Morgunblaðið - 30.10.1977, Blaðsíða 25

V
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 30. OKTÓBER 1977
25
Fréttabréf frá Djúpi:
Tvær eyðijarðir aftur í
byggð og mannlífstilþrif
Bæjum 6. okt. 1977.
EFTIR eínmuna veðurgóðan og
snjóléttan síðastliðinn vetur, rann
upp vorið góða, en ekki grænt og
hlýtt, heldur gróðurvana og kalt,
svo að öllum lifandi peningi var
inni gefið mikið fóður og dýrt, þar
eð ásauðir báru allir á húsi inni,
en sauðburður gekk yfirleitt vel.
enda kostnaðarsamur og fyrir-
hafnarmikill. Upp úr 10. júni fór
þó loks að hlýna og birta yfir
skuggum kaldra nátta, svo lifna
tók gróður sem bændur hresstu
upp á með vænum áburðar-
skammti, sem þá ekki síður sagði
sína sögu I því talnaregistri sem
bændur fá svona annað slagið frá
viðskiptafyrirtækjum sínum, en
svona frá hálfri til einnar milljón-
ar í formi aðkeypts áburðar
dreifðu bændur á túnin sín.
Veizla aldarinnar
við Djúp
Lýðveldisdagurinn 17. júní
rann svo upp bjartur og fagur, og
ekki bara hann sem slikur. Það lá
í loftinu, að þennan dag stóð eitt-
hvað mikið til hér i Djúpi. Það var
eins og alda fagnaðar og eftir-
væntingar bærist um sólglitrað
loftið, þá er Djúpbáturinn Fagra-
nes lagði frá bryggjunni á ísafirði
með á annað hundrað farþega
innanborðs inn spegilslétt ísa-
fjarðardjúð, svo hér hlaut
eitthvað að standa til, sem ekki
væri daglegur viðburður. Enda
var nú í aðsigi aðfangadagur að
veizlu aldarinnar. Bílar þustu að
hvaðanæva úr öllum áttum er á
leið daginn, svo mannhafið var
komið eitthvað á þriðja hundrað.
að talið var, en tilefnið var
sextugsafmæli Kjartans Halldórs-
sonar frá Bæjum, og að auki 30
ára brúðkaupsafmæli þeirra
hjóna, Kjartans Halldórssonar og
konu hans, Kristinar Þorsteins-
dóttur. Þess hafði hann heitið
löngum fyrr, að dagur sá skyldi
verða honum og heimabyggð hans
svo eftirminnilegur að eftir yrði
tekið, enda ekkert til sparað, að
svo skyldi verða. Var þá einnig
vígt til afnota einn hinn stærstí
danssalur á Vestfjörðum i nýrri
og veglegri viðbótarb.vggingu átt-
hagafélags Snæfjallahrepps að
Dalabæ í Bæjum á Snæfjalla-
strönd. Þetta sólbjarta júníkvöld
rifjuðust upp margar hugljúfar
minningar í ræðum manna og
spjalli, enda sem vera ber, allir
svo mátulegir að tileinka sér þá
miklu gleði, sem til var stofnað.
Hvanngrænt inn
í allar hlöður
En upp frá þvi var sem mildur
blærinn döggvaði græna jörð. Þó
hægt færi i fyrstu varð sá endir á
grassprettu, að um langan tima
hefur ekki meiri verið, en svo þar
að auki nýttist hvert strá svo til
nytja, að með eindæmum má
kalla, hvanngrænt inn i ailar
hlöður, og við marga bæi uppbor-
in stór hey. enda þótt margar
hlöður hér um slóðir séu vrðnar
æði rismiklar að vöxtum. En
þröngt var bændum stakkur skor-
inn með heyskapartimann. þar
sem yfirleitt byrjaði sláttur ekki
fyrr en um miðjan júlí. og sums-
staðar siðar, enda hart að verki
gengið meðan yfir stóð
heyskaparönnin.
Tvær eyðijarðir
í byggð
Ung hjón úr Hveragerði
fluttust á s.l. vori á jörðina
Hafnardal í Nauteyrarhreppi:
Benedikt Eggertsson og kona
hans. Anna Jónsdóttir. Er hann
byggingarmeistari að iðn, en kona
hans hjúkrunarfræðingur. Var |
hún ráðin hér héraðshjúkrunar- j
kona i Djúpinu. en Benedikt
stundar byggingarverkstjórn á
vegum Inn-Djúpsáætlunar. Hefur
hann í sumar byggt i Hafnardal
ný fjárhús f.vrir um 400 fjár, og
hyggst setja á í vetur yfir 200
lömb sem fyrsta bústofn. Jörðin
Hafnardalur hefur verið í eyði
um margra ára skeið, en sem nú
er hýrara heim að lita, þá byggð
þar rís að nýju.
