Morgunblaðið - 20.07.1977, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 20. JULI 1977
V)ff>

>)V.

KAVFINÚ
s~j.
ÉK kom til þess eins aö fá
læknisvottorð.
Hann á ekki vinsældum
aö fagna, maðurinn sá,
skal ég segja þér.
Má ég biðja um dömu-
náttkjól f stíl við nætur-
krem og kinnalit?
Það verður að komast til
botns í því af hverju
kveikjararnir okkar
seljast ekki!
BRIDGE
Umsjón: PóH Bergsson
ÞRÓUÐ útgáfa af spurningu um
tvo hæstu I trompi geröi það að
verkum, að norður og suður náðu
ágætum lokasamningi á spilin
hér að neðan. Norður gaf, norð-
ur-suður á hættu.
Norður
S. 5
H. AK73
T. AG10854
L. ÁK
Austur
S. G9832
H. G2
T. 76
L. DG32
' Suður
S. AK104
H. D1064
T. 3
L. 10954
Austur og vestur sögðu alltaf
pass en norður og suður sögðu
þannig:
Vestur
S. D76
H. 985
T. KD92
L. 876
Siggi spyr hvort við höfum eitthvað ákveðið fyrir
stafni í kvöld?
Enn um Bem-
höftstorfuna
„Ég hefi tvisvar áður hér f
Morgunblaðinu vakið máls á
nauðsyn heildarskipulags yfir allt
„torfusvæðið" í Reykjavík. Og að
ákvarðanir i þvi máli yrðu teknar
sem allra fyrst af réttum aðilum.
Fluttur var þáttur i útvarpið 13.
júli sl. er bar heitið Víðsjá i um-
sjóna Ölafs Jónssonar og Silju Að-
alsteinsdóttur. Viðmælendur
þeirra að því sinni voru Hörður
Ágústsson og Sigurður A.
Magnússon. Ýmislegt bar á góma i
tali þeirra. Meðal annars varpaði
Ölafur fram þeirri spurningu
hver væru viðhorf þeirra til hinn-
ar tittnefndu Bernhöftstorfu og
hvernig þeir hugsuðu sér að það
mál yrði leyst af hálfu ríkisvalds
og borgaryfirvlada. Þessir tveir
heiðursmenn, Hörður og Sigurð-
ur, lögðu á það allmikla áherzlu
að allt heila torfudraslið skyldi
byggt upp aftur eftir brennu-
ævintýrið i vor og allir húsaræfl-
arnir endurnýjaðir og jafnvel
rottuholurnar ekki undanskildar,
þvi allt verður að vera í sama stíl
samræmis vegna.
Einu sinni var sagt: „Ekki eröll
vitleysan eins.“ Það orðtak á vel
við þegar talað er um að endur-
byggja þessi dönsku brauðgerðar-
hús frá einveldistima dönsku kon-
unganna. Ekki get ég imyndað
mér að íslenzku þjóðinni séu þess-'
ar stórdanaminjar svo kærar að
heilög skylda sé það nútíma
íslandingum að varðveita þær um
aldur og ævi sem einhverja dýr-
gripi fyrri tiðar. Slíkur öfugugga-
háttur væri Islendingum, lífs og
liðnum, til hreinnar háðungar.
Allt öðru máli gegnir með þjóð-
Norður Suður
2 tiglar 2 hjörtu
4 hjötru 4 grönd
5 spaðar 61auf?
7 hjörtu pass
Eftir að í ljós var komið að
norður átti þrjá ása var suður viss
um, að alslemman væri góður
lokasamningur ætti norður
hjartakónginn að auki. En eftir
ásaspurninguna, fjögur grönd,
voru fimm grönd spurning um
kónga. Þess vegna þýddu sex
lauf: „Átt þú tvo af þrem hæðstu i
trompinu, makker". Og norður
sagði já.
Gegn alslemmunni spilaði
vestur út trompi. Og spilið var þá
auðvelt viðfangs. Tigulás og tígull
trompaður lauf á kónginn og
tígull trompaður aftur, lauf á ás-
inn og tigull trompaður með síð-
asta trompi suðurs. Síðan tekið á
spaðaás, spaði trompaður i
blindum, trompin tekin og síðustu
tveir tiglarnir sáu um afganginn.
