Morgunblaðið - 06.08.1977, Side 14

14
MORGUNgLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 6. ÁGÚST 1977
/MYNDUSTARSYRPA
að skrifa um hinar stóru sýn-
ingar er í gangi voru og einning
að minnast þeirra minni, — en
þrátt fyrir góðan vilja og marg-
ar yfirferðir á sýningar á höf-
uðborgarsvæðinu tókst mér
ekki að berja neitt frambæri-
legt saman. Ég var þá einnig á
förum til útlanda og þeirri för
varð ekki frestað, svo að marg-
víslegt umstang hrjáði mig og
kom mér í tímahrak.
Hér er ég ekki á neinn hátt að
afsaka mig, því að þessi staða
getur alltaf komið upp, en mér
þykir mjög miður að hafa ekki
getað gert „brezku sýningunni
leg sem málverk, enda var hér
fátt frumlegt á ferð utan stærð-
arinnar. Sum málverkanna
komu fyrir sjónir sem risastór-
ar stækkanir á hugmyndum
annarra höfuðsnillinga, t.d.
Kandinskys.
Fyrir fagfólk var hér vissu-
lega um hvalreka að ræða, því
að flestir listamannanna virtust
tæknilega mjög vel sjóaðir, sem
ber brezkum listaskólum lofs-
vert vitni. Hér var og um að
ræða málara á mótunarskeiði,
er sýningarsalur brezka list-
ráðuneytisins heldur fram til
kynningar, — er slik kynning

CS J <1
Myndllst
eftir BRAGA
ÁSGEIRSSON
upp sýningu á verkum einstaks
málara á þessum árstima, —
það er annað og nógu slæmt
samt að gera slíkt á listahátíða-
ári. Einmitt eftir þennan tima
fara erlendir ferðamenn að
streyma tii landsins, og ófáum
þeirra leikur forvitni á að
kynnast islenzkri myndlist.
Veltur því á miklu að hafa jafn-
an uppi gott úrval islennzkrar
nútímamyndlistar yfir sum-
armánúina.
Yfirlitssýningar á verkum
íslenzkra málara ættu fyrst og
fremst að fara fram að hausti,
vetri eða vori, a.m.k. svo lengi
SigurSur SigurSsson á vinnustofu sinni.
ITÓMARÚMI
BREZKA SVNINGIN
JÓHANN BRIEM
SUMARSYNING: NORRÆNA
HÚSIÐ
Starfandi myndlistarmenn,
sem einnig hafa það i verka-
hring sinum að skrifa listrýni
um starfsbræður sina og mynd-
listir almennt, kynnast því að
svifa i eins konar tómarúmi i
þeim efnum er þeir sjálfir eru
að undirbúa einkasýningu,
einnig á meðan á þeim stendur
og nokkurn tíma eftir að þeim
lýkur.
Slíkt á við alla og allsstaðar,
en hérlendir hafa þó algjöra
sérstöðu vegna þess hve einka-
sýning er i raun mikið fyrir-
tæki — því að hér þurfa þeir
ekki einungis að vera ábyrgir
fyrir sjálfum verkunum heldur
og einnig nær öllum undirbún-
ingi sýningarinnar og vera i
flestum tilvikum eigin fulltrú-
ar gagnvart fjölmiðlum, sem er
mest umhendis flestum mynd-
listarmönnum. Undirhyggjan
skiptir þá mestu máli.
Erlendis sjá sýningarsalir um
allan undirbúning og listamað-
urinn er einungis ábyrgur
gagnvart verkum sinum. Væri
æskilegt að hinir stóru sýning-
arsalir höfuðborgarinnar
kæmu hér til móts við lista-
menn, eftir því sem tök eru á.
Slíkt hefði ótrúlega mikið gildi.
Ég vík hér að þessu vegna
þess að starfsbróðir minn við
blaðið, er hafði tekið að sér að
rita obbann af allri gagnrýni
um listsýningar si. sýningar-
timabil veiktist um það leyti er
ég opnaði sýningu mína um
miðjan maí og var þar með úr
leik við skriftir. Það átti því að
koma af sjálfu sér í minn hlut
að Kjarvalsstöðum", svo og
„sýningu á verkum Jóhanns
Briem í Listasafni Isiands"
verðug skil. Of seint er nú að
fjalla um þessar sýningar fyrir
almenning, enda báðar afstaðn-
ar fyrir löngu, en mig langar að
víkja nokkuð að ramma þeirra
og framkvæmd.
,Brezka sýningin*
Minnisstæðust verður mér
stærð málverka á þessari sýn-
ingu, auk kaupverðs þeirra sem
var furðulega í hóf stillt. Fæst
verkanna verða mér eftirminni-
Jóhann Briem á sýningu sinni f Listasafni íslands.
mjög til fyrirmyndar. Mér hef-
ur verið sagt að sýningarsalur-
inn „Serpentine Gallery“ taki
40% af andvirði seldra verka,
en hafi fallið frá því að þessu
sinni og voru því verkin seld
þessum mun undir raunveru-
legu markaðsverði. Ef þetta er
rétt, sem ég hefi enga ástæóu
til að efa, þá finnst mér að þetta
hefði skýlaust átt að upplýsa i
upphafi sýningarinnar, og einn-
ig að hér væri um að ræða lítt
þekkta myndlistarmenn i
þeirra heimalandi. Auk þess
hefði mátt koma fram að verð-
munur á verkum þekktra og lítt
þekktra listamanna á Bretlandi
væri gífurlega mikill, og að þar
verðleggi fristundamálarar
ekki myndir sínar með hliðsjón
af verðlagi verka þekktra at-
vinnulistamanna, svo sem hér
tíðkast.
Hjá því gat því naumast farið
að kaupendur myndlistarverka
bæru verðlagningu þeirra
ensku saman við verð á mál-
verkum íslenzkra málara og
fengju óhagstæða útkomu fyrir
heimamenn.
Upphenging þessarar sýning-
ar tókst vonum framar miðað
við hinn nauma tíma er var til
þeirra athafna, og var þar fátt
til gagnrýni.
í heild var framtakið mjög
þakkarvert, en hér hefði mátt
vera meiri breidd, en það hefði
gert sýninguna áhugaverðari
fyrir hinn almenna skoðanda.
Aðsókn mun hafa verið lítil
þrátt fyrir góða auglýsingu og
hentugan sýningartima.
Væri ánægjulegt ef að Kjar-
valsstaðir sýndu úrval brezkrar
nútímalistar á hæsta plani áður
en langt um líður — þar er
gnægð af fyrirferðarminni
hlutum á heimsmælikvarða svo
sem grafík, vatnslitamundum,
teikningum og krítarmyndum
hvers konar. Slíkt er ekki dýrt
til flutnings né vátryggingar.
Sýning
Jóhanns Briem.
Listasafn íslands gekkst fyrir
yfirlitssýningu á verkum hins
mæta málara Jóhanns Briem
frá miðjum maí til júníloka.
Jóhann er alls góðs maklegur
og í fremstu röð íslenzkra mál-
ara. Sakna ég þess að hafa ekki
getað lyft með myndarbrag
undir þetta framtak Listasafns-
ins. Að nokkru leyti á safnið
sjálft þar einnig nokkra sök þar
sem fráleitt má telja að setja
i I'Wm
m /f ■'
- J:/ /

