Morgunblaðið - 27.04.1976, Blaðsíða 23

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 27. APRÍL 1976
23
Ásbjörn Stefánsson
lœknir — Minning
Fæddur 3. október 1902
Dáinn 21. aprfl 1976.
Að morgni síðasta vetrardags
andaðist á Landspítalanum vinur
okkar hjónanna Asbjörn Stefáns-
son læknir.
Ennþá hefir maðurinn með Ijá-
inn verið á ferð. Á rúmu ári hefir
hann beitt vopni sínu þvrisvar
sinnum að fjölskyldunni að
Hraunteigi 9. Þann 6. marz á sl.
ári missti Asbjörn konu sína Ás-
dísi, yndislega konu, sem hann
saknaði mikið, og var það honum
mikið áfall. En öll él birtir upp
um síðir, og það varð Ásbirni til
mikils léttis, að sl. sumar fór hann
f heimsókn til dóttur sinnar,
Lilju, og manns hennar, dr. Hall-
dórs Þormar, en þau eru búsett í
Bandaríkjunum. Hjá þeim dvaldi
hann um tima og heim kom hann
hress i bragði með endurheimta
trú á lífið. Við hjórrin glöddumst
mjög við að sjá hve ánægður og
hress hann var þá.
En fljótt skipast veður í lofti.
Þann 23. október sl. varð sonur
Ásbjarnar Ingólfur Örn, bráð-
kvaddur í blóma lífsins. Ingólfur
Örn var glæsilegur ungur maður
og föður sinum mikil og góð stoð,
ekki sizt eftir lát móður sinnar.
Þetta varð Ásbirni mikið reiðar-
slag, og bar hann ekki sitt barr
eftir það áfall, sá þrekmikli mað-
ur. Það leyndi sér heldur ekki, að
hann gekk ekki heill til skögar.
Við rannsókn kom í ljós, að hann
var haldinn ólæknandi sjúkdómi,
sem leiddi hann til dauða. Sjúk-
dóm sinn bar hann með karl-
mennsku, en enginn má sköpum
renna.
Ásbjörn fæddist 3. október 1902
að Bóndastöðum í Hjaltastaða-
þinghá. Foreldrar hans voru
Stefan Ásbjörnsson bóndi og
kona hans Ragnhildur Ölafsdótt-
ir. Ásbjörn lauk prófi frá Lækna-
deild Háskóla Islands 1930. Hann
stundaði siðan héraðslæknisstörf
víðsvegar um landið, en síðan
1947 var hann fulltrúi við sjúkra-
trygg.deild Tryggingastofnunar
ríkisins, þar til hann lét af störf-
um fyrir aldurs sakir.
Ásbjörn var tvikvæntur. Með
fyrri konu sinni, Björgu Guðna-
dóttur, eignaðist hann einn son,
Stefán Guðna. Seinni konu sinni,
Ásdísi Guðmundsdóttur, kvæntist
hann 24. júli 1937 og eru börn
þeirra Guðmundur Karl listmál-
ari, kvæntur Elísabetu Hangertn-
er; Lilja Ásdís, gift dr. Halldóri
Þormar líffræðingi; Ingólfur örn,
kvæntur Arnþrúði Sæmundsdótt-
ur og Ragnhildi, sem dvalizt hefir
i foreldrahúsum og verið föður
sínum ómetanleg stoð og stytta.
Eru börn hans öll á lífi nema
Ingólfur Örn, eins og áður er sagt.
Asbjörn hafði mörg áhugamál
og mikil. Má þar helzt nefna, að
hann var einn að aðalstofnendum
B.F.Ö. og ritari frá stofnun þess
1953 og síðar framkv.stjóri. I
stjórn Ábyrgðar hf. var hann frá
upphafi. Hann Iét umferðarmál
mjög til sín taka og var lengi
ritstjóri tímaritsins Umferð, mál-
gagns B.F.Ö. Auk þess skrifaði
hann mikið í önnur blöð og tíma-
rit um þetta hugðarefni sitt. Fyrir
sín miklu og góðu störf á þessu
sviði var hann árið 1964 sæmdur
heiðursmerki Nordisk Union for
Alkoholfri Trafik.
Ásbjörn var mikill tónlistar-
unnandi, hann lærði píanóleik,
meðal annars hjá dr. V. Urbancic,
sem hvatti hann mjög til áfram-
halds á þeirri braut. Af því gat þó
ekki oröið, en kennslu í píanóleik
stundaði hann lengi i hjáverkum.
Okkur hjónum eru þær stundir
ógleymanlegar, þegar hann kom í
heimsókn til okkar og settist að
píanóinu.
Ásbjörn var góður vinur vina
sinna, og nutum við hjónin þess í
ríkum mæli. Nú að leiðarlokum er
okkur ljúft að þakka fyrir hans
miklu vináttu og tryggð.
