Morgunblaðið - 15.07.1977, Síða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 15JÚLI 1977
vue
MOBöJKí
KAFPINli
'íM ’

GRANI göslari
Nei ég held að það sé betra að
hann standi þar sem hann stóð!
Hún gafst upp í þriðja kvaki!
Fjórir kóngar — eru það ekki
sterk spil?
Einn eða fleiri mið-
bæir í Reykjavík?
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
1 vörn er ekki alltaf nóg að vita
hvaða lit á að spila. Það þarf
einnig að finna rétta spilið. Þetta
er vandamálið f spilinu hér að
neðan en það er úr nýrri bók,
eftir Bandarfkjamanninn Kantar.
En ég held að fáir komist f gegn
um doðrant þennan, 538 stórar
blaðsfður — allar helgaðar vanda-
málum varnarspilarans.
Eitt dæmi, báðir á hættu, suður
gefur.
Norður (hlindur) Auslur (þú)
S. 9876 S. DG102
H. 54 H. Á93
T. ÁKG76 T. 10985
L. D9 L. 43
Sagnirnar, austur—vestur allt-
af pass; suður — eitt lauf, norður
— einn tígull, suður — þrjú
grönd og allir pass.
Vestur leggur útspilið á grúfu á
borðið og við spyrjum um merk-
ingu sagna, enda vissara, það er
alltáf verið að nota einhverjar
gervisagnir á mann. Fram kemur
að suður hefur sýnt langan og
þéttan, eða hálf-þéttan, lág..lt .
15—17 punkta en tígulsögn
norðurs er eðlileg.
Að fengnu leyfi snýr vestur við
útspilinu og í ljós kemur hjarta-
drottningin. Nú þarft þú að stýra
vörninni — en hvernig?
Sagnirnar sýna, að suður á fullt
af slögum fái hann tækifæri til að
taka þá. Sjö á lauf, tvö á tígul og
hjartakónginn á hann. Við tökum
þvi á hjartaásinn og spilum spaða.
En hvaða spaða? Tvistinum, því á
litinn verðum við að fá fjóra slagi.
Allt spilið.
Norður
S. 9876
H. 54
T. ÁKG76
L. D9
'///’;
'//////
COSPERV/'
Æi! Nú veit ég hverju við gleymdum. — Tjaldinu
auðvitað.
„Astæða er til að þakka leiðara-
höfundi Morgunblaðsins fyrir
leiðarann í þriðjudagsblaðinu, en
mér varð þó að orði svona með
sjálfum mér — þó fyrr hefði ver-
ið. —
En vegna hvers er svona dauf-
legt orðið yfir mannlffinu f Mið-
bænum? Þessari spurningu verð-
ur ekki svarað í stuttu máli, en
fullyrða má að borgaryfirvöldin
eiga þar mikla sök á. Almenningi
virðist borgaryfirvöldin vera
hrædd við að takast á við þau
skipulagsmál sem í leiðaranum er
fjallað um, vera á sffelldu undan-
haldi undan allskonar leiðinda-
pexi sjálfkjörinna menningarvita
oft á vinstri væng stjórnmálanna.
Þessu verður ekki neitað, en af-
leiðingar þessar eru alltaf að
koma betur og betur í ljós. Voru
það ekki einmitt sjálfkjörnir
menningarvitar við Útvarpið, sem
f krafti aðstöðu sinnar hreinlega
stöðvuðu byggingu Seðlabankans
með rangfærslum og nánast
móðursýkislegum áróðri? Hver
getur neitað þvi? Almenningi hef-
ur skilizt að það sé ætlunin að
koma upp í höfuðborginni nýjum
miðbæ og að gamli miðbærinn sé
búinn að syngja sitt siðasta, nýr
miðbær sé það sem koma skuli.
En hver einasti maður hlýtur að
sjá að svona fyrirætlanir eru
dæmdar til þess að skapa vanda-
mál. Hvernig er hægt að hafa i
einum og sama bænum fleiri en
einn miðbæ?
Eg man það rétt að seinnipart
vetrar var haldinn aðalfundur
Sparisjóðs Reykjavíkur og ná-
grennis. Það var einmitt á þessum
aðalfundi, sem bent var á þá hús-
næðislánapólitik sem leiðarahöf-
undur bendir réttilega á.
Ekki minnist ég að hafa séð eða
heyrt nokkuð frá viðbrögðum
borgaryfirvalda við ábendingum
forstöðumanna Sparisjóðsins. En
Morgunblaðið má minna á þetta.
Það er spor í sömu átt og leiðara-
höfundur gengur.
Látum það ekki henda okkur að
vakna upp við það einhvern dag-
inn, að Miðbærinn hafi fyrir fá-
dæma asnaskap orðið að ein-
hverri Djúpuvfk. Heldur ættu
borgaryfirvöld að fylkja liði um
ábendingu aðalfundar Sparisjóðs-
ins og þá mun vel fara.
