Morgunblaðið - 07.05.1976, Qupperneq 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 7. MAl 1976

Móðir okkar
EGGERTSÍNA EGGERTSDÓTTIR,
Sogavegi 124
andaðist í Landakotsspítalanum þ 5 maí
Elmborg Guðjónsdóttir
Helga Guðjónsdóttir
Áslaug Guðjónsdóttir
Guðbjöm Guðjónsson
+
Eiginmaður minn,
GÍSLI INGIMUNDARSON.
Stóragerði 34,
lézt í 8orgarspítalanum miðvikudaginn 5 mai
Helga Bjarnadóttir.
+
Eigmkona min og móðir okkar
JÖRGÍNA JÚLÍUSDÓTTIR,
andaðist 5 maí. Jarðarförin ákveðin síðar
Ólafur Björnsson,
Júlíus Ólafsson,
Alma Ólafsdóttir.
+
Maðurinn minn,
INGIBERGUR GUÐMUNDSSON,
Selvogsgötu 1 6,
Hafnarfirði,
verður jarðsunginn frá Þjóðkirkjunni í Hafnarfirði, laugardaginn 8 maí
kl 1 1 f.h.
Fyrir hönd föður, barna, stjúpsona og barnabarna,
Guðrún Esther Halldórsdóttir.
+
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
GUÐRÚN ODDSDÓTTIR,
Suðurgötu 13, Sandgerði,
verður jarðsungin frá Hvalsneskirkju, laugardaginn 8 maí kl 2
Ferð verður frá heimili hinnar látnu kl 1.30
Fyrir hönd vandamanna,
Ólafur Ögmundsson.
+
Þökkum innilega auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og útför
UNNAR Þ. JÓNSDÓTTUR,
Rofabæ 29.
Reynir Sigurðsson, Sigurður Reynisson,
Ragna Þórðardóttir, Karl Sigurðsson,
og systkini hinnar látnu.
+
Þökkum innilega auðsýnda samúð við andlát og útför móður okkar og
systur
INGIBJARGAR MAGNÚSDÓTTUR,
frá Vík í Mýrdal,
til heimilis Grænuhlíð 4, Reykjavik,
Einar Sigurðsson,
Sigrún Sigurðardóttir.
Edda Fortier
og systur hinnar látnu.
+
Þökkum samúð og vinarþel við andlát og útför
SIGURÐARÁGÚSTSONAR
fyrrv. alþingismanns
Stykkishólmi
Sérstakar þakkir færum víð hreppsnefnd Stykkishólms fyrir marghátt*
aða rausn og vinsemd við útförina Sömuleiðis þakkast sérstaklega
öllum þeim, sem lögðu á sig erfiðar ferðir til að vera viðstaddir
Hjartans þakkir fyrir allan hlýhug
Ingibjörg Helgadóttir,
Rakel og Ágúst Sigurðsson.
Valtýr Brandsson
Kirkjufelli - Minning
Útför + ODDNÝJAR S. WIIUM
frá Fagradal,
fer fram frá Vopnafjaðarkirkju, kl. 14 30. laugardaginn 8 þ.m.
Inga Wiium,
Þórdís Wiium Smith Ralp Smith. Guðbjörg Wiium, Magnús Guðmundsson,
Ásta Wiium, Haukur Snorrason, Elsa Wiium, Ástráður Þórðarson,
börn og barnabörn
Fæddur 3. júní 1901.
Dáinn 1. aprfl 1976.
Valtýr Brandsson Kirkjufelli
Vestmannaeyjum var fæddur að
Önundarhorni Austur-Eyja-
fjöllum 3. júní 1901. Foreldrar
hans voru hjónin Brandur Ingi-
mundarson og Jóhanna Jónsdótt-
ir.
Þau hjón höfðu bæði misst
maka sína, er þau giftust.
Brandur var ættaður úr Eyja-
fjallasveit og hafði áður búið að
Krókvelli. Hann var sonur
Sigríðar Jónsdóttur ljósu, sem
þekkt var þar um sveitir á sinni
tíð fyrir ljósmóðurstörf. Má lesa
um Sigríði og ætt Brands í
Eyfellskum sögnum. Föður sinn
missti Brandur ungur, drukknaði
hann við Eyjafjallasand. Jóhanna
Jónsdóttir var ættuð frá Hlið í
Skaftártungu.
Foreldrar Valtýs voru bæði
traust og vel látin í sinni sveit og
höfðu hvort átt 5 og 6 börn i fyrra
hjónabandi. Börn Jóhönnu og
fyrri manns hennar Valtýs Jóns-
sonar ólust upp að Önundarhorni
og var því systkinahöpurinn stór.