Mikill gæfumaður var Asbjörn,
enda var hjónaband hans og Ás-
disar með afbrigðum ástríkt og
gott. Á það bar engan skugga. Og
nú er hann á ný kominn til sinnar
góðu eiginkonu og sonar, handan
hinnar miklu móðu. Það er sárt að
sjá vini sína hverfa á svo stuttum
tíma, en mestur er söknuðurinn
Guðmundur Kristján
Bjarnason - Minning
Guðmundur Bjarnason fæddist
að Bergi við Bergstaðastræti 28
febrúar 1894, sonur hjónanna
Bjarna Björnssonar og Júlíönu
Guðmundsdóttur.
Þau voru fjögur systkinin, Guð-
mundur, Bjarnína, Hallfríður og
Svanlaug sem nú er ein eftir. Að
Bergi átti Guðmundur sín
bernskuár, en þegar hann var tólf
ára gamall fluttist fjölskyldan að
Hlið, þar sem Bjarni hóf búskap.
Þetta var á þeim árum sem
Reykjavík var aðeins smá kaup-
staður miðað við það sem nú er.
Það af leiðandi voru störfin líkari
því sem gerist í sveit, en þvi sem
við þekkjum hér í dag.
Guðmundur fór snemma að
vinna og vann allt sem til féll, svo
sem vegavinnu, auk þess sem
hann vann á heimili foreldra
sinna. Bjarni faðir hans leigði
einnig út hesta og vagna, til vega-
vinnu og annarra flutninga og
vann Guðmundur þá gjarnan sem
kúskur, sem kallað var.
Snemma kom það i ljós að Guð-
mundur hafði glöggt auga bæði
fyrir litum og fögru landslagi.
Jafnframt því sem hann lærði
málaraiðn lærði hann einnig að
festa á léreft liti og línur lands-
lagsins.
Eru til eftir hann mjög fallegar
myndir sem hann ýmist gaf kunn-
ingjum sínum eða hafði til prýði
heima hjá sér. Hefði hann áreið-
anlega getar orðið liðtækur á
i ■ ■
Unnur Þóra Jóns-
dóttir — Minning
Fædd 27. maí 1941.
Dáin 16. apríl 1976.
Hve sæl, 6, hve sæl er hver leikandi lund
en lofadu engan dag fyrir sólarlagsstund.
Ég var stödd erlendis hjá dóttur
minni þegar mér barst fregnin
um andlát tengdadóttur minnar.
Ég sat hljóð og hugsi. Getur þetta
verið, er lifið svona miskunnar-
laust, hún burtkvödd svo skyndi-
lega tæpra 35 ára? Minningarnar
koma í hugann hver af annarri.
Við vissum að hún gekk ekki heil
til skógar, en að skilnaðarstundin
væri svo nærri kom okkur öllum á
óvart. Við mennirnir ályktum en
guð ræður.
Unnur var glæsileg kona búin
mörgum góðum kostum, með káta
og hressilega framkomu, um-
hyggjusöm eiginkona og móðir.
Ég þakka forsjóninni að leiðir
okkar lágu saman nokkur ár. Við
tengdaforeldrar hennar og börn
okkar tregum hana mjög og þökk-
um henni alla hlýju og góðvild í
okkar garð. Ég bið guð að gefa
eftirlifandi manni hennar syni og
öðrum ástvinum styrk og þrek í
þeirra mikla missi. Það er svo
margt sem við ekki skiljum og
skammt sem okkar mannlegu
augu sjá. Guð blessi minningu
hennar.
Tengdamóðir
þeirri braut. En vegna þess hve
hlédrægur hann var og lítið fyrir
að láta á sér bera, var þetta aðeins
fyrir nánustu kunningja hans og
vini. Árið 1919 giftist Guðmundur
Henríettu Magnúsdóttur, sem
einnig var borinn og barnfæddur
Reykvíkingur og hófu þau búskap
sama ár. Þau eignuðust tvær dæt-
ur, Júlíönu sem gift er í og búsett
í Reykjavík, og Sigrúnu sem einn-
ig er gift, en býr vestur í Kaliforn-
íu. Guðmundur lærði máiaraiðn
hjá Einari Jónssyni sem þá var
vel þekktur málari hér i bæ, og
vann siðan hjá honum þar til
hann fór að vinna sjátfstætt. Guð-
mundur varð mjög vinsæll mál-
ari. Heyrði ég oft til þess tekið
hve snyrtilega hann vann, aldrei
sá á neinu, jafnvel þótt hann væri
að vinna inni í stofu. Enda vann
hann árum saman hjá sama fólk-
inu og vildi það helst engan ann-
an.
