Morgunblaðið - 08.03.1974, Page 37

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 8. MARZ 1974
37
ROSE-
ANNA
FRAMHALDSSAGA EFTIR
MAJ SJÖWALL OG
PER WAHLÖÖ
JÓHANNA KRISTJÓNSDÓTTIR
ÞÝDDI
49
sérstöku tilviki. Sjálfur hringdi
hann til hennar tvisvar á hverju
kvöldi til vonar og vara, klukkan
sex og síðan aftur um miðnætti.
Annað gerðist ekki.
Á heimavígstöðvunum var
ástandið heldur ekki skemmti-
legt. Kona hans sagði fátt, en
augnaráð hennar varð stöðugt
illskulegra og það var augljóst, að
hún hafði fyrir löngu misst trúna
á þetta einkennilega verkefni,
sem bar engan árangur. Og hann
hvorki vildi né gat sagt nokkuð.
Kolberg átti skemmtilegri daga.
Þriðju hverju nótt leystu Meland-
er eða Stenström hann af. Ahl-
berg til sárrar gremju fékk hann
ekki annað viðfangsefni en að
tefia skák við sjálfan sig. Þeir
höfðu fyrir löngu tæmt öll hugs-
anleg og óhugsanleg umræðuefni.
Hann leit á klukkuna. Klukk-
una vantaði fimm mínútur i tíu.
Hann reis upp, geispaði stórum,
skolaði andlit sitt úr köldu vatni.
Þegar hann var að komast að dyr-
unum heyrði hann að síminn
hringdi.
— Er hann að koma?
— Nei, svaraði Kolberg. — En
hann stendur á götunni fyrir utan
húsið hjá henni.
Þetta var að vísu óvæntur leik-
ur hjá Bengtsson, en við því var
ekkert að gera. Hann komst ekki
inn, nema Sonja opnaði fyrir hon-
um Og áður en hann kæmist
hálfa leið upp stigann, væru allir
hinir komnir af stað.
— Við verðum að sýna fyllstu
aðgát.
— Já, sagði Kolberg.
Martin stöðvaði bílinn skammt
frá. Hann sá Ahlberg ganga að
innganginum. Siðan hringt var
voru liðnar nákvæmlega þrjár
mínútur. Hann hugsaði til kon-
unnar, sem var ein í íbúð sinni á
þriðju hæð. Maðurinn sem hét
Folke Bengtsson var hvergi sjáan-
legur.
Hálfri mínútu síðar var kveikt
ljós í stigaganginum. Svo var
slökkt aftur. Ahlberg var á sinum
stað.
Þeir biðu þegjandi við svefn-
herbergisgluggann. Það var
slökkt i herberginu. Kolberg kom
auga á Bengtsson, þar sem hann
stóð við strætisvagnastöðina á
horninu. Þegar hann hafði staðið
þar nokkra hríð, án þess nokkur
bíll kæmi lagði hann af stað.
Ilann gekk hægt yfir götuna og
hvarf á bak við söluturn.
— Nú, sagði Ahlberg i myrkr-
inu.
Þeir sáu strætisvagninn aka hjá
og þegar hann beygði inn í götuna
hafði Bengtsson enn ekki komið í
ljós. Það var ómögulegt að vita,
hvort hann hafði farið inn í sölu-
turninn og Ahlberg hélt fast um
handlegg hennar, meðan þau biðu
eftir því, hvort siminn myndi
hringja.
En síminn hringdi ekki og
nokkruin mínútum síðar sáu þau
manninn koma frá söluturninum
og ganga yfir götuna.
Hann var á leið burtu. Þeir
gengu á eftir honum, og misstu
iiðru hverju af honum i fólks-
mergðinni. Hann hægði ferðina
að minnsta kosti tvívegis, við al-
menningssíma, en herti svo á sér
aftur. Að lokum virtist hann hafa
ákveðið sig og stefndi heim á leið.
— Heldurðu að hann hafi verið
hérna áður? spurði stúlkan.
— Éi' á við . . . það var fyrir
tilviljun, að ég tók eftir honum
þarna i kvöld.
Ahlberg hallaðist upp að
veggnu m.
— Kannski hann hafi verið hér
á hverju kvöldi, sagði hann.
Þegar Martin kom aftur eftir að
hafa fylgt Bengtsson ef.tir heim til
sín, skrapp hann upp í ibúðina til
þeirra.