Þá hefur einnig jörðin Þernu-
vik i Ögurhreppi byggst nýju
fólki. Tóku hana til ábúðar Þóra
Kaiisdóttir frá Birnustöðum í
Laugardal og maður hennar
Þráinn Arthúrsson. Sú jörð var
einnig í eyði.
Minni fallþungi
Göngur og réttir eru víðast
búnar hér í Djúpi, þó er ennþá
nokkuð eftir að slátra. Er fé flutt
jafnhendis á bilum og Djúpb. til
ísafjarðar, og slátrað þar um 600
fjár á dag, einnig nokkuð flutt
suður i Króksfjarðarnes til
slátrunar. Dilkar eru nú víða
nokkru smærri en áður. um það
bil 1—2 kg minni fallþungi^en í
fyrra. Kenna margir um sein-
komnum gróðri i vor. sem og
þurrkum í ágúst.
Náttúran
gagntekur hverja sál
Feiknalegur straumur ferða-
fólks hefur verið um Hornstrand-
ir i sumar. Má segja að þar sé
uppfundin paradis til sumar-
ferða, þar sem hin milda kyrrð
náttúrunnar gagntekur hverja
sál, en einnig blasa þar við hin
hrikalegustu sérkenni í sköpun
jarðar.
Nokkur viðgerð fór fram hér i
sumar á ferjubr.vggjunni i Bæjum
og Reykjanesi, stjórnaði því verki
Sölvi Friðriksson, bryggjusmiður
hjá Vita- og hafnarmálaskrif-
stofunni, en ekki fékkst fjármagn
til að klára ferjubryggjuna i
Æðe.v. sem þar var b.vggð I fyrra.
Má það teljast bagalegt. að ekki
séu slíkir hlutir fullfrágengnir.
enda þótt með aðgæzlu að hún
notist til nokkra þarfa.
„Öréttmætt
að skattleggja
framleiðslu
Vestf jarðabænda“
Hinn 14. september sl. var i
Djúpmannabúð i Mjóafirði
haldinn almennur bændafundur
Inn-Djúpshreppanna fjögurra. og
stóðu búnaðarfélög viðkomandi
hreppa að þessum fundi. Fundur
þessi var vel sóttur og fjörugar
umræður. Gestir fundarins voru
Jóhann T. Bjarnason. framkv-
stjóri Fjórðungssambands Vest-
fjarða, Jón Ragnar Björnsson. frá
Framl.ráði landbúnaðarins.
Guðm. Ingi Kristjánsson. forntað-
ur Búnaðarsambands Vestfjarða.
og Einar Otti Guðmundsson.
héraðsdýralæknir á Ísafirði.
Margt kom til umræðu á fund-
inunt svo sent framkvæmd og
virkni Inndjúpsáætlunar (sem
e.t.v. síðar verða gerð nokkur
skil), samgöngu- og mjólkurmál.
sláturhúsamál, en siðast en ekki
sizt samþykkt Stéttarsambands
bænda á siðasta aðalfundi þess
um skattlagningu á fóðurbæti og
kvótakerfi á frantleiðslu bænda.
Miklar umræður spunnust unt
Framhald á bls. 31
Elísabet Jónsdótt-
ir - Minningarorð
Þann 29. september síðastlióinn
andaðist að heimili sínu, Ingi-
marsstöðum á Þórshöfn, frú
Oddný Friðrikka Arnadóttir, 84
ára að aldri.
Með henni er til foldar hnigin
glæsileg og mikilhæf kona,
minnisstæð öllum þeim, sem
kynntust henni. Naut hún að
verðugu vinsælda og virðingar
þar nyrðra og bar margt til. Hún
stóð um langt skeið í fremstu röð
þeirra, er unnu að málefnum
Kvenfélags Langnesinga, hún var
einnig unt langt árabil organisti i
Sauðaneskirkju, stjórnaði kirkju-
kór sóknarinnar, kenndi söng við
barnaskólann á Þórshöfn.
Siðast en ekki sizt var hún
gædd slíku glaðlýndi, ljúflyndi og
góðvild, að öllum hlaut að líða vel
í návist hennar.
Fædd var hún að Felli í Vopna-
firði, þ. 16. júlí árið 1893. Foreldr-
ar hennar voru Árni póstur Sigur-
björnsson prests að Sandfelli og
Kálfafeilsstað Sigfússonar pre.sts
í Hofteigi, Jónssonar prest i Þing-
múla, Hallgrimssonar, og kona
hans, Þórdís Benediktsdóltir, Ein-
arssonar Eiríkssonar bónda að
Biunnum í Suðursveit, Einars-
sonar.
