Morgunblaðið - 20.04.1975, Qupperneq 14

14
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 20. APRlL 1975
0 „ÉG vorkenni Mörtu á marg-
an hátt, þótt mér líki vel við
hana. liún er utan við alla hina
í fjölskyldunni, eða það finnst
mér alla vega. Hún er hætt að
hafa nokkurt samband við fjöl-
skylduna, nema ef vera skyldi
við Þóri, bróður sinn. Hún
leitar því ú( á við, sem kemur
fram í því sem sem bróðirinn
kallar „að hoppa upp í hjá
hverjum sem er“. En þetta út-
stáelsi er bara merki um þörf
fyrir félagsskap og ástúð sem
hún fa‘r ekki heima hjá sér.“
0 Hrönn Steingrímsdóttir, ein
af yngstu leikurum Leikfélags
Reykjavíkur kom til skrafs við
Slagsíðuna skömmu eftir að
hafa fylgt elzta starfskrafti
félagsins, Brynjólfi Jóhannes-
syni, til grafar. Hún er 26 ára.
Vinnur á skrifstofu hjá heild-
verzlun Péturs Péturssonar.
Leikur Mörtu.
komast sterkast úr úr þessu.
Hann hefur sína hugsjón, sinn
sósíalisma eða kommúnisma
eða hvað við köllum það, og
hann nýtur styrks af henni, —
alla vega í byrjun. Yngri
systirin, Súsanna, er svo ung og
ómötuð að ég get ekki gert mér
nægilega góða grein fyrir því
hvert hún stefnir þótt hún sé
farin að leita út á við eins og
Marta, farin að hanga á
sjoppum o.s.frv. Það fer eftir
því hvort móðurinni tekst að
halda þessu saman áfram, eða
hvort sambandið rofnar eins og
við Mörtu."
Marta:
Hrönn
Steingrímsdóttir
„Ekki bara til að
„Jú, ég kannast við margt i
þessu hlutverki. Maður hlýtur
jafnan að leita að sjálfum sér i
þeim persónum sem maður er
að túlka. Ég er ekki að segja
þar með að ég sé eins og Marta,
en ég finn mikið af mér i henni.
Þannig að mér finnst ég skilja
hana.“
„Það er enginn vafi að fjöl-
skyldur eins og sú sem leikritið
fjallar um eru til hér á landi, —
þ.e. ekki alveg þessi sama, en
svipaðar. Eg hef þó heyrt frá
leikhúsgestum sem bókstaflega
hafa þekkt fjölskyldu sem
svona er komið fyrir."
„Upphaflega stafar vandinn,
að því er mér sýnist, af
drykkjuskap föðurins. Eftir að
hann svo hættir að drekka er
það móðirin sem fellur saman.
Hún hafði i 20 ár haldið þessu
gangandi með því að vera
píslarvottur. Og hún naut þess
að vera píslarvottur. Það sterk-
asta í leikritinu finnst mér per-
sónulega vera þegar móðirin
kaupir flöskuna og reynir að
fella föðurinn aftur. Það kann
að virka óskaplega ljótt, en er
þó ekki gert af tómri illgirni. Er
hún fór á hælið jókst uppflosn-
un fjölskyldunnar, og þetta er
hennar tilraun til að halda
henni saman, einkum með til-
liti til barnanna, og einnig til að
ná aftur yfirhöndinni á heimil-
inu. Pabbinn held ég að sé svo
bara þessi ósköp venjulegi veik-
lyndi drykkjumaður, sem við
þekkjum marga.' Af systkinun-
um er það Þórir sem mér finnst
hlæja,
klappa
«g
gleyma’ ’
„Þessi sýning leysir engan
vanda. Hún bendir á vanda, án
þess að leggja fram ákveðna
niðurstöðu um lausn á honum."
„Jú, það hefur veríð mjög
gaman að vinna að þessari sýn-
ingu alveg frá upphafi. k’yrst
æfðum við leikritið i bútum,
þannig að trúðurinn var æfður
sér og honum haldið utan við.
