Morgunblaðið - 30.08.1974, Blaðsíða 30

30
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 30. AGÚST 1974
| íhRlíTIAFIiflTIII MORGimiBLAÐSIIliS
Jöfnunarmark
Víkingsá
elleftu stundu
Ingi Björn Albertsson, Val og Þórhallur Jónasson, Vfking í baráttu
um knöttinn í leiknum f fyrrakvöld.
JÖFNUNARMARK Vfkinga f
undanúrslitaieik sfnum f bikar-
keppni KSÍ við Val á Laugardals-
vellinum í fyrrakvöld, var ná-
kvæm eftirmynd marks, sem
Valur fékk á sig f leik sínum við
Kaflavfk á sunnudagskvöldið.
Dæmd var aukaspyrna á Val við
vítateigslínu. Valsmennirnir
stilltu sér upp f sömu stöðu og f
leiknum við Keflavfk, markvörð-
urinn stóð f sömu sporunum og þá
og skot mótherjans lenti á
nákvæmlega sama stað f markinu
og þá. Munurinn var aðeins sá, að
nú var það Hafliði Pétursson, sem
skoraði, og skot hans var öllu
betra og fastara en var hjá Stein-
ari Jóhannssyni á dögunum.
Það voru því ánægðir Víkingar,
sem skokkuðu út af Laugardals-
vellinum í dimmumótunum í
fyrrakvöld og á sama hátt daprir
Valsmenn. Sigurinn hafði blasað
við þeim og þeir gátu fyrst og
fremst kennt sjálfum sér um
hvernig fór.
Það hefði hins vegar verið í
hæsta máta ósanngjarnt ef Vals-
menn hefðu farið með sigur af
hólmi í þessari viðureign. Ef
nokkuð var, þá voru Víkingarnir
skárri aðilinn í þessum slaka leik,
þeir voru meira með knöttinn,
reyndu frekar að leika honum á
milli sín og skapa sér færi og
börðust betur en Valsmenn. Hins
vegar áttu Valsmenn öllu fleiri
tækifæri til að skora mörk í leikn-
um en Víkingar — en það er
engan veginn nóg að fá tæki-
færin, það eru ekki þau, sem ráða
úrslitum leiksins, heldur mörkin.
Fyrrí hálfleikur þessa leiks var
eins og það versta, sem íslenzk
knattspyrnulið geta boðið upp á,
og kalla menn þó ekki allt ömmu
sfna í þeim efnum. Þófið og hnoð-
ið var endalaust — knötturinn
gekk mótherja á milli og oftast á
miðjunni. Seinni hálfleikurinn
var örlítið skárri, það greiddist
stundum úr flækjunni, en ósköp
var knattspyrnan samt tilþrifalítil
hjá liðum, sem berjast um rétt til
þátttöku í úrslitaleik bikarkeppn-
innar — annars stærsta knatt-
spyrnumótsins hérlendis.
Valsmenn léku undan vindi í
seinni hálfleik, og tókst þeim
nokkrum sinnum að skapa sér
sæmileg tækifæri. Var þar
einkum Ingi Björn Albertsson á
ferðinni, en hann er laginn að
koma sér í færi, en á sama hátt
laginn að misnota þau. Víkings-
vörnin var óvenjulega slök í
þessum leik og gaf Valsmönnun-
um of mikinn tíma,— þannig átti
hún t.d. möguleika á að koma í
veg fyrir markið, sem Valur skor-
aði á 17. mínútu hálfleiksins.
Það mark bar þannig að, að
Alexander Jóhannesson fékk
knöttinn sendan inn fyrir vörn
Víkinganna — greinilega rang-
stæður. Víkingarnir virtust
treysta á, að línuvörðurinn sæi
það, sem allir aðrir sáu, og fóru
ekki á móti honum. Lék Aiexand-
er upp að endamörkum og gaf
fyrir markið, en þar var þá hópur
leikmanna fyrir. Tókst Herði
Hilmarssyni að skjóta og í netið
sigldi knötturinn, LOfyrirVal.
En skömmu fyrir leikslok tókst
Víkingi að jafna. Ekki var mikill
glansbragur yfir því marki.
Sigurður Haraldsson missti knött-
inn frá sér og eftir þóf barst
knötturinn til Kára Kaaber, sem
hafði nógan tíma til þess að senda
hann í Valsmarkið, 1:1.