— Hann tók strætisvagninn að
VELVAKAIMDI
Velvakandi svarar i síma 1 0-1 00
kl. 1 0.30 — 1 1 30, frá mánndegi
til föstudags.
£ Erindi Rósu
B. Blöndals
Þorkell Hjaltason skrifar:
„Ég ætla í þessu spjalli mínu til
Velvakanda að nefna með fáein-
um orðum nokkur ánægjuleg at-
riði, sem flutt voru i fjölmiðlum í
síðustu viku þorra og mér þóttu
að nokkru áhugaverð. Einkum er
það þrennt, er ég vil vekja athygli
á, og tek ég það í réttri tímaröð.
Mánudaginn 25. febrúar talaði
frú Rósa B. Blöndals, skáldkona,
um daginn og veginn í útvarpið.
Erindi þetta var glæsilega flutt á
litriku, fögru og kjarngóðu máli.
Mörg þau málefni, er hún drap á,
eru um þessar mundir mjög til
umræðu um allar byggðir þessa
lands. Vil ég sérstaklega þakka
frúnni fyrir skeleggan og kröftug-
an málflutning um varnarmálin,
er hún hvatti landslýð allan lög-
eggjan að sofna ekki á verðinum,
heldur halda vöku sinni varðandi
varnir landsins. Af erindinu öllu
stóð hinn hressilegasti gustur, og
heyrendur allir munu hafa notið
þess ríkulega.
0 Sjónvarpsþáttur
Vestmanneying-
anna
í öðru lagi vek ég athygli á
Vestmannaeyjaþættinum, er lista-
fólk frá Eyjum lék og söng undir
stjórn Tage Ammendrups, mið-
vikudaginn 27. febrúar s.l.
Frammistaða þessa listafólks
var öll með miklum ágætum og
var mjög ánægjulegt að sjá og
heyra.
Gamlir karlar með hálffreðið
blóð í æðum hrukku upp af sínum
doðadúr og urðu sem ungir menn
í annað sinn, vegna þess að mörg
lög, sem þarna voru sungin og
leikin, voru í tízku á þeirra ung-
dóms- og sokkabandsárum fyrir
meira en hálfri öld.
— Já, blessuð sönglistin getur
oft haft undraverð áhrif veiti
menn henni viðtöku með opnum
huga. Þessi „dásamlega drottning
meðal lista, dýrðarljóssins sæti
stigin frá“ laðar alltaf fram það
bezta og göfúgasta, sem blundar í
hverri mannssál, því að „hjörtum
mannanna svipar saman í Súdan
og Grimsnesinu“, eins og Tómas
Guðmundsson segir svo fallega í
kvæði sínu um ungu konuna frá
Súdan.
— Hafi Eyjamenn þökk fyrir
þáttinn.
0 Með eða móti
Og þá er að geta þriðja þáttar-
ins, sem ef til vill er sá mikilvæg-
asti.
Sjónvarpað var umræðuþætti
um varnarmálin miðvikudaginn i
síðustu viku. Umræðunum stýrði
Magnús Bjarnfreðsson, en fjórir
ræðumenn voru tilnefndir af
áhugamannafélögum um vest-
ræna samvinnu og fjórir af félagi
herstöðvaandstæðinga.
Af þvi, sem þarna kom fram,
kom mér einna mest á óvart af-
staða Helga Sæmundssonar, er
hann fór að bera saman herset-
una í Eystrasaltslöndunum ann-
ars vegar og veru varnarliðsins
hér á Islandi hins vegar.
Skil ég ekki hví Helgi bar fram
svo fjarstæðukennda þversögn,
sem er raunar jafn langt frá raun-
veruleikanum sem austrið frá
vestrinu. Helgi er alltof skynsam-
ur maður til að viðhafa slík um-
mæli, enda held ég, að hann hafi
sagt þetta í einhverju fljótræði.
En eftir á að hyggja — ég er
fyllilega sammála Helga um það,
aðþjóðaratkvæðagreiðslasé nauð-
synleg til að fá úr því skorið í eitt
skipti fyrir öll hvort þjóðin vill
hafa varið land eða óvarið.
Raunar álít ég, að sú krafa sé
þegar komin fram með undir-
skriftasöfnun Varins lands.