Síðar kom svo trúðurinn inn í
æfingarnar. Margir skilja ekki
almennilega hvað hann er að
gera þarna, en mér finnst hann
alls ekki mega missa sín. Það er
mikill boðskapur í því sem
hann segir, mikil umhugsunar-
efni. En það þarf að heyra það
sem hann segir nokkuð oft til
þess að það komist alveg til
skila. Og því er mikilvægt að
menn hlusti vel.“
„Það er annars undarlegt
hvað fólk gerir mikið af því að
hlæja af því sem sagt er í leik-
húsi, t.d. af mörgu því sem trúð-
urinn segir á milli atriðanna,
þótt það sé í raun og veru mjög
alvarlegs eðlis. Auðvitað er
margl grátbroslegt og hrein-
lega fyndið í þessu leikriti, en
ég vona bara að Ifólk hlæi ekki
eingöngu heldur hugsi líka.
Það er óskaplega áberandi hvað
fólk reynir að hlæja að hverju
sem er i leikhúsi. En þetta er
held ég að breytast, og ég vona
að svo verði."
„Mér finnst leikhús vera til
þess að gefa fólki umhugsunar-
efni sem það getur tekið heim
með sér. Þannig að leikhúsgest-
ir komi ekki bara til að hlæja,
klappa og gleyma. Ég held að
öllu ungu leikhúsfólki sé það
mikið áhugaefni að þetta
breytist í þessa átt, samanber
starfsemi tilraunaleikhópa víða
um lönd. Ég vil samt ekki að
þetta sé misskilið. Leikhúsið á
að sjálfsögðu líka að vera til að
skemmta fólki, veita því af-
þreyingu."
Hrönn var fyrst við leiklist
bendluð átta ára gömul í barna-
tima i útvarpinu. Og tiu ára
gömul kom hún þar aftur fram
(„sennilega vegna þess að ég
var góð i lestri, og gat lesið án
þess að hiksta“), og þar með
var leiklistaráhuginn vakinn. I
10 ára bekk grátbað hún
kennara sinn um að fá að koma
fram á árshátíðinni, sem hún
fékk, og 11 ára lék hún í „Grá-
mann í Garðshorni“. 1 kvenna-
skólanum eignaðist hún svo
vinkonu, Kristinu Ölafsdóttur,
sem hafði sama brennandi
áhugann á leikaraskapnum og
hún sjálf („Eg held við höfum
plagað Svein Einarsson alveg
óskaplega á þessum tima því
við vorum alltaf að fara út í
Iðnó til að spyrja hvenær inn-
tökuprófið í leiklistarskólann
ætti að vera"). Inntökuprófið
tók hún svo 1966, og útskrif-
aðist 1969. A skólaárunum
hafði hún m.a. hlaupið inn í
hlutverk Eddu Þórarinsdóttur i
„Tobacco Road'' og fengið að
vera á ljósunum hjá Litla leik-
félaginu í Tjarnarbæ.
„Svo var það einhver dýrleg-
asti tími ævi minnar þessa sex
mánuði, þegar við vorum að
koma „Poppleiknum Öla“
saman og setja hann upp. Eftir
það tók ég mér hlé til að eignast
barn. 1971 fékk ég svo fyrsta
stóra hlutverkið í „Hjálp".
Síðan koma „Pétur og Rúna“,
sem mér fannst alveg óskaplega
gaman að leika i, „Minkarnir"
Framhald á bls. 18
% Fjölskyldan nefnist í senn umhugsunarvert og
skemmtilegt leikrit sem Leikfélag Reykjavíkur sýnir
um þessar mundir á fjölunum í Iðnó. Nafn leikritsins
ber efni þess í sér: Sambúð foreldra og afkvæma innan
f jögurra veggja heimilisins, innilokun og útrás þeirra,
innbyróis samspil og mótunaráhrif, samband sem ein-
kennist af tvíræðri blöndu ástúðar og eigingirni, sam-
heldni og togstreitu. Sá ás sem þessi sambúð, snýst um
er drykkjusýki heimilisföðurins.
% Höfundur ,,Fjölskyldunnar“ er finnski rithöfund-
urinn Claes Andersson, sem er geðlæknir aó mennt en
hefur fengizt við margvísleg störf í ýmsum listgrein-
um. Leikstjóri er Pétur Einarsson. Leikmynd er eftir
Jón Þórisson. Tónlist er eftir Gunnar Þórðarson.
