Morgunblaðið - 02.11.1975, Qupperneq 7

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 2. NÓVEMBER 1975
eftir sr.
ÞÓRIR
STEFENSEN
Allra sálna messa, —
minningardagur látinna,
þeirra sem frá okkur hafa
verið kallaðir, þeirra sem
okkur þótti og þykir enn
óumræðilega vænt um, hann
hlýtur að geyma i eðli sínu
óendanlega mikið af þeim
tilfinningum, sem mannlegur
hugur á dýrmætastar og
áhrifaríkastar. Það hlýtur að
heyra til hinu góða að skapa
slikum tilfinningum eðlilegan
farveg innan ramma hins
trúarlega lifs. Þess vegna
hefur mér og alltaf þótt vænt
um þennan forna messudag,
sem ertil þess hugsaður, að
allra mannssálna sé minnst í
bæn og þökk.
Fyrirbæn fyrir framliðnum
hefur af sumum verið gagn-
rýnd sem vantraust á Guði.
Hann viti svo vel, hvað sál
slíks manns sé fyrir bestu, að
óþarft sé að minna hann á
það. Því er þar til að svara,
að sé bæn fyrir látnum
manni vantraust á Guði, þá
er svo um hverja bæn. Að
sjálfsögðu veit okkar
himneski faðir ákaflega vel
og miklu betur en við, hvað
okkur er fyrir bestu bæði
verið burt kallaður. Víst eru
þau spor oft erfið, en yfirleitt
eru það þó ekki þau þungu
spor, sem sterkust verða í
minningunni, heldur það
sem Kristur gerir, þarsem
slíkt hendir. Mér finnst þá oft
sem segja megi, að hjálp
hans sé áþreifanleg, svo
raunverulegur er stuðningur
hans oft á slíkri stund, svo
ótrúlega mikill er styrkurinn,
sem hann gefur, hinn
upprisni Drottinn.
„Hann upprisni
Drottinn," — get ég staðið
við þessi orð? — Með hjálp
upprisufrásagna guðspjall-
anna og vitnisburði Páls
postula í 1 5. kapitula Fyrra
Korintubréfs og fleiri sögu-
legum rökum get ég byggt
þessu sterkari grunn en
margt af okkar sögustað-
reyndum er reist á. Ég get
líka á það minnt, að hið jarð-
neska lif fullnægir engan
veginn réttlætistilfinningu
manna. Ég nefni sem dæmi
að sumir menn eru bundnir
sjúkdómum og margs konar
nauð allt sitt lif og njóta ekki
margs, meðan aðrir teyga að
sér unað og dásemdir lifsins
að nú eru sálarrannsóknir
viða orðnarað háskólagrein,
m.a. hér á landi og má þá
vænta meiri og betri
árangurs i því, sem er höfuð-
markmið sálarrannsóknanna,
að sanna með vísindalegum
hætti tilveru mannssálar-
innar.
Kristin kirkja hlýturað
fylgjast með sliku starfi af
áhuga, því það snertir svo
margt af því, sem hlýtur að
teljast grundvöllur boðunar
hennar, og allt sem á þessu
sviði hefur merkast gerst,
hlýtur að teljast mikilvægur
stuðningur við upprisutrú
kristins manns.
Þannig hníga öll rök og
persónuleg reynsla að því,
sem Kristur boðaði, er hann
sagði: „Ég lifi og þér munuð
lifa." Og mér finnst ég alltaf
heyra hin orðin með, þótt
þau væru sögð við annað
tækifæri. „Komið til mín
allir, þér sem erfiðið og
þunga eruð hlaðnir, og ég
mun veita yður hvlld." —
Það er ekki bara líf framund-
an. Það er lif i samfélagi við
Krist, þarsem hann leiðirog
styður um nýja vegu, þar
Allra sálna messa
þessa heims og annars. Bæn-
ir okkar eru þvi aldrei nein
töfratæki, sem breyta af-
stöðu hans. Þær eiga fyrst og
fremst að hafa áhrif á okkur
mennina sjálfa. Kærleikur
Guðs er alltaf fyrir hendi,
ómælanlegurá allan hátt, en
hitt er þýðingarmesta hlut-
verk bænarinnarað opna
manninn, opna hug hans og
hjarta, opna sál hans fyrir
öllu því, sem Guð vill gefa
henni, veita inn i líf hennar.
Fyrirbæn fyrir mannlegri
sál, hvort sem hún er í
likamanum eða ekki, gegnir
hinu sama hlutverki — að
opna hana fyrir kærleikan-
um, sem umvefur hana, og á
þessum degi ekki sist fyrir
þeim kærleik, sem svellur í
brjósti þess manns, er biður
fyrir elskuðum ástvini. Fyrir-
bænir allra sálna messunnar
eiga einnig að greiða leið
þeim gagnkvæma kærleika,
sem Einar Benediktsson
kveður svo vel um, er hann
segir.