Framlengt var í 2x15 mínútur
og skömmu fyrir lok fyrri hálf-
leiks framlengingarinnar skoraði
Alexander annað mark Vals-
manna, eftir ágætlega tekna horn-
spyrnu frá vinstri. Stóð síðan 2:1
fyrir Val fram á siðustu sekúnd-
urnar, er Víkingur skoraði, svo
sem fyrr hefur verið lýst.
Liðin verða því að leika að nýju
— sinn þriðja leik á skömmum
tíma, þar sem þau eiga að mætast
í íslandsmótinu á sunnudaginn.
Mikill tröppugangur virðist
vera á getu Valsliðsins og
Víkingsliðsins í sumar.
Víkingarnir byrjuðu keppnis-
tímabilið vel og sigruðu þá t.d. í
Reykjavíkurmótinu, en sfðan
virðist stöðugt hafa sigið á ógæfu-
hliðina. Valsmenn áttu góðan
kafla nú seinni hluta sumars, en
virðast dottnir niður í þá meðal-
mennsku, sem þeir voru í til að
byrja með. Framlína liðsins er
mjög bitlítil og leikmenn í henni
sennilega í senn óheppnir og
klaufskir. Munar örugglega miklu
fyrir liðið, að Hermann Gunnars-
son hefur ekki getað leikið með
því í sumar vegna meiðsla. Hann
kom reyndar inná í framleng-
ingunni í þessum leik, og var ekki
að sökum að spyrja. Hann gerði
usla í Víkingsvörninni og skapaði
færi.
Beztu leikmenn liðanna í þess-
um leik voru þeir Páll Björgvins-
son og Öskar Tómasson hjá Vík-
ingi og Jón Gíslason og Jóhannes
—VIÐ reiknum jafnvel með að
tapa leiknum, en við mætum með
okkar sterkasta lið og erum
ákveðnir að selja okkur dýrt,
sagði Halldór Bjarnason
formaður knattspyrnudeildar
Völsungs fyrir leik þeirra við Is-
landsmeistarana frá Akranesi f
undanúrslitum Bikarkeppninnar.
Það var mikill áhugi fyrir leikn-
um og komu margir langt að,
enda voru áhorfcndur um 1000,
sem er met aðsókn á Húsavfk.
Veður var fremur óhagstætt
þegar leikurinn fór fram og töldu
ráðamenn Völsungs, að mun
fleiri hefðu komið, ef veður hcfði
verið betra.
Völlurinn á Húsavík er mjög
góður malarvöllur, þannig að
allar aðstæður voru eins og bezt
verður á kosið.
Völsungar byrjuðu leikinn af
miklum krafti og gerðu harða
hríð að marki Skagamanna, sem
vörðust og sneru síðan vörn í
sókn. Á 9. mín. Iagði Eyleifur
knöttinn til Matthíasar, sem fór
léttilega í gegnum vörnina og
skoraði framhjá markverðinum
með öruggu skoti. Fátt var um
marktækifæri í fyrri hálfleik, þar
sem leikurinn fór að mestu fram á
milli vítateiganna, en sterkar
Eðvaldsson hjá Val. Hefur
Jóhannes þó oftast verið betri í
sumar. Vörn Valsliðsins var
annars sterkasti hluti liðsins, og
barðist oft af dugnaði.
Tveir leikmenn fengu áminn-
ingu í leiknum: Jón Gfslason og
Hörður Hilmarsson. Er þetta
þriðja áminning Harðar í sumar
og fer hann því sennilega í
keppnisbann í næsta Ieik.
varnir beggja liðanna gáfu engin
tækifæri.
Strax á 47. mín. varði Sigurður
Pétursson markvörður Völsungs
glæsilegan skallabolta frá
Matthfas Hallgrfmsson — skoraði
fyrir Skagamenn á Húsavík.
Dómari leiksins var Hannes Þ.
Sigurðsson og var frammistaða
hans í samræmi við annað í
þessum leik. Hversu oft hefur það
ekki verið sagt um Hannes að
hann væri einn okkar beztu
dómara? En i gær var hann
skuggi af því sem hann gerir bezt.
Ákaflega ónákvæmur og sumir
dómar hans furðulegir, eins og
t.d. þegar harin sleppi vítaspyrnu
Matthíasi og kannski hefur þetta
haft þau áhrif á leikmenn liðsins,
að þeir fóru að sækja í sig veðrið
og áttu nokkrar skemmtilegar
sóknarlotur Á 66. mín. var
Hreinn Elliðason i góðu færi,
en hann hitti ekki markið.