Ljósameistari er Magnús Axelsson.
% Helgi Skúlason leikur heimilisföðurinn Ragnar
Back, drykkjusjúkan skrifstofumann. Sigríður Haga-
lín leikur Svövu, eiginkonu hans, Börnin leika Hrönn
Steingrímsdóttir (Marta), Harald G. Haraldsson (Þór-
ir) og Sigrún Edda Björnsdóttir (Súsanna). Sigurður
Karlsson leikur geðlækni, og Guðrún Ásmundsdóttir
leikur trúðinn sem skýtur upp kolli milli atriði og
flytur gaman og alvöru beint til áhorfenda.
0 Slagsíðan ræddi nú fyrir helgina við þau Hrönn,
Harald og Sigrúnu Eddu um verkið, hlutverk þeirra,
leiklist, og fleira í því sambandi.
Viðtöl: A.Þ.
Myndir: E.6.B. og L.R.
0 „Mér fellur alla vega vel við
Þóri, og ég get vel skilið hann.
Hann er sá í miðið, — eldri en
Súsanna, sem er enn barn,
yngri en Marta, sem er komin
yfir tvftugt og er rótlaus og
,4iýtur lífsins“. Þórir er 19 ára
en miðað við Mörtu hefur hann
í sér mun meiri ábyrgðartil-
finningu gagnvart þvísem ger
ist innan fjölskyldunnar, og
hefur af þvi meiri áhyggjur.
Það er sterkt samband milli
hans og föðurins sérstaklega
framan af. Þórir hefur auk þess
hugsjónir. Hann sér hlutina f
víðara samhengi en hinir, fé-
lagsleg hugsjón leiðbeinir hon-
um og veitir honum styrk, sem
hina skortir að miklu leyti.
Samband hans við Mörtu er
nánara en við Súsönnu, sem er
óþroskuð heimasæta, og fyrst
og fremst skotspónn fyrir eldri
systkinin."
0 Harald G. Haraldsson kom
úr vinnunni til rabbs við Slag-
síðuna. Hann vinnur í reið-
hjólaverzluninni Erninum. Er
31 árs („Það er skammt stórra
stökka á milli. Ég leik einn
fertugan fordrukkinn pabba-
dreng í „Selnum“, en verð 19
ára háskólanemi í „Fjölskyid-
unni“). Leikur Þóri.
„Annars er erfitt að lýsa þess-
um kringumstæðum í fáum orð-
um. Móðirin hefur haft töglin
og hagldirnar á heimilinu í
krafti drykkjusýki föðurins. Og
ég held að það sé kannski
einna mesta sjokkið í verkinu á
vissan hátt hvernig móðirin
snýst við þegar faðirinn „frels-
ast“, og hún fer að hafa hann
edrú á heimilinu. Þegar móðir-
in brotnar niður, og fer á hæli,
og faðirinn ætlar að verða höf-
uð heimilisins þá er rótleysið
orðið svo mikið að liggur við
algjörri upplausn. Súsanna
skrópar í skólanum, Marta fer á
flakk, og jafnvel Þóri skrikar
fótur, fer að drekka o.s.frv.
Þegar móðirin kemur heim aft-
ur af hælinu nær Þórir fótfestu
að nýju, faðirinn fellur i
drykkjuna, og móðirin nær aft-
ur yfirhöndinni, sem hún hafði
áður en faðirinn tók upp á þvi
að vera edrú."
Þórir:
Harald G. Haraldsson
„Getnleysi
niaimsins
„En auðvitað er sjón sögu rík-
ari. Maður lýsir hlutverkinu
bezt með túlkun sinni á þvi, —
með sjálfum leiknum. Það er
fjandi erfitt svona í viðtali aó
gera einhvers konar heildarút-
tekt á sálarlífi persónunnar. En
þegar ég vann að hlutverkinu
þá tíndi ég saman brot og vís-
bendingar úr handritinu,
reýndi að setja mig inn i að-
stæður persónunnar og safna
þessu svo saman i þann karakt-
er sem er Þórir. Raunar er
þetta verk svo natúralískt skrif-