Morgunblaðið - 20.07.1974, Blaðsíða 29

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 20. JÚLl 1974
29
BRÚÐURIN SEÍS/Í
HVARF
Eftir Mariu Lang
Þýðandi: Jóhanna Kristjónsdóttir
Christer tottaði pípu sfna og var
hugsi á svip.
— Og inni var sem sagt engin
Anneli?
— Þar var enga aðra að sjá en
þau Fanny og Jóakim. Henni var
svo mikið niðri fyrir, að Christer
komst ekki að með spurningar. —
Fanny staðhæfði, að hún hefði
ekki séð Anneli svo mikið sem
bregða fyrir og þegar ég sagði, að
það lytu að vera bakdyr á húsinu,
sagði hún, að til að komast út þá
leiðina hefði Anneli orðið að fara
gegnum geymsluherbergið og þar
hefðu hún verið sjálf allan tím-
ann. Jóakim var argur og hroka-
fullur og fullyrti, að ég hefði séð
ofsjónir. Og svo setti hann upp
einglyrnið og gekk fram í
geymsluherbergið til að dást að
brúðarvendinum. Það var geysi-
lega stór lilju vöndur og blómin
voru auðvitað skfnandi falleg, en
ég var alls ekki f skapi til að dást
að þeim,... þvert á móti — mér
sinnaðist við frú Falkman, því að
ég æddi um geymsluna, kíkti inn
á klósettið og fór meira að segja
inn í fbúðina hennar. Svo þaut ég
um allan bæinn og niður að
Sjávarbökkum og gerði foreldra
Annelis alveg viti sínu fjær af
hræðslu. Skömmu síðar kom
Jóakim þangað og ég var satt að
segja svo andstyggilega reið út f
hann, að ég var fegin, að hún
skaut hvorki upp kollinum við
kvöldverðinn né var komin, þegar
ég fór. Honum er það mátulegt
fyrir gikksháttinn!
— Þetta er allt ákaflga ein-
kennilegt, sagði frú Wijk sein-
lega. — Anneli fer inn í verzlun-
ina og hún kemur ekki út aftur og
engu að síður er hún horfin
sporlaust kortéri sfðar án þess að
hafa stigið fæti sínum í geymslu-
herbergið. Það liggur við manni
finnist þetta yfirnáttúrlegt.
— O, jæja, sagði Christer. —
Við þurfum ekki að vera spíritist-
ar til að sjá, að Fanny Falkman
segir ósatt.
— Það getur verið, sagði Dina
hikandi. — En HVERS VEGNA í
ósköpunum ætti henni að vera
akkur í að skrökva. Það er dálftið
erfitt að trúa á skýringu um hvfta
þrælasölu hér í Skógum.
Hann yppti öxlum.
— Kannski hefur hún lofað
Anneli að þegja. Kannski hefur
Anneli meira að segja borgað
henni fyrir það. Þú hafðir sjálf
látið þér detta í hug, að Anneli
hefði hreinlega afráðið að stinga
brúðgumann af.
En Dina hafði á dæmigerðan
kvenlegan og órökvísan hátt varp-
að þeirri kenningu fyrir róða.
— Nei, nei. Mér hefði aldrei
dottið það í hug! Hún myndi ekki
gera foreldrum sínum þá sorg og
— hneisu. Og ekki Jóakim
heldur...
— Ég hafði raunar á tilfinning-
unni, að Jóakim...
Dina greip óþolinmóð fram f
fyrir honum.
— En góði Christer minn. Þú
mátt ekki vera svona vitlaus. Eg
hef ekki sagt annað en það, að
mér finnst Jóakim óþolandi. Eg
mundi ekki ganga í hjónasæng
með honum, þótt allir peningarn-
ir hans væru í boði. En við Anneli
höfum alltaf haft mjög ólfkan
smekk, hvað karlmenn snertir, og
ég hald, að enginn vafi Ieiki á því,
að hún vill giftast honum.
Hún drap í hálfreyktri sígarett-
unni sinni og sagði eilítið hæðnis-
lega:
— Anneli er alltof mikill smá-
borgari til að valda svona
henyksli af eigin vilja.
Og Helena Wijk, sem var bjart-
sýniskona að eðlisfari, sagði
sefandi.
— Sjálfsagt hefur hún fundið
hjá sér þörf til að vera ein í
nokkrar klukkustundir og sleppa
úr öllum þessum látum. Ef hún er
ekki komin f leitirnar núna, þá
skýtur hún áreiðanlega upp
kollinum í tæka tíð fyrir brúð-
kaupið.
