Morgunblaðið - 27.03.1975, Blaðsíða 17

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 27. MARZ 1975
65
PASKAR
EFNI ÚR
(
VERÐLA UNASAGA
SUNDAY
TMES
eftir GARRY
KILWORTH
Ferðaskrifstofan Tíminn var til
húsa f þriðja herberginu á einum
ganginum f Banyan-byggingunni.
Það var löng leið upp og leið
talsverð stund þar til Símon Falk
kom að bleikum glerdyrunum.
Fyrir utan var svolátandi áletrun:
Einstætt boð! Nú er tækifærið til
að sjá orrustuna við Maraþon,
Rósastríðin og fyrstu mönnuðu
geimferðina. Fullkomlega hættu-
laust! Símon starði gegnum rúð-
una. Svo fór hann inn, hálftregur
að því er virtist. Hann var naum-
ast kominn inn úr dyrunum,
þegar afgreiðslumaður iæddist
hljóðlausum skrefum upp að
honum, og hafði spennt greiparn-
ar, eins og i virðingarskyni við
viðskiptavininn. Símoni varð
hugsað, að kannski væri hann að
biðja um hjálp að ofan, að honum
mætti nú heppnast að selja citt-
hvað.
„Get ég aðstoðað yður, herra
minn?“
Simon krosslagði fingur fyrir
aftan bak til þess að jafna metin
og iáta i það skína, að enn væri
hann ekki reiðubúinn að útkljá
nein viðskipti.
„Ég ætlaði bara að fá nokkra
bæklinga, ef ég mætti hafa þá
með mér heim til að athuga i. . . i
rólegheitum."
„Sjálfsagt, herra minn.“
Fingrafléttan leystist og hann fór
að tina marglita blöðunga niður
úr hillunum, æfðum fingrum
manns, er tint hefur ávexti marg-
ar vertíðir.
„Þegarþérog. . .?“
„Fjölskyldan,“ sagði Simon og
botnaði fyrir hann.
„Einmitt!" Orðin voru skýr og
vel valin. Mátulega löng og að-
skilin með hléum, sem undirstrik-
uðu tilætluð áhrif. „Þegar þið
hafið ákveðið ykkur, verðið þið
kannski svo væn að hringja í
okkur. Við munum þá sjá til.
Engin þörf, að þér komið aftur til
að panta . . .“
Símon iðaði i skinninu. Honum
var órótt. „Ég var bara að fara
heim og átti leið hjá. Ég veit, að
ég hefði getað skrifað, en konan
mín er orðin dálítið óþolinmóó."
„Já, já,“ sagði sölumaðurinn og
brosti undurblitt. Hm, það er vist
fullbókað á krýningu Elisabetar
fyrstu, þvi miður . . . og örfá sæti
eftir í uppreisniiia á Marz.“
„Ég held við höfum ekki mik-
inn áhuga á þesSum atbiirðum,“
sagði Símon.
„Er þetta fyrsta skipti. . .?“
„Já, reyndar."
„Þá vil ég leyfa mér að mæla
með eyðingu Karþagó. Við dreif-
um okkur i hóp áhorfenda á hæð-
inni rétt fyrir ofan. En ég verð að
taka það fram, að það er ekki við
hæfi taugaveiklaðs fólks."
„Er þetta ekki hættulegt?"
spurði Simon.
„Hm, nei, . . . ekki, ef menn
fara eftir ábendingum okkar.“
Sölumaðurinn otaði fingri glettn-
islega að Símoni. „Enn höfum við
ekki misst viðskiptavin."
Simon muldraði einhverjar
þakkir í barm sér og lá við borð,
að hann hlypi út úr skrifstofunni.
Honum var meinilla við þennan
undirbúning sumarleyfa, en fjöl-
skyldan átti það skilið af honum
að komast í smáfrí og það skyldi
hún líka fá. Ekki var um annað að
ræða en einhverja þessara tima-
ferða; hann hafði ekki efni á
geimferð. Um annað var ekki að
ræða. Jörðin var öll lögð múr-
steini og steinsteypu, skógur af
Banyanbyggingum; og börnin
þoldu ekki sjóferðir. Hann gekk
út úr húsinu og kallaði á leigu-
fleka. Hann gætti sin á útblæstri
Framhald á bls. 78

PÁSKAR
Upp úr fannbreðans fargi,
upp úrfrosthörku bjargi
risinn lit ég hvern hjalla, hvern hól —
lyft frá leiðunum hafa
legstein fannhvitra grafa
sumarvonin og vormorgunsól
eftir Stephan G. Stephansson
Og af fellunum falla
frosnar likblæjur mjalla,
nýr er laufkransinn enninu á —
yfir upprisu landa
úti i sólskini standa
Ijóssins varðenglar vorhimni frá.
Lítill laekur við bakka
léttfær hendist um slakka,
hirðskáld dagsins með hraðkveðinn söng
„Vorið vitrazt mér hefur,
vakið framtið, er sefur —
hennar upprisa er eilifðarlöng "
(Brot)