Morgunblaðið - 11.05.1974, Blaðsíða 22
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 11. MAl 1974
22
Hermann Eiríks
son skólastjóri
SVAR MITT
EFTIR BILLY GRAHAM
Það virðist vera djiip staðfest milli vfsindanna, sem fjalla um
óhagganleg, eðlisfræðiieg lögmál, og trúarinnar, sem fjallar
um svokölluð andleg lögmál. Segið mér eitt: Trúa nokkrir
frábærir vfsindamenn á Guð, þ.e. persónulegan Guð eins og þér
gerið?
Mér er alltaf skemmt, þegar ég fæ slfkar
spurningar sem þessa. Vísindamenn eru engin
ofurmenni. Þeir eru menn, sem borða ýsu og slátur,
sofa í rúmum og þekkja vonir og ótta í alveg jafn
ríkum mæli og þér og ég. Að sjálfsögðu eru til
vísindamenn, sem trúa að Guð rétt eins og ég eða
aðrir trúmenn.
Einn helzti vísindamaður nútímans er dr. Werner
von Braun, geimvísindamaður. Hann framleiddi eld-
flaugina, sem kom fyrsta geimfarinu á loft, Explorer
I. Hann vinnur stöðugt að smíði geimskips, sem á að
fara til Satúrnusar. Tunglferðir má þaEka honum.
Hann lét svo um mælt ekki alls fyrir löngu, að nú
væri þörf á stöðugu og réttu siðgæðismati, á þessum
tímum geimferða og kjarnorku, svo að við notuðum
þessa orku réttilega. Þessa eflingu og viðmiðun
siðgæðisins öðlumst við einungis fyrir djúpa íhugun
og bæn klukkustundum saman. Erum við fús til að
gera þetta? spyr hann. Bæn getur verið erfiðisvinna,
segir von Braun, en hún er vissulega mikilvægasta
verk, sem við getum unnið.
Stór hópur vísindamanna trúir á Guð og sannindi
Biblfunnar. Ég er jafnvel ekki fjarri því, að hópur
„trúmanna“ sé tiltölulega stærri í stétt vísinda-
manna en í öðrum stéttum. Daníel sagði: „Hinir
vitru munu skína eins og ljómi himinhvelfingarinn-
ar“ (Dan. 12,3).
Fæddur 11. júnf 1916.
Dáinn 6. maf 1974.
„Dýpsta sæla og sorgin þunga,
svífa hljóðlaust yfir storð.
Þeirra máli ei talar tunga
tárin eru beggja orð.“
Já, lífið er mislynt og marg-
slungið, — en ætíð óútreiknan-
legt. Þetta kemur fram í svo
mörgum myndum. Ungir atorku-
menn hverfa af sjónarsviðinu,
langt um aldur fram, á meðan
farlama aumingjum treinist von-
laust og gleðivana líf allt of lengi.
Nú á dögunum, þegar vaxandi
gróðurmáttur vorsins var tekinn
að hlúa að og kalla fram til lífsins
nýja frjósprota og allt virtist
stefna til ljóss og þroska, barst
mér helfregn til eyrna: Hermann
Eirfksson skólastjóri barna-
skólans í Keflavík var allur,
aðeins 57 ára gamall. Mig setti
hljóðan við þessa sorgarfregn og
svo mun hafa verið um aðra, er til
þekktu.
Hermann var fæddur 11. ág.
1916, að Hrauni í Reyðarfirði,
sonur hjónanna Þorbjargar A.
Jónsdóttur og Eiríks Jóhannes-
sonar, er lengi bjuggu á Eskifirði,
og þar ólst hann upp. Hermann
Iauk kennaraprófi 1941 og sama
ár réðst hann til Keflavíkur og
starfaði þar sfðan alla tfð, fyrst
sem kennari, en tók við skóla-
stjórn barnaskólans 1946 og hélt
því -starfi til æviloka. Arið 1943
varð hann skólastjóri Iðnskóla
Keflavíkur og stjórnaði honum
einnig, þar til nú fyrir nokkrum
árum, að hann lét þar af skóla-
stjórn.
Kvæntur var Hermann Ingi-
gerði Þ. Sigmundsdóttur, hinni
ágætustu konu og eignuðust þau 4
börn, sem eru: Þorbjörg, Karl
Sigmar, Eiríkur og Guðmundur
Einar. Allt eru þetta vel gert og
myndarlegt fólk.
Mjög gott og náið samstarf var
ætíð með okkur Hermanni við
skólann, allan þann langa tíma,
sem víð unnum þar saman og bar
þar aldrei á skugga, enda var Her-
mann þeirrar gerðar, að hann
ávann sér traust og virðing allra,
er honum kynntust, ekki einungis
hjá samstarfsfólki sínu við
skólann og öðrum fulltíða sam-
borgurum, heldur einnig og ekki
síður hjá börnunum, innan
skólans og utan veggja hans og
reyndar öllu æskufólki staðarins,
sem átti hug hans og hjarta. Þetta
var ekkert undarlegt, því Her-
mann var mikill og einlægur
barnavinur og góður kennari.
Hann hafði næman skilning á
þörfum þeirra og löngunum,
sýndi þeim í hvívetna góðvild og
sanngirni og var hófsamur og
réttsýnn í dómum sínum.