Þessi vingjarnlegu orð virtust
baka Dinu nýjar áhyggjur.
— Æ, ekki veit ég, hvað ég er að
hugsa!
Klukkan er farin að ganga
ellefu og ég er varla byrjuð á
ræðunni minni. Það er bezt ég
j Fundnar leif-
* ar Gyðingaborg-
i ar frá 1. öld
Jerusalem, 18. júlí AP.
I BANDARlSKIR fornleifafræð-
mer
drífi mig heim og
ljúka þvf verki af.
Christer reis upp og brosti til _
hennar.
ingar hafa fundið leifar hinnar
fornu borgar Gyðinga, MEROT,
sem var f blóma á fyrstu öld. Er
hún f námunda við borgina Safad
Þú sækir vfst ekki mikinn | f norðurhluta tsraels.
innblástur til okkar?
Hún leit rannsakandi á hann. *
— Ekki voru það nú mín orð, |
Christer.
Hann bauðst ekki til að fylgja |
henni heim, hús Richardsson-1
hjónanna var ekki steinsnar í |
burtu og hann sá ekki neina ■
ástæðu til að vera með ótímabæra !
kurteisi.
En um nóttina dreymdi Wijk |
lögregluforingja ekki um hina j
ljóshærðu Anneli Hammar og *
brúðkaup hennar — hann |
Forstjóri Albright stofnunar-
innar í Jerúsalem, sem hefur stað-
ið straum af rannsóknum sér-
fræðinga á þessum slóðum, skýrði
frá þessu í dag og sagði, að fund-
izt hefði grunnur að vígi og syna-
gogu, svo og verkfæri, sem notuð
hafi verið til landbúnaðarstarfa,
rómversk mynt og leirker.
Sagnfræðingurinn Josephus er
sagður segja frá þessari borg
„Merot“ í riti sínu um styrjaldir
Gyðinga. Var byrjað að leita að
henni á þessum slóðum árið 1970
dreymdi dökkhærða konu í rauð- I °S fannst lítið lengi vel, en í
um kjól, sem hló hjartanlega við J sumar var komið niður á athyglis-
honum í draumnum. ■ verða hluti, sem leiddu til ofan-
3 KAFLI I ^reindra funda. Uppgrefti er nú
Helena Wljk drö slugga.Jd.d.n | “J,ð
haíkL'’„e„rber“nSOr,V,nS °8 r I minjarnár befur n,ed NO ““
bakkann með kaffi og volgu _
brauði frá sér á náttborðið. — ■
Ekki amalegt, tautaði hann í |
svefnrofunum — áskjósanlegt |
brúðkaupsveður.
Frú Wijk settist á rúmstokkinn J
og beið, þar til hann hafði rennt I
niður nokkrum sopum. Þá sagði |
hún hæglátlega. — Það er bara ■
spurningin, hvort það verður ■
nokkuð brúðkaup.
Hann glaðvaknaði samstundis. I
— Anneli? Er hún ekki komin? !
— Nei, það hefur hvorki heyrzt I
frá henni hósti né stuna. Christer, |
þú verður að gera eitthvað í mál- j
augum að komast að raun um,
hvernig lífi menn hafa lifað i
Merot.
Fyrirliði bandarfsku fornleifa-
fræðinganna var Eric Mayers,
prófessor við Duke-háskóla.
við
inu. Það er eitthvað bogið
þetta, það er ég handviss um.
Hún var mjög áhyggjufull og I
hann vildi ekki vekja athygli *
NamibiufuIItrúi SÞ:
Spáir uppgjöf
i S-Afríku þar
hennar á því að svo stöddu, að það I lUOUU
var lögreglan f Skógum, sem átti |
að gera eitthvað í málinu, en ekki |
2ja
ara
Dar Es Salaam,
hann. Hann stökk fram úr rúminu ! Tanzaniu, 18. júlí, AP.
og kaffið var orðið kalt í bollan- I FULLTRÚI Sameinuðu þjóðanna
um, þegar hann hafði lokið við að I f Nanribiu (Vestur-Afrfku) lét
raka sig og tfna á sig spjarirnar. ■ svo um mæ,t á blaðamannafundi f
Svo sagði hann: * Dar Es Salaam f dag, að hann
Ég skrepp niður að Sjávar- 1 8erði ráð fyr!r Því» að stjðrn s
bökkum.