Frá Brezku sýningunni: Mynd eftir Paul Hemton.
sem safnið býr við núverandi
húsakost.
Sumir vildu halda því fram
að það vantaði mikilvæga
þróunarhlekki í sýningu Jó-
hanns Briem, og má það vel
vera, a.m.k. vantaði ýmislegt
inn í heildarmyndina. En sýn-
ingin staðfesti ótvírætt styrk
málarans og stöðu, en kom þó
fáum á óvart.
Trúlega hefur undirbúning-
ur ekkí verið nægur, en allt um
það var þetta sterk og þokka-
full sýning í sjálfri sér.
Sumarsýning i
Norræna húsinu
Að endingu langar mig til að
fara nokkrum orðum um „Sum-
ar sýningu Norræna hússins".
Ekki svo að skilja að ég ætli að
fara að skipta mér af skrifum
starfsbróður míns um sömu
sýningu hér i blaðinu, heldur
vil ég undirstrika það lof sem
hann ber á sýninguna, og
hvetja sem flesta til að leggja
leið sina í Norræna húsið og sjá
þá þokkafullu sýningu. Að
þessu sinni sýna þar verk
Jóhann Briem (7), Sigurður
Sigurðsson (36) og Steinþór
Sigurðsson(24).
Svo sem sjá má á Sigurður
Sigurðsson langflest verk á
sýningunni og hann vinnur hér
góðan listasigur með þvi fág-
aðasta er lengi hefur sést frá
hans hendi, en hér mun saman-
komið mesta úrval verka sem
hann hefur látió frá sér fara i
nær tvo áratugi. Hér kemur
einkum fram rik tilfinning fyr-
ir því efni er hann fer með
hverju sinni hvort heldur það
er pastel, kol, vatnslitir eða
olía.
Hér er tilefni til íhugunar að
þessi listamaður skuli hafa
kennt i 28 ár við Myndlista- og
handíðaskóla Islends án þess að
hafi verið falin til umráða sér-
deild er hann hefði getað þróað
að eigin vild. En hvað sem því
líður er vonandi að við fáum
sem fyrst að sjá einkasýningu
frá hendi þessa málara.
Tilefni er til að gagnrýna
fjölmiðla fyrir hve lítinn gaum
þeir hafa gefið þessu ágæta
framtaki Norræna hússins, sem
er markverð viðleitni til að
kynna erlendum islenzka
myndlist á þeim mánuðum árs-
ins, sem þeir einkum gista land
vort.