Morgunblaðið - 29.10.1977, Blaðsíða 36

36
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 29. OKTÓBER 1977 !
virt)
(í 7 vr2); *>
M0R^Jh/-Y^A_
KAFf/NU U P
I A *> ÍL_____v
GRANI göslari
Éíí elska þig vegna þess að þú
ert öðruvísi en allir aörir hér á
eyjunni!
Hugmyndin er snjöll í sjálfu sér, en það þorir enginn að taka
nokkra dós
Kerf isþ j ónusta
„Morgunblaðið birtij' grein eft-
ir Jón Sigurðsson ráðuneytis-
stjóra i fjármálaráðuneytinu þ.
17. september sl. og ber greinin
yfirskritfina „Kerfið og fjölmiðl-
arnir“. Tilefni greinarinnar eru
ummæli i leiðara Morgunblaðsins.
þ. 7. sept. þar sem þess er krafist
að hið pólitiska vald geri „ráðstaf-
anir til þess að „Kerfið" liti á sig
sem þjónustuaðila við almenning,
en ekki sem yfirvald sem hafi
þann tilgang fyrst og fremst að
þvælast fyrir og koma i veg fyrir
að hinn almenni borgari fái úr-
lausn sinna mála". Ráðuneytis-
stjórinn virðist hneykslaður á
þessum ummælum og verður
naumast skilinn á annan veg en
að honum þyki blaðinu hafa orðið
á i messunni að birta sllkt. Siðar í
greininni teiur hann áróður af
þessu tagi hafa orðið til þess „að-
fólki gleymist gjarna að „Kerfið"
sér okkur fyrir heilbrigðisþjón-
ustu, skólagöngu, lifeyri öryrkja
og gamalmenna, vegum, sima,
flugsamgöngum, póstþjónustu,
höfnum, byggingalánum, lög-
gæslu, vatni, raforku og svo má
lengi telja þætti í opinberum
rekstri, sem fólk réttilega telur
ómissandi". Þetta er glæsileg
upptalning, en ráðuneytisstjórinn
hefði getað bætt þarna við langri
romsu i annarri tóntegund. Hann
hefði getað talið upp tolla, skatta
og hvers konar aðrar álögur, sem
„Kerfið“ krefur af landslýðnum.
Það er ekki kunnugt að „Kerfið"
sjálft verpi neinum gulleggjum til
að útbýta meðal þegna þjóðfélags-
ins. Öll þau félagslegu gæði, sem
talin voru, eru ýmist greidd beint
til þeirra stofnana sem þau veita,
eða með tollum, sköttum og öðr-
um álögum á borgarana. Og auð-
vitað þarf „Kerfið“ sjálft sitt við-
haldsfóður og það verður líka að
takast af þessum sömu sköttum.
Gagnrýni á „Kerfið“ er því að-
eins til góðs að dómi ráðuneytis-
stjórans að tilfærð séu ákveðin
dæmi um það sem miður þykir
fara og málflutningur studdur
réttum rökum. Skal nú vikið að
einu sliku, sem hefur þann kost
að það er nákomið þvi ráðuneyti,
sem Jón Sigurðsson veitir for-
stöðu.
Með lögum nr. 59/1973 var gerð
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Varnarspilaranum nægir ekki að
telja eigin slagi. Hann verður
einnig að slá tölu á vinningsslagi
sagnhafa og ekki þýðir annað en
að vera snöggur. Já, blátt áfram
eldsnöggur og lifandi.
1 dag spreyta lesendur sig á
varnarþraut úr sæti vesturs.
Allir eru utan hættu en norður
gaf.
Norður
S. DGIO
H. A7
T. 105
L. ADG984
Vestur
S. K86
H. DG1098
T. AD3
L. K10
Suður er sagnhafi i þrem grönd-
um eftir þessar sagnir:
Norður Austur Suður Vestur
1- L pass 1 T 1 II
21- pass 3 Tr pass
•1H pass 3 (j «k allir pass
Vestur spilar út hjartadrottn-
ingu, sem tekin er með ás en
austur lætur tvistinn. Sagnhafi
spilar síðan tigultíu frá blindum.
Austur lætur lágt og það gerir
sagnhafi einnig. Hvaða slagi von-
ast þú til að fá og í hvaða röð?
Suður hlýtur að eiga spaðaás og
við vitum, að hann á einnig
hjartakóng. Sagnir hans benda til
tígullengdar og hann vonast
eflaust til að austur eigi drottn-
inguna. Og sé tigultian tekin með
drottningu verður suður að hætta
tígulsókn sinni og snúa sér að
laufinu. En þar á hann sex slagi
vísa þó hann viti það ekki. Eini
möguleikinn er því að leiða suður
á villigötur og taka fyrsta slag
varnarinnar á tígulás. Síðan spil-
um við aftur hjarta og vonum að
spilið sé þessu líkt.
Norður
S. DG10
H. Á7
T. 105
L. ÁDG984
Þetta er bara herðatréð, sem vinur minn hengir
jakkann sinn á þegar hann kemur í heimsókn
hingað!___________________________________________
Vestur
S. K86
H. DG1098
T. ÁD3
L. K10
Austur
S. 97542
H. 532
T. 64
L. 765
Suður
S. Á3
H. K64
T. KG9872
L. 32
Sagnhafi mun eflaust fara inn á
blindan laufás og svína aftur tígli.