Helena
þykkis.
kinkaði kolli til sam-
VELVAKANDI
Velvakandi svarar í síma 10-100
kl. 1 0.30 — 11.30, frá mánudegi
til föstudags
0 Skógrækt
á Þingvöllum
Hákon Bjarnason skóg-
ræktarstjóri skrifar eftirfarandi
bréf:
„Kæri Velvakandi,
Viltu gera mér greiða. Maður að
nafni Þorgeir Eyjólfsson hefur
skrifað mér bréf og beðið um
upplýsingar. Honum hefur láðst
að skrifa heimilisfang sitt í bréfið
og ég hef árangurslaust leitað
hans.
Þorgeir Eyjólfsson skrifar: Ég
kem oft til Þingvalla nú orðið og
dáist að skógræktinni í tanganum
við brúna og margir spyrja, hver
gróðursetti þetta og hvenær
o.s.frv.... Mér finnst einkenni-
legt, að aldrei skuli vera minnzt á
mann þennan eða hans góðu verk.
Þessu er til að svara, að fyrrver-
andi umsjónarmaður Þingvalla,
Thor Brand, gróðursetti þessi tré
og reyndar mörg önnur á Þing-
völlum. Þau munu gróðursett um
eða rétt eftir 1950 og uxu allhægt
framan af ævi.
Thor Brand var þjóðgarðsvörð-
ur um mörg ár og rækti starf sitt
af trúmennsku í hvívetna. Hann
býr nú hér i Reykjavík í hárri elli.
Leita mætti til hans um nánari
upplýsingar.
Vinsamlegast,
Hákon Bjarnason."
0 Gjábakka-
vegurinn nýi
Gjábakkavegurinn nýi í
þjóðgarðinum á Þingvöllum er að
vísu óskylt mál, en hann er vel
þess virði, að á honum sé vakin
athygli. Velvakandi átti leið þar
um um síðustu helgi og hann varð
bæði undrandi og glaður. Hann
hafði búizt við því, að þessi vegur
væri eingöngu lagður til þess að
létta á umferðarþunga um gamla
veginn, nauðsynlegur vegna þjóð-
hátíðarhaldanna, en síðan eins
konar hraðbraut fyrir þá, sem
þarna ættu leið um, en ætluðu
ekki að stanza á Þingvöllum.
En raunin varð heldur betur
önnur, þessi leið er sérstaklega
skemmtileg, landslagið undurfag-
urt og hvarvetna afdrep fyrir
fólk, sem vill komast út I náttúr-
una og njóta hennar. Þingvellir
hafa ekki spillzt við þennan veg,
þeir hafa „stækkað" að miklum
mun. Þarna er „fundið" land, sem
fáir vissu að væri til. Er nema von
að menn fyllist gleði og undrun.
0 Aka þarf
með varúð
Vegarstæðið er frábærlega
vel valið með tilliti til þess, að
umhverfinu sé ekki spillt. Vegur-
inn skilur ekki eftir neitt hol-
undarsár, sem verður mönnum
þyrnir I augum. En framhjá
hinu verður ekki gengið, að þarna
eru margar „blind-beygjur“.
Þetta er engin hraðbraut heldur
verður að aka þar með mikilli gát.
Þegar Velvakandi ók þarna um
voru engin leiðbeiningar- eða að-
vörunarmerki komin við veginn,
en þau verða vafalaust sett upp.
Þau ætti þó ekki að þurfa til þess
að menn gættu sin. Þá er og rétt
að minna á, að náttúruskoðun út
um bflrúður getur einnig valdið
truflun og leitt til slysa.
Talað hefur verið um, að Gjá-
bakkavegurinn sé dýr fram-
kvæmd, en nú þegar hann er kom-
inn, hver vill þá vera án hans?
0 Vangefin börn
— ekki óhrein...
Þá er hér athyglisvert bréf
frá stúlku, sem vinnur á heimili
fyrir vangefin börn. — Gleymum
þvi ekki að lestri loknum. Minn-
umst þess, að beztu gjafirnar, sem
við getum gefið öðrum, eru oft
„litið bros eða handtak".
„Kæri Velvakandi.
Ég vinn á heimili fyrir vangefin
börn í nágrenni borgarinnar. Það
er starf, sem ég hef mjög mikla
ánægju af, börnin eru reglulega
indæl og mörg þeirra þurfa á sér-
staklega mikilli umhyggju að
halda.