Brandur og Jóhanna áttu saman
þrjú börn, sem upp komust,
Valtý, sem hér er minnst,
Guðrúnu og Eggert, sem búsett
eru í Reykjavík.
Valtýr mun snemma hafa orðið
að taka til hendinni og kornungur
fór hann að skjótast i róðra á
smáferjum út frá Eyjafjallasandi.
Á uppvaxtarárum hans undir
Eyjafjöllum var þar fjölmenni
ungra, harðfrískra manna, sem
margir völdu sjómennsku að lífs-
starfi og urðu síðar þekktir sjó-
sóknarar frá Vestmannaeyjum.
Fyrstu fangbrögð þeirra við Ægi
voru í sjóferðum frá Eyjafjalla-
vörum.
I sjóferðum þessum kom strax
fram glaðlyndi, snerpa og kjarkur
Valtýs í lífsbaráttunni, svo að í
minnum var haft. Sigurjón
Ingvarsson, fyrrum skipstjóri í
Vestmannaeyjum, hefur brugðið
upp skemmtilegri mynd af þess-
um róðrum æskumanna í Eyja-
fjallasveit í bókinni Öruggt var
áralag, sem Haraldur Guðnason
bókavörður skráði.
Valtýr mun hafa erft léttlyndi
Brands föður síns, sem var lýst
svo, að hann hafi verið „glaðbeitt-
ur, fróður og ræðinn og hafi vel
kunnað að hga orðum sínum“.
Valtýr Brandsson kom til vers í
Vestmannaeyjum stuttu eftir
fermingu og var þá til húsa að
Garðsstöðum hjá hálfsystur sinni
Auðbjörgu Valtýsdóttur og manni
hennar Ölafi Eyjólfssyni. Valtýr
var beitingadrengur á vélbátnum
Kára VE 123, sem Ölafur gerði þá
út. Upp frá því var hann á hverri.
vetrarvertíð í Vestmannaeyjum,
unz hann fluttist þangað
alkominn nokkru fyrir 1930.
Hinn 1. nóvember 1929 kvænt-
ist Valtýr Ástu Guðjónsdóttur frá
Króktúni í Hvolhreppi. Hjóna-
band þeirra var alla tíð hið ástúð-
legasta. Þau voru sérstaklega
samhent og stóð Ásta með sfnu
hægláta fasi styrk og dugmikil
með manni sínum í oft harðri og
erfiðri lífsbaráttu, því að barna-
hópurinn stækkaði ört og árferði
var erfitt.
Þau hjón, Ásta og Valtýr,
eignuðust 12 börn saman og ólu
auk þess upp dótturdóttur. Kom-
ust 10 barna þeirra til fullorðins-
ára og eru þau öll hið mesta
dugnaðar- og myndarfólk.
Afkomendur þeirra Valtýs og
Ástu eru nú 45 að tölu.
Það má nærri geta að oft hefur
það verið ærið verkefni að sjá
hinni stóru fjölskyldu farborða,
en þau hjón voru samtaka og
vinnusöm og komust því vel af.
Þau voru framur veitandi, bæði
hjartahlý og gestrisin og þrátt
fyrir lftið húspláss voru iðulega
gestir hjá þeim af landi. Sannað-
ist þar hið fornkveðna, að þar sem
er hjartarúm er einnig til nóg
húsrými.
Valtýr reri nokkrar vetrar-
vertíðir, en eftir 1935 sneri hann
sér að landvinnu og búskap. Þau
hjón höfðu lengi eina og tvær kýr
ásamt garðrækt, sem þau hugsuðu
um með daglegum störfum
Valtýs. í fjöldamörg ár vann
Valtýr hjá Vestmannaeyjakaup-
stað við margvfsleg störf og hafði
umsjón með göturæsum og frá-
rennsli bæjarins, sem getur verið
vandasamt verk.
Þegar börn þeirra hjóna kom-
ust á legg, hjálpuðu þau strax til
við heimilið. Skömmu eftir lok
heimsstyrjaldarinnar innréttaði
og lagfærði Valtýr gamlan bragga
og valdi sér bæjarstæði f Löngu-
lág ofan Landakirkju. Miðað við
fyrri aðstæðpr og kröfur tímans
var þetta rúmgott og notalegt hús-
næði. Valtýr nefndi hús sitt
Kirkjufell og var við það kennd-
ur. Staðurinn lá þá nokkuð utan
bæjarins og leið fjölskyldunni
þarna vel. Nokkru síðar byggði
Valtýr í næsta nágrenni vandað
tveggja hæða íbúðarhús við
Strembugötu 10.