S og P f miðbænum."
% Um alþýðuleikhús
„Maður varð margs vfsari
við að lesa viðtalið við foreldra
Áustur
S. DG102
H. Á93
T. 10985
L. 43
Vestur
S. Á43
H. DG1087
T. 432
L. 76
Suður
S. K5
H. K62
T. D
L. ÁKJ10852
Láti suður kónginn, eins og eðli-
legt er, höfum við hnekkt spilinu.
ÞAÐ VERÐUR EKKI FENGIÐ, SEM FARIÐ ER
02
— Druslan
— Hún dauðsá eftír þvf. Hún
er miður sfn af örvæntingu.
— Heldur þú virkilega, að ég
ætli mér að rotna inni í fang-
elsi Peter. Ef ég hefði verið ögn
hugrakkari hefði ég svipt mig
Iffi. En það er betra að láta aðra
verða til þess.
— Þú gætir gert einhverjum
mein.
— Skiptir mig ekki máli.
— Ég held að þú sért sjúkur.
Þú ert að fmynda þér eitthvað.
— Það er sumt sem þýðir
ekki að fmynda sér Peter.
Leyfðu mér að vera f friði. Ef
þið leyfið mér að vera í friði
geri ég engum mein. Skilaðu
kveðju til þeirra og segðu þeim
það. Hann heyrði votta fyrir
þreytu f rödd hans.
— Geturðu ekki opnað og
leyft mér að tala við þig?
— Við erum þegar búnir að
tala nóg.
— Ég verð að horfa á þig. Það
er öðruvfsi en að standa svona
og tala hálfpartinn við ein-
hverja skuggamynd.
— Þú er bara kominn hingað
til að koma mér f vandræði. Ég
verð þá bæði að passa upp á þig
og bjálfana f skógarjaðrinum.
— Ég sver, Frede. Ég skal
standa nákvæmlega þar sem þú
segir mér. Og ekki hreyfa mig.
Eg ætla bara að fá að sjá þig.
— Hefurðu gcrt samnig við
lögregluna. úm að þú reynir að
yfirbuga mig.
— Nei.
— Segirðu satt?
— Já, ég myndi ekki efnu
sinni gera það, þó svo þú gæfir
mér gott færi á þvf. Ég þoli
ekki byssur, ég ga*ti aldrei skot-
ið neinn.
Frede hló lágt og færðí sig til
svo að Pcter gat smeygt sér inn.
— Þú hefur vfst rétt fyrir
þér, sagði Frede. — Mætti
segja mér þú værir meinlaus að
upplagi. Velkominn f bæinn.
Gaman að sjá þig.
Peter fann svitann spretta
fram á andlitinu og hann
reyndi að þurrka sér. Hann
fann að höndin skalf eilftið.
— Nú sérðu mig, sagði Frede.
Er það þá betra.
Peter lét fallast f stól. Hann
studdi höndum á borðið og hall-
aði aftur augunum.
— Ertu þreyttur? spurði
Frede.
— Já.
— Varstu smeykur við byssu--
stinginn?
— Já.
— Hélztu að ég skyti á þig?
— Nei.
— Hvers vegna varstu þá
hræddur?
— Ég gat ekki verið viss.
— Leið yfir þig áðan?
— Já.
— Þeir hafa sjálfsagt haldið
að þú hafir orðið fyrir skoti. Ég
heyrði að minnsta kosti gól.
Það hefur Ifklega verið Lena,
sem öskraði. Var það hræðslan?
— Ég geri ráð fyrir þvf.
— Þú ert skrftin skrúfa. I
gær léztu mig sofna f friði og
spekt f bflnum og f dag geng-
Framhaldssaga eftir Bernt
Vestre.
Jóhanna Kristjónsdóttir
þýddi.
urðu beint á móti byssustingn-
um.
— Ég get ekki tekið þig alvar-
lega.
Frede gekk yfir gólfið f
kofanum og gægðist út um
gluggana.
— Þeir hafa umkringt kof-
ann er það ekki?
— Jú.
— En hafa fengið fyrirmæli
um að skjóta ekki?
— Þeir mega ekki skjóta?
— Hvað hafa þeir marga
hunda?
— Tvo.
— Heldurðu þeir ætli að bfða
þangað til ég lfð út af?
— /Etli það ekki.
— Hvað gerðir þú ef ég rétti
byssuna að þér?
— Ég hef sagt þér það.
Frede rétti hyssuna f áttina
til hans, Peter hristi höfuðið.
— Nei, sagði hann.
— Ég skil þig ekki, muldraði
Frede.
— Hvað ætti ég að gera.
Lemja þig f rot með henni?
— Já, til dæmis.
— I bflnum var ég að hugsa