Það kemur fyrir, að við starfs-
stúlkurnar förum með börnin til
Reykjavíkur á fridögum okkar.
Þessi bæjarferð á að vera börn-
unum til ánægju og skemmtunar,
en ekki sorgar. Annars gefst þeim
sjaldan tækifæri til að skemmta
sér eins og önnur börn á þeirra
aldri. En vegna ómennsku eða
hugsunarleysis hins heilbrigða
borgara, sem ráfar um götur
borgarinnar, enda þessar bæjar-
ferðir oft með grát og gnistran
tanna.
Fyrir fáeinum dögum fórum við
með nokkur börn í bæinn. Við
þurftum að borgafullt gjald bæði
i rútuna og í strætisvagnana fyrir
I
I
I
I
I
þau, sem mér finnst, að þau ættu j
að fá frítt eins og aðrir öryrkjar. I
i svona ferðum förum við oft í ■
kvikmyndahús og er krafizt !
gjalds fyrir þau i öllum kvik- I
myndahúsum borgarinnar nema |
GAMLA-BÍÓI.
Eins endurtekur sagan sig,
þegar við förum á matsölustaði að
einum stað undanteknum,
GRILL-INN i Austurstræti.
Afrfku sleppti yfirráðum sfnum f
Namibiu innan tveggja ára og
viðurkenndi þá sjálfstæði lands-
ins.
Fulltrúinn Sean McBride frá
Irlandi kvaðst byggja spá sína á
því, sem gerzt hefði i Portúgal, og
lfklegri þróun mála í portúgölsku
nýlendunni Angola, sem á landa-
mæri að Namibiu.
Sagði hann, að búast mætti við
því, að samningaviðræður um
sjálfstæði Angola hæfust síðari
hluta næsta árs — og hafði þær
upplýsingar eftir portúgölskum
heimildum — og taldi hann, að
þeim yrði væntanlega lokið á
nokkrum mánuðum. Úr því gæti
S-Afríka séð sína sæng útbreidda,
stjórninni yrði ekki fært annað en
viðurkenna sjálfstæði Namibiu.
Sean McBride upplýsti einnig,
að skrifstofa Namibiunefndar
S.Þ. yrði í lok þessa árs flutt frá
New York til Zambiu.
! Allsherjar-
1 verkfall
0 Viðbrögð
heilbrigða
fólksins
Síðast en ekki sizt þá eru
þessi börn blíð og brosa oft eða
rétta fram höndina til að heilsa | '
fólki, sem þau mæta á götunum. | ltílllcll
En i stað bross fá þau flökurgrett- '
ur og klígjukenndan undansnún-
ing i stað handtaks frá þeim heil-
brigðu, sem telja sig gott fólk ef
það gefur í góðgerðarskyni 10
krónur eða gamla larfa, sem það I
getur ekki látið sjá sig f úti á götu, |
en hleypur svo til nágrannans og ■ '\7-111*‘VOTíl íll
hrósar sér af góðmennsku sinni. ■ j/ T.XA V Ui-CllIlil
Þessum börnum er komið fyrir á |
hæli svo þau ónáði ekki hina hátt- I Róm, 18. júli, AP.
virtu borgara, og ég tel það á J ÍTALSKIR verkalýðsleiðtogar
margan hátt gott, því að þá sleppa ■ hafa boðað sólarhrings allsherjar-
þau við að finna alla mannvonzk- I verkfall á Ítalíu 24. júli nk. til
una, sem svo allt of margir hafa ■ þess að mótmæla sparnaðar-
mikið af. ■ áætlunum stjórnarinnar. Hafa
Ég ætlast ekki til, að grein þessi | þeir krafizt endurskoðunar
verði til þess að þeim verði gefið | áætlanna, einkum og sér í lagi
meira af löfrum og alls kyns J aukinna skattaívilnanna fyrir
drasli heldur til þess, að fólk opni I fólk í lægstu launaflokkum og
augun, hætti að hræsna og gefi | aukinnar lánastarfsemi til fyrir-
eitthvað, sem gagn er f, svo sem ■ tækja. Er síðarnefnda krafan sett
litið bros eða handtak. ■ fram af ótta við, að atvinnuleysi
Sæunn Ragnarsdóttir, | fylgi í kjölfar sparnaðar-
Þingholtstræti 3“ | áætlananna.