Morgunblaðið - 30.10.1977, Blaðsíða 23

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 30. OKT0BER 1977
23
Þessa mynd tók Ingse af Onassis á Long
Island f New York, rétt fyrir komu þeirra
þangað.
hugleysi vegna þessa, en ferðin
minnti hann óneitanlega á fyrstu
úthafsferðina, þegar hann
nýsloppinn frá hamförunum í
Smyrna hélt sem flóttamaður til
Buenos Aires. Hann losnaði
aldrei við þá tilfinningu, sem
fylgdi honum I þeirri för.
Þegar Ingse kom til New York
var Onassis búinn að koma sér
fyrir í stórri íbúð við Park
Avenue á 57. stræti. Lif í hinni
ókunnu stórborg einkenndist af
óhófi og fjárútlátum. Inge fékk
nýjan kadilakk og Onassis keypti
sér fyrstu kjólfðtin, en gerði þau
mistök að hafa þau ekki klæð-
skerasaumuð, þannig að á dýrum
veitingastöðum var hann
stundum tekinn fyrir þjón. En
eins og annars staðar vildi
Onassis læra allt um New York,
lífið á götunni og upp úr. Hann
einbeitti sér lika að viðskiptunum
í Buenos Aires.
Hann vann af ofsalegum krafti
og virtist hafa mikia sjálfstjórn.
Er haft eftir Ingse að hann hafi
oft komið úr viðskiptaerindum i
stórborginni, lagzt á gólfið og
sofnað í nokkra tíma. Það var
ekki hægt að vekja hann, hann
vaknaði af sjálfsdáðum þegar
hann hafði fengið næga hvíld.
Hann fékk dálæti á New York,
hún var sú borg, sem hann átti
alla tíð eftir að heimsækja. Fyrir
honum var hún borg flóttamanns-
ins, von flóttamannsins, borg sem
hafði gefið ótal innflytjendum
tækifæri til að auðgast. Hraði
New York var í samræmi við
botnlausan kraft hans og
skemmtanalífið i samræmi við
smekk hans. Minkaslá Ingse var
farin að láta á sjá og Onassis
heimtaði að hún fengi sér nýja.
„Kauptu þá fallegustu og
dýrustu, sem þú finnur." Ingse
keypti minkapeis, sem kostaði 16
þúsund dali. En pelsinn átti líka
að endurspegla í augum annarra
rikidæmi hans.
Onassis var þó ekkert auðugri
um þessar mundir en hann hafði
verið rétt fyrir strið, þar sem stór
hluti flota háns lá við festar í
hinum og þessum höfnum á
Norðuriöndum. Þegar hann sótti
um landvistarleyfi í Bandaríkjun-
um árið 1945, sagðist hann hafa
eitt þúsund dali i tekjur á
mánuði, sem kæmu úr fjölskyldu-
sjóði. Þá átti hann þrjár milljónir
dala i bandarískum skuldabréf-
um.
Það var lif og fjör á þessum
árum í New York, borg kaffihúsa-
lífsins. Þar voru samankomnir
ríkir útlagar og Hollywood-
stjörnur sem fóru á staði eins og
21 Club og E1 Moroco til að sýna
sig og sjá aðra. Onassis fór oft á E1
Moroco (Elmos) því eigandi
staðarins var argentinskur og inn-
réttingarnar líka. I þá daga þóttu
þær mjög glæsilegar en nú yrði
hlegið að þeim. Loftið var himin-
biátt með blikkljósum og pálma-
tré úr pappa. Fyrir Onassis var
„Elmos“ skrifstofa, þar sem hann
hitti viðskiptavini, þótt hann væri
það skynsamur að undirrita ekki
samninga þar.
Liferni hans hafði tekið breyt-
ingum og um leið samband hans
og Ingse. Hún var honum kær-
komin meðan hann var enn ungur
og samkvæmislifið óþekktur
heimur, sem hún þekkti betur en
hann. En nú vildi hann öðlast
sjálfstæði á ný. Dag nokkurn kom
hann tii hennar og sagði hreint út
að árin liðu, hann væri að kafna i
viðskiptum og lífið sjálft sigldi
hraðbyri fram hjá honum, hið
ljúfa líf, sem hann hefði aldrei
kynnzt. „Kunningjar hans voru i
slagtogi með glæsilegustu konun-
um og hann vildi iíkja eftir þeim.