Sem skólastjóri var hann
skyldurækinn, ósérhlffinn og
reglusamur. Bar allt skólahaldið
þessum eiginleikum hans ljóst
vitni. Minnist ég f þessu sam-
bandi orða námsstjórans, Bjarna
M. Jónssonar, sem eitt sinn tjáði
mér, er skólamál almennt bar á
góma, að állt bókhald Hermanns,
skýrslugerðir og gagnafrágangur,
væri leyst af hendi af svo mikilli
prýði, að á betra yrði ekki kosið.
Veitti ég þessum orðum sérstaka
athygli, þar sem ég vissi, að náms-
stjórinn, sá mæti maður, var
talinn vera mjög formfastur og
eftirgangssamur f þeim efnum.
En þannig var Hermann í öllum
sínum störfum og dagfari
óhvikull og áreiðanlegur og vildi
öllum gott gera. Það fór heldur
ekki hjá því, að eftir mannkostum
hans yrði tekið. A hann hlóðust
fjölmörg trúnaðarstörf, bæði
innan bæjarfélagsins og í héraði.
1 þessari stuttu minningargrein
verður rúmsins vegna því miður
að sleppa að rekja feril Hermanns
í félagsmálum, sem var bæði
mikill og merkur, eins og vænta
mátti af slíkum manni. Við Her-
mann áttum víðar gott samstarf
en f barnaskólanum, mætti þar
t.d. nefna Kaupfélag Suðurnesja
og st. Vík, en f báðum þessum
félögum hélt hann um stjórnvöl á
stundum, var formaður kaup-
félagsins nú síðustu árin og sat
sem slíkur aðalfund þess sunnu-
daginn 5. maí, daginn áður en
hann burtkallaðist.
Talizt gat, að Hermann væri
heilsugóður, þar til nú á s.l.
sumri, að hann þurfti að leggjast
inn á sjúkrahús, en fékk þar
sæmilegan bata og hafði aftur
tekið til við skólastjórn nú eftir
áramótin og virtist styrkjast með
hverjum nýjum degi.
Svo var það, eins og fyrr getur,
mánud. 6. þ.m., að hann fékk
heimsóknina miklu. Maðurinn
með ljáinn kom og kvaddi hann
til heimferðar, en þeirri heim-
kvaðning verða allir að lúta,
hversu mikið sem þeir virðast
eiga óleyst af verkefnum ævi-
dagsins.
Og nú drúpir Keflavík í djúpri
sorg eftir svo óvænt og sviplegt
fráfall hins ástsæla, ágæta manns,
sem nú hefir lokið miklu og góðu
starfi í þágu byggðarlagsins og
uppvaxandi æsku. Hermanns
verður sárt saknað, bæði af
ungum og gömlum í þessum bæ,
sem eiga honum svo mikið að
þakka. En sárust er þó sorgin hjá
ástvinum hans, eiginkonu, börn-
um, tengdabörnum og barnabörn-
um, sem eiga nú svo miklu á bak
að sjá.
Öllum þeim sendi ég innilegar
samúðarkveðjur okkar hjónanna.
Megi góður guð styðja þau og
styrkja og blessa þeim fagrar
minningar.
Hallgr. Th. Björnsson.
Jítor£unI)IaMt>
MARGFALflAR
EdjMMÍIi
JílorönnI)Iní)it>
Afmælis- og
minningar-
greinar
ATHYGLI skal vakin á því, að
afmælis- og minningargreinar
verða að berast blaðinu fyrr en
| áður var. Þannig verður grein,
sem birtast á f miðvikudags-
blaði, að berast f sfðasta lagi
j fyrir hádegi á mánudag, og
hliðstætt með greinar aðra
daga. — Grcinarnar verða að
vera vélritaðar með góðu línu-
bili.
t
Eiginkona mín, móðir okkar og dóttir
HILDUR VILHJÁLMSDÓTTIR,
Háaleitisbraut 40,
lézt í Landspítalanum 6. maí.
Sigurður Þórðarson Guðrún Þorgeirsdóttir
og börn.
t
Kveðjuathöfn um systur mlna
GYÐU ÁRNADÓTTUR
Vesturgötu 50
verður I Dómkirkjunni í Reykjavík mánudaginn 1 3. mai kl. 1 1:30.
Áslaug Árnadóttir
Útför eiginmanns míns
t
STEINARS JÓHANNSSONAR,
forstjóra,
Skógargerði 6,
fer fram frá Fossvogskapellu mánudaginn 1 3. þ mán kl. 1.30
Fyrir hönd aðstandenda,
Sigurbjörg Guðjónsd.
t Eiginmaður minn
Móðir okkar, I INGÓLFUR ÓLAFSSON
VILHELMÍNA TÓMASDÓTTIR, prentsmiðjustjóri, Tómasarhaga 57
Njálsgötu 1 04,
andaðist í Landspítalanum 9 mai Sigrfður Jónasdóttir, er andaðist 4. maí verður jarðsunginn frá Neskirkju mánudaginn 1 3. maí kl. 1 0.30.
Magnús Jónasson, Þeim sem vildu minnast hins látna er bent á Hjartavernd.
Haraldur Jónasson. Regfna Helgadóttir.
t Systir min, t Móðir mfn
MAGNEA JÓRUNN GUÐMUNDSDÓTTIR SÆMUNDSSON, ELÍN THEÓDÓRSDÓTTIR Háteigsveg 20, Reykjavfk
andaðist í Kaupmannahöfn miðvikudaginn 8 maí. andaðist í Borgarsjúkrahúsinu 9. maf
Þórarinn Guðmundsson. Halldóra Lára Sveinsdóttir.