En spilið verður erfiðara komi
lauf út í byrjun. Þá er tekin mikil-
væg innkoma á blindan og ekki
hægt að fría tígullitinn. Sagnhafi
verður því að giska á rétta úrspils-
röð til að fá þrettán slagi með
víxltrompun.
ÞAÐ VERÐUR EKKI FENGIÐ, SEM FARIÐ ER
Framhaldssaga eftir Bernt
Vestre.
Jóhanna Kristjónsdóttir
þýddi.
66
með nýrri og betri heim voru
jafn eigingjarnir og takmark-
aðir og faðir minn. Og Lena. Og
þú. Kannski ekki viijandi. En
þeir höfðu ekki f sér stærðina
til að geta gert neitt.
— Eigunt við ekki að koma
núna? spurði Peter — Þú ert
veikur.
— Eg er ekki veikur.
— Þú ert þunglyndur. Það
verður tekið tillft til þess.
— Þú skilur ekkert. Við er-
um að deyja út. Við höfum átt
okkar tfmaskeið. Og nú er það
liðið.
— Ég Ift ekki þannig á það.
— Þú gerir það ekki nei.
Hvað sérðu þá blasa við. Segðu
mér hvað þér finnst Peter. Þvf
að þú hlýtur að hafa einhverja
skoðun.
— Ég veit ekki alls kostar
hvað ég held. En ég veit að það
sem þú segir er ekki rétt. Þú
ert of einsýnn.
— Innantómt snakk...
— Nú talar þú cins og kjáni.
— Þú getur ekki lifað á
þessu froðusnakkí þínu, Peter.
Og nú skaltu fara, sagði Frede.
— Hversvegna?
— Af þvf að ég krefst þess.
— Hvað ætlar þú að gera?
— Það kemur þér ekki við.
— Hvað ætlarðu að gera?
endurtók Peter.
— Farðu núna.
— Ekki fyrr en þú segir mér
hvað þú ætlast fyrir.
— Nú ferð þú og það strax.
— Frede lyfti byssunni og
míðaði á hann, en lét byssuna
sfga.
— Ég heid ekki að mér takist
að hræða þig, sagðf hann og
brosti dauflega. — Ætlarðu að
gera það fyrir mig að fara
núna.
— Komdu þá með mér.
— Nei.
Skeifing er hann óhugnan-
lega fölur, hugsaði Peter þegar
hann reis á fætur.
Krampadrættir fóru um and-
lit Frede þegar hann leit und-
an. — Giáptu ekki svona á mig,
hvæsti hann.
Peter gekk út um dyrnar.
Hann heyrði, að lyklinum var
snúið f að baki honum.
XVI
Hægum skrefum gekk hann
aftur út að skógarjaðrinum.
Nokkrum sinnum nam hann
staðar og leit um öxl til kofans.
Hann sá ekki lengur byssu-
stinginn út um gluggann. Nú
kom hann auga á andlit Lenu,
hvar hún lá bak við stein.
Hemmer var rétt hjá henni.
— Kemur hann ekki? hróp-
aði Hemmer.
Nei, hann kemur ekki, hugs-
aði Peter.
Það fór hrollur um hann og
hann beið eftir hvellinum sem
ekki kom. Nokkrar sekúndur
enn — og vonin er ekki úti. Þá
hefur hann misst kjarkinn.
Þá kvað skotið við.
Hann sá að andlit Lenu
stírðnaði og að Hemmer stökk
upp. Andartak rfkti grafarþögn
umhverfis, svo tók Hemmer á
rás að kofanum. Hann datt
hvað eftir annað, en hann reis
upp og hélt áfram. Og nú birt-
ust lögreglumenn úr öllum átt-
um.
Hemmer reyndi að opna
dyrnar og hann sparkaði með
ofsa f hana.
Peter iokaði augunum og
fann tár renna undan augnlok-
unum.
Lena stóð hjá honum. Hún
var skelfingu iostin.
— Ósköp er að sjá hvað þú
ert fölur.
Þau heyrðu brothljóð. Lög-
reglumennirnir höfðu hrotið
gluggann og nú lyftu þeir
Hemmer inn. Einn þeirra fór á
eftir honum inn f kofann.
Nokkrar mfnútur liðu f þögn.
Svo voru dyrnar opnaðar og
Hemmer kom út. Hann hélt á
látnum syni sfnum f örmum
sér. Sögulok