Stjórnvöldum er ekki stætt á
öðru en að láta undan skýlausum
kröfum þjóðarviljans.
0 Framtíðar-
draumurinn
Annað atriði var ég líka sam-
mála Helga um, að óskandi væri,
að öll stríð og styrjaldarrekstur
væru úr sögunni, þannig að friður
gæti rikt um alla jörð. Vissulega
hefur þessi hugsjón verið draum-
ur alls mannskyns frá örófi alda,
en mannkynið hefur þvi miður
ekki enn náð því þroskastigi, að
hann hafi orðið að veruleika.
Allar götur frá því að Kain drap
Abel bróður sinn hafa styrjaldir
geisað í einhverju heimshorni, en
vonandi á mannkynið eftir að lifa
þann dag, að varanlegur friður
komist á.
0 Framkoma
ungkommans
Einn hinna fjögurra herstöðva-
andstæðinga réðst með mjög ó-
kurteislegum hætti að Ragnhildi
Helgadóttur, alþingismanni, sem
var ein af fjórum áhugamönnum
um vestræna samvinnu í þættin-
um. Þegar þessi ungkommi sá
það, að hann hlaut að fara halloka
í umræðunum, greip hann til þess
óyndisúrræðis að ræða persónu-
legt atriði, sem ekki komu mál-
efninu neitt við. Sem betur fór sá
Benedikt Gröndal ástæðu til að
veita þessum unga manni verðuga
hirtingu.
Ragnhildur, Benedikt, Magnús
Þórðarson og Tómas Karlsson töl-
uðu öll mjög vel og voru í greini-
legri sókn í umræðunum, en
kommarnir áttu mjög í vök að
verjast, sem vonlegt var, því að
óverjandi málstað er ekki hægt að
verja. Þau sannindi munu aldrei
á grunn ganga.
Eg læt fylgja þessum línum
brot úr ljóði ettir Tómas Guð-
mundsson. Ljóðið túlkar einkar
vel þann hugblæ, sem er yfir ís-
lenzku þjóðlifi um þessar mundir:
„Slikt hendir þó ennþá og
vonlítið getur oss virzt,
að verjast því skrimsli, sem
gín yfir heimsins álfum.
En gæt þess, að sagan oss
dæmir til feigðar þá fyrst,
er frelsi og rétti vors lands
stendur ógn af oss sjálfum.“
Þorkell Hjaltason."
# Reykingar
og áfengisneyzla
í Laugardalshöll
Jóhann Hólm, Akurgerði 2,
Reykjavík, skrifar:
„Ég sæki oft kappleiki i Laugar-
dalshöllinni. Þar er mikið um
reykingar á áhorfendapöllum og
oft verður loftið mettað af reykj-
arsvælunni.
Auk þess verð ég oft var við
það, að menn neyti áfengis á þess-
um stað, — og jafnvel annarra
vimugjafa.
Nú vill svo til, að vörður er
þarna sjaldnast sjáanlegur og eft-
irlit með hegðun gesta nánast
ekkert.
Það er ekki mikill sómi að því
fyrir okkur Islendinga, að glæsi-
legasta iþróttahús okkar skuli
vera vettvangur þess, sem ég
greini frá hér að framan, og ég tel
það veia vanvirða við íþrótta-
menn okkar, að slík iðja skuli
vera stunduð i þessu húsi átölu-
laust.
Jóhann Hólm.“
0 Manndrápin
í sjónvarpinu
Kristín Einarsdóttir vill
grennslast fyrir um það, hver það
sé, sem velur stríðs- og mann-
drápsmyndir, sem sýndar eru í
sjónvarpinu. Hún er eindregið á
möti því, að slikar myndir „Stríð
og friður" haTi átt rétt á sér, þar
sem í því tilviki hafi verið um
bókmenntir að ræða.
