Morgunblaðið - 26.11.1974, Blaðsíða 41

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 26. NÓVEMBER 1974
41
J
Evelyn
Anthony:
S
LAUNMORÐINGINN
Jöhanna
Kristjönsdóttir
þýddi /
58
Elizabeth sat í leigubílnum og
horfði út á auðar göturnar og tóm-
ar gangstéttirnar Það var kulda-
legt veður og skýin voru að hrann-
ast upp á himninum. Sólskinið á
Freemont um morguninn hafði
verið eins konar dagmálaglenna.
Hún hafði ekki munað eftir þvi að
bíllinn hennar var enn á Free-
mont, svo að hún varð að panta
sér leigubíll. Hún hélt dauðahaldi
um miðann í vasanum þar sem
heimilisfang Kellers var skrifað.
Hún hafði lagt af stað tíu mínút-
um eftir að Peter Mathews var
farinn. Hún varð að komast til
Kellers. Hún vissi að menn
Learys myndu komast á slóð hans
á hverri stundu. Þessi eina spurn-
ing: ,,Kom einhver með þér heim
aftur...?“ hafði sýnt henni, svo
að ekki varð um villzt, að þeir
voru I þann veginn að komast að
öilu saman.
Og morðin tvö í Beirut. Souha,
arabiska stúlkan sem hafði verið
kyrkt. Það hafði ekki verið tilvilj-
un. Hún hafi fengið peninga og
skömmu áður hafði evrópski sam-
býlismaðurinn hennar horfið.
Jafnskjótt og Mathews nefndi
nafn stúlkunnar hafði hún verið
sannfærð um að það hefði verið
vinstúlka Kellers.
— Fröken, þekkið þér einhvern
sem á bláan Chevrólet?
Bílstjórinn beindi þessari
spurningu til hennar kurteislega.
— Nei, það held ég ekki. Því
spyrjið þér?
Maðurinn leit um öxl til henn-
ar. Hann sagði:
— Það hefur stór blár Chevro-
let verið á hælum okkar. Hann ók
af stað í humátt á eftir okkur,
strax og þér komuð inn í bílinn.
— Eruð þér alveg viss? Haldið
þér að hann sé að elta okkur?
— Handviss, fröken. Það er svo
litil umferð núna og ég hef veitt
honum eftirtekt frá því við lögð-
um af stað. Ég vil ekki lenda i
neinu klandri. Væri ekki betra
þér færuð úr bilnum?
.— Æ, nei, sagði Elizabeth hrað-
mælt. — Hér eru tiu dollarar.
Haldið áfram stundarkorn. Þér
ráðið ferðinni.
Hún Ieit um öxl og sá bilinn
beygja fyrir næsta horn og
koma á eftir þeim. Öttalegur
kjáni var ég að hafa ekki hugsað
út í þetta. Auðvitað lét Matthews
elta hana. Og nú hafði sáralitlu
munað, að hún uppfyllti óskir
þeirra og leiddi þá til Kellers.
Hún skalf af bræði. Hann hafði þá
verið að leika sér að henni eins og
fyrri daginn. Það var sama sagan
með Peter, hann var alltaf að hafa
hana að ginningarfifli.
Hún hallaði sér fram og sagði
við bílstjórann.
— Látið mig úr við Lexington-
götu.
— Allt i lagi.
Bifreiðastjórinn á Chevrolet-
bilnum virtist kunna til verka.
Við næstu umferðarljós voru sex
bilar á milli þeirra og rétt grillti i
þakið á honum, af því að hún vissi
að hann var þarna. Elizabeth beið
ekki boðanna né heldur sagði hún
neitt við bilstjórann. Hún opnaði
dyrnar, beygði sig niður og hljóp
út úr bílnum og upp á gangstétt.
Siðan nam hún staðar skammt frá
og starði inn i búðarglugga og
sneri baki að götunni unz grænt
ljós kom og báðir bilarnir óku af
stað.
Hún batt trefilinn um höfuðið á
sér. Það var farið að rigna og
veðrið var hráslagalegt. Hún gekk
af stað og skimaði eftir leigubil.
Rigningin varð þéttari og hún sá
enga bila I grenndinni. Elizabeth
gekk hægt, þrátt fyrir rigning-
una. Loks kom hún auga í bíl,
veifaði honum og stökk inn, þegar
hann nam staðar hjá henni.
— Morris Hótel. Vesturgötu 39.
