Morgunblaðið - 30.12.1973, Blaðsíða 4

Morgunblaðið - 30.12.1973, Blaðsíða 4
4 MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 30, ÖESEMBER 1973 ^ 22-0*22- RAUDARÁRSTÍG 31 BÍLALEIGA CAR REINITAL IX 21190 21188 1TEL 14444 • 25555 mm/m iBllALEIGA CARJJENTAL <g BÍLALEIGAN 51EYSIR CAR RENTAL V24460 í HVERJUM BÍL PIONŒŒR ÚTVARPOG STEREO KASSETTUTÆKI iHverfisgötu 18 SENDUM | f\ 06060 SAFNAST ÞEGAR . > SAMAN § SAMVINNUBANKINN 19 SKILTI Á GRAFREITI OG KROSSA Flosprent s.f. Nýlendugötu 14, sími 1 6480 RAGNAR JÓNSSON, hæstaréttarlögmaður, GÚSTAF Þ. TRYGGVASON, löaf ræðinqur, Hverfisgötu 14 - sími 17752. Lögfræðistörf og eignaumsýsla ORÐ DAGSINS Á HríngiS. hlustið og yður mun gefast íhugunarefni. slMl (96)-21840 Áfram með sólinni Hefirðu litið út um gluggann þinn núna? Sjaldan hefur mvrkrið átt meiri völd. Og ef þú hlustar heyrir þú andvörp og ekkastunur. Fár og mæða sorg og slys hvarvetna. Svo ægilegt að ómöglegt er annað en að loka augum ósjálfrátt, þegar litið er yfir fyrirsagnir blaðanna um brjálæði heims og einstaklinga — og heilla þjóða. Vesturlönd færast inn í skuggana. Lindir ljóss, varma og kraftar uppspretta lífsins í austri eru allt i einu öllum ljós. Fátæku löndin fyrir botni Miðjarðarhafs, sjálf ættjörð Krists, með Sinai og Sýrlandi, er allt í einu á hvers manns vörum. Þeirra þáttur hafði gleymst. Steininn, sem varpað var til rothöggs og eldurinn sem tendraður var milljónum í Mið-Evrópu fyrir 30 árum, er nú að hitta Vesturlönd aftur, úr átt sem enginn reiknaði með þá. Flóttafólkið úr Palestínu, sem búið er að gera eiturjarð- veg haturs og grimmdar, er far- ið að heimta sinn rétt, sína hefnd, sinn hluta við óhófsborð- in í véstri. Saklausir gjalda hinna seku. Grátur og gnístran tanna í myrkrinu. Ættum við að reyna sömu vopn á móti? Myrkur gegn myrkri margfaldar sortann. Frost gegn frosti eflír til enn meiri dauða. Ættum við að æsa dansinn enn meira kringum gullkálfinn? Gera enn meiri kröfur, éta meira, drekka meira, dansa meira og öskra hærra, meðan Rómaborg menn- ingarinnar á Vesturlöndum brennur i spillingu stjórnmála- manna, valdafuna valdhafanna, öfundarloga höfðingja þessa heims? Áramót. Litizt um. Lftið fram og aftur. Janúar er mánuður Janusar- guðsins, sem var tákn viðsýnis með tvö andlit. Hann lítur nú þegar hengiflug framundan. Snúið við, áður en skortur og kreppa atvinnuleysis í aflvana verksmiðjum, tæmdum höfum og arðrændum ekrum lamar allt líf, hið dásamlega líf jarðar- innar. Snúið við. Furðulegt. Tvö þúsund ára boðskapur Krists. Og þar er framhaldið svona: Trúið fagnaðarboðskapnum um ríki réttlætis, friðar og þar af leiðandi fögnuð. Þá mun allt annað veitast yður. Hjálpið Aröbum að finna sjálfa sig og auðæfi síns lands í stað þess að efla hatur þeirra og fordóma gegn þeim fáu, sem björguðust úr eldinum, sluppu út úr gas- ofnum og dauðabúðum og gert hafa auðn að aldingarði þarna austur frá og er nú enn á ný hótað eldi og kvölum. Sendið Aröbum og Ísraelsmönnum jarðvinnsluvélar í stað skrið- dreka, vísindamenn í stað her- foringja, leiðsögn í stað hel- sprengja og eldflauga. Undar- legt að hugsanir og hatur fólks- ins þarna austur frá skuli myrkva borgir Vesturlanda. En svo er það samt. Eigum við enn að gjalda glæpanna í Treblinka og Auschvitz? Ætlum við enn að ganga fram á nýju ári til að byrgja sólskin elskunnar, söngva góðleikans í kenningu Krists? Þaðskiptiryist minnstu, hvað við örfáir íslendingar gjörum eða hvað við hugsum, segja sjálfsagt margir. „Ekkert getur komið í stað íslands,“ segja aðrir. „Það er mikilvæg- asti hlekkurinn í vörn og vernd heimsins," bæta þeir við. Ekki prestar og hugsjónamenn, sem oft eru einskis metnir, heldur hagspekingar og stjórnfræðing- ar. Samkvæmt því erum við ,,fá og smá“ ákaflega mikilsverðar manneskjur. Snúum því við „Trúum frjáls á Guð hins góða“. „Gæt þess vel sem göfg- ast hjá þér finnst. Gæddu vel þann neista sem liggur innst.“ Snúum blátt áfram við af leið hroka og óhófs. Látum hinn skapandi mátt huga og handar fá að njóta sín. „Lær sanna tign þín sjálfs Ver sjálfur hreinn og frjáls Þá skapast frelsið fyrst.