Þá tökum við á drottninguna og
sjáum ekki eftir slagatalningu
okkar þegar við tökum hjartaslag-
ina.
RÉTTU MER HOND ÞINA
81
vorum. Nú eru það ekki Iengur
þið, sem skipið fvrir, mælti
hann. I dag skal Tugela verða
frjáls. Við höfum hvesst spjót-
in. Hvlti maðurinn skal deyja.
Svo læddist hann aftur niður
eftir og gaf skipun um árás. Eg
býst ekki við, að nokkur okkar
hafi búi/.t við að komast Kfs af.
Sögumaður varð að gera hlé á
frásögn sinni. Áhuginn hafði
um sinn beinzt í aðra átt. Strút-
ur hljóp 1 kapp við bíiinn hin-
um megin við gaddavírsgirð-
inguna, og allir fylgdust með
því, hvor mundi sigra. Strútur-
inn hafði augsýnilega foryst-
una í kapphiaupinu. Hann
sneri litla, heimskulega höfð-
inu og virtlst horfa á bílinn
með háðsglotti. Síðan hvarf
hann inn í trjáþyrpingu, og eft-
irtektin beindist aftur að Búan-
um.
— Já, svo upphófst óttalegur
fyrirgangur niðri f fjailshlfð-
inni. Zúlúmenn æptu stríðsóp
og hófu sókn upp eftir fjallinu.
Eg kannaðist þegar við blóð-
sönginn, sem fer á undan árás-
inni. En rétt í sama mund kom
flugvélin. Hún hringsólaði um-
hverfis fjallið, en flugmaður-
inn gat auðvitað ekki greint f
sundur vini og fjendur þarna
uppi f loftinu. Svo varpaði hann
niður nokkrum mjölsprengj-
um, fælusprengjum, sem gefa
bara frá sér smell og þyrla
ógnarmiklu rykskýi upp f loft-
ið. En þeir innfæddu þekktu
þetta bragð og héldu áfram
árásinni án þess að skeifast.
Við fórum að verða framlágir.
Þá leitaði flugstjórinn að
auðum stað og varpaði niður
raunverulegri sprengju. Hár
hvellur kvað við, þegar hún
kom niður, og grjóti og grein-
um rigndi yfir árásarmennina.
Þetta nægði. Innfæddu menn-
írnir dreifðust og lögðu á flótta.
A einu andartaki var enginn
hermaður f allri fjallshlfðinni.
Við rákum flóttann og náðum f
nokkra fanga, sem tókst ekki að
forða sér. I þetta sinn höfðum
við því f fullu tré við þá. En nú
hafa þeir víst ráðagerðir á
prjónunum um að gera upp-
reisn að nýju.
Búinn byrjaði strax á nýrri
sögu. En Erik hafði ekki lengur
áhuga á að hlusta. Hann hugs-
aði um hinn litla hóp hvftra
embættismanna, sem varð-
veittu eins konar löglega skip-
an meðal hins mikla grúa svert-
ingja á lendum þeim, er þeim
voru ætlaðar. Hvítingjarnir
gátu aldrei um frjálst höfuð
strokið við þessi störf sín. Þeir
voru aðeins steinsnar frá
glundroða og uppreisn. Eftir-
tektarverð hugsun. Það mátti
kalla það hetjusögn.
XXX
Erik skrifar Ahmed
Erik var inni í viðgerðardeild
útvarpsverksmiðjunnar og var
að kenna svörtum verkamanni
að setja saman sænskt tæki.
Svertinginn Ijómaði af gleði og
áhuga. Hann hafði lengi beðið
eftir þessu. Það var nefnilega
Framhaldssaga eftir
GUNNAR HELANDER
Benedikt Arnkelsson
þýddi
stranglega bannað að kenna
svertingjunum til slfkra hluta.
Hinir hvftu iðnverkamenn
landsins höfðu fengið bannið
lögfest, svo að þeir nytu vernd-
ar gagnvart allri samkeppni.
En alis staðar var bannið brot-
ið, einkum f verksmiðjum, sem
útlendingar veittu forstöðu —
hvort sem það stafaði af því, að
þeir vildu sýna manngæzku eða
þeir óskuðu að losna sjálfir við
tilbreytingarlaust og erfitt
starf. Hvort tveggja kom til, að
því er varðaði Erik. Hann hafði
drekkt ölium vandamálum sín-
um f nokkrar vikur í miklu
starfi, en nú fannst honum nóg
komið um sinn.
Svertinginn virtist hafa lært
listina, og Erik fór inn og sett-
ist við skrifborð sitt á skrifstof-
unni. Yfirboðari hans, sem
næstur honum var, sat yfirleitt
í sama herbergi. Hann hafði
tekið sér frf þennan dag, og
Erik vildi nota tækifærið til
þess að Ijúka af nokkrum
eínkahréfum.
Hann varð fyrst og fremst að