Sex ára gömul tóku hjónin á
Skeggjastöðum i Bakkafirði, séra
Jón Halldórsson og Soffía
Danielsdóttir, Oddnýju i fóstur,
og ólu hana upp sem eigin dóttir
væri. Naul hún hjá þeim hins
bezta atlætis og uppeldis.
Séra Jón fékk Sauðanes árið
1906, og þar lifði Oddný sín æsku-
ár.
13. janúar árið 1912 giftist hún
Ingimar Baldvinssyni, miklum
ágætis- og dugnaðarmanni. Ungu
hjónin dvöldust þó áfram i Sauða-
nesi í 3 ár, og störfuðu aö búi séra
Jóns.
En árið 1915 fluttust þau til
Þórshafnar og hafa átt þar heim-
'íli sitt síðan.
Ingimar gerðist bóndi á hluta
þeim af Syóra-Lóni, er hann hafði
fengið í sinn hlut eftir fósturfor-
eldra sína, Jóhann Jónsson borg-
ara á Þórshöfn og konu hans, Arn-
þrúði Jónsdóttur, og ungu hjónin
settust að í húsi þeirra, sem enn
stendur og mun vera elsta hús á
Þórshöfn. Lét Ingimar endurbæta
það og lagfæra verulega meðan
þau bjuggu þar. Og í þessu húsi
bjuggu þau i hart nær hálfa öld
við mikil umsvif og fjölþætt, enda
heimilið löngum mannmargt.
Þar var um langt skeið póstaf-
greiðsla og símavarsla, sem Ingi-
mar hafði á hendi. Búskap rak
hann einnig, eins og áður var get-
ið, og trúnaðarstörf komu einnig i
hans hlut. En hann var frábær að
dugnaði og áhuga og lét sér fátt í
augum vaxa. Og húsfreyjan lét
sinn hlut ekki eflir liggja, síður
en svo.
Þau eignuðust stóran og fríðan
barnahóp, sem þau studdu til
þroska og mennta, en börnin urðu
ellefu.
Soffía Arnþrúður, gift Helga
Guðnasyni póstmeistara á Þórs-
höfn, ættuðum frá Karlskála við
Reyðarfjörð; Hólmfríður Þórdís,
ekkja Karls sáluga Hjálmarssonar
kaupfélagstjóra á Þórshöfn og
viðar; Helga Aðalbjörg, sem lést
árið 1945 i aldursblóma. Hún var
gift Björgvin Sigurjónssyni vél-
stjóra frá Vestmannaeyjum;
Steinunn Birna, gift Sigurði
Sigurjóhssyni, útgerðarmanni á
Þórshöfn; Arnþrúður, gift Jóni
Kristinssyni forstöðumanni elli-
F. 30. október 1898.
I). 17. febrúar 1977.
I dag hefði hún orðið 79 ára, og
langar mig þéss vegna að rita
nokkur orð um æviferil hennar.
Ég var nú svo lánsöm að eiga
hana fyrir ömmu.
Elísabet lést þann 17. febrúar
s.l., eftir annasama ævi, mörg
voru þau störfin sem úr hennar
hendi unnust, og það með mikilli
prýði.
Amma giflist ung. Eftirlifandi
maður hennar er Valdimar Þor-
valdsson og eignuðust þau 6 börn,
sem öll eru á lifi.
Margar voru þær stundirnar
heimilanna á Akureyri og i
Skjaldarvík; Halldóra, gift
Jöhanni Gunnari Benediktssyni,
tannlækni á Akureyri; Oddný
Friðrikka, ekkja Ásgeiis heitins
Hjartarsonar, sagnfræðings og
bókavarðar i Reykjavik; Jóna
Gunnlaug, áður gift Davíð Sig-
urðssyni framkvæmdastj. i
Reykjavík; Jóhann, forstjóri á
Akureyri, kvæntur Guðrúnu
Helgadóttur; Ingimar, sóknar-
prestur og oddviti i Vik i Mýrdal;
Árni Sigfús Páll, sem lést i frum-
bernsku árið 1935.
Um vorið 1963 hóf Ingimar
byggingu nýs húss á jarðarparti
Syðra-Lóns, sem hann á og að
hausti 1964 var þar risið smekk-
legt og stílhreint hús, þar sem til
alls var vandað utan húss sem
innan. Og þar hafa þau hjónin átt
heimili sitt síðan, friðsælt, smekk-
legt og fagurt heimili.
Frú Oddný heitin var þegar á
bernskuárum mjög hneig fyrir
tónlist og söng, og fékk nokkra
undirstöðumenntun á því sviði.
Ofan á þá undirstöðu byggði hún
síðan af kostgæfni með sjálfsnámi
og æfingum. Og þegar hún var
aðeins 14 ára hóf hún aö leika á
orgelið í Sauðaneskirkju við
messur og aðrar kirkjulegar at-
hafnir.