Chevroletbifreiðin sem hafði
elt fyrri leigubilinn hafði numið
staðar við enda götunnar. Bil-
stjórinn uppgötvaði að hann sá
ekki stúlkuna sem hafði setið í
aftursætinu. Hann ók upp að hlið-
inni á leigubilnum og sá að I hon-
um var enginn farþegi. Hann
bölvaði, tók upp talstöðvartækið
og kallaði inn: „Rauði Charlie
kallar skiptiborð. Ég missti af
stúlkunni. Hún lék á mig.“
Hún hafði sýnt snarræði, hann
varð að viðurkenna það. Hann
fékk fyrirmæli um að fara aftur
að húsinu, sem hún bjó i og biða
þar.
Þegar Elizabeth sté út úr leigu-
bilnum hikaði hún við. Bilstjór-
inn tók við ökugjaldinu og
drykkjupeningum og leit á hana.
Svipurinn á andliti hans sagði
henni meira um það en hefði
hann gert það með orðum, hvers
konar gististaður Morrishótel var.
— Góða skemmtun, sagði hann
flirulega og ók á brott.
Aldrei hafði hún komið inn á
slíkan stað áður. Hún gekk inn og
alls staðar blöstu við nektarmynd-
ir, allt var sóðalegt og fátæklegt í
senn og þegar hún kom að stigan-
um gekk hún fram á húsvörðinn.
Hann var að lesa sorpblað og
reykja sigarettu og óhreinn kaffi-
bolli stóð á litlu borði skammt frá
ho'num. Hann virtist hvorki hafa
komið nálægt vatni né sápu lang-
timum saman og fötin voru snjáð
og fnykinn lagði af honum.
Hann hafði heyrt til hennar, en
leit ekki upp og þóttist vera niður-
sokkinn i að lesa.
— Ég er að leita að herra Kell-
er, sagði Elizabeth. Henni fannst
hún eigaerfittummál.svo örog
óreglulegur var hjartslátturinn
og andardráttur hennar þungur.
Aldrei hafði það hvarflað að
henni áður að það væri eins víst
að henni yrði nauðgað eða hún
rænd fyrr en nú.
Maðurinn lét blaðið siga og
pirði augun á hana.
— Skil ekki, tautaði hann.
— Keller, endurtók Elizabeth.
— Hann kom á föstudaginn var.
Gerið þér nú það fyrir mig að
hjálpa mér. Það er afskaplega
áriðandi.
Aftur lét hann blaðið siga og
horfði á hana. Hann sagði ekkert.
En hún hafði skilið, hvað hann
átti við. Hún opnaði veskið. Eliza-
beth vissi ekki, hvað hún þyrfti að
láta hann fá mikið, svo að hún
rétti honum næsta seðilinn sem
hún fann i veskinu.
— Hér eru tiu dollarar, sagði
hún. — Visið mér nú til hans.
— Hvernig litur hann út? sagði
maðurinn fýldur. — Það eru allt-
af að koma einhverjir firar hing-
að. Og ekki veit ég hvað þeir
heita.
Elizabeth hafði gert sér það
ljóst fáeinum sekúndum áður að
auðvitað var Keller ekki skráður
á hótelinu undir sinu rétta nafni.
— Hann er hávaxinn, ljóshærð-
ur og bláeygður. Hann er ekki
bandarískur... hún þagnaði og
allt i einu fylltist hún svo óendan-
legu vonleysi og tárin komu fram
í augu hennar. Hana langaði mest
Blessaður hættu þessum fíflalátum — við skulum
koma okkur af stað.
VELVAKAIMDI |
----------------------------->.
Velvakandi svarar I slma 10-100
kl. 10.30 — 1 1.30, frá mánudegi
til föstudags
V____________________________7
0 Hávaði frá
hljðmsveitum
Kjartan Eggertsson skrifar:
„Velvakandi góður.
Vegna klausu, sem birtist i
dálkum Velvakanda 14. þessa
mánaðar þar sem kvartað er und-
an því, að hljómsveitin Dögg hafi
viðhaft mikinn hávaða er hún
spilaði í góðgerðarskyni á barna-
skemmtun I Háskólabiói fyrr í
þessum mánuði, þá vil ég undir-
ritaður biðjast afsökunar fyrir
hönd hljómsveitarinnar. Ætlun
okkar var alls ekki að hafa of
hátt. Við vissum ekki, að hávað-
inn var svona mikill, og enginn
kvartaði við okkur.
Kjartan Eggertsson.“
Kjartan skrifar þetta daginn
eftir að klausan birtist í dálkun-
itm. en því miður hefur hún orðið
út undan hjá okkur þar til nú, og
biðjum við Kjartan velvirðingar á
þvi.