Konu sína Henríettu missti
hann árið 1962 eftir langa og erf-
iða sjúkdómslegu. Eftir það var
hann mikið hjá dætrum sinum,
fór þá vestur til Kaliforníu og
dvaldist þar oft langdvölum.
Hafði hann af þeim ferðum
ómælda ánægju, enda ferðalög
hans lif og yndi. Guðmundur átti
því láni að fagna að vera mjög
heilsuhraustur alla sina ævi. En
þegar hann var 76 ára fékk hann
aðkenningu af heilablæðingu og
náði sér aldrei til fulls eftir það.
Siðustu árin dvaldist hann á Elli-
heimilinu Grund og eignaðist
hann þar marga góða vini, bæði
meðal vistmanna og starfsfólks,
og vil ég nota þetta tækifæri til að
þakka því alla þá hlýju og góðu
umönnun, sem hann naut þar. Eg
vil einnig þakka okkar góðu
kynni þessi ár og biðja honum
blessunar guðs að leiðarlokum og
óska honum góðrar heimkomu til
fyrirheitna landsins. Einnig votta
ég eftirlifandi ættingjum hans
mína dýpstu samúð.
^ Ingólfur H. Bender
hjá vinum hans og öðrum að-
standendum. Við hjónin biðjum
algóðan guð að styrkja þau í
þeirra miklu sorg.
Guðmundur Ludvigsson.
I dag fer fram útför Ásbjarnar
Stefánssonar læknis, en hann lést
21. þ.m. á Landspítalanum eftir
þungt sjúkdómsstrið.
Við lát Ásbjarriar Stefánssonar
eiga Bindindisfélag ökumanna og
Ábyrgð h/f, tryggingafélag bind-
indismanna, á bak að sjá einum
ötulasta frumherja sínum, en
Ásbjörn læknir var einn aðal-
hvatamaður að stofnun Bindindis-
félags ökumanna ásamt þeim
Pétri heitnurii Sigurðssyni rit-
stjóra og Sigurgeir Albertssyni
trésmiðameistara, og var BFÖ
endanlega stofnað fyrir þeirra til-
stilli 29. sept. 1953.
Kynni okkar Ásbjarnar hófust
fyrir tveimur áratugum síðan, er
hann leitaði eftir því við mig að
gerast félagi í BFÖ. Allt frá þeim
tíma áttum við mikið samstarf
innan BFÖ og siðar í Ábyrgð h/f,
en samstarf okkar leiddi til vin-
áttu, er aidrei bar skugga á.
Asbjörn var mikilhæfur og dug-
andi starfsmaður að hverju sem
hann gekk.
Eftir stofnun BFÖ helgaði hann
bindindismálunum allar þær
stundir, sem hann mátti.
Hann varð fyrsti framkvæmda-
stjóri félagsins og hafði það starf
með höndum um tug ára.
Mótun félagsins, vöxtur og við-
gangur þess hvíldi þvi öðrum
fremur á hans herðum, og lét
hann ekkert tilsparað, hvað
karfta og tima snerti til þcss að ná
þar sem mestum árangri.
Bindindisfélag ökumanna er
fyrsta félagið hérlendis. sem
starfar sem bindindis- og um-
ferðarmálafélag. Það lætur sér
ekkert það óviðkomandi, sem var-
aðr bindindi og umferð. Mikinn
hluta ökuslysa má rekja til
áfengisneyslu. Eitt mikilverðasta
atriði til bættrar umferðar-
menningar, er þvi aukin
bindindissemi meðal ökumanna.
Þetta var Ásbirni Stefánssyni
ljósara en mörgum öðrum, og þess
vegna starfaði hann í anda þeirr-
ar hugsjónar, sem ávallt hefur
borið uppi félagsleg störf er unn-
ið hafa að auknu manngildi og
hamingjuríkara lífi.
Fyrir réttum fimmtán árum
síðan beitti Bindindisfélag
ökumanna sér fyrir stofnun
Ábyrgðar h/f, tryggingafélags
fyrir bindindismenn og var Ás-
björn meðal hvatamanna að stofn-
un þessa félags og átti hann sæti í
stjórn Ábyrgðar h/f frá upphafi.
Var hann þar sem annars staðar
tillögugóður, áhugasamur og
traustur samstarfsmaður.
En með stofnun þeirra félaga
beggja sem hér hafa verið nefnd.
var leitast við að sýna og sanna
raunhæft gildi bindindishugsjón-
arinnar og framgangur þeirra Ás-
birni mikill ánægjugjafi.
Við þau þáttaskil, sem nú hafa
orðið vil ég flytja hinum látna
vini mínum, Ásbirni Stefánssyni
lækni, einlægar þakkir okkar i
BFÖ og Ábyrgð h/f, sem átt höf-
um þvi láni að fagna, að eiga hann
að félaga og samstarfsmanni
gegnum árin.