Nokkru síðar var Hermann kom-
inn einn innfyrir vörnina, en
Davíð kom út og varði. Skaga-
menn áttu einnig sín tækifæri,
sem ekki nýttust, en á 82. mín.
skoraði Teitur annað mark Skaga-
manna. Var hann með knöttinn á
vítateigslínu og skaut að mér
sýndist lausu skoti með vinstra
fæti. Varnarmenn skyggðu á
markvörðinn, sem kastaði sér, en
of seint og knötturinn hafnaði í
netinu. Á 89. mín. var Eyleifur í
„dauðafæri“ en skot hans geigaði
og fór langt framhjá markinu.
Lauk leiknum því með 2:0 sigri
Akurnesinga, sem var eftir atvik-
um sanngjarnt, en sigurinn gat
allt eins orðið minni.
Völsungar tóku vel á móti ís-
landsmeisturunum í þessum leik.
Fyrir leikinn afhenti Gfsli
Haraldsson fyrirliói þeirra fyrir-
liða Skagamanna stóran og mik-
inn blómvönd. Síðast börðust þeir
Brotið
fyrir
utan
— Ástæðan fyrir þvf, að ég
dæmdi ekki vftaspyrnu, var
einfaldlega sú, að ég taldi, að
varnarleikmaður Víkings
hefði byrjað að brjóta á Vals
manninum utan vftateigs,
sagði Hannes Þ. Sigurðsson
dómari í leik Vals og Víkings,
um hið umdeilda atvik, sem
gerðist f seinni hálfleik leiks-
ins, er margir töldu, að Hann-
es hefði fært brot Víkingsins
út fyrir teiginn.
— Lfnurnar á vellinum eru
mjög óskýrar og þess vegna
hljóp ég strax á staðinn, sem
ég taldi að brotið hefði átt sér
stað, og var það fyrir utan víta-
teíg. Hitt er svo annað mál,
sagði Hannes, — að Víkingur-
inn hélt áfram að brjóta af sér
inni f vftateignum, og þar
gerðist það, sem flestir töldu,
að ég hefði dæmt á.
Dómaratrfóið í þessum leik:
Hannes Þ. Sigurðsson, Ey-
steinn Guðmundsson og Einar
Hjartarson eiga að dæma inn-
an tíðar leik f trlandi. — Það
er tæpast hægt að segja að það
sé spennandi að fara þangað,
sagði Hannes, — ég hef reynd-
ar aldrei komið til trlands, og
þeir sem dæmt hafa þar, láta
ekki illa af þvf. En auðvitað
getur maður átt allra veðra
von.
á Víking en dæmdi í hennar stað
aukaspyrnu á vítateigslínu,
þ.e.a.s. færði spyrnuna til um
marga metra. Rangstöðudómar
Einars Hjartarsonar voru einnig
einkennilegir á tíðum, t.d. þegar
Valsmenn skoruðu fyrra mark
sitt.
Áhorfendur: 883
eins og hetjur leikinn til enda og
sýndu á köflum góða knattspyrnu.
Beztu menn í liði þeirra voru
Hreinn Elliðason og Hermann
Jónasson í framlínunni, en í vörn-
inni átti Guðmundur Jónsson
góðan leik, sömuleiðis Gísli
Haraldsson bakvörður og mark-
vörðurinn Sigurður Pétursson. I
liði Skagamanna var enginn sér-
stakur sem bar af. Liðið i heild
átti góðan leik, en styrkur liðsins
liggur fyrst og fremst í því, að þar
er engan veikan hlekk að finna.
Dómari var Rafn Hjaltalín og
var hann slakur að þessu sinni.
Furðulegast af öllu fannst mér, er
hann dæmdi aukaspyrnu á Akur-
nesinga rétt fyrir utan vitateig
þeirra. Varnarmenn stilltu sér
upp einaðmetrafráen Völsungar
mótmæltu og vildu fá þá aftar,
sem von var. Rafn tók það ekki til
greina og færði knöttinn aftar.
Einn leikmaður hlaut gula
spjaldið, en það var Benedikt
Valtýsson, en hann greip í peysu
eins sóknarmanns Völsunga,
þegar hann var að missa hann inn
fyrir sig. Annars var leikurinn
prúðmannlega leikinn, þrátt fyrir
talsverða baráttu.
Hdan.
Völsungar börðust af
dugnaði, en töpuðu 0:2