Og ávallt siðan var tónlistin ein
kærasta tómstundaiðja hennar.
Áður hef ég minnst á störf henn-
ar á þessu sviði i þágu kirkju og
sveitarfélags. En heimilið naut
ekki síður þeirrar ununar og sálu-
bótar, sem tónlistin megnar að
veita.
sem ég dvaldist á Bre'kkustfg 16
og lærði öll versin, allt sem fallegt
var, þvi þannig var hún gerð. All-
ir sem þurftu á hjálp að halda
gátu komið á hvaða tima sólar-
hrings, alltaf var amma tilbúin að
hlúa að þeim.
Amma var víðlesin kona, því
bækur voru henni mikið gleði-
efni, auk þess sem hún lagði
mikla stund á handavinnu.
Tæplega ári áður en hún kvaddi
þennan heim, missti hún máttinn
öðru rnegin, það var erfitt fyrir
svona vinnusama konu. En ekki
gafst hún upp, það var úlbútn
fyrir hana stokkur, sem var hægl
Félagsmál lét Oddný líka til sín
taka. Hún starfaði mikið í Kven-
félagi sveitarfélags síns, var iðu-
lega i stjórn þess og á stundum
fulltrúi þess á sambandsþingum
kvenfélaganna nyrðra.
Ég kynntist Oddnýju sálugu
fyrir ellefu árum, er ég og fjöl-
skylda mín fluttumst í Sauðanes.
Þá var hún enn organisti Sauða-
nessóknar. Hreifst ég strax af lif-
andi áhuga hennar á söngmálum,
svo og færni hennar, dugnaði og
smekkvísi sem kirkjuorganisti.
En aðlaðandi og elskulegt við-
mót þessarar glæsilegu konu
leiddi fljótlega til einlægrar vin-
áttu núlli okkar og heimila okkar.
Á þá vináttu bar aldrei skugga.
Og upp rifjast margar ljúfar
minningar frá samverustundum
liðinna ára.
aó vefja garn á, og þannig
prjónaði hún trefla.
Félagslynd var hún og hafði
gaman af, þegar margt var i
kringum hana.
Við ræddum oft saman um
heima og geima, hún var mjög
trúuð, lif eftir þetta lif efaðist
hún ekki um, og vorla ég að það
séu orð að sönnu, vona að hún sé i
hópi margra kunningja, auk föður
mins sem lézt fyrir 15 árum á
sama degi og hún.
Hún lifir í mínu niinni sem ljós-
geisli lífs, kona sem ég var stolt
af.
Guó blessi minningu hennar.
Þó missi lioyni ojí mál lóm
oj> máttinn úg þvori a fimii.
|iá sofna O'A liin/.t \ ió dauóadóm.
ó Drottinn. gef sálu minni
aó vakna vió sönKsins holt-a liljóin
í liimncskri kirkju þinni.
O..V.
Jónína Blöudal.
Það var alltaf hálið að koma i
Ingimarsstaði til Oddnýjar og
Ingimars. Innileg gestri.sni, frið-
sæld og högvær gleði heilsaði
gestum. Þar leið ölium vel.
Oddný heilin var ekki aöeins
vel gefin kona, hún var einnig i
ríkum mæli gætt þvi hlýja hugar-
þeli, sem öllum vildi vel.
Glaðiyndi var henni eiginlegl,
og elskulegt viðmót var henni
samgróið.
Mikið vár ævislarfið og fagurt
varð ævikvöldið. Umvafin var
hún ástúð og umhyggju barna
sinna og barnabarna.
Harm og sársauka hafði hún
orðið að íeyna, missi barna og
siðast svíplegan missi tveggja
dóttursei. Slíkar stundir bar hún
með stillingu. Harma sina bar
hún ekki á torg.
Þ. 8. október síðastliðinn fór
útför hennar fram með húskveðju
á heimili hennar og kveðjuathöfn
I Sauðaneskirkju, þar sem hún
hafði sjálf ált svo margar helgar
og dýrmætar stundir.
Fylgdi henni fjölmenni hinstu
förina og kom þar fram, hve hún
var vinmörg.
Síðbúnar þakkir mínar, konu
minnar og barna, fylgja fátækleg-
um minningarorðum. Þakkir fyr-
ir að hafa eignast vináttu göfugr-
ar konu. Hjartanlegar samúðar-
kveðjur sendi ég minum góða vini
Ingimar Baldvinssyni og ástvin-
um hans ölluni.
Guð blessi ykkur öll
St. Hveragerði 25. október 1977.
Marinó Kristinsson.
Oddný Fr. Árnadótt-
ir — Minningarorð