“ Öll ægislys hins liðna árs — ársins sem líklega er metár í slysum og hörmum á þessari öld á íslandi ættu að geta orðið ákall — já neyðaróp um að fara varlega. Vera algáður, vaka. Allir íslendingar þurfa að gera meira en skyldu sína. Þar eig- um við lýsandi fordæmi einmitt frá þessu ári, árinu 1973, þegar eldgosið herjaði Eyjarnar fögru — gullkistu landsins. Samein- aðir stöndum vér, sundraðir föllum vér. Sameinaðir stönd- um vér „eldgos, nauðir, Svarta- dauða, eld, ís og myrkur. Trú á sigur ljóss og lífs, sigur vorsins, er aðalsmerki allra sannra íslendinga. Sundrung, er versti voðinn. Sú trú er fangamark Krists í vitund is- lendings. Sú trú hefur enn haldið velli gegnum aldirnar. Hlægilegt prestahjal, segir einhver. En samt er þessi trú á sigur vorsins sá kraftur, sem skapar hetjur hversdagslífsins í hörmum líðandi stundar og veitir hertygi ljóssins gegn her- veldi myrkursins. EJ þið ekki trúið mér, ættuð þið að kynna ykkur í leyndum afstöðu fólksins, sem næst stendur nú slysum og þjáning- um og næst eldinum og ísnum og eitrinu. Gangið þanning heilshugar gegn hættum og neyð. Látið aldrei eiturveigar né meingun — ég meina mein — eyðileggja heilindi og sköp- unarorku huga hjarta né handar. Áfram með sólinni, hærra, hærra. Fram á lýsandi leið sé þér litið i trú, þar sem ljómandi takmark þér skín. Það takmark er: Sómi vor, gróðandi þjóðlíf. En til þess að svo megi verða, þ^rf áskorun skáldsins: Lifni vilji vit og þor, vaxi trú hvers hjarta, að verða ívaf allra fram-' kvæmda íslendings. Það verður besta gjöfin til lands og lýðs á hinu mikla afmælisári, þjóðhát- íð nýja ársins. Verði þanning gengið fram, verður 1974 fágnaðarár í orðs- ins fyllstu merkingu. Þá verður gaman að sitja við gluggann um næstu áramót og líta með Janusi yfir farinn ársins veg. Árelíus Ntelsson. Þjóðhátíðarárið 1974 verður okkur vonandi farsælt ár, þó sjaldan hafi verið öllu meiri kvíði í mönnum en við þessi áramót. Sá kvíði er, ekki að ástæðulausu. Ábyrgir aðilar hafa skýrt frá því, að höfuð fjáraíla útvegur okkar sé rekinn með miklu tapi, og iðnrek- endur hafa vottfest, að allur iðnrekstur landsins standi höllum fæti og flestir munu fyrir löngu hafa látið sannfærast um það, að landbúnaðurinn sé lítil tekjulind fyrir þjóðarbúið, og hvað er þá til að brauðfæða þjóðina? Á þennan hátt er dæmið með öðrum orðum sett upp fyrir okkur almenna borgara og það er ekki nema eðlilegt að niðurstaðan verði minni en ekki neitt. Samt heldur sigling þjóðar- skútunnar óhikað áfram inn Skerjafjörðinn og þótt við hásetarnir séum að vona, að vent verði frá, áður en af strandi verður, þá mun sú von að engu gerð. Þeir í brúnni halda áfram að þræða milli skers og báru, meðan ekki sekkur. Ef að líkum lætur„ mun margur hafa þunga áhyggju yfir sínum bú- reikningi úm þessar mundir og sjá fram á þá staðreynd, að hún Bú- kolla okkar er orðin óeðli- lega þurftarfrek, eða öllu heldur að þurfabörnin eru óþægilega mörg á ekki fjölmennara heimili. Nú nægir ekki lengur að fá léðan fóðurbæti hjá góðviljuðum nágrönnum til að drýgja úr henni Búkollu okkar dropann. Græðgin og óhljóðin vaxa dag frá degi í hvítvoð- ungunum. En þegar neyðin virðist yfirvof- andi, verður okkur jafn- an eitthvað til bjargar. Nú er komin olíukreppa okkur til líknar. Hver veit nema nú sé komið tækifæri tíl að gera rækt- un ávaxta og blóma að þeim atvinnuvegi, sem bjargað geti hallarekstri skuttogaranna og fóður- bætiskaupum fyrir hana Búkollu okkar. Garðyrkjubúskapur okkar hefur að vísu ekki verið hátt metinn í kaup- félaginu fram til þessa, enda aldrei verið annað en bágborinn einyrkja kotbúskapur, sem þó hefur aldrei notið fyrir- greiðslu eða meðgjafar af neinu tagi, en miklu fremur verið sérstök ástríða til að skattpína með lúxustollum í öllum hugsanlegum myndum, sem hægt hefur verið að upphugsa í skemmtileg- heitum. Nú er olíu- kreppan hjá þeim þjóð- um, sem hafa milljarða gjaldeyristekjur af út- flutningi á blómum, sem ræktuð eru í upphituðum gróðurhúsum, að gera framleiðslu íslenzkra garðyrkjubænda sam- keppnisfæra og allavega mega okkar ræktunar- menn nú gera sér vonir um að standast sam- keppnina um innlenda markaðinn og þurfa ekki að henda framleiðslu sinni á hauga vegna óþjóðhágslegs innflutn- ings á samskonar vöru.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.