Annars er þetta með hávaðann
mál, sem þyrfti að taka til gaum-
gæfilegrar athugunar hið allra
fyrsta, áður en heyrn obba hinnar
uppvaxandi kynslóðar hefur
skerzt til mikiila muna.
Við erum nú svo gamaldags og
sljó, að okkur er alveg fyrirmun-
að að skilja hver getur haft
ánægju af tónlist, sem flutt er
með slíkum gauragangi og háv-
aða, sem nú mun vera mjög al-
gengt. Er þessum hávaða ætlað að
æra þá, sem eru viðstaddir? Eða
er verið að breiða yfir slælegan
flutning og lélega tónlist með
þessum ógnarlegu látum? Eða er
þetta kannski bara orðinn ein-
hver vani, sem allir eru orðnir
samdauna? Svo við tökum nú sem
dæmi dansleik, þar sem flestir
koma með þá von í brjósti að geta
nú blandað geði við náungann. Þá
upphefst skemmmdarstarfsemin
með hinum ægilegasta hávaða,
sem kemur i veg fyrir, að menn
geti skipzt á orðsendingum.
Útkoman verður svo fjarrænt
augnaráð viðstaddra og algjört
sambandsleysi.
Kannski er þetta að taka einum
of djúpt í árinni, en þannig kem-
ur þetta okkur fyrir sjónir. Við
höfum víst einhvern tíma minnzt
á tæki, sem Sviar eru búnir að
koma sér upp og skylda hljóm-
sveitir til að nota. Þetta eru mæli-
tæki, sem virka þannig, að þegar
hávaðinn er að komast á visst stig,
fara lítil rauð ljós að blikka. Þau
eru aðvörun um það, að nú eigi að
draga úr hávaðanum annars muni
magnaradótið hreinlega úr
sambandi. Sé þessari aðvörun
ekki sinnt, er það einfaldlega það,
sem gerist. Notkun þessara tækja
mun hafa gefizt vel hjá þeim
sænsku, og við höfum gert tals-
vert af því að taka okkur þá til
fyrirmyndar. Þess vegna væri
ekki úr vegi að taka þetta snjali-
ræði þeirra sér til fyrirmyndar
hér.
0 Áfengisneyzla í
Þjóðleikhúsinu
Kona nokkur hringdi. Hafði
hún farið í Þjóðleikhúsið fyrir
viku og skemmt sér ágætlega.
Hún sagðist hins vegar vera undr-
andi á því, að nú hefði verið tek-
inn upp sá þáttur í þessari ágætu
menningarstofnun að veita vin
þar i svokölluðum Kristalssal
meðan á leiksýningum stæði. Hún
sagði, að umrætt kvöld hefði verið
tvö fimmtán mínútna hlé, og þá
hefðu leikhúsgestir tekið sprett-
inn á barinn. Hún sagði, að sér
fyndist það miður, að varla væri
hægt að koma á nokkurn stað
lengur, þar sem áfengið væri ekki
fljótandi. Þá minntist hún á Þjóð-
leikhúskjallarann þar sem fram
fara leiksýningar og gestirnir
sitja við borð. Hún sagðist hafa
farið að sjá sýningu þar nýlega og
þá hefðu flestir gestanna setið
með glas við borðin og verið að
sötra drykkina meðan þeir horfðu
á leiksýninguna. Talsvert hafi
verið um framíköll gesta, og hefði
sér þótt þetta setja leiðinlegan
svip á þessa leikhúsheimsókn
sína. Þar að auki hefðu þessi
framíköll verið truflandi fyrir þá,
sem vildu fá að fylgjast með þvi,
sem fram fór.
I sjálfu sér sjáum við ekkert
athugavert við það, að fólk fái sér
hressingu I leikhléum, jafnvel
þótt dreytillinn sé áfengur, með-
an ekki verður eitthvert allsherj-
ar fyllerí, sem spillir friði fyrir
leikhúsgestum. Hins vegar hlýtur
það að vera leiðinlegt þegar svo
tekst til eins og konan lýsir að
hafi verið í LeikhúskjallaranUm.
0 Barnið, sem aldrei
ví 11 fara að sofa
Móðir skrifar:
„Kæri Velvakandi.
Ég veit að þú ert engirí „frú
hjartakær“ eins og þær, sem eru
með dálka i dönsku blöðunum, en
samt langar mig til að leita álits
þins á ákveðnu vandamáli, sem ég
á við að striða. Svo er mál með
vexti, að ég á tvo drengi, sem
aldrei vilja fara að sofa á kvöldin.