„En ástin er björt sem
' barnsins trú,
hún blikar í Ijóssins
|eimi,
og fjarlægð og nálægð,
fyrr og nú,
oss finnst þar i eining
streymi.
Frá heli til lífs
hún byggir brú
og bindur oss öðrum heimi."
Ég er stundum að þvi
spurður, hvort það séu ekki
erfið spor að fara þangað,
sem sorgin hefur kvatt dyra,
þangað sem ástvinur hefur
án þess að virðast frekar hafa
til þeirra unnið en hinir. Þeir,
sem þannig verða olnboga-
börn jarðlifsins, sjá enga leið
til réttlætis aðra en fram-
haldslíf, þarsem hin illu
bönd ófullkomleikans verða
af þeim skorin.
Ég bendi líka á það, að því
háleitara sem markmið
mannanna er, því meira gildi
sem starf þeirra hefur, því
fjær eru þeir því yfirleitt að
ná takmarkinu hér í heim.
Maðurinn, sem lifirfyrir
frægð eða auð eða völd,
hann kann að fá þrá sinni
fullnægt. En maðurinn, sem
lifir fyrir hugsjónir sann-
leikans, fegurðarinnar eða
kærleikans, hann lifirekki
fyrirtimann, heldurfyrir
eilífðina, og lif hans nær vart
fyllingu sinni hérna megin
grafar. Þess vegna vilja
menn halda því fram, að
hann eigi rétt til að vonast
eftir, að lif hans haldi áfram
til þess að ná annars staðar
fyllingu sinni.
Því skal og heldur ekki
gleymt sem sálar-
rannsóknirnar hafa leitt i Ijós.
Þar er verið að leita hins
æðsta sannleika, og þar
hefur mjög margt komið
fram, sem engin leið er að
hrekja, þótt það sé hins
vegar heldur ekki visinda-
legar sannanir. — En mjög
margir fá á þessum leiðum
persónulega reynslu sem
gjörbreytir lifsviðhorfi þeirra
og færir þeim bæði huggun
og öryggi. Athygli manna
beinist nú mjög að þessum
hlutum, ekki síst vegna þess
sem hann umvefur mannlegt
allt elsku sinni.
Ekki megum við heldur
gleyma bæninni, sem Jesús
bað sjálfur á skilnaðar-
stundinni fyrir lærisveinum
sinum: „Faðir, ég vil, að það
sem þú gafst mér,að einnig
þeir séu hjá mér, þar sem ég
er, til þess að þeir sjái dýrð
mína, sem þú hefur gefið
mér. — En ég bið ekki
einungis fyrir þessum, heldur
og fyrir þeim, sem trúa á mig
fyrirorð þeirra. Allireiga þeir
að vera eitt, — eins og þú
faðir ert i mér og ég i þér,
eiga þeir einnig að vera í
okkur."
Þess vegna getur þú, sem
hefur misst ástvin þinn, verið
þess fullviss, að hann sem þú
saknar, hann er ekki einn á
ferð á einhverri eyðimerkur-
göngu. Með honum er sá
sem vill vera í honum veikum
máttugur. Yfir honum vakir
sá, sem sífellt er reiðubúinn
að fórna sér fyrir hina
minnstu bræður.
Svo mikill er kærleikur
Guðs til okkar jarðarbarna.
Svo viss getum við verið um
líf eftir líf, svo örugg getum
við verið um almáttugan
kærleika, sem vill ekkert
frekar en að leiða okkur
þangað sem allir menn mega
kalla heim. — Þess vegna
lofum við Guð, um leið og
við berum fram bænir okkar
um blessun þeim til handa,
sem á undan okkur eru
farnir. — Já, „Guði séu
þakkir, sem gefur oss sigur-
inn fyrir Drottin vorn Jesúm
Krist."
Daf 55
árgerð 1970 til sölu. Bifreiðin er ekin aðeins 40
þúsund km. Upplýsingar gefur Marteinn Eber-
hardsson á bifreiðaverkstæði O. Johnson &
Kaaber h.f., sími 24000.
Hvað er
DÚflA
að gera
nuftA
9

margumtalaöi
og vinsæli
útsölumarkaöur
vekur
athygli á . . . .
Þaö koma ávallt nýjar
vörur í hverri viku á
markaöinn
Ótrúlegt
vöruúrval
á frábœrlega
lágu
verði
Látiö ekki
happ
úr hendi
sleppa
ATHUGIÐ!
Markaðurinn
stendur aðeins
stuttan tíma
Laugavegi 66, sími 28155