Fyrst bað hann mig leyfis og að
lokum bað hann mig um fri.“
Hið ljúfa líf
Ingse fannst hún eiga engra
kosta völ. Onassis mundi hvort eð
er gera það, sem hann vildi. En
viðbrögð hennar komu þó jafnvei
Onassis að óvörum. „I stað þess að
vera elskendur urðum við söku-
nautar," sagði hún. I stað þess að
segja honum að fara veg allrar
veraldar, hlustaði hún af athygli
og varð þátttakandi i hans ljúfa
lifi. Fyigdist Ingse náið með fylgi-
dömum Onassis í það og það skipt-
ið og lét síðan dóm falla um
smekk hans í þeim efnum.
Tvö skipa hans voru við vestur-
strönd Bandarikjann þar sem þau
voru i Kyrrahafsfiutningum fyrir
Bandaríkjastjórn. Því flaug
Onassis oft til Los Angeles. Vinur
hans Costa Gratsos var ræðis-
maður i San Francisco og saman
könnuðu þeir hið ljúfa lif i Holly-
wood. Gratsos talaði alltaf um af-
burðaheppni Onassis í kvenna-
málum. „Við vorum í L.A., reynd-
um við stelpurnar, sem var hin
skemmtiiegásta iðja. Þær voru
annaðhvort smástirni eða stjörn-
ur og ótrúlegur fjöldi af þeini . . .
það voru auðveldar veiðar."
A siðari árum viðurkenndi
Onassis þó aldrei áhuga sinn á
ANNAR
HLUTI:
Olíuflutn-
ingaskip og
hidljúfalíf
Holiywood og talaði með votti af
fyrirlitningu um fólkið þar, Nafn
hans hafði þó verið bendlað við
frægar kvikmyndastjörnur eins
og Veroniku Lake, Paulette
Goddard og Simone Simon. Lake
sagði Onassis hafa þrábeðið sig
um að giftast sér en Costa Gratsos
kvaðst ekki telja að alvara hefði
verið á bak við það bónorð.
„Onassis hafði meiri áhuga á
erfingja en kvikm.vndastjörnu, ef
hann hafði hjónaband í huga.“ Og
það kom að þvi að Onassis hitti
slikan erfingja í San Francisco.
Nafn hennar var Geraldine
Spreckels. Það lýsir kannski
grimmd, en Onassis sneri sér
beint til Ingse og sagði:
„Ég held ég sé ástfanginn af
Geraidine. Kannski að ég kvænist
henni.“ Ingse sem krossbrá, benti
honum rólega á að hann gæti ekki
farið i vetrarfrakkanum sinum til
San Francisco á þessum árstima.
Bauðst hún siðan tii að kaupa á
hann nýjan sumarfrakka. En
Onassis þurfti ekki á þeim frakka
að halda þegar hann kom til S:n
Francisco. því þar biðu hans skila-
boð frá nýju ástinni um að hún
gæti því miður ekki hitt hann. I
fússi sneri Onassis aftur til New
York og sendi Ingse 200 þúsund
dala ávisun „i skaðabætur". Ingse
geymdi ávísunina til að skila
honum aftur, þegar hann kæmi til
hennar, sem varð fyrr en varði,
því Geraldine hafði gengið að eiga
annan mann.
Onassis tók upp þráðinn með
Ingse að nýju, sem nú var flutt í
aðra ibúð. Jós hann yfir hana
gjöfum að gömlum sið, m.a.
Steinway-píanói, svo hann gæti
hlustað á hana leika. Hann hafði
þó alla tíð takmarkaðan áhuga á
tónlist, en vildi þó að Ingse
kenndi sér að leika á píanó. Hann
gat ekki iesið nótur en náði samt
töiuverðum árangri. sem kom sér
vel þegar hann hitti Arthur
Rubinstein i samkvæmi í Kali-
forniu. Onassis sneri talinu strax
að tónlist Rubinstein til mikillar
undrunar. Spurði hann Onassis
hvort hann gæti leikið á píanó og
játti Onassis þvi, settist við pianó-
ið og lék hluta úr tónverki eftir
Bach, sem Ingse hafði kennt hon-
um, við góðar undirtektir. Játaði
hann síðar að hafa æft þennan
hluta tónverksins i hálft ár.
Keppinautur
Onassis var ekki eini griski
skipakóngurinn. Hann átti keppi-
naut. sem var Stavros Niarchos. I
b.vrjun striðsins gerði Niarchos út
vöruflutningaskip frá London.
Bandamenn tóku þá dalla i sina
þjónustu og Niarchos gekk sjálfur
i sjóherinn um tima. Siðar fékk
hann starf sem ráðunautur griska
fiotans og hafði aðsetur i sendi-
ráðinu í Washington. Sú staöa
gerði honum kleift að dvelja lang-
tímum i New York. Styrjöldin
megnaði ekki að skaða útgerð
hans. Þrátt fyrir að tveimur skip-
um hans hefði verið sökkt var
tryggingarféð það niikið að hann
stóð jafnvei betur að vigi fyrir
vikið.