Þegar litið er yfir ævi Valtýs
Brandssonar, kemur fram í hug-
ann, að ekki er það lítið, sem fólk
eins og hann og Ásta kona hans
hafa lagt til sinnar þjóðar á langri
ævi með uppeldi margra barna og
þrotlausri vinnu við að sjá sér og
sínum farborða.
Valtýr gat á ytra borði virzt
ókunnugum hrjúfur. Þeim, sem
voru honum andsnúnir, sagði
hann skorinort sína meiningu, því
að maðurinn var hreinskilinn og
talaði aldrei neitt tæpitungumál
eða þvert um hug sinn. Undir sló
heitt og viðkvæmt hjarta. Hann
breiddi iðulegast yfir næma, öra
lund og heitar tilfinningar með
kaldara látæði og fasi. Ef eitthvað
amaði að hjá skyldum eða vanda-
lausum var hann alltaf fyrsti
maður til að rétta hjálparhönd.
Hann fórnaði fjölskyldu sinni
öllum kröftum sínum og unni
mjög konu sinni, börnum og
barnabörnum. Valtýr var vinur
vina sinna og frændrækinn. Eins
og fleiri Eyfellingar var hann
bundinn órofa böndum við sveit-
ina sfna fögru sunnan undir jökli
og Steinafjalli.
Á vettvangi lífsins var Valtýr
vígreifur til hinztu stundar, hress
og kátur. Snemma á útmánuði
þessa langa og erfiða vetrar,
hrakaði skyndilega heilsu hans og
hinn 1. april s.l. andaðist Valtýr á
Sjúkrahúsi Vestmannaeyja. 1
Valtýr Brandsson var jarð-
sunginn frá Landakirkju hinn 10.
apríl að viðstöddu fjölmenni.
Við frændur á fastalandinu
vottum eftirlifandi eiginkonu
Valtýs, frú Ástu, börnum þeirra
og ættmönnum öllum, innilega
samúð við andlát hans.
Blessuð sé minning Valtýs
Brandssonar.
Guðjón Ármann Evjólfsson.
Afmælis-
og
minningar-
greinar
ATHYGLI skal vakin á þvf, að
afmælis- og minningargreinar
verða að berast biaðinu með
góðum fyrirvara. Þannig verð-
ur grein, sem birtast á f mið-
vikudagsbiaði, að berast f síð-
asta lagi fyrir hádegi á mánu-
dag og hliðstætt með greinar
aðra daga. Greinar mega ekki
vera í sendibréfsformi eða
bundnu máli. Þær þurfa að
vera vélritaðar og með góðu
Ifnubili.
Guðmundur M. Kjartansson
verkamaður - Minningarorð
Fæddur 28. september 1900
Dáinn 2. maí 1976.
Oft vill það verða, að þeir menn
sem vinna störf sín í kyrrþey,
hljóta ekki þá viðurkenningu,
sem þeir eiga skilið, oft er þessum
mönnum gleymt.
Afi minn, Guðmundur M. Kjart-
ansson, var verkamaður alla sína
ævi og vann störf sín af mikilli
samviskusemi. Sem dæmi um
hans miklu ósérhlffni vil ég nefna
að enda þótt hann veiktist af
berklum fyrir rúmum 30 árum og
annað lungað hafi verið óstarf-
hæft eftir það, þá stundaði hann
vinnu sína án þess að nokkur
dagur félli úr og lét hvorki fá-
tækt, veikindi né aðra erfiðleika
buga sig.
f mörg ár vann hann fullan
vinnudag, jafnframt því að
hjúkra rúmliggjandi eiginkonu
sinni, Katrínu Jónsdóttur. Þrátt
fyrir það mikla erfiði sem hann
lagði á sig, kvartaði hann aldrei.
Síðustu árin dvaldi hann hjá
dóttur sinni. Heilsu hans hafði
hrakað töluvert, en þó var hann
ætíð jafn hlýr og glaðlegur í við-
móti. Og alltaf var hann jafn inni-
lega þakklátur þeim sem eitthvað
gerðu fyrir hann. Fannst mér það
sýna vel hve góðan mann hann
hafði að geyma.
Nú þegar afi er horfinn úr jarð-
nesku lífi vil ég ásamt bræðrum
mínum þakka honum fyrir allar
þær ánægjulegu stundir, sem við
höfum átt saman.
Okkur verður hugsað til ömmu
okkar og biðjum Guð að veita
henni styrk á erfiðri stundu.
Með þessum fátæklegu orðum
kveð ég afa. Blessuð sé minning
hans.
Björgvin Björgvinsson.