Morgunblaðið - 29.03.1977, Qupperneq 36

44
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 29. MARZ 1977
MORÖdKc
KflFfíNO S

iSjJ''

Nei, nei, vina mln, é er ekki að
búa þetta til vegna þess að hún
mamma þfn ætlar að borða hjá
okkur.
IBBR-
Fyrir alla mini komdu heldur 15 mín. of seint I vinnuna!
Ég held, að hugmyndin um
„kengúrustælinn" sé ekki
vænleg.
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Séu líkur miðaðar við hugsan-
legan ábata þykir reikningslega
rétt að fara í game á hættunni séu
líkur til vinnings a.m.k. 35%.
Þetta á við í sveitakeppni en utan
hættu þurfa líkurnar að vera
heldur meiri. Keppnisspilarar
lenda því oft í ansi hörðum game-
um og þá er betra að útspilsgetan
sé þokkaleg.
Viðfangsefni dagsins er úrspils-
þraut. Suður gefur, austur og
vestur á hættu.
Norður
S. K5
H. 62
T. D83
L. KD9864 s«öur
S. DG7
H. ÁK953
T. K94
L. GIO
Eftir að suður, þú lesandi góð-
ur, opnað einu hjarta, segir vest-
ur einn spaða. Suður verður síðan
sagnhafi í þrem gröndum. Vestur
spilar út spaðasexu, lágt frá blind-
um og suður tekur niuna með
gosa. Laufgosi fær næsta slag en
vestur tekur lauftiuna með ás,
spilar spaðaás og aftur spaða.
Austur lætut tígul í seinni spað-
ann og suður fær slaginn á drottn-
ingu. Hvernig er best að spila
spilið og ná níu slögum?
Það er greinilegt að vestur má
alls ekki komast inn og austur
verður því eð eiga tigulás ef spilið
á að vinnast. Þar að auki verðum
við að komast inn á blindan því
níu slagir fást ekki án þess að
nýta lauflitinn. Gosi og tía blönk í
vestur er möguleiki en þá er hægt
að búa til innkomu á blindan. Við
spilum þvi tigulkóng og sjáum
hvað vestur lætur.
Hendur vesturs og austurs gætu
verið þannig.
Vestur Austur
S. Á108632 S. 94
H. G87 H. D104
T. G10 T. Á7652
L. Á2 L. 753
Þegar tían kemur er sama hvað
austur gerir. Ef við fáum slaginn
spilum við næst níunni og látum
drottninguna frá blindum. Áttan
verður þá trygg innkoma.
Áhugasamir og lengra komnir
lesendur hafa eflaust séð, að
skemmtilegur möguleiki leynist í
hjartalitnum en þeir þyrftu þá
heldur ekki þessarar úrspils-
æfingar með.
Stóriðja
„Velvakandi góður.
I dag, laugardaginn 19. febrúar,
las undirrituð grein i Morgun-
blaðinu varðandi erlendastóriðju
á Islandi, ritaða af hópi ónafn-
greindra nemenda frá Mennta-
skólanum við Hamrahlið. Við
greinarlok birtist athugasemd frá
ritstjóra blaðsins, þar sem mál-
flutningur námsmanna er talinn
byggjast á „tilfinningavaðli"
fremur en föstum rökum, jafn-
framt þvi vísar ritstjórinn til
haldbetri lesturs i Reykjavíkur-
bréfi Morgunblaðsins 13. febrúar
s.l.
Við endurtekinn lestur nefnds
Reykjavíkurbréfs eru undirrit-
aðri efst í huga tveir kaflar. Fyrst
skal nefna kaflann um Isal og
hreinsitækin. Minnst er á ágrein-
ing um hvenær lokið skuli við
uppsetningu viðunandi hreinsi-
tækja í álverinu í Straumsvík og
að I viðræðum ráðherra við Sviss-
neska álfélagið beri að leggja
áherslu á að þessi hreinsitæki
verði sett upp á sem skemmstum
tíma. Til sliks virðist jú tími til
kominn ef marka má ummæli
heilbrigðisfulltrúa Hafnarfjarð-
ar, sem vitnað er i, en þau eru
þessi: „við höfum fyrir löngu gert
okkur grein fyrir þvi, að það þarf
að koma upp hreinsitækjum og þá
er nauðsynlegt að hafa í huga að
ekki þarf siður að hugsa um
mannskapinn, sem vinnur inni i
kerskálunum og á svæði lsal.“
Hinn kafli Reykjavikurbréfs-
ins, sem um skal getið, ber fyrir-
sögnina „Herferð kommúnista
gegn stóriðju". Þar eru islenskir
námsmenn úr fjölmörgum skól-
um, innan lands sem utan, harð-
lega ávitaðir fyrir að hvetja þjóð
sina til aðgátar varðandi rekstur
fjölþjóðafyrirtækja á tslandi, svo
sem álvera, með tilliti til feng-
innnar reynslu (hérlendis, í
Noregi og viðar). Höfundur
Reykjavíkurbréfsins telur rætur
afskipta námsmannanna ótvirætt
frá kommúnistum komnar. Orð-
rétt skrifar hann: „öllum hinum
„trúuðu" ber skylda til að láta í
sér heyra og þeir sinna þvi kalli.
Þannig hafa kommúnistar alltaf
verið og þannig munu þeir alltaf
verða.“ Ennfremur stendur skrif-