Niarchos ieigði sér ibúð á Long
Beach i New Yoi k. safnaði dýrurn
listmunum og sótti beztu nætur-
kiúbbana. Ingse var náin vinkona
seinni eiginkonu Niarchos.
Melpo. og þannig hófust kynni
skipakónganna. þau kynni sem
áttu eftir að leiða til hatrammrar
samkeppni byrjuðu mað þvi að
Onassis sýndi fram á. að hann
væri færari á sjóskiðum. Niarchos
aftur á móti meiri siglingantaður.
Brátt færðist samkeppnin yfir í
fjárhættuspil en á því sviði voru
þeir svo að segja jafn vigir.
Onassis lagði hendur á Ingse í
fyrsta sinn eftir kvöldverðarboð
hjá Niarchos. Þræta spratt út af
köflóttum buxum Ingse. sem
Onassis fundust forljótar. A með-
an á kvöldverðinum stóð sagði
Onassis ekki orð. en þegar heim
kom lamdi hann Ingse sundur og
saman og lagðist siðan rólegur til
svefns. „Ég fékk enga marbletti
eftir barsmíðina. Hann var eins
og atvinnuboxari að því jeyti."
sagði Ingse.
Onassis réttlætti þessa hegðan
með þvi að benda á grískar sið-
venjur og að kvenfólk hefði gott
af hressilegri barsmið af og til.
„Sérhver Grikki lemur konuna
sina,“ tjáði hann Ingse. „Það er
góð leið til þess að halda þeim á
mottunni."
Ingse vissi að eina auðmýking-
in, sem hann gat orðið fyrir. var
hneyksli á almannafæri og þau
fylgdu i kjölfar mikiilar drykkju
hans. Næst þegar hann mis-
þyrmdi Ingse var andlit hennar
eftir á eins og á boxara. sem hefur
tapað leik.“
Ráðrfki
Ráðríki Onassis kom i veg fyrir
að skjótur endi yrði bundinn á
samband þeirra. Hann gat vart
fengið sig til að yfirgefa Ingse. né
heldur viidi hann að hún yrði
fyrri til að yfirgefa sig. Ingse var
þó á góðri leið með að skapa sér
nýtt líf. Hún hitti gamla kunn-
ingja sina og átti ævintýri nieð
einurn þeirta. Onassis njósnaði
urn hana. stóð tintum sarnan fyrir
utan hjá henni til að fylgjast með
því með hverjum hún færi út.
Rigningarkvöld nokkurt bað hann
hennar á gangstétt við Park
Avenue. Ingse tók bónorðinu og
þau gerðu áætlarnir unt framtíð-
ina. Onassis lofaði henni snekkju.
oliuskipi og griskri eyju. Siðar
frestaði hann brúðkaupmu og
Onassis með smá
i hvolpa, sem Ingse
átti.
þeysti einn til Vesturstrandarinn-
ar. Hún skrifaði og sagðist hafa
fengið nóg. Hann bað hennar á ný
og brúðkaupið skyldi haldið
haustið 1944. En ekki var aliur
vandi úr sögunni. Ingse vildi
ganga undir aðgerð tii að geta
eignazt börn. en Onassis var full-
ur tortryggni i garð iækna og
bannaði henni að gera slikt. Hún
gekk sanit undir aðgerðina. sem
mistókst. Onassis sýndi henni
enga samúð. heldur varð hann
ævareiður og kvað hana hafa
niðurlægt sig í augurn grískra
vina sinna.
Ingse sökkti sér niður í þung
iyndi og kvöld eitt. sem hún var
einsömul í ibúð sinni. ákvað hún
að stytta sér aldur með þvi að taka
inn stóran skanimt svefnlyfja.
Onassis kom övænt í heimsökn og
rétt i tæka tið til að lífi hennar
varð bjargað. En þessi sjálfs-
morðstilraun Ingse hafði drepið
allar tilfinningar hennar í garð
Onassis. Hún gekk hljóðlega út úr
lífi hans og hittí hann ekki nema
fyrir hans tiistiili.
— H.Þ. tók saman.
LÍNUSJÓMENN
LOFOTLÍNAN er nú fyrirliggjandi. Næstu daga
verður staddur á okkar vegum á íslandi norskur
skipstjóri, sem aðstoðar nýja kaupendur við
uppsetningu og notkun línunnar.
Kynnið ykkur veiðiárangur LOFOTLÍNUNN-
AR.
TrPON
Kirkjutorgi 4, Reykjavik.