Okkur er öllum ljóst, að með
honum er genginn mikilhæfur
persónuleiki og vandfyllt skarð
höggvið i raðir okkar, en dýpst er
skarðið og sárastur söknuðurinn
meðal barna hans og annarra ætt-
menna.
Þeim öllum eru sendar einlæg-
ar samúðarkveðjur með ósk um
að minningin mild um líf góðs
föður og ástvinar megi víkja til
hliðar skuggum mótlætisstund-
anna.
Ilelgi llannesson
Guðmundur Þorsteinsson
bóndi Hrauni — Minning
Það verður aldrei eins að koma
að Hrauni — nú þegar hann
Mundi er ekki þar. Og kannski
slær enginn túnið þar í sumar.
Því túnið verður að slá með orfi
og ljá, og nú vill enginn lengur
stunda heyskap með gamla lag-
inu. En Guðmundur Þorsteinsson
slær ekki framar túnið á Hrauni,
þar sem hann hefur búið og lifað
alla ævi.
Ég hef aðeins þekkt hann
síðustu tiu árin, en hef fyrir svo
margt að þakka og svo margs að
minnast. Oft höfum við rökrætt
um landsins gagn og nauðsynjar
— og ekki verið alltaf sammála —
en alltaf hef ég grætt á þeim
samtölum. Hann var ákaflega
skoðanafastur maður, og ekki
fyrir nokkurn mann að fá hann
ofan af því sem hann taldi
sannast og réttast. Einu sinni var
ég eins konar vetrarmaður hjá
honum smá tíma. Lét út
kindurnar á daginn og sótti þær á
kvöldin, stundum alla leið upp í
Alftadal. Og þegar ég skammaðist
við hann út af þessum ljónstyggu
rollum, sem æddu upp um öll
fjöll, og fræddi hann á því að það
væri nú eitthvað gæfara féð í
Breiðafirðinum, þá hló hann bara
að mér og sagði að þetta væru
frjálsar kindur rétt eins og hann
væri frjáls maður, enda væru
þetta sinar kindur.
Hann Mundi fæddist á Hrauni i
Tálknafirði 1. október 1910, næst-
elstur af sjö systkinum, sonur
þeirra Þorsteins Guðmundssonar
bónda og konu hans Ólafíu Ind-
riðadóttir.
Faðir hans dó árið 1943 og tók
Guðmundur þá við búinu og bjó
með móður sinni allt til dauða-
dags. Það hafa orðið miklar breyt-
ingar i Tálknafirði á þessum ár-
um, og Guðmundur hefur átt sinn
þátt í því að skapa þarna vaxandi
sjávarþorp. Hann átti lengi sæti i
hreppsnefnd, og i stjórn Kaup-
félagsins. Einnig hefur hann átt
sæti i stjórn Hraðfrystihúss
Tálknafjarðar frá stofnun þess,
og nú mörg hin síðustu ár
stjórnarformaður þess.
Hann kvæntist aldrei, en ól upp
eina fósturdóttur, Eygló K. Celin.
Hún skirði elsta son sinn
Guðmund, og þar eignaðist Mundi
annað fósturbarn. Þvi nafnarnir
urðu strax miklir mátar og
Guðmundur Karl var á Hrauni öll
sumur, og hvenær sem hann sá
sér færi á.
A Ilrauni hafa alltaf átt sitt
heimili systir Munda, Ingibjörg.
og maður hennar, Aðalsteinn
Einarsson, en þau eiga fimm
börn. Svo oft hefur verið þröngt í
litla húsinu þar. En sambúðin
hefur gengið vel. og nú hin siðari
ár þegar Ólafía móðir þeirra var
orðin heilsulitil hefur Ingibjörg
annast heimilið fyrir Munda.
Krakkarnir á Hrauni hafa alltaf
verið hænd að frænda sinum.
enda var hann þeim alltaf ein-
staklega góður. Hans verður sárt
saknað af þeim. En eitt sinn skal
hver deyja og Mundi sagði oft að
hann vildi ekki verða farlama
gamalmenni. Svo sú óskin hans
hefur komið fram. En sárt er það
fyrir háaldraða móður hans að sjá
nú á bak honum. Það gerir henni
þó sjálfsagt aðskilnaðinn auðveld-
ari að hún á þá trú að hún fái að
hitta hann að leiðarlokum. Með
þessum fátæklegu orðum vildi ég
aðeins færa Munda frænda, eins
og við kölluðum hann flest.
þakkir mínar fyrir góð kynni. Eg
flyt mínar samúðarkveðjur til
móður hans og systkina og til
Eyglóar og fjölskyldu og þá sér-
staklega til Gumundar Karls. seni
kveður nú fóstra sinn.
Dagbjört Höskuldsdóttir