að: „kommúnistar vinna skipu-
lega að þvi að misnota það frelsi
sem hér ríkir". Hvernig getur höf-
undur Reykjavíkurbréfs leyft sér
að gefa í skyn, að þeir, sem i sér
hafa látið heyra á þessum vett-
vangi, séu allir „trúaðir" á
kommúníska vísu? Undirrituð
vill andmæla réttmæti sliks, vit-
andi vits að misnotkun frelsis er
ríkjandi í ótal myndum mannlífs-
ins um heim allan vegna tilverkn-
aðar manna, sem ýmist teljast til
kommúnista, andkommúnista eða
annarra hópa.
ROSIR - KOSSAR - 0G DAUÐI
67
— Ég geng'út frá þvf sem
gefnu að þið munið öll að Otto
var ákaflega óstyrkur meðan
við biðum eftir læknínum þetta
kvöid. Við ályktuðum sem svo
að það væri vegna þess að hann
óskaði þess að faðir hans fengi
hjálp sem allra fyrst og gæti
náð heilsu, en kannski hann
hafi verið hræddur um hið
gagnstæða. Þegar Daniel kom
loksins út I eldhúsið og til-
kynnti að hættan væri liðin hjá,
stökk Otto á fætur og sló á öxi
honum, en gleði hans fannst
mér mjög óraunveruleg, og til-
gerðarleg þar sem HANN átti I
hiut! Ég held að á þvf augna-
bliki hafi hann ákveðið — upp
á eigin spýtur — að ryðja föður
sfnum úr vegi. Hann var enn f
uppnámi eftir rifríldið við
föður sinn og hann hafði ekki f
hyggju að sitja með hendur í
skauti sér og horfa þegjandi á
það ... að Helene væri hrifsuð
frá honum... Já, nú vitum við
hvernig þetta gekk fyrir sig.
Hann svæfði Minu með sul-
fonal, sem hann hafði fengið
hjá föður sfnum einhvern tfma
og um þrjúleitið kom hann aft-
ur til að eyða sporunum eftir
svefnlyfin. Ilann kom inn eid-
húsmegin og greip ( leiðinni
gúmfhanska sfna og vann sfðan
með þá á höndunum. Þegar
Fredrik Malmer bað um vatn
að drekka og Otto hvatti hann
vinalega f meira lagi tii að taka
samtfmis hjartadropana sfna,
vildi hann ekki eiga neitt á
hættu og vekja grun föður sfns
með þvf að gefa honum að
drekka með hanzka á höndun-
um. Eftir að morðið hafði verið
framið varð hann því að fjar-
lægja öll fingraför af flöskun-
um. Þegar hann var að skola
glasið heyrði hann að Puck
kom aðvffandi. Hann smeygði
sér út gegnum borðstofuna og
inn til sfn f vinstri álmunni. Ég
veit ekki hvað hann gerði við
hanskana, en ég býst við þeir
hafi verið faldir samvizkusam-
lega ... Við höfum þegar vit-
neskju um að hann gat ekki
alskostar leynt taugaóstyrk sín-
um eftir morðið. Það sem kom
mér þó mest á óvart var tilraun
hans til að fá okkur til að trúa
að hann hefði heyrt f Birni
Udgren úti f garði um tólfleytið
um nóttina. Björn sagðist hafa
verið heima eða að minnsta
kosti á leiðinni heim að Odda.
Ég hallast að þvf að það hafi
verið satt. En hvers vegna iaug
Otto ... ætli það hafi ekki verið
til að beina athyglinni frá sjálf-
um sér? HVERNIG ÉIGUM
VIÐ YFIRLEITT AÐ SKYRA
ALLT SEM ÉG HEF DREGIÐ
FRAM IIÉR EF MAÐUR
GENGUR EKKI UT FRÁ ÞVI
SEM GEFNU AÐ OTTO
MALMER SÉ HINN SEKI?
Christer hafði lagt áherzlu á
sfðustu orð sfn og sú þögn sem
á eftir kom fól f sér undrun og
spennu. Ég gaut augunum á
Otto, sem þerraði svitann af
enni sér. Hvimandi augum og
óttaslegnum horfði hann í
kringum sig.
— Ef það er virkilega svona
sem málum er háttað, sagði nú
eiginkona Otto Malmers sker-
Framhaídssaga eftir Mariu
Larsg
Jöhanna Kristjónsdóttir
þýddi
andi röddu — hvers vegna er
hann þá ekki handtekinn?
12. kafli.
Christer andvarpaði, tróð í
pípu sfna og sagði: — Annað-
hvort er maður fær um að
sanna, skýrt og skorinort hver
hefur framið morð eða maður
reynir að slá hring um glæpa-
manninn með aðstoö rökhyggju
og skynsamlegra tilgátna. Það
net sem glæpamaðurinn skal
veiddur f verður að vera alger-
lega pottþétt... Það mega ekki
vera nein smávandamál að
bögglast fyrir manni... Þá hef-
ur netið ekki verið nógu þétt og
þá verður að leita annarra
möguleika.
— Og hvaða minniháttar
vandamál eru að bögglast fyrir
þér spurði Einar — sem ekki er
hægt að leysa svo að þau sam-
ræmist þessari kenningu? Gát-
an um arf Björns Udgrens?
— Já til dæmis. Og það er eitt
smáatriði sem er svo mikilvægt
að ég veit ekki einu sinni hvort
maður hefur leyfí til að kalla
það smátt.