Það er gjörsamlega ómögulegt að
fá þá I rúmið og oftast sofna þeir
ekki fyrr en eftir miðnætti. Þeir
eru sex og tíu ára gamlir, og sá
eldri er I skólanum fyrir hádegi
Hann þarf að vakna kl. hálf átta
og eins og þú getur nærri gengur
mjög illa að koma honum á fætui
á þessum tíma þegar hann hefur
kannski ekki fengið nema sjó
tíma svefn. Ég er búin að reyna
mikið til að koma reglu á svefn
timann hjá þeim, en það er alltaf
sama sagan. Getur þú bent mér
eitthvert ráð? Ég verð að taka það
fram, að báðir eru drengirnir
rólegir og þægir, en það er
kannski bara af þvi að þeir eru
alltaf vansvefta og þreyttir.
Móðir.“
Þetta er nú vandamál, sem við
er að stríða á mjög mörgum heim
ilum. Við höldum, að eina ráðic
gæti verið það, að foreldrarnii
leggðu það á sig, a.m.k. um tima
að fara að sofa t.d. kl. 10.
Þegar fullorðna fólkið vær
komið í ró er ekki víst að krökk
unum þætti jafn spennandi að
vera á ferli og ella. Hins vegai
ma'tti líka benda á, að hér í borg
inni eru starfandi barnasálfræð
ingar, sem kannski gætu gefið góð
ráð.
„Flugrán”, ný bók eftir
James Hadley Chase
Komin er út þriðja bókin i
íslenzkri þýðingu eftir James
Hadley Chase, en hann hefur
verið metsöluhöfundur. Nefn-
ist hún „Flugrán", en hinar
tvær fyrri eru „Hefndarleit og
„Sektarlamb".
A kápusiðu segir, að skáld-
sögur Chases hafi náð gífur-
legri útbreiðslu og vinsældum
erlendis og til marks um það
birt úr ritdómi í La Revue de
Paris, en þar segir: „Chase er
einn hinna fáu æsisagna-
höfunda, sem alltaf á skynsam-
legt svar við spurningunni:
Hvað gerist næst? Þegar tekið
er mið af hugkvæmni hans,
skörpum skilningi á aðstæðum
og persónulegum stíl hlýtur
hann að teljast mesti æsisagna-
höfundur okkar tíma.“
Jón G. Sveinsson hefur þýtt
bókina, en útgefandi er Iðunn.
„Jón Oddur
°g
Jón Bjarni”
Barnabók eftir
Guðrúnu Helgadóttur
Komin er út ný barnabók
eftir Guðrúnu Helgadóttur,
„Jón Oddur og Jón Bjarni“.
Fjallar hún um tvíbura, „sem
eru uppfullir af skrýtnum hug-
myndum og kostulegum fram-
kvæmdum eins og títt er um
sex ára börn“, segir á kápu-
síðu. „Þeir eru stundum óþæg-
ir og erfiðir og valda foreldr-
um sínum þungum áhyggjum,
en endanlega eru þeir ævin-
lega ómótstæðilegir og bræða
hvers manns hjarta.“ Sagan
lýsir einnig fjölskyldu þeirra,
hinum f jölskrúðugusta hópi.
„Jón Oddur og Jón Bjarni"
er fyrsta bók Guðrúnar Helga-
dóttur, en sagan var flutt í
útvarp á s.l. sumri. — Bókin er
prýdd fjölda mynda eftir Kol-
brúnu S. Kjarval. Hún er 117
bls. að stærð. Útgefandi er Ið-
unn.
JHurgúnþlabiþ
RUCLVSIDGRR
^^.22480
□ Edda 59741 1267 — 2
□ HAMAR 59741 1268 — 1
1.0.0.F. Rb. 1 S 1241 1268%
— Kertakv.
Filadelfía
Almennur bibliulestur í kvöld kl.
20:30. Ræðumaður Einar Gísla-
son.
KFUK Reykjavík
Bibllulestur I kvöld kl. 20.30.
Guðni Gunnarsson talar um efnið
Gamlatestamentið og kristniboð.
Munið að basarinn verður laugar-
daginn 7. desember.
Stjórnin.
Félagskonur í verka-
kvennafélaginu Framsókn
basarinn verðuc 7. desember. Tek-
ið á móti gjöfum til basarsins á
skrifstofunni. Þvi fyrr þvi betra
sem þið getið komið með framlag
ykkar. Gerum allt til að basarinn
verði glæsilegur.