var snyrti-
menni og kunni að nýta hlutina.
Hann hugsaði mjög um hag
þeirra, sem hann vann fyrir og
var vel liðinn bæði af yfirmönn-
um og samstarfsfólki.
Alla tíð var Þórarinn mikill
reglumaður bæði á tóbak og
áfengi. Hann gerðist ungur félagi
í st. Morgunstjörnunni. Honum
rann oft til rifja það mikla böl,
sem áfengisneyzlan olli fyrr og
síðar. Sérstaklega tók það hann
sárt, þegar ungt fólk lenti í erfið-
leikum vegna fjötra drykkjusýk-
innar.
Þórarinn fór ekki varhluta af
því að ganga í gegnum harðan
skóla lífsreynslunnar. Fyrri konu
slna, Guðrúnu Einarsdóttur,
missti hann í janúar árið 1938.
Þau hjónin höfðu eignazt þrjú
börn. Eitt þeirra lézt í bernsku og
hin tvö misstu þau uppkomin.
Voru berklarnir þar að verki.
Verður ekki með orðum lýst slíkri
harnlsögu og þarf mikið þrek og
jafnaðargeð til að láta ekki bugast
undan svo þungri byrði.
Síðari kona Þórarins var Torf-
hildur Níelsdóttir. Hún var ekkja
með eina dóttur, er þau tóku sam-
an. Oft hafði Þórarinn orð á því,
hve lánsamur hann var að hafa
kvongast Torfhildi. Hún hafi ver-
ið sér mjög góð og dóttir hennar,
Þorbjörg, hafi ávallt reynzt sér
eins og bezta dóttir. Var hann
henni og fjöiskyldu hennar mjög
þakklátur fyrir umhyggjusemi
þeirra, sem hann mat æ meira
eftir því sem hann fann meira til
vanmáttar vegna sjónleysisins,
sem háði honum mjög síðustu
árin. Torfhildi missti Þórarinn
árið 1969
Við, sem kynntumst heimili
þeirra Torfhildar og Þórarins,
fundum þann hlýhug, alúð og
snyrtimennsku, sem einkenndi
heimili þeirra að Gunnarssundi 1.
Alltaf var sama prúðmennskan,
sama góða skapið, sömu ástúðlegu
móttökurnar og gestrisnin, sem
gerði það að verkum, að gott var
að hafa verið gestur þeirra.
Þau áttu sitt lífsstarf í Hafnar-
firði, settu sinn svip á bæinn,
skópu þar sína sögu, sem ljúft er
að minnast.
Utför Þórarins fór fram í gær,
laugardag. Páll V. Danfelsson.
SVAR MITT
EFTIR BILLY GRAHAM
HALDIÐ þér, að það sé vegna syndarinnar I lífi mínu, að
bænir mfnar eru ekki heyrðar?
Þér vitið betur en ég um syndina f lífi yðar. Jesaja
sagði: „Hönd Drottins er ekki svo stutt, aðhann geti
ekki hjálpað .. . en það eru syndir yðar, sem skilnað
hafa gjört milli yðar og Guðs yðar.“
Minnizt þess einnig, að Guð veitir okkur ekki
alltaf það, sem við girnumst. Hann gefur okkur það,
sem við þörfnumst. Foreldrar verða ekki ávallt við
óskum bama sinna. Eins er Guði háttað. Hann
kemur ekki með uppfyllingu sérhverjar bónar á
silfurdiski.
Stundum svarar Guð bænum okkar á þann veg, að
það fer fram hjá okkur. Við biðjum þess, að við
auðgumst, og stundum sendir Guð okkur fjárhags-
örðugleika. En sál okkar hlýtur styrk til aðstandast
raunina. Við biðjum um góða heilsu, og bænheyrsl-
an er veikindi, og okkur verður auðveldara að sýna
þeim samúð, sem eru sjúkir.
Honum verða engin mistök á, þó að við skiljum
ekki alltaf vizku hans. En þegar við komum til
himins og sjáum orsakir þess, sem okkur bar að
höndum, þá munum við falla að fótum hans og
þakka honum fyrir, að hann svaraði ekki sumum
fávfslegum bænum okkar. „Nú sjáum vér svo sem í
skuggsjá í óljósri mynd,en þá augliti til auglitis“ (1.
Korintubréf 13, 12).