Velvakanda finnst það liggja
beinast við að ætla, að það sé
útvarpsráð, sem ber ábyrgðina á
manndrápsmyndunum, en treysti
sér ekki til að láta í ljós skoðun á
framhaldsmyndinni „Stríð og
friður", végna þess, að fyrsti þátt-
urinn var svo langdreginn og leið-
inlegur, að Velvakandi sofnaði
vært meðan hann var sýndur og
reyndi ekki að halda sér vakandi
yfir fleiri þáttum.
vm mn l mffli íf w wn mu wm w sfh
Öt VíNStFA MfGlN VTO föNNOMA StM ER'flL Ml W \Öm % M5ÍRI"
jTveir fá
! stórstyrk
jfrá NATO
NEFND sú, er sér um úthlutun
sfyrkja til vísindarannsókna á
vegum Atlantshafsbandalagsins,
- hefur samþykkt að veita tveimur
íslenskum visindamönnum, þeim
Sveinbirni Björnssyni eðlisfræð-
ingi og Guðmundi Eggertssyni
- erfðafræöint i styrki til sérstakra
verkefna.
Styrkurinn til Sveinbjörns
Björnssonar nemur 10.000 dollur-
' um. Er það framhaldssfyrkur til
framkvæmdar 4 ára áætlunar um
að koma upp neti af skjálfta-
mælingastöðvum á Suðurlandi,
við strönd Norðurlands, svo og á
| helstu gosbeltum landsins og á
miðhálendinu.
Guðmundur Eggertsson hlýtur
sfyrk að upphæð 9.740 dollarar til
erfða- og lífefnafræðilegra rann-
sókna á myndun eggjahvítuefna i
bakteríum.
Rafmótorum stolið
UM siðustu helgi var brotizt inn i
Fóðurblöndunarstöð SÍS við
Sundahöfn og stolið tveimur raf-
mótorum. Mótorarnir, sem knúðu
færibönd, voru klipptir frá bönd-
unum og skrúfaðir lausir. Þeir
voru gráir að lit, frá verksmiðjun-
um Brooks Motor Ltd. iEnglandi.
— Þeir, sem gætu gefið upplýs-
ingar um hvar mótorana er að
finna, eru beðnir að láta lögregl-
una vi ta.
Sjónvarpstæki
stolið úr báti
BRUNLEITU Sonysjónvarps-
tæki með 12 þunlunga breiðum
skjá var stolið úr borðsal vélbáts-
ins Stiganda VE-77, þar sem hann
lá við syðri hafnargarðinn í
Hafnarfirði, á tímabilinu frá kl.
19 á þriðjudag til hádegis á mið-
vikudag, að líkindum þó um
kvöldið eða nóttina. Þeir, sem
kynnu að hafa orðið mannaferða
varir við bátinn á þessum tima,
eru beðnir að láta rannsóknarlög-
regluna i Hafnarfirði vita.
Athugasemd
I FRASÖGN fjölmiðla, er áhöfnin
af v/s Vestra kom til Reykjavíkur
með m/s Akraborg, var þess get-
ið, að við hefðum verið blautirog
hraktir. Þennan misskilning vil
ég leiðrétta, en það sanna i mál-
inu er eftirfarandi:
Strax og við komum um borð i
m/b Harald, fengum við þurran
fatnað til að klæðast, og þegar til
Akraness kom, vorum við þegar
fluttir á hótelið, þar sem við nut-
um fyllstu aðhlynningar.
Þar voru föt okkar þvegin og
þurrkuð, eftir þvi, sem hægt var,
á meðan beðið var ferðar Akra-
borgar tilReykjavíkur.
Þá vil ég sérstaklega taka fram,
að á hótelinu beið okkar læknir,
tilþess að ganga úr skugga um, að
engum okkar hafði orðið meint af
volkinu. Öllum þeim, er veittu
okkur aðstoð, færi ég beztu þakk-
ir f.h. áhafnar minnar og nefni ég
þar sérstaklega áhöfn m/b Har-
alds AK og björgunarsveit SVFI á
Akranesi.
Tómas Hassing, skipstjóri.
—Verðurskortur
Framhald af bls. 17
landsins 600 topn af sáðkorni. Það
sem gera þarf riú er að fræinn-
flytjendur kanni hvaða afbrigði
af höfrum og byggi eru fáanleg,
siðan verður að taka ákvörðun um
hvernig og hver taki á sig áhætt-
una, ef verðmismunur reynist
verulegur á nothæfu sáðkorni og
fóðurkorni. Ef ekki reynist þörf
fyrirþetta aukna magn.
Ég veit að bændur gera sér
grein fyrir að þótt nokkur hjálp
geti verið í aukinni grænfóður-
rækt ef verulegt kal er i túnum,
þá verða góðar heyfyrningar
alltaf öruggasta tryggingin gegn
fóðurskorti.