Morgunblaðið - 30.01.1974, Blaðsíða 5

MORGUNBLAÐIÐ, MIOVIKUDAGUR 30. JANUAR 1974
5
OKKAR
c*
MARGVIÐURKENNDA
SLÆR ÖLLUM ÖÐRUM ÚTSÖLUM VIÐ
— HEFST Á MORGUN í ÞREM
VERZLUNUM SAMTIMIS.
■j
40%—60% AFSLÁTTUR.
c
Kristbjörg Kjeld, Krlingur Gíslason og Þóra Friðriksdóttir í
hlulverkuin slnuin.
ALLT NÝJAR OG NÝLEGAR VÖRUR
Þjóðleikhúsið:
— ÓTRÚLEG KJÖR.
Liðin tíð
Höfundur: Harold Pinter
Þýðandi: Örnólfur Árnason
Leikstjóri: Stefán Baldursson
Leikmynd og bún.: Ivan Török
Höfundur, kóminn'yfir fcrlugt,
skrifar leikrit um jafnaldra sína:
hjön, sem Inia úti í sveit, fá gest,
vinkonu frúarinnar, sem hún hef-
ur ekki séð i um tuttugu ár. ViíS
komu hennar rifjast auðvitað upp
ýmislegt frá þessum liðnu árum,
þegar allir þátttakendur voru um
tvítugt.
Það er gömul re.vnsla, að minn-
ingar eru ekki alltaí áreiðanlegar,
hæði gleynia tnenn ýmsu, sem
gerðist, og svo muna menn Ifka
ýmislegt, sem aldrei gerðist nema
i ímyndun þeirra sjálfra, eitthvað,
sem þeir sáu fyrir sér og átti að
gerast. Margt gerðist líka, sem
menn kæra sig ekki um að muna,
og með árunutn verða minningar
um það óljósar og jafnvel tnjög
bre.vttar Irá því, sem gerðist í
raunveruleikanum. Sem sagt
minningar fólks um fertugt um
það, sem gerðist, þegar það var
um tvítugt eru margrætt og við-
sjált fyrirbrigði. Leikritið Liðin
tið eftir Harold Finter er tilraun
tii að fjalla um þetta efni og þykir
almennt hafa tekizt mjög vel, leik-
ritið mun vera margverðlaunað
og lofað og vonandi er það með
réttú.
Pinter er tnjög raunsær hi)f-
undur án þess að vera nokkur
þræll yfirhorðsraunsæisins. Hann
skrifar samtöl, sem gerast dýpra
inni í persónunum en venjuleg
samtöl, þau hera meira en al-
mennt er gert i samtölum og ein-
mitt vegna þess, henda þau til enn
stærri vídda, sem þagað er um, en
tilvist þeirra má samt sk.vnja
mjög greinilega — þvi, eins og
meistari Beeket sagði, þá getum
við i rauninni ekki skipzt á
neinum raunverulegum upplýs-
ingum, málið nær alls ekki yfir
það, sem við vilduin segja, en við
höfum ekkert nema orðin og því
verðum við að halda okkur við
þau. Ef til vill er samt hægt með
einhverjum hrögðum að láta þau
segja meira en hingað til hefur
tekizt — eitt slíkt hragð er fyrir-
fram ákveðin orðleysa, þögn á eft-
ir ákveðnum orðum, sem á að
leiða til þess, að þögnin tali á því
máíi, sem er ofar (eða neðar)
sviði málsins. Þessu hragði heitir
Finter vísvitandi og sennilega á
réttum stöðum — og það er ein-
mitt þessi stækkun sviðs tjáning-
arinnar, sem gerir þetla verk
merki' að öðru leyti er það
mjög i. uiidið stað sinum og tima
og persónur þess ekki sérlega
spennandi.
Hvernig hefur nú tekizt til við
að koina þessu erfiða verkefni á
svið?
Ég get ekki betur séð en það
hafi tekizt mjög vel. Undir var-
færnislegri, en ljósri og ákveðinni
stjórn Stefáns Baldurssonar hafa
leikarurnir fundið hina réttu
tóna, hæði tón liins eðlilega sam-
tals og svo hinn, tón undirsamtals-
ins, þ.e.a.s. orðanna, — sem eru
ulan hins venjulega samtals og
síðast en ekki sizt her að lota þá
fyrir hina fylltu þögn, sem talaði
sínu skýra máli, en sá þáttur
leiksins er sennilega erfiðastur.
Þýðing Örnólfs Arnasonar
he.vrðist mér góð.
Leikmynd og húningar ivans
Török voru mjög lállausir og
drógu á engan liátt athyglina frá
því, sem er aðalinnihald verksins
— sem sagt hvort tveggja mjög
gott
Aðstandendur allir eiga þakkir
skilið fyrir þessa ágætu sýningu
— hitt er svo aniiað mál, að kjall-
arinn þyrfti að hatna enn til þess
að allir áhorfendur væru sæmi-
lega ánægðir, en þrátt fyrir það
skulum við gleðjast yfir þessu
nýja sviði, sem auðgar leikhús-
lífið í borginni.
Þorvarður llelgason.
AÐEINS í NOKKRA DAGA!
TÍZKUVERZLUN UNGA FÓLKSINS
Utjp KARNABÆR
LÆKJARGÖTU 2 LAUGAVEGI 